ระบบศัลยเเพทย์…ในยุคสิ้นโลก - ตอนที่ 11
ทันทีที่เขาได้รับของทั้งหมด กู้จวินก็ยอมรับภารกิจปกติ และเริ่มทำภารกิจบนโต๊ะทำงานทันที
สายรัดยางนั้นเป็นสายรัดยางชนิดที่พบบ่อยๆนั่นคือ แถบยางกลวงสีเหลือง เมื่อคุณแทงด้วยเข็มมันจะคล้ายกับความรู้สึกของการเจาะเส้นเลือด
ดังนั้นสายรัดจึงเป็นขั้นตอนแรกของการเรียนรู้วิธีการเย็บ เจาะสำหรับพยาบาลหน้าใหม่ทุกๆคน กู้จวินไม่ได้รับการฝึกอบรมทางการพยาบาลอย่างเป็นระบบเพราะเขาเรียนหมอ
อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขาเคยฉีดยาหลายครั้งในขณะทดลองกับสัตว์ในคาบเรียน ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับการเจาะเลือด ฉีดยา เเต่ประการใดเลย มันคือสิ่งที่ควรจะรู้ตั้งเเต่ต้น…หากเเต่เขาไม่ได้ทำมันจนเคยชิน
เขาเริ่มเอาเข็มเจาะสายรัดยางและเริ่มพันเกลียวผ่านสายรัดอย่างระมัดระวัง ในขณะที่รักษามุมเข้าประมาณ 30-40 องศา เขาเคยลองทำมาก่อน แต่ก็ไม่ถือว่าเป็น “ความสำเร็จ” เนื่องจากเขาไม่แม่นยำเพียงพอ
หลังจากตรากตรำมานานกว่าสองชั่วโมงในที่สุด เขาก็ได้ยินเสียง “1,000/1000” เสียที ภารกิจระดับปกตินั้นได้สำเร็จอย่างงดงาม
กู้จวินฉีกสายรัดยางออกไปและแขนขวาของเขาเจ็บปวดไปทั่วทุกรูขุมขน นั่นก็เพราะเขานั้นใช้มือมากเกินไปหลังเที่ยงคืน ปกติไม่มีหรอกที่จะมีใครมีนั่งเย็บอะไรเล่นๆหลังเที่ยงคืนให้เสื่อมเสียสุขภาพเล่นๆ
ในเวลานี้ กู้จวินก็ได้ยินเสียงกริ๊งที่คุ้นเคยในหัวของเขา
[ภารกิจปกติ ภารกิจเสร็จสมบูรณ์!]
[ความชำนาญสำหรับมือเเห่งความชำนาญนั้นเพิ่มขึ้นและระดับปัจจุบันคือ 1 (1500/5000 คะเเนน)]
[ท่านได้รับรางวัลภารกิจ: ยาเฉพาะที่เนื้องอกที่ก้านสมองของมนุษย์ 1 กล่อง ผลกระทบ: ชีวิตของโฮสต์อาจยืดออกไปได้อีกห้าวัน]
อีกครั้งที่กู้จวินทำภารกิจจบ เขารู้สึกว่ามีอะไรหนักอึ้งในกระเป๋าของเขา จากนั้นเขาก็ยื่นมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้ออย่างอยากรู้อยากเห็นและหยิบยาอีกกล่องออกมา
เมื่อมองอย่างใกล้ชิดที่กล่องทั้งสอง มันแสดงให้เห็นว่าตัวอักษรสองสามตัวที่พิมพ์บนกล่องนั้นพิมพ์ไม่เหมือนกันเท่าไหร่ อย่างน้อยก็ตัวเลขเเละวันผลิตเเล้วที่เขียนไม่เหมือนกัน
ถ้าเขาเป็นนักภาษาศาสตร์ล่ะก็…เขาอาจค้นพบจุดที่แตกต่างได้มากขึ้น อย่างไรก็ตามกู้จวินนั้นเป็นเเค่นักศึกษาเเพทย์ ที่เป็นเพียงเเค่นักเรียนยังไม่เเม้เเต่ได้เป็นหมอด้วยซ้ำ! ดังนั้นเขาสามารถบอกความแตกต่างในข้อมูลทางการแพทย์เท่านั้นเอง
รูปเเบบผลิตภัณฑ์ดูเหมือนเทโมโซโลไมด์หรือยารักษาโรคมะเร็งยอดฮิตมาก กู้จวินหยิบแคปซูลสีขาวสิบเม็ดสองแถวออกมา ภายในกล่องยาสองกล่อง เขาพลิกกล่องซ้ำ ๆ ศึกษาข้อมูลจากทุกมุม เเละดูอย่างละเอียดเพื่อหาจุดตำหนิเเละเชื่อมโยงข้อมูล
‘เทโมโซโลไมด์’เป็นยาที่พบมากที่สุดในเคสของผู้ป่วยโรคมะเร็ง โดยเฉพาะกรณีของผู้ป่วยที่มีเนื้องอกในสมอง อย่างไรก็ตามเนื้องอกในสมองมีหลายประเภท
เทโมโซโลไมด์นั้นเป็นสำหรับรักษาเเละบรรเทาโรคมะเร็งในเนื้อสมองโดยชื่อของโรคก็คือ ‘Glioblastoma multiforme’ ซึ่งเป็นโรคที่ร้ายกาจมากๆ เเต่น่าเสียดายที่ผู้คนนั้นเป็นมากที่สุด และ ‘anaplastic astrocytoma’ ซึ่งมันก็คือมะเร็งสมองเช่นเดียวกันเพียงเเต่เกิดน้อยกว่าอันเเรกเเค่เล็กน้อยเท่านั้น น่าเสียดายที่เขาป่วยเป็นโรคมะเร็งที่ก้านสมองและมีโรคนับร้อยชนิดเเทรกจนจำชื่อได้ไม่หวาดไม่ไหวไม่มียาใด ๆ ในตลาดที่สามารถรักษาเขาให้หายหรือทำให้รอดตายได้
ยิ่งไปกว่านั้น…เขาไม่ทราบว่าอะไรเป็นส่วนประกอบของยาในแคปซูลเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นยาที่ใช้สารเคมีเเปลกๆไม่ก็เป็นยาโมเลกุลเล็กเป็นพิเศษที่หายากเกินกว่าความเข้าใจ
ในทางทฤษฎี การกินยาผ่านทางปากเเละซึมเข้าไปในเลือดอาจจะมีผลต่อมะเร็งเนื้องอกในก้านสมอง…เเต่นี่มันก็เป็นเเค่ทฤษฎี
เเละคำถามที่แท้จริงคือนี่คือ “ ยาเฉพาะที่ที่สามารถรักษาเนื้องอกในสมองของมนุษย์” ใช่หรือไม่?
กู้จวินรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่เขาครุ่นคิด เขาก็จ้องมองไปที่ทะเลนิ่งนอกระเบียงอย่างเงียบ ๆ
เเละดูเหมือนว่าเขาจะเห็นพื้นผิวมหาสมุทรที่เต็มไปด้วยความขรุขระและภาพลวงตาที่ไม่อาจอธิบายได้ เขาเห็นสัตว์ประหลาดน่ากลัวที่หลุดออกมาจากขุมนรกเเหวกว่ายในน้ำนั้น มันกำลังไล่ล่าเหยื่ออย่างทารุณเเละน่ากลัวเกินกว่าจะจินตนาการได้
“ สมมุติ! ถ้าฉันเป็นแค่ปศุสัตว์ล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ายาเหล่านี้เป็นกับดักที่สัตว์ประหลาดที่ชั่วร้ายวางเเผนไว้? เเละจะเป็นอย่างไรถ้าความตายไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุด”
ความคิดนั้นทำให้หัวใจของกู้จวินนั้นเต้นแรงไปชั่วขณะ เขายืนขึ้นและมองไปที่ทะเลอันกว้างใหญ่ ตัวเขานั้นกำยาไว้ในมือแน่นจนขึ้นข้อขาว
มีคำกล่าวว่า…ปีศาจจะล่อลวงคุณด้วยสิ่งที่คุณปรารถนามากที่สุด
เสาหินลึกลับที่ก้นทะเลมีพลังประหลาดนี้…การค้นคว้าของพ่อแม่ของฉันเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือไม่?
ปริศนาที่เขาไม่อาจจะใช้พลังของวิทยาศาาตร์เพื่อมาพิสูจน์!?
กู้จวินเดินไปรอบ ๆ สองสามก้าว แม้ว่ามือเเห่งความเชี่ยวชาญจะมีประสิทธิภาพสูง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะสามารถนำไปใช้กับกล่องยานี้ได้ แม้ว่าชีวิตของเขาจะถูกลิขิตให้ตายในอีกไม่นาน
แต่เขาก็รู้สึกว่าต้องใจเย็นและมีเหตุผลในทุกสถานการณ์ให้ได้ นั่นเป็นเพราะการเลือกที่ไม่มีเหตุผลเเละการสูญเสียความเยือกเย็นของเขามักจะส่งผลร้ายตามมาเเน่นอน
ความรอบคอบนี้ได้บดบังความตื่นเต้นในการยืดอายุขัยผ่านรางวัลที่ได้รับจากระบบไปทั้งหมด
ยิ่งไปกว่านั้นในฐานะนักศึกษาแพทย์….การทดลองกับร่างกายของตัวเองไม่ใช่สิ่งที่เขากล้าลอง
ฉันเข้าใจแล้ว!
กู้จวินต้องคิดหาวิธีทดสอบว่ายาทั้งสองกล่องนี้มีประสิทธิภาพจริงหรือไม่!?
กู้จวินต้องรีบ! อายุขัยของกู้จวินเหลือเพียง 59 วัน สิ่งนี้ทำให้เขานึกถึงการนับถอยหลังที่แสนทรมานยิ่งกว่าการสอบเข้าวิทยาลัยที่ถูกสาปแช่งเสียอีก