ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1630 เสี่ยวหั่วเมี่ยว

ตอนที่ 1630 เสี่ยวหั่วเมี่ยว
หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว จางหยูก็ได้บอกกับเจียงอู่ซวีและคนอื่น ๆ
“เมื่อพี่เบเกิลกลับมา เจ้าบอกเขาว่าข้าจะไปที่โลกสวรรค์ทิ้งสักพัก
หากเขามีธุระอะไร ให้เขาไปหาข้าที่นั่น”
“ข้าจะบอกนายท่านให้” เจียงอู่ซวีแสดงท่าทีจริงจังออกมา
“ได้เวลาแล้ว ข้าควรไปได้แล้ว” จางหยูบอกกับคนของวังนิรันดร์
และคนจากตระกูลลั่ว “ข้าขอตัวก่อน”
เจียงอู่ซวีพูดขึ้น “ช้าก่อน”
จางหยูชะงักไปและถามขึ้น “มีอะไรงั้นรึ ?”
เจียงอู่ซวีพูดขึ้น “นายท่าน เมื่อท่านไปที่โลกสวรรค์ทิ้งและเจอปัญหา
อะไรเข้า ท่านสามารถไปที่ภูเขาธารใสเพื่อพบกับ ท่านจงหราน เจ้าของ
ที่นั่น เขาเป็นสหายของนายท่าน ความแข็งแกร่งนั้นไม่ได้ด้อยกว่า
นายท่านเลย ท่านแค่ต้องบอกชื่อของนายท่าน เขาก็เต็มใจจะช่วย
ท่านแล้ว”
“จงหรานรึ ?” จางหยูจำชื่อนี้เอาไว้ “ได้ ข้าจะจำไว้ ขอบคุณเจ้ามาก”
“ข้าหวังว่าท่านจะเดินทางอย่างปลอดภัย” เจียงอู่ซวีพูดขึ้น
จางหยูพยักหน้า เขาไม่พูดอะไรต่อและหายตัวไปทันที
ทุกคนพากันเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า หลังจากนั้นสักพักพวกเขาก็ได้
สติกลับมา
“สุดท้ายเขาก็ไปแล้วรึ ?” อ๋าวชิ่งถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
หลังจากที่กังวลมาโดยตลอด “ข้ารู้สึกว่าเขากำลังเล่นกับความคิดเรา
อยู่ตลอด…”
เหอก้วนพูดขึ้นมา “ข้าไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกแบบนั้นสินะ !”
คนจากวังนิรันดร์มองหน้ากันก่อนจะรู้สึกกลัวขึ้นมา พวกเขาพากัน
โล่งอกที่หลุดรอดจากเงื้อมมือของจางหยูมาได้ราวกับได้เกิดใหม่
“รีบกลับไปซื้อผลโกลาหลกันเถอะ เรื่องนี้คือภารกิจของเราตอนนี้
“เจียงอู่ซวีพูดขึ้น “ทุกคนแยกกันลงมือ ไปหากองกำลังใหญ่ทั้งหมด
และซื้อผลโกลาหลมาให้ได้มากที่สุด หลังจากที่รวบรวมครบแล้วข้า
จะไปส่งให้ที่สำนักคังเฉียง”
นี่ไม่ใช่แสดงความสามารถของวังนิรันดร์แต่เป็นการแสดงเกียรติ
ของวังนิรันดร์ด้วย
“นายท่าน” ตอนนั้นลั่วเทียนห่าวก็ได้พูดขึ้นมา “ตระกูลลั่วของเรามี
ผลโกลาหล 180 ผล เราพร้อมจะส่งให้พวกท่านฟรี ๆ” ผลโกลาหล
เหล่านี้เตรียมไว้ให้คนในตระกูลแต่เมื่อวังนิรันดร์ต้องการมัน งั้น
พวกเขาก็ไม่รังเกียจที่จะยกให้พวกนั้นเพื่อชดเชยความผิดที่พวกเขา
ได้ก่อขึ้นมา
“ดี เราจะรับมันไว้แต่สำหรับหินแห่งการสร้างแล้ว เราจะยังจ่ายให้
เจ้าอยู่ “เจียงอู่ซวีพูดขึ้นมา “วังนิรันดร์ไม่ได้ขัดสนหินแห่งการสร้าง”
ผลโกลาหลกว่าร้อยผลนั้นมีค่ามากกว่าล้านหินแห่งการสร้าง สำหรับ
ตระกูลลั่วแล้วมันไม่ได้มากมายอะไร สำหรับวังนิรันดร์แล้วยิ่งเป็น
เรื่องเล็กน้อยไม่คู่ควรให้พูดถึง
….
ที่บ้านของโจวหั่ว
เนี่ยอู่ซวงมองไปที่เนี่ยเวิ่นแล้วพูดขึ้นมา “เจ้าคิดอะไรอีก !”
“นี่…” เนี่ยเวิ่นได้สติกลับมาและพูดขึ้น “ท่านพ่อ ข้าไปที่โลกป่ าได้รึ
ไม่ ?”
“เจ้าจะไปทำอะไรที่นั่น ?” เนี่ยอู่ซวงคิ้วขมวด
เนี่ยเวิ่นตอบกลับ “ฟังจากที่ผู้อาวุโสบอกแล้ว โลกป่ าเหมือนจะยัง
ไม่พัฒนา ข้าคิดว่าหากข้าไปดูแลที่นั่น บางทีข้าอาจจะได้ประโยชน์
อย่างมาก ยังไงซะการพัฒนาโลกขั้น 9 และพลังของโลกขั้น 9 ก็
เกี่ยวข้องกัน ความแข็งแกร่งของผู้อาวุโสนั้นไม่ใช่น้อย โลกป่ าต้อง
โดดเด่นอย่างแน่นอนในอนาคต ไม่ช้าสิ่งที่เราทุ่มทุนลงไปจะต้อง
ส่งผลแน่” เนี่ยเวิ่นแสดงสีหน้าจริงจังออกมาและพูดต่อ “เท่าที่ข้ารู้
มากองกำลังในโลกนิรันดร์นั้นมีอยู่ตั้งแต่ที่โลกเกิดขึ้นมา ตอนนี้
พวกเราได้โอกาสครั้งใหญ่ ข่าวนี้ยังไม่เผยแพร่ออกไป มีแค่ไม่กี่คน
ที่รู้เรื่องนี้ มันคู่ควรที่จะลอง”
เนี่ยอู่ซวงมองไปที่ลูกชายด้วยความแปลกใจ ไม่คิดเลยว่าลูกเขาจะมี
หัวคิดแบบนี้ได้
“เจ้าคิดแบบนั้นจริง ๆ รึ ? มันไม่ใช่ว่าลุงโจวสอนเจ้าสินะ ?” เขา
ถามขึ้นมา
โจวหั่วรีบโบกมือและพูดขึ้น “ข้าไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวเรื่องของพวก
เจ้าสองคน ข้าไม่อยากยุ่งเรื่องของโลกจิตวิญญาณด้วย”
เนี่ยเวิ่นพูดขึ้น “ท่านพ่อ ข้าคือคนที่ไม่ได้ความงั้นรึในสายตาของ
ท่าน ?”
“เจ้ายังไม่รู้ตัวอีกรึ ?” เนี่ยอู่ซวงกรอกตาใส่ แม้ว่าเขาจะปากร้ายแต่
เขาก็ยังยอมตกลง “แต่ข้าจะเชื่อเจ้าสักครั้ง เจ้าคิดถูก ตอนนี้โลกป่ า
คือที่ที่ดี มันเหมาะที่จะเข้าไปตอนนี้ หากเราไปที่โลกป่ าตอนนี้และ
ตั้งตัวที่นั่น บางทีโลกจิตวิญญาณอาจจะได้รับโอกาสและกลายเป็น
เหมือนตระกูลลั่วได้ในอนาคต !”
เมื่อได้ยินแบบนั้นเนี่ยเวิ่นก็ยิ่งตื่นเต้น “ใช่ ข้าเองก็คิดเช่นนั้น” เขา
เหมือนมั่นใจมากขึ้น “ครั้งนี้ข้าจะไปที่นั่นและพาคนของเราไป ข้า
รับรองได้ว่าข้าจะประสบความสำเร็จ หากไม่ได้ดี ข้าจะไม่กลับ
บ้าน”
“ข้าสงสัยว่าเจ้าแค่ไม่อยากจะกลับบ้าน ข้าไม่รู้ว่าการที่เจ้าไปยังโลก
ป่ านั้นเจ้าจะสร้างปัญหาอะไรรึไม่…”
เนี่ยเวิ่นหน้าแดงขึ้นมาและพูดขึ้น “ท่านพ่อ ท่านดูถูกข้างั้นรึ ?”
โจวหั่วก็พูดขึ้น “เนี่ยอู่ซวง การให้เขาออกไปก็ถือว่าเป็นทางเลือกที่ดี
ตราบใดที่ไม่มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น งั้นก็ถือว่าเป็นการหาประสบการณ์
ที่ดี”
ยิ่งเห็นท่าทีของเนี่ยเวิ่นและโจวหั่ว เนี่ยอู่ซวงก็สงสัยว่าตัวเองคงคิด
ผิดไป เขาลังเลและพูดขึ้นมา “งั้นอย่าบอกว่าข้าไม่เชื่อเจ้า พ่อจะให้
โอกาสเจ้าอีกสักครั้ง ข้าหวังว่าเจ้าจะไปยังโลกป่ าและสร้างความ
สำเร็จขึ้นมาได้ ไม่งั้นแล้วเจ้าก็กลับมาที่โลกจิตวิญญาณ ยังไงซะใน
ไม่ช้าโลกนี้ก็ต้องเป็นของเจ้า”
“ขอบคุณท่านพ่อ !” เนี่ยเวิ่นรีบตอบกลับด้วยความตื่นเต้น
เนี่ยอู่ซวงถอนหายใจออกมา “เจ้าคือตัวแทนของโลกเราและเพื่อ
ตระกูลของเรา อย่าทำเหมือนที่โลกนิรันดร์อีก” เขาเงียบไปชั่วครู่
ก่อนจะพูดต่อ “แต่ก่อนที่เจ้าจะไปยังโลกป่ า เราต้องตั้งกฎ 3 ข้อกัน
ก่อน”
“กฎอย่างงั้นรึ ?”
“อย่างแรกเมื่อเจ้าไปยังโลกป่ า เจ้าห้ามทำร้ายใครไม่ว่าด้วยเหตุผล
อะไรก็ตาม”
เนี่ยอู่ซวงกลัวว่าจะทำให้คนแข็งแกร่งในโลกป่ าไม่พอใจ เรื่องแบบ
นี้เนี่ยเวิ่นคงยากจะเข้าใจได้ เขาจึงต้องห้ามเอาไว้เพื่อไม่ให้ลูกทำ
ผิดพลาดแบบเดิมอีก
“ไม่มีปัญหา”
“อย่างที่สอง เจ้าไม่อาจจะทำลายอะไรในโลกป่ าได้ ข้าหมายถึงทุก
อย่าง” ชัดแล้วว่าเขากลัวว่าจะเกิดเรื่องเหมือนที่ตระกูลลั่วอีก
“ได้”
“สุดท้ายก่อนที่เจ้าจะทำอะไร เจ้าต้องถามความเห็นจากคนที่ไปกับ
เจ้าก่อนและทำตามที่ทุกคนตกลง พวกเขาคือสหายที่ติดตามข้ามา
หลายปี พวกเขามีประสบการณ์มากกว่าเจ้าเป็นร้อย ๆ เท่า ประสบการณ์
ของพวกเขาล้ำค่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเสียเวลา” เนี่ยอู่ซวงพูดขึ้น
เนี่ยเวิ่นนิ่งไปชั่วครู่ “นี่…” เขาลังเลก่อนที่จะพยักหน้า “ได้”
“ถึงเจ้าจะตกลงไปก็ไม่มีประโยชน์อันใดเพราะข้าจะบอกพวกเขา
หากเจ้าไม่ฟัง ข้าจะให้พวกเขาจัดการเจ้า”
ปากของเนี่ยเวิ่นถึงกับกระตุก
เขาคือลูกของเจ้าของโลกจิตวิญญาณแต่กลับจะโดนลงโทษ แต่ถึง
อย่างนั้นเมื่อคิดว่าเขาจะได้ไปที่โลกป่ า เขาก็ไม่คิดอะไรมาก
“โลกป่ านั้นมันเกี่ยวข้องกับผู้อาวุโส ข้าจะไปตรวจสอบที่นั่น…” เนี่ย
เวิ่นตื่นเต้นขึ้นมา “ข้าจะเจอกับอัจฉริยะแบบไหนกัน ? พวกนั้นไม่
อาจจะซ่อนตัวต่อหน้าข้าได้”
การตั้งรกรากที่โลกป่ าเป็นแค่ข้ออ้างของเขา ความจริงแล้วเขาต้องการ
ตรวจสอบเรื่องนี้
นี่คือความคิดโง่ ๆ ในหัวเนี่ยเวิ่น