ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1582

ตอนที่ 1582 บททดสอบของตระกูลเทลคอส
ฮั่วเยี่ยนกำลังจะเดินออกจากห้องไป แต่โกโก้เหวยกลับพูดขึ้นมา
ก่อน “เดี๋ยว”
ฮั่วเยี่ยนชะงักไปชั่วขณะ แต่เขาไม่อยากจะฟังคำพูดของเธอ เขากลัว
ว่าเขาจะทำใจแข็งไม่ไหวและกลัวว่าเขาจะอ่อนไหวไปตาม
เขารู้ว่ามันโหดร้ายสำหรับเธอแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น
ผลลัพธ์นี้มันอาจจะโหดร้ายแต่มันถือว่าดีที่สุดสำหรับคนทั้งสองแล้ว
เขายังเดินหน้าต่อแต่ก็พบกว่าเขาไม่อาจจะเดินผ่านประตูนั้นออกไป
ได้ เขาได้แต่ยืนนิ่งโดยที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ หากโกโก้เหวยไม่
ปล่อยเขาออกจากที่นี่ งั้นเขาก็ต้องอยู่ในโลกเสมือนจริงแห่งนี้
“ฮั่วเยี่ยน นายอยากให้ฉันลืมนายจริง ๆ เหรอ ?” สีหน้าของโกโก้เหวย
ดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก
ฮั่วเยี่ยนตัวสั่น จิตใจที่เยือกเย็นมาตลอดกลับร้อนรนขึ้นมา ความ
เจ็บปวดจากใจแทบจะกลืนความคิดของเขาไป
โกโก้เหวยมองไปที่ฮั่วเยี่ยนอย่างใจเย็นพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
“ฉันเข้าใจว่านายกดดันแค่ไหน แต่การที่ให้ฉันต้องลืมนาย… ฉันคง
ทำไม่ได้”
“ถ้ามันลืมคนที่เรารักได้ง่าย ๆ งั้นโลกนี้จะมีปัญหามากมายได้ยังไง?”
“พอเถอะ โกโก้เหวย เราคงอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก “
เขากำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปที่เนื้อ ความเจ็บในใจนั้นทำให้เขา
แทบจะหายใจไม่ได้ แต่เขาก็ยังทำท่าใจเย็น ไม่แสดงด้านอ่อนไหว
ของตัวเองออกมา
ด้านหนึ่งคือผู้คนที่เขาต้องแบกรับ อีกด้านคือคนที่เขารัก เขาจะเลือก
อะไรได้ ?
เขาสามารถสละชีวิตของตัวเองเพื่อไล่ตามอิสรภาพและความรักได้
แต่ไม่อาจสละชีวิตของเพื่อนร่วมอารยธรรมทั้งหมดได้!
ตอนนั้นโกโก้เหวยกลับยิ้มออกมา รอยยิ้มนี่ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องปวด
ใจ
“ฉันถามนายว่านายชอบฉันจริง ๆ รึเปล่า ?” โกโก้เหวยถามขึ้นมา
ฮั่วเยี่ยนลังเล ก่อนหน้านี้เขาตอบคำถามนี้ได้ แต่ตอนนี้เขากลับกลัว
ที่จะตอบมัน
หลังจากเงียบไปสักพัก ฮั่วเยี่ยนก็หันไปมองโกโก้เหวยและพูดขึ้นมา
“ฉันชอบเธอ เพื่อเธอแล้วฉันยอมสละชีวิตของตัวเองได้ แต่ฉันยังมี
คนอีกหลายล้านคนที่ต้องดูแล มันสำคัญกว่าการที่ฉันชอบเธอ เธอ
จะบอกว่าฉันสนใจชีวิตของคนอื่นมากกว่าเธอก็ได้”
นี่คือคำตอบที่แท้จริงในใจเขา
หากเขาต้องเลือกระหว่างโกโก้เหวยกับคนของอารยธรรมโลกมนุษย์
เขาขอเลือกคนในอารยธรรมโลกมนุษย์ของเขาดีกว่า
เมื่อได้ยินแบบนั้นโกโก้เหวยก็ไม่ได้ผิดหวัง แต่กลับชอบฮั่วเยี่ยนมาก
กว่าเดิม
นี่คือความจริงใจและตรงไปตรงมาที่เธอชอบและตอนนี้มันก็เพิ่มพูน
มากขึ้นเรื่อย ๆ เธอรับรู้ได้ถึงความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ของฮั่วเยี่ยน
“ขอบคุณที่นายตอบตามความจริง ฉันรู้ว่าภายใต้สถานการณ์ปกติแล้ว
เราคงยากจะอยู่ด้วยกันได้ ถึงจะได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็คงพบผลลัพธ์ที่
ไม่ดีนัก” โกโก้เหวยพูดขึ้น “ฉันรู้ว่านายต้องกดดันแค่ไหนกับการ
ฟื้นฟูอารยธรรมโลกของนาย นายแบกรับความหวังของทุกคนเอาไว้
นายไม่อาจจะล้มเหลวได้ ฉันเคารพในการตัดสินใจของนาย”
ฮั่วเยี่ยนมองไปที่โกโก้เหวยด้วยใจที่สั่นไหว “ขอบคุณ”
โกโก้เหวยส่ายหน้า “ฉันแค่พูดตามตรง เราไม่อาจจะอยู่ด้วยกันได้ก็
จริง แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่มันจะเป็นไปไม่ได้”
ฮั่วเยี่ยนสับสน โกโก้เหวยต้องการจะบอกอะไร ?
“นายอาจจะไม่รู้ว่าในเผ่าของฉันมีธรรมเนียมในการจัดการกับ
สถานการณ์แบบนี้” โกโก้เหวยเผยรอยยิ้มออกมา รอยยิ้มนี้ไม่ใช่
รอยยิ้มขี้เล่นและเป็นกันเองดังเดิม มันทำให้เธอดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมา
“หากผ่านการทดสอบนั้น เราก็สามารถเลือกได้ว่าจะอยู่กับคนที่
ตัวเองรักรึไม่และถึงกับสามารถแต่งงานกับคนที่เรารักได้”
เธอมองไปที่ฮั่วเยี่ยนและพูดขึ้นมาด้วยท่าทีเยือกเย็น “ฉันตัดสินใจ
ว่าเมื่อฉันกลับไป ฉันจะยื่นขอทดสอบ ตราบใดที่ฉันผ่านการทดสอบ
เราก็จะได้อยู่ด้วยกันและจะไม่มีใครมาขวางทางเรา แม้แต่พ่อของ
ฉันก็ตาม”
“การทดสอบงั้นเหรอ ? มันอันตรายรึเปล่า ?”
โกโก้เหวยส่ายหน้า “มันไม่อันตรายแต่ความยากมันสูง การจะผ่าน
การทดสอบนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้ มีคนขอเข้ารับ
การทดสอบหลายคนแต่มีไม่กี่คนที่ผ่านการทดสอบมาได้…แต่ฉัน
เป็นใคร ? ลูกของโดอัน ลูกสาวของคนที่มากพรสวรรค์ที่สุดใน
ตระกูล ฉันมั่นใจว่าฉันจะผ่านการทดสอบนี้ไปได้ !” คำพูดสุดท้าย
นั้นเหมือนจะให้กำลังใจตัวเองมากกว่า
ฮั่วเยี่ยนลังเลขึ้นมาแต่ก็รู้สึกผิดไปด้วย ในฐานะลูกผู้ชายแล้วเขาไม่
อาจจะช่วยอะไรได้เลย เขาต้องให้ผู้หญิงทุ่มเทเพื่ออนาคตของพวก
เขาแทน
การที่เธอทำแบบนี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดขึ้นไปอีก
“ที่ฉันบอกนายเรื่องนี้ก็เพราะว่าฉันไม่อยากให้นายยอมแพ้เร็วนัก”
โกโก้เหวยยิ้มกว้างออกมา “ถึงแม้ว่านายอยากจะยอมแพ้ แต่อย่าง
น้อยก็รอให้ฉันตกการทดสอบไปก่อน บางทีฉันอาจจะผ่านการ
ทดสอบก็ได้ไม่ใช่เหรอ?”
“ฉัน…” ฮั่วเยี่ยนอยากจะพูดบางอย่างแต่มันกลับติดอยู่ที่ลำคอไม่
อาจจะพูดออกมาได้
เขาซึ้งใจเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาได้
โกโก้เหวยเดินเข้ามาหาและใช้นิ้วจ่อปากเขาเอาไว้ ก่อนจะพูดขึ้น “ชู่
ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแล้ว ถ้านายไม่พอใจก็รีบบ่มเพาะซะ หากเรา
ได้อยู่ด้วยกันในอนาคต แล้วนายยังอ่อนแอ ฉันคงอายคนอื่นเขา !”
หลังจากนั้นเธอก็ดึงมือกลับมา
ฮั่วเยี่ยนพยักหน้าและกำหมัดแน่น “ฉันจะพยายาม !”
ตอนนั้นเองฮั่วเยี่ยนก็มองไปที่โกโก้เหวยด้วยสายตารักใคร่และพูด
ขึ้นมาอย่างช้า ๆ “ขอบคุณ โกโก้เหวย”
“ถ้านายจะซึ้งใจก็เอาไว้ทีหลังแล้วกัน” โกโก้เหวยโบกมือ “จำที่นาย
รับปากเอาไว้และต้องทำให้ได้”
เมื่อพูดจบโกโก้เหวยก็เดินออกจากประตูไป เธอเดินผ่านฮาร์วี่และ
คนคุ้มกันทั้งสองก่อนจะพูดขึ้น “ไปกันเถอะ”
ฮาร์วี่มองไปที่ฮั่วเยี่ยนและโกโก้เหวย เขารู้สึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
จากนั้นเขาก็รีบเดินตามโกโก้เหวยออกจากตึกไป ตอนที่เพิ่งเดินออก
มาจากตึก ฮาร์วี่ก็หยุดเดินและพูดขึ้น “ต้องขออภัยด้วย คุณหนูเหวย
ฉันมีบางอย่างต้องไปจัดการ ฉันคงไปกับเธอด้วยไม่ได้ เธอไปก่อน
เลย เมื่อเสร็จธุระแล้วฉันจะรีบตามไป”
โกโก้เหวยมองไปที่ฮาร์วี่และเตือนขึ้นมา “ฉันเตือนนายก่อน ฮั่วเยี่ยน
คือเพื่อนของฉัน ถ้านายกล้าทำอะไรเขา ฉันรับปากว่าอนาคตของ
นายคงไม่ดีไปกว่าเขาแน่”
“เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันมีเรื่องต้องไปจัดการจริง ๆ “ฮาร์วี่ยิ้มออกมา
และพูดขึ้น “ฉันอาจจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่ก็ไม่คิดจะไปกลั่นแกล้ง
คนจนหรอก” แม้ว่าเขาจะอิจฉาฮั่วเยี่ยน แม้ว่าเขาจะคิดอะไรเกินเลย
กับโกโก้เหวย แต่เขาก็เข้าใจดีว่าเขาไม่คู่ควรกับโกโก้เหวย เพราะเขา
รู้ตำแหน่งของตัวเองดี เขาจึงไม่กล้าเสแสร้งเป็นคนดีต่อหน้าโกโก้
เหวย
หากเทียบกับคนเลวแล้ว โกโก้เหวยรังเกียจเกลียดคนหน้าซื่อใจคด
มากกว่า
โกโก้เหวยไม่พูดอะไรต่อก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับคนคุ้มกันของ
เธอ
ฮาร์วี่มองดูอยู่สักพัก ก่อนจะกลับไปหาฮั่วเยี่ยนที่กำลังเดินลงมาที่
ชั้นล่าง
“ไอ้ยาจก นายคุยอะไรกับเธอ ?” ฮาร์วี่ไม่ปกปิดเป้าหมายของตัวเอง
และถามออกมา “นายควรบอกมาตามตรง ไม่อย่างงั้นฉันก็ไม่รังเกียจ
ที่จะรายงานเรื่องนี้กับคุณโดอัน”
แน่นอนว่าด้วยความสามารถของเขาแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะติดต่อโดอัน
ได้โดยตรง นี่ก็แค่คำขู่ที่ใช้ยกระดับตัวเองขึ้นมาก็เท่านั้น
“นายรายงานได้ตามใจเลย” ฮั่วเยี่ยนไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เขาไม่ได้
โง่ คำขู่ของฮาร์วี่นั้นเขาไม่ได้ใส่ใจเลย
ฮาร์วี่สีหน้าบิดเบี้ยวไป แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องบังคับ
ให้ฮั่วเยี่ยนบอกความจริง
รึจะยกอารยธรรมมนุษย์โลกมาขู่ ?
วิธีนี้ใช้ได้ผลแต่หลังจากนี้ฮั่วเยี่ยนคงไม่ปล่อยเขาไปแน่
“นายอยากรู้จริง ๆ เหรอ ?” ฮั่วเยี่ยนถามขึ้นมา
“นายจะบอกงั้นเหรอ ?”
“ฉันบอกก็ได้ แต่นายต้องตอบคำถามฉันก่อน” ฮั่วเยี่ยนตอบกลับ
“มีปัญหาอะไร ?” ฮาร์วี่มองไปที่ฮั่วเยี่ยนด้วยความสงสัย
“นายรู้เรื่องเผ่าเทลคอสรึเปล่า ? การทดสอบของเผ่าน่ะ ?” ฮั่วเยี่ยน
มองไปที่ฮาร์วี่
ฮาร์วี่ชะงักไปทันที เขามองไปที่ฮั่วเยี่ยนด้วยความแปลกใจ “นาย
หมายถึงโกโก้เหวย เธอ…” เขาแทบไม่เชื่อหูของตัวเอง
“นายรู้แล้วนิ !” ฮั่วเยี่ยนพอใจอย่างมากแต่ในใจเขาก็กังวลอยู่นิด ๆ
ท่าทีของฮาร์วี่นั้นเพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าการทดสอบนี้ไม่ธรรมดา
โกโก้เหวยอาจจะไม่ได้พูดความจริง “บอกฉันมาว่าการทดสอบคือ
อะไร ?”
ฮาร์วี่มองไปที่ฮั่วเยี่ยนด้วยสีหน้าซับซ้อน ในดวงตาของเขาแฝงไป
ด้วยความอิจฉา, ตะลึงและเหลือเชื่อ ลูกสาวของโดอัน ยอมเสี่ยงเพื่อ
หนุ่มน้อยจากอารยธรรมชั้นล่าง?
นี่คือสิ่งที่ฮาร์วี่คิดไม่ถึง
ฮาร์วี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดขึ้น “สิ่งที่เรียกว่าการทดสอบนั้นไม่ได้
มีแค่ในเผ่าเทลคอสเท่านั้น พวกอารยธรรมสูง ๆ หรือแม้แต่อารยธรรม
ขั้นกลางก็มีมัน การทดสอบนั้นเรียบง่ายมาก ภายใต้การจัดแจงของ
เผ่า พวกเขาต้องไปทำภารกิจที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ให้สำเร็จ โดย
ห้ามให้ใครเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการทำภารกิจ ผลลัพธ์ของการทดสอบนี้
มีแค่สองอย่างคือผ่านกับตายเท่านั้น !”
“ผ่านกับตายงั้นเหรอ !” ฮั่วเยี่ยนหรี่ตาลงทันที คำพูดนี้ดังก้องอยู่ใน
หัวของเขา
เขาอึ้งอยู่สักพักราวกับว่าวิญญาณหลุดออกจากร่าง
“โอกาสสำเร็จของการทดสอบนี้สูงรึเปล่า ?” ฮั่วเยี่ยนถามออกมาช้า ๆ
“โอกาสที่จะผ่านการทดสอบของเผ่าเทลคอสนั้นสูงรึเปล่าฉันไม่รู้
เท่าที่ฉันรู้คือโอกาสผ่านการทดสอบเผ่ามองคอร์ของฉันน่ะในหนึ่ง
หมื่นคน เคยมีคนผ่านแค่สามคนเท่านั้น”
คำพูดของฮาร์วี่ราวกับค้อนฟาดลงกลางใจของฮั่วเยี่ยน “มีแค่ 3 ใน
หมื่นคนที่ผ่านการทดสอบ คนที่เหลืออีก 9,997 คนต่างก็ตายหมด”
น้ำตาของฮั่วเยี่ยนไหลพรากทันที
วินาทีนั้นเขาราวกับล้มทั้งยืน