ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา - บทที่ 566 ลู่หยวนออกจากด่าน กระบี่เล่มเดียวกระเทือนฟ้า
บทที่ 566 ลู่หยวนออกจากด่าน กระบี่เล่มเดียวกระเทือนฟ้า
บทที่ 566 ลู่หยวนออกจากด่าน กระบี่เล่มเดียวกระเทือนฟ้า
โอ้! เช่นนี้ไม่ใช่การควบคุมหรอกหรือ?
แม้ว่าเมื่อภารกิจสำเร็จลุล่วงแล้ววิถีสวรรค์จะให้ผลตอบแทนแก่พวกเขา แต่การที่ดูดพลังไปนั้นพวกเขาไม่อาจปฏิเสธได้!
ในสายตาของคนทั่วไปแล้ว ประมุขทั้งหลายเหล่านี้ได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของวิถีสวรรค์ไปแล้ว เมื่อวิถีสวรรค์จะลงโทษผู้ใดก็จำเป็นต้องอาศัยพลังจากพวกเขา
มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่รู้ดี แม้ว่าตนจะมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง แต่ก็ยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของวิถีสวรรค์เช่นเดิม
เป็นเช่นนี้แล้ว การได้เป็นประมุขหรือไม่ก็ไม่ต่างกัน!
ทว่าในระยะเวลาหลายแสนหลายล้านปีที่ผ่านมา วิถีสวรรค์นั้นมิเคยกระทำการอันเกินเลย พลังที่ยืมไปส่วนมากก็เป็นพลังจากร่างแยกส่วนของพวกเขา และไม่เคยแตะต้องร่างจริง
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เคยใส่ใจถึงวิกฤตการณ์จากความคิดเหล่านั้นมาก่อน
กระนั้นในตอนนี้พวกเขาก็จำต้องตระหนักเสียแล้ว
เนื่องจากลู่หยวนนี้เป็นคนจากวิถีโบราณ!
การต่อสู้กับคนผู้นี้จึงเป็นข้ออ้างที่ดีเยี่ยม
ข้ออ้างที่ทำจะให้วิถีสวรรค์กับวิถีโบราณต้องทำสงคราม และทำให้พวกเขาต้องเข้าร่วมในศึกนั้น!
หากเมื่อถึงเวลานั้น คนเหล่านี้ก็จะกลายเป็นหุ่นเชิดอย่างแท้จริง เป็นเพียงหมากรุกที่วิถีสวรรค์เลี้ยงดูมาด้วยมือของตน จากนั้นก็ส่งพวกเขาเข้าไปในสงครามระหว่างตนกับวิถีโบราณเพื่อใช้เป็นเครื่องสังเวย!
พวกเขาไม่ยินยอมที่จะเป็นเช่นนั้น!
พวกเขามารวมตัวกันมิใช่เพื่อร่วมแรงร่วมใจฝ่าวิกฤตการณ์อันคับขันในครานี้เช่นนั้นหรือ!
“ผ่านไปแล้วกว่าครึ่งลมหายใจ”
มหาจักรพรรดิตงฟางเอ่ยขึ้นอย่างฉับพลัน จากนั้นประมุขคนอื่น ๆ จึงหันขวับจับจ้องไปยังเงาแห่งความว่างเปล่า!
……
แผ่นดินหยวนหงในขณะนี้
บริเวณพระราชวังแห่งหนึ่งในแดนมัชฌิม เจตจำนงกระบี่มีอำนาจเสมือนวิถีแห่งสวรรค์ที่ตัดขวางไปทั่ว เพื่อต่อต้านมือใหญ่นั่นอย่างเหนียวแน่น
ทว่าเมื่อมือที่สองตกลงมาก็เปรียบได้กับแรงที่สามารถทำลายสวรรค์ได้!
“โครม!”
พวกเขาได้ยินเสียงดังกึกก้องกัมปนาทระเบิดขึ้นอย่างกะทันหัน ซึ่งทำลายโล่ที่เกิดจากเจตจำนงกระบี่และพลังกระบี่ในพริบตา!
เจตจำนงกระบี่จำนวนมหาศาลที่กระจายทั่วท้องฟ้าพังทลายลง!
กู้ชิงหรันผู้สง่างามอยู่เหนือฟ้าก็กระอักโลหิตออกมา บนกระบี่หักในมือก็ปรากฏรอยร้าวในบางส่วน!
สองมือขนาดใหญ่ยังคงไม่หยุดนิ่ง และร่วงหล่นลงมาเรื่อย ๆ!
ท้องฟ้าก็ถล่มตามมาเช่นกัน!
กู้ชิงหรันขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็มิได้ยอมแพ้ แม้เจตจำนงกระบี่ภายในร่างจะอ่อนกำลังมากแล้ว แต่ก็ยังคงรวบรวมพลังอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าต้องการต้านทานอีกครั้ง!
ขณะนี้แดนมัชฌิมแผ่นดินกว้าง ผู้คนทั้งหลายต่างก็ใช้ทุกกลเม็ดทุกหนทางเพื่อกระจายหนีไปทั่วทุกทิศทุกทาง
ในสายตาพวกเขาแผ่นดินหยวนหงในวันนี้กำลังจะได้รับมหาภัยพิบัติ!
ฝ่ามือขนาดใหญ่มหึมาตกลงมาบดบังแสงอาทิตย์ แดนมัชฌิมทั้งผืนแผ่นดินกำลังจะกลายเป็นผุยผง!
แต่เสวียนเทียนชวนและคนอื่น ๆ ล้วนไม่นึกหวั่นกลัว พวกเขายืนหยัดอยู่ภายใต้เงามือขนาดยักษ์ แล้วรวมปราณทั้งหมดไว้ที่ตัว ก่อนจะสร้างเป็นโล่กำบังปกคลุมลู่หยวนเอาไว้!
ตราบใดที่ลู่หยวนยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็มีโอกาสพลิกกลับมาได้!
กู้ชิงหรันก็ไม่มีทีท่าว่าจะล่าถอย นางยังคงกำกระบี่ในมือไว้แน่น
กล่องกระบี่ไท่อีก็เริ่มใช้พลังอันยิ่งใหญ่ เติมพลังให้กู้ชิงหรันอย่างไม่หยุดยั้ง
กล่องกระบี่ไท่อีนั้นทรงพลังมาก หากสามารถดึงพลังจากกล่องนั้นมาได้ทั้งหมด กู้ชิงหรันในวันนี้ก็จะสามารถทำลายฝ่ามือขนาดยักษ์ที่ปกคลุมทั่วท้องนภาให้ทลายลงมาได้ด้วยกระบี่เพียงเล่มเดียวได้!
แต่กู้ชิงหรันในเวลานี้ยังทำไม่ได้!
ไม่ว่าจะเป็นการฝึกฝนกระบี่ พลังปราณ หรือแม้แต่ร่างกายล้วนอ่อนแอเกินไป ซึ่งยังไม่เพียงพอที่จะใช้พลังในกล่องกระบี่ไท่อีทั้งหมดได้!
พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ตกลงมา กู้ชิงหรันรวมพลังทั้งหมดไว้ในมือ!
เสียงคำรามดังกึกก้องมาจากจากท้องฟ้า “ลู่หยวน เจ้ายังไม่ออกมาอีกหรือ!?”
ขณะที่กู้ชิงหรันเห็นมือขนาดใหญ่ปกคลุมลงมา นางกำลังตั้งท่าจะง้างกระบี่ขึ้นสู้ แต่กลับรับรู้ได้ถึงฝ่ามือใหญ่อันอบอุ่นที่กอบกุมลงบนมือขวาของนาง
“บาดเจ็บสาหัสหรือไม่”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น กู้ชิงหรันวางใจลงในทันที
ผู้มาเยือนคือลู่หยวน!
ลู่หยวนจับมือถือกระบี่ของกู้ชิงหรันไว้ข้างหนึ่ง พร้อมโอบกู้ชิงหรันไว้ในอ้อมแขนอีกข้าง
“ตอนนี้ระดับการฝึกฝนอยู่ที่เท่าใด”
กู้ชิงหรันเอ่ยถามด้วยเสียงแผ่วเบา
ลู่หยวนแย้มริมฝีปากเล็กน้อย “ไม่รู้ แต่น่าจะทำลายสิ่งนี้ได้”
เมื่อพูดจบ ลู่หยวนก็กำมือของกู้ชิงหรัน แรงกระตุ้นของกระบี่โบราณที่ไม่เคยมีมาก่อนก็ปะทุขึ้นในทันใด!
“ชิ้ง! -”
แสงเรืองรองก็แผ่ซ่านออกไปอย่างบ้าคลั่ง ปกคลุมไปทั่วแผ่นดินหยวนหงในทันตา!
มือขนาดยักษ์ทั้งสองที่ตกลงมาอย่างหนักหน่วงก็หยุดชะงักลงในทันใด!
สีสันบนผืนแผ่นดินหยวนหงมืดหม่นลงในทันที ทุกสิ่งกลายเป็นขาวดำ
มีเพียงลู่หยวนกับกู้ชิงหรันที่ยังเป็นเช่นเดิม
ลู่หยวนชูมือของกู้ชิงหรันขึ้นไป และทันใดนั้น กล่องกระบี่แห่งไท่อีที่กู้ชิงหรันใช้มือซ้ายประคองอยู่ก็ส่งเสียงร้องต่ำออกมา แล้วมันก็เปล่งประกายพร่างพราว!
“อาจจะเป็นเซียน หรือไม่ก็อาจเป็นเทพเซียน”
ลู่หยวนเอ่ยขึ้นอย่างกะทันหัน “หรือบางทีอาจจะไม่สามารถประมาณการได้แล้วก็เป็นได้”
“ฉับ!”
ลู่หยวนฟันกระบี่หักกลางอากาศ เสียงระรัวของกระบี่ก็ดังขึ้น
“สำเร็จ”
เมื่อสิ้นเสียงของลู่หยวน ท้องฟ้าที่ทรุดตัวลงก็มีแสงสีทองวูบวาบขึ้น ท้องฟ้าก็แยกออกจากกัน!
ทั้งแผ่นดินและท้องฟ้าได้ปรากฏขึ้น!
มือยักษ์ทั้งหลายก็เริ่มร่วงโรยกลายเป็นประกายแสงนับแสนกระจายไปทั่วแผ่นดินนี้!
หลายลมหายใจผ่านไป ท้องฟ้าและแผ่นดินก็กลับมาแจ่มใสดังก่อนหน้า
ผู้คนที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ล้วนใจหายวาบ
เมื่อครู่มือยักษ์ที่ตกลงมานั้น หากไม่นับว่ามันจะทำลายแผ่นดินหยวนหงให้สิ้นซาก มันก็เพียงพอที่จะบดขยี้แดนมัชฌิมให้เป็นจุณได้อยู่แล้ว!
การโจมตีในครานี้ ลู่หยวนกลับทำสำเร็จอย่างง่ายดาย!
นี่ช่างทรงพลังยิ่งนัก!
ในเวลานี้ ลู่หยวนนั้นคงจะยืนอยู่เหนือกว่าทั้งแผ่นดินหยวนหง กลายเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดไปเสียแล้ว!
เสวียนเทียนชวนเป็นคนแรกที่ตั้งสติได้แล้วหันไปทางลู่หยวน จากนั้นก็ก้มลงคำนับ “ขอแสดงความยินดีกับท่านผู้เป็นใหญ่ที่ได้เลื่อนขั้นสำเร็จ!”
คนอื่น ๆ ต่างก็ตั้งสติตามมาและกล่าวว่า “ขอแสดงความยินดีกับท่านผู้เป็นใหญ่! ท่านผู้เป็นใหญ่นั้นทรงพลัง!”
“ขอแสดงความยินดีกับบุตรศักดิ์สิทธิ์! บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่จงเจริญชั่วกัลปาวสาน!”
เสียงต่าง ๆ ดังขึ้นไม่ขาดสาย กึกก้องไปทั่วทั้งแผ่นดิน!
ผู้คนที่หนีออกมาอย่างรวดเร็วต่างก็หยุดลงเมื่อเห็นว่ามือยักษ์ถูกทำลายไปแล้วในใจก็นึกสงสัย ก่อนจะได้ยินเสียงตะโกนเหล่านี้ตามมา
เวลานี้ในใจพวกเขาย่อมรู้ดีว่าการโจมตีเมื่อครู่นี้ ลู่หยวนเป็นคนทำลายลงทั้งหมด!
“สถานการณ์ทั่วทั้งแผ่นดินในเวลานี้ คงไม่มีใครต้านทานบุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ได้แล้วกระมัง ด้วยวิทยายุทธ์เช่นนี้ บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่คงจะสามารถรวบรวมแผ่นดินได้ในเร็ววัน”
ไม่รู้เลยว่าเป็นใครที่ถอนหายใจออกมา
อีกคนหนึ่งได้ยินดังนั้นก็หัวเราะอย่างขมขื่น “ในเร็ววันงั้นหรือ? เมื่อครู่ทุกคนคงจะรู้สึกได้แล้วว่าพลังที่แผ่ขยายออกมาจากทุกด้านของแผ่นดินนี้ในพริบตาหนึ่งนั้นครอบคลุมพวกเราเอาไว้ พลังอำนาจเช่นนี้ต้องการเวลาในเร็ววันไปไย? ตราบใดที่บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ยอมแพ้ แผ่นดินหยวนหงของเราก็อาจจะหายไปได้ในชั่วพริบตา!”
“โชคดีที่ตระกูลข้าสวามิภักดิ์ต่อบุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ การได้ติดตามผู้ที่มีพลังเช่นนี้ อนาคตของตระกูลย่อมไร้ขีดจำกัด”
เมื่อมีคนหนึ่งเอ่ยออกมา คนอื่น ๆ ก็พลอยสบายใจขึ้นมาได้
ผู้คนจากแดนมัชฌิมเหล่านี้ล้วนแต่เป็นคนของลู่หยวนทั้งสิ้น!
พวกเขารู้สึกโชคดียิ่งนักที่ได้เดินทางมายังแดนมัชฌิม ได้ติดตามกู่จินเจา และได้ติดตามลู่หยวน!
การปรากฏตัวของผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งอย่างลู่หยวนนั้นเป็นโอกาสที่หาได้ยากนักในรอบหมื่น ๆ ปีของแผ่นดินนี้!
พวกเขาสามารถคว้าโอกาสนี้เพื่อเอาชนะผู้อื่นได้ แม้จะเป็นตระกูลอื่น ๆ ก็ต้องใช้เวลาต่อสู้อีกหลายพันล้านปีจึงจะตามทัน!
……………………………………………………………………………………………………..