ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1628 จองผลโกลาหล

ตอนที่ 1628 จองผลโกลาหล
ตอนแรกผู้คนคิดว่าเนี่ยเวิ่นตั้งใจจะถามแบบนั้นออกมา แต่ตอนนี้
พวกเขารู้แล้วว่าเนี่ยเวิ่นน่ะโง่จริง ๆ
หลังจากกินรสมือของพ่อไปหลายยก ในที่สุดเนี่ยเวิ่นก็ไม่กล้าถาม
อะไรออกมาอีก
เนี่ยอู่ซวงแสดงสีหน้าจริงจังก่อนจะหันไปโค้งให้กับจางหยู “ข้าขอ
อภัยด้วยท่านจาง ที่สร้างปัญหาให้กับท่าน”
จางหยูโบกมือและพูดขึ้น “ไม่เป็นไร”
เขาไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ ในทางกลับกันแล้วการไม่พอใจกับเรื่องแค่นี้
ก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่
“ข้าว่าเราควรจะแยกย้ายกันได้แล้ว” เนี่ยอู่ซวงพูดขึ้น
เขาอยากจะเชิญจางหยูกลับไปที่โลกจิตวิญญาณเพื่อขอบคุณจางหยู
แต่เมื่อคิดว่าจางหยูอาจจะเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 7 เขาจึงไม่กล้าจะเอ่ย
ปากชวน
โลกจิตวิญญาณที่อ่อนแอจะเหมาะเป็นที่รับรองผู้ควบคุมขั้นที่ 7 ได้
รึ ?
แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะพบคนยิ่งใหญ่แบบนี้ เขาไม่อยากตัดสัมพันธ์
กับอีกฝ่าย เขาไม่รู้ว่าการผูกมิตรกับอีกฝ่ายจะได้ผลรึไม่ แต่ถึงจะได้
ประโยชน์จากจางหยูเพียงเล็กน้อยแต่ก็จะส่งผลดีต่อโลกจิตวิญญาณ
เมื่อเห็นท่าทีลังเลของเนี่ยอู่ซวง จางหยูก็แปลกใจขึ้นมา “เจ้ามีอะไร
ให้ข้าช่วยอีกรึ ?”
เนี่ยอู่ซวงยิ้มแห้ง ๆ ออกมา “ไม่มีอะไร แต่ว่า…”
“เจ้าต้องการอะไรก็ว่ามา ”
“ท่านจาง ท่านได้ช่วยพวกเราไว้มากแต่เรากลับจ่ายท่านเพียงหิน 100
ล้านก้อน มันทำให้ข้า…รู้สึกไม่สบายใจ ท่านจาง บอกมาได้เลยว่า
ต้องการอะไร ไม่ว่าจะเป็นอะไรแต่ตราบใดที่โลกจิตวิญญาณสามารถ
ทำได้ เราจะช่วยท่านอย่างแน่นอน”
จางหยูอ่านความคิดของเนี่ยอู่ซวงออกแต่เขาก็ไม่ได้หักหน้าอีกฝ่าย
เขาคิดสักพักแล้วพูดขึ้น “เจ้าก็รู้ว่าข้ากับเฒ่าเหอ เป็นสหายกัน เมื่อ
เจ้ากลับไป หากมันไม่ยุ่งยากเกินไปแล้ว เจ้าก็ดูแลเขาให้ข้าที “
“ได้ !” ไม่ใช่แค่ไม่มีปัญหาแต่เนี่ยอู่ซวงนั้นเต็มใจอย่างมาก
“อีกอย่าง” จางหยูนึกถึงสำนักคังเฉียงและพูดขึ้นมา “หากเจ้าสนใจ
เจ้าอาจจะไปที่โลกป่าเพื่อแลกเปลี่ยนกับคนที่นั่น หากเจ้าช่วยเหลือ
พวกเขาได้ก็คงจะดี”
“โลกป่ารึ ?” เนี่ยอู่ซวงสับสน
“โลกป่ าคือโลกขั้น 9 ที่ข้าสร้างขึ้นมา” จางหยูไม่ได้ปิดบัง “ที่นั่นมี
สำนักคังเฉียง สำนักที่ข้าก่อตั้งขึ้นมา สำนักคังเฉียงนั้นคล้ายกับวัง
นิรันดร์แต่ความแข็งแกร่งด้อยกว่ามาก”
เจียงอู่ซวีได้ยินแบบนั้นก็รีบถ่อมตัวทันที “ผู้อาวุโสให้ค่าเราเกินไป
แล้ว”
อ๋าวชิ่งและคนอื่น ๆ ก็พูดขึ้นมา “สำนักที่ผู้อาวุโสก่อตั้งขึ้นมานั้น
จะต้องไม่ธรรมดาแน่”
ในใจพวกเขาได้ตัดสินใจกันแล้วว่าจะไปที่สำนักคังเฉียงเพื่อตรวจสอบ
ผู้ควบคุมขั้นที่ 7 นั้นเพียงพอจะทำให้พวกเขาสนใจได้
“งั้น…โลกป่ าอยู่ที่ไหนกัน ?” เนี่ยอู่ซวงถามขึ้นมา
จางหยูได้จำลองแผนที่โกลาหลที่มีพิกัดโลกป่ าขึ้นมาและพูดขึ้น
“โลกป่ านั้นเพิ่งกำเนิดขึ้นมาได้ไม่นาน มันไม่ได้ถูกบันทึกไว้ใน
แผนที่ของโกลาหล เจ้าแค่เดินทางไปตามพิกัดนี้ก็จะพบกับโลกป่ า “
เขาไม่ได้กังวลว่าคนเหล่านี้จะทำอะไรกับโลกป่ า ด้วยความแข็งแกร่ง
ของเขาแล้ว ไม่มีใครในเขตหงหยวนกล้าหาเรื่องเขายกเว้นแค่เบเกิล
ทุกคนพากันจดจำพิกัดของโลกป่ าเอาไว้ ไม่ว่ามันจะมีประโยชน์รึ
ไม่แต่พวกเขาก็ต้องจำมันไว้ก่อนเผื่อว่าอาจจะได้ใช้งานในภายหลัง
“งั้นก็เป็นอันเสร็จเรื่อง ได้เวลาที่ข้าต้องไปจัดการธุระอื่นต่อแล้ว”
จางหยูบอกกับเนี่ยอู่ซวง “เจ้ารีบกลับไปเถอะ”
“ได้ !” เนี่ยอู่ซวงตอบกลับด้วยความเคารพ
จางหยูหันไปหาคนของวังนิรันดร์แล้วพูดขึ้น “เมื่อกลับไปแล้วช่วย
บอกพี่เบเกิลทีว่าเวลาหมื่นปีที่นัดกันไว้ ข้าจางหยูจะไปที่นั่นตาม
สัญญา”
เจียงอู่ซวีพูดขึ้น “ผู้อาวุโสจะไม่ไปรอนายท่านที่วังรึ ?”
ตอนที่เขาพูดจบเขาก็แทบจะตบปากตัวเอง เขาหาปัญหาเข้าตัวแท้ ๆ
เขาอยากให้จางหยูอยู่ไกลตัวเขาได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
“ไม่จำเป็น” จางหยูส่ายหน้า “ข้ากับพี่เบเกิลตกลงกันแล้ว ไม่จำเป็น
ต้องอยู่รอเขา”
“มีอีกเรื่องที่ข้าอยากจะถามเจ้า” จางหยูพูดขึ้นต่อ
“ถามมาได้เลย”
“เจ้ารู้รึไม่ว่าจะหาผลโกลาหลได้จากที่ไหน ?” จางหยูถามขึ้นมา
“ผลโกลาหลรึ ? ท่านต้องการมันไปทำไมกัน ?” เจียงอู่ซวีสงสัย
“ของสิ่งนี้ใช้แค่ตอนที่สร้างโลกขึ้นมา สำหรับท่านแล้ว มันคงไม่มี
ประโยชน์ไม่ใช่รึ ?”
จางหยูพูดด้วยรอยยิ้ม “ข้าบอกไปแล้วไม่ใช่รึ ? ข้าได้ก่อตั้งสำนักคัง
เฉียงขึ้นมา อาจารย์และศิษย์ของสำนักนั้นยังไม่ขึ้นเป็นผู้สร้าง ดังนั้น
ข้าจึงต้องเตรียมผลโกลาหลเหล่านี้ให้กับพวกเขาล่วงหน้า”
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นทุกคนก็พากันให้ความสำคัญกับสำนักคังเฉียง
ยิ่งกว่าเก่า
“งั้นผู้อาวุโสต้องการผลโกลาหลจำนวนมากสินะ ?” เจียงอู่ซวีถามขึ้น
จางหยูพยักหน้า “เดาว่าน่าจะใช้ 5,000 ผล รึอาจจะหมื่นผล”
“หมื่นผล นั่นเท่ากับหินแห่งการสร้าง 100 ล้านก้อน !”
เงินมากแบบนั้นแม้แต่ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลลั่วเองก็ต้องหนักใจ
เจียงอู่ซวีครุ่นคิดสักพักแล้วพูดขึ้นมา “เรื่องนี้ไม่ได้ยากอะไร”
แม้ว่ามันจะหาได้ยากแต่เราอยู่ในเขตหงหยวนมานานแล้ว โลกของ
เราคือแหล่งรวมทรัพยากรทั้งหมดในเขต ข้าว่าเราน่าจะหาผลโกลาหล
หมื่นผลได้ แม้ว่าจะทำไม่ได้แต่ก็อาจจะขอหยิบยืมจากโลกอื่นมาได้
เพียงแต่ว่า….อาจจะต้องใช้เวลาบ้าง หากท่านไม่รีบร้อน ท่านช่วยรอ
สักครู่ ข้าในนามวังนิรันดร์จะรีบรวบรวมผลโกลาหลในโลกนิรันดร์
มาให้ ข้าเชื่อว่าน่าจะได้มันมาในไม่ช้า”
“เจ้ามั่นใจรึ ?” จางหยูมองไปที่เจียงอู่ซวี
นั่นคือผลโกลาหลกว่าหมื่นผล !
มันมีผลโกลาหลมากขนาดนั้นในโลกนิรันดร์รึ ?
ตอนนี้เองเขาก็ค้นพบว่าเขาดูถูกโลกนิรันดร์เกินไป โลกขั้น 9 ที่
แข็งแกร่งเช่นนี้จะต้องมีทรัพยากรจำนวนมากอยู่แล้ว
โลกขั้น 9 เหมือนกันแต่หากเทียบกับโลกนิรันดร์แล้ว โลกจิตวิญญาณ
นั้นไม่ต่างอะไรจากกุ้งฝอยต่อหน้าปลาวาฬเลย
ต่อหน้าโลกจิตวิญญาณแล้ว โลกป่ านั้นก็ไม่อาจจะเทียบได้เช่นกัน
มันมีช่องว่างอย่างมากระหว่างโลกขั้น 9 !
“หากเจ้าทำได้ งั้นข้าก็รบกวนเจ้าหน่อยแล้ว”จางหยูพูดขึ้น “เจ้า
ต้องการหินแห่งการสร้างเท่าไหร่ล่ะบอกมาได้เลย ข้าจะจ่ายให้เจ้า
โดยเร็วที่สุด”
“ไม่เป็นไร” เจียงอู่ซวีพูดขึ้น “ผลโกลาหลหมื่นผลนั้นแม้ว่าจะมีมูลค่า
ไม่ใช่น้อยแต่สำหรับวังนิรันดร์แล้ว มันไม่ได้มีค่าอะไรเลย” วังนิรันดร์
ก่อตั้งมาหลายปี เงินทองที่มีน่ะมหาศาล นี่ไม่ต้องพูดถึงวังนิรันดร์
เลย แม้แต่เงินทองของเจียงอู่ซวีเองก็มีมากเช่นกัน “ข้าคิดว่าหากนาย
ท่านรู้เรื่องนี้ เขาคงไม่คิดรับหินแห่งการสร้างไว้อย่างแน่นอน”
จางหยูไม่คิดเกรงใจและถามขึ้น “มันต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ ?”
เจียงอู่ซวีคิดสักพักและตอบกลับ “นานเท่าไหร่นั้นข้าคงไม่อาจจะ
บอกได้แต่มันไม่น่าจะเกิน 1 ปี”
“1 ปี…” จางหยูคิ้วขมวด มันนานเกินไป เขาไม่อาจจะรอได้ “งั้นเจ้า
ก็รวบรวมมันแล้วส่งไปที่โลกป่า ที่นั่นมีร่างแยกข้าอยู่ เจ้าส่งมันให้กับ
ร่างแยกของข้าเลยก็ได้”
เขาคิดว่าเจียงอู่ซวีจะผิดหวังแต่ใครจะไปรู้ว่าเจียงอู่ซวีกลับถอนหายใจ
ออกมาด้วยความโล่งอกแทน “ได้”
ตราบใดที่ไม่ได้อยู่กับจางหยู ถึงให้เขาทำอะไรเขาก็พอใจทั้งนั้น
เขาไม่อยากให้จางหยูมาประมือกับเขาอีก การที่โดนรังแกไม่นานมา
นี้นั้นได้กลายเป็นแผลในใจเขา
ผลโกลาหลหมื่นผลแลกกับอิสระและความสงบ ข้อตกลงนี้ไม่ได้
เสียหายอะไรเลย
“หากเจ้าทำได้ ข้าคงติดหนี้เจ้า” จางหยูพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจัง
“เมื่อถึงเวลา เจ้าต้องการสิ่งใดก็บอกข้ามาได้เลย หากไม่เกินความ
สามารถของข้าแล้ว ข้าจะไม่ปฏิเสธ”
นี่เป็นเรื่องง่ายสำหรับวังนิรันดร์แต่สำหรับจางหยูและสำนักคังเฉียง
แล้ว เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชะตาของสำนักคังเฉียง บุญคุณนี้แน่นอนว่า
จางหยูจะจดจำเอาไว้
เจียงอู่ซวียิ้มออกมา “ท่านไม่จำเป็นต้องขอบคุณเราหรอก ท่านควร
จะขอบคุณนายท่านจะดีกว่าเพราะท่านเป็นสหายของนายท่าน เป็น
ธรรมดาที่วังนิรันดร์จะช่วยท่าน”
เขารู้ว่าจางหยูแข็งแกร่งพอที่จะทำลายวังนิรันดร์ได้แต่มันไม่ได้
หมายความว่าวังนิรันดร์จะยอมก้มหัวให้กับเขา