ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1602

ตอนที่ 1602 ท่าทีที่เปลี่ยนไป (II)
โกโก้เหวยอ้าปากค้าง ฮั่วเยี่ยนได้เล่าตำนานมากมายให้เธอฟังแต่เธอ
ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องพวกนั้นสักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ทุกคนกลับบอกว่า
ตำนานเหล่านั้นคือความจริง แม้แต่พ่อเธอก็ยังยืนยันเรื่องนี้ด้วย
เธอมองไปที่ฮั่วเยี่ยนด้วยความสับสน “นายไม่ได้โกหกฉันงั้นเหรอ
โลก…ไม่สิ อารยธรรมจีนเคยรุ่งโรจน์จริง ๆ”
แต่ฮั่วเยี่ยนก็ส่ายหน้าและพูดขึ้น “มันไม่ใช่ว่าเคยรุ่งโรจน์ เรารุ่งโรจน์
มาโดยตลอดและไม่มีทางเสียมันไปแน่ พวกที่ตกต่ำมีแค่อารยธรรม
จีนในโลกซวนหวงเท่านั้น”
“นี่มัน…” โกโก้เหวยยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่ “แล้วเราอยู่ด้วยกันได้รึ
เปล่า ? อารยธรรมจีนจะปฏิเสธฉันรึเปล่า ?”
ตอนแรกเธอกับฮั่วเยี่ยนฐานะไม่คู่ควรกันเพราะเธอสูงส่งเกินไป และ
ฮั่วเยี่ยนเป็นแค่อัจฉริยะจากอารยธรรมที่ตกต่ำ แต่ตอนนี้สถานการณ์
ได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ฮั่วเยี่ยนกลับสูงส่ง เธอต่างหากที่ไม่คู่ควร
กับฮั่วเยี่ยน
หากต้องการเข้าร่วมกับอารยธรรมระดับสูงกว่า งั้นพวกเขาก็ต้องเข้า
ร่วมการทดสอบ
แต่อารยธรรมจีนตกต่ำมานาน มันจึงไม่มีเขตทดสอบ ฮั่วเยี่ยนจะต้อง
เข้ารับการทดสอบรึไม่ ก็ยังเป็นคำถามอยู่
โกโก้เหวยมองไปที่ฮั่วเยี่ยนด้วยความกังวลและพูดขึ้น “อารยธรรม
จีนของนายมีการทดสอบรึเปล่า ?”
เธอหวังว่าจะได้รับคำตอบว่าไม่เพราะเธอเคยผ่านประสบการณ์ใน
การทดสอบด้วยตัวเองมาแล้ว ความยากและอันตรายนั้นเธอรู้ดีกว่า
ใคร เธอไม่อยากให้ฮั่วเยี่ยนต้องเข้าร่วมการทดสอบที่อันตรายเหมือน
ที่เธอเคยประสบมา เธอยอมแยกกับเขาแทนที่จะปล่อยให้เขาต้อง
เสี่ยงชีวิต
“นี่..” ฮั่วเยี่ยนลังเลขึ้นมา “ฉันเองก็ไม่รู้”
“มันเคยมีแต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว” ตอนนั้นชายชราชาวจีนคนหนึ่งได้พูด
ขึ้น “เมื่อล้านล้านปีก่อนอารยธรรมของเราเคยมีกฎเช่นนี้อยู่แต่เมื่อ
เราแพ้สงคราม เราก็โดนทิ้งไว้ในดาวเคราะห์แคระแห่งนี้ การทดสอบ
เองก็หายไปด้วย เราไม่มีสิทธ์ิที่จะยื่นการจะทดสอบ อีกอย่างแล้วเรา
ก็ไม่มีที่ในการทดสอบด้วย”
โกโก้เหวยถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
ฮั่วเยี่ยนเองก็ยินดีเช่นกัน “ดีจริง ๆ !”
เขาหันกลับไปหาจางหยูและทำความเคารพ “อาจารย์ ผมตัดสินใจ
จะแต่งงานกับโกโก้เหวย โปรดช่วยสนับสนุนพวกเราด้วย!”
ตอนที่เขายังเด็ก พ่อแม่ของเขาได้ตายในภัยพิบัติของดาวเคราะห์แคระ
เมื่อเขานับจางหยูเป็นอาจารย์ งั้นจางหยูก็เปรียบเสมือนบิดามารดา
ของเขา หากจางหยูยืนกรานว่าจะแยกพวกเขาออกจากกัน งั้นเขาก็
จะยอมยกเลิกฐานะศิษย์เพื่อจะได้อยู่กับโกโก้เหวย
“ได้โปรดเจ้าสำนัก !” โกโก้เหวยเองก็คิดเหมือนกับฮั่วเยี่ยน เธอรีบ
ทำความเคารพจางหยูทันที
แต่จางหยูยังไม่ทันได้เปิดปากพูด เหล่าชาวจีนก็พูดออกมาเป็นเสียง
เดียวกัน “ไม่ได้ !”
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งได้พูดขึ้นมา “พวกเธอสองคนไม่อาจจะอยู่
ด้วยกันได้ !”
โกโก้เหวยใจสั่น แววตาของเธอหม่นหมองลงด้วยความเจ็บปวด
ฮั่วเยี่ยนมองไปที่ชายวัยกลางคนและถามขึ้นมา “ทำไมกัน ? ผมกับ
เธอรักกันแล้วทำไมเราจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ ?”
“ฮั่วเยี่ยน นายโง่รึไง ? นายลืมไปแล้วเหรอว่าพ่อของเธอทำอะไรลง
ไป ?” ชายวัยกลางคนพูดขึ้นมา “เขาไม่ใช่แค่ทำลายวิหารแห่งการ
คืนชีพของเราแต่ยังขู่ว่าจะทำลายอารยธรรมของเราด้วย ! เขากับ
อารยธรรมของเรานั้นไม่อาจจะลงรอยกันได้ ! ในฐานะอัจฉริยะของ
เราแล้ว ทุกคนต่างก็คาดหวังในตัวนาย นายจะแต่งงานกับลูกสาว
ของศัตรูได้ยังไง ?”
ทันทีที่ชายคนนั้นพูดจบทั้งโลกก็ตกอยู่ในความเงียบงัน
โดอันและหลิงเคอพากันใจสั่น ความคิดหนึ่งโผล่ขึ้นมาในหัวพวก
เขา “จบสิ้นแล้ว !”
เขาคิดว่าจะปิดบังเรื่องนี้ได้แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกเปิดเผยในนาที
สุดท้ายแบบนี้
ทุกคนที่เคยมองโดอันด้วยสายตาอิจฉา ตอนนี้กลับมองเขาด้วยสายตา
แปลก ๆ
“เขาโง่รึไง ? เขาถึงกับขู่ทำลายอารยธรรมจีน ? นักรบคอสมิคกล้าทำ
แบบนี้ได้ยังไง ?”
“ใครมอบความกล้าให้เขากัน ?”
“สิ่งที่เขาทำจะทำให้อารยธรรมของเขาได้รับกรรมไปด้วย”
เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาของทุกคน หลิงเคอและโดอันก็หน้าซีดเผือด
พวกเขาไม่คิดว่าตัวเองแข็งแกร่งอีกต่อไป ต่อหน้านักรบมิติมากมาย
หรือแม้แต่ผู้สร้างรวมถึงเจ้าสำนัก พวกเขาไม่ต่างอะไรจากมดเลย
แม้แต่นักรบคอสมิคอันดับต้น ๆ ก็เพียงพอจะทำลายพวกเขาได้
“พ่อ นี่พ่อ….” โกโก้เหวยมองไปที่โดอันด้วยความสับสน
จางหยูแสดงสีหน้าเย็นชาออกมา “หือ ? ทำลายอารยธรรมจีนงั้น
เหรอ ?”
ด้วยอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของจางหยูทำให้ทุกคนรับรู้ได้ถึงแรงกดดัน
อันหนักอึ้ง ทุกคนแทบจะหายใจไม่ได้
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ?” จางหยูถามขึ้นมา
หากนี่คือความผิดของอารยธรรมจีน งั้นเขาก็จะไม่เอาเรื่องแต่หากอีก
ฝ่ายไร้เหตุผล เช่นนั้นเขาก็ต้องเอาเรื่องอีกฝ่าย แต่ยังไงมันก็ขึ้นอยู่
กับว่าเป็นความผิดของอีกฝ่ายรึไม่
“เจ้าพูดมา” จางหยูมองไปรอบ ๆ ก่อนจะมองไปที่เหวินลั่ว เขาไม่ได้
เลือกชาวจีนและไม่ได้เลือกโดอันรึหลิงเคอ การทำแบบนี้ถือว่า
ยุติธรรมและน่าเชื่อถือมากกว่า
เหวินลั่วที่โดนเรียกนั้นรู้สึกกดดันขึ้นมาทันที
เขาไม่คิดเลยว่าจะกลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนอย่างนักรบมิติ,
ผู้สร้างและเจ้าสำนัก มันทำให้เขากังวล เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อ
รวบรวมสติก่อนจะพูดขึ้น “เรื่องฮั่วเยี่ยนและโกโก้เหวยนั้นโด่งดัง
ไปทั่วจักรวาลหยวนชู แต่ในเรื่องนั้นภาพลักษณ์ของฮั่วเยี่ยนไม่ได้ดี
นัก มันบอกว่าเขาคือคนหลอกลวง และโกโก้เหวยก็โดนฮั่วเยี่ยน
หลอกให้ชอบเขา…”
จางหยูขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ได้ขัดอะไร
“ตามการตรวจสอบแล้วเรื่องนี้ถูกเขียนโดยชายหนุ่มจากอารยธรรม
มองคอร์เพื่อที่จะทำลายชื่อเสียงของฮั่วเยี่ยน เขาได้จ่ายเงินก้อนโต
เพื่อจะเผยแพร่เรื่องนี้ ผมคิดว่าบางทีหลังจากที่โดอันได้อ่านเรื่องนี้
แล้วก็คงโกรธและคิดว่าฮั่วเยี่ยนหลอกโกโก้เหวย และทำให้ลูกของ
เขาตกอยู่ในอันตราย สุดท้ายเขาจึงมาที่นี่เพื่อแก้แค้นฮั่วเยี่ยน”
จางหยูหรี่ตาลง “เพราะเรื่องนี้เขาจึงคิดจะทำลายอารยธรรมจีนงั้นรึ?”
เขาเข้าใจความรู้สึกของโดอันในฐานะพ่อ แต่การทำแบบนี้ก็ถือว่า
เกินไปหน่อย
เขามองไปที่โดอัน ก่อนจะผายมือให้เหวินลั่วพูดต่อ “ว่ามาต่อ”
“หลังจากที่โดอันมาที่นี่เพื่อตามหาฮั่วเยี่ยน ระหว่างนั้นผมไม่รู้ว่า
เกิดอะไรขึ้น แต่สุดท้ายโดอันบอกว่าหากโกโก้เหวย ผ่านการทดสอบ
เขาจะไม่ถือสาเรื่องนี้ แต่ถ้าหากโกโก้เหวยไม่ผ่านการทดสอบ เขา
อยากให้ฮั่วเยี่ยนรวมถึงอารยธรรมจีนพินาศไปด้วย”
คำอธิบายของเหวินลั่วนั้นกระชับและไม่ได้เข้าข้างฝ่ายใด เขาไม่คิด
จะทำลายภาพลักษณ์ของโดอันหรือช่วยโดอัน
“มีกี่คนที่ผ่านการทดสอบไปได้ ?” แม้จะมีคนพูดถึงการทดสอบอยู่
หลายครั้ง แต่จางหยูก็ยังไม่เข้าใจการทดสอบนี้
“โอกาสสำเร็จแค่ 3 ใน 10000” เหวินลั่วพึมพำออกมา “ยิ่งอารยธรรม
ระดับสูงเพียงใด โอกาสสำเร็จยิ่งน้อยเท่านั้น โอกาสสำเร็จของอารย
ธรรมเทลคอสนั้นผมคิดว่าไม่น่าจะเกิน 2 ใน 10000 ด้วยซ้ำ”
“ต่ำขนาดนั้นเลยรึ ?” จางหยูเลิกคิ้ว “หากล้มเหลวจะมีผลเช่นใด ?”
“ล้มเหลวคือความตาย” เหวินลั่วพูดขึ้นด้วยความหนักใจ “มันไม่มี
ผลลัพธ์อื่นรออยู่”
สีหน้าของจางหยูเย็นชาขึ้นมา เขาหันไปมองโดอันและพูดขึ้น “ดู
เหมือนว่าข้าจะมาทันเวลา ! หากข้ามาช้ากว่านี้ อารยธรรมจีนของข้า
คงโดนเจ้าทำลายไปแล้ว ! โอกาสสำเร็จ 2 ในหมื่นมันหมายความว่า
หากข้ามาไม่ทัน อารยธรรมจีนก็น่าจะโดนทำลายไป”
“ท่านบรรพชนใจเย็น ๆ ก่อน !” หลิงเคอเหงื่อตกและรีบพูดขึ้นมา
“ข้าเชื่อว่าผู้อาวุโสโดอัน ไม่มีทางทำเช่นนั้น เขาแค่ขู่ โปรดเชื่อเถอะ
ว่าเราไม่มีทางฝ่าฝืนกฎของจักรวาลแน่ ๆ !”
อันที่จริงในอารยธรรมระดับสูงนั้น แม้ว่าพวกเขาจะเจอกับเรื่อง
แบบนี้ แต่พวกเขาก็ยากจะลงมือกับอารยธรรมระดับต่ำได้
อารยธรรมเทลคอสก็เช่นกัน !
“ไม่มีทางแน่ !” โกโก้เหวยลนลานและพูดขึ้น “พ่อเชื่อและปฏิบัติ
ตามกฎจักรวาล พ่อไม่เคยต่อต้าน เขาคือวีรบุรุษที่แท้จริง เขากับแม่
สร้างผลงานกับจักรวาลหยวนชูอย่างมาก พวกเขาไม่มีทางฝ่าฝืนกฎ!
เจ้าสำนัก เรื่องนี้ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ ๆ ยกโทษให้กับพ่อฉัน
ด้วย !”
จางหยูไม่ได้สนใจโกโก้เหวย เขามองไปที่โดอันแล้วถามขึ้นมา “เจ้า
ว่ายังไง ?”
เมื่อเห็นหลินเคอและโกโก้เหวยลนลาน โดอันก็เงียบไปสักพักก่อน
จะพูดขึ้น “สิ่งที่ผมคิดนั้นไม่สำคัญ บางเรื่องเมื่อได้ทำลงไปแล้วก็ไม่
อาจจะแก้ตัวได้ เจ้าสำนักลงโทษผมได้เลย ต่อให้ท่านจะฆ่าผม ผมก็
ไม่ขัดขืน ขอแค่เจ้าสำนักเมตตาต่ออารยธรรมเทลคอสและอย่าทำให้
โกโก้เหวยต้องอับอายก็พอ”
“มาตอนนี้เริ่มรู้จักคำว่าใครทำคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบแล้วเหรอ?”
จางหยูพูดด้วยท่าทีเฉยเมย “แล้วตอนนั้นทำไมเจ้าถึงคิดจะทำลายทั้ง
อารยธรรมจีน?”
โดอันตัวแข็งทื่อไป
จางหยูพูดขึ้นต่อ “ดูจากที่เจ้าพูดมา เจ้าดูเหมือนจะไม่รู้สึกผิด เจ้าคิด
ว่าเจ้าทำถูกต้องแล้วสินะ ?”
“ผมรู้ว่าทำผิดแต่ผมรู้สึกว่าตัวเองทำสิ่งที่สมควร” แม้ว่าโดอันจะหน้า
ซีดเผือดแต่เขาก็ยังหนักแน่นดังเดิม “บางทีฮั่วเยี่ยนอาจจะไม่ได้หลอก
ลูกผม แต่ลูกผมน่ะหลงรักเขา ท่านมาจากอารยธรรมจีน ท่านก็คง
เห็นแค่ว่าอารยธรรมจีนอาจจะโดนทำลาย แต่สำหรับผมแล้วลูกสาว
ผมนั้นอาจจะต้องตาย”
เขามองไปที่จางหยูและพูดขึ้นด้วยเสียงที่สั่น “ท่านคงเห็นแค่โอกาส
รอดของอารยธรรมจีนที่มีไม่ถึงสองในหมื่น แล้วโอกาสรอดของลูก
ผมล่ะ? หากฮั่วเยี่ยนไม่ยุ่งกับเธอ งั้นเธอก็คงมีชีวิตสุขสบายและอยู่
ในโลกนี้ต่อไป แต่เป็นเพราะฮั่วเยี่ยนที่ทำให้เธอต้องเข้ารับการทดสอบ
ด้วยอายุที่น้อยแบบนี้ เธอต้องเผชิญหน้ากับความตาย….ทั้ง ๆ ที่เธอ
อายุแค่ 16 ปี ! เธอยังไม่ทันได้สัมผัสกับโลกภายนอกเลย !”
โกโก้เหวยตัวสั่น เธอรับรู้ถึงความรักที่พ่อมีให้ต่อเธอดี เธอรับรู้ได้
ถึงความเป็นห่วงและความจนปัญญารวมถึงความโศกเศร้าของพ่อได้
ตลอดมานี้แม้ว่าเธอจะรู้ว่าพ่อนั้นรักเธอแต่มันไม่ได้หนักแน่นถึง
เพียงนี้แต่ตอนนี้เธอรู้สึกถึงมันได้อย่างชัดเจน
“ฉะ ฉันเห็นแก่ตัวจริง ๆ !” โกโก้เหวยโทษตัวเอง “ฉันแค่อยากไล่
ตามความรักแต่ไม่คิดถึงความรู้สึกของพ่อแม่…” เธอกลัวขึ้นมา หาก
เธอตายขึ้นมาจริง ๆ แล้วพ่อแม่ของเธอจะเสียใจแค่ไหน ?
เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็นึกถึงประโยคที่พูดว่าพ่อของเธอไม่อาจจะ
ฝ่าฝืนกฎจักรวาลได้ แต่เพื่อเธอแล้วพ่อของเธอก็อาจจะฝ่าฝืนกฎจริง ๆ
ก็ได้ เช่นนี้เธอจะไม่โทษตัวเองได้ยังไง ?
น้ำตาของเธอไหลพรากออกมาแต่เธอก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ เธอได้
แต่มองไปที่ฮั่วเยี่ยนเพื่อขอให้เขาช่วย “ฮั่วเยี่ยน ช่วยพ่อฉันหน่อยได้
ไหม ?”