ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1797 : ดื้อด้าน

　　  เจ้ากลืนกินปราณสุสานได้รึ ?  จางลู่แปลกใจ

　　เสี่ยวเสียเหมือนจะยังไม่พอใจและพูดขึ้น   มันให้พลังมากกว่าจิตปฐมบทโกลาหลเสียอีก ! ข้ากลืนกินจิตปฐมบทโกลาหลอย่างน้อยหมื่นตัว ไม่สิ อาจจะเป็นล้านตัวก็ได้ซึ่งถือว่าทัดเทียมกับปราณสุสานที่ข้าได้กินไป 

　　จางลู่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมา   ดีมาก งั้นข้าก็ไม่ต้องกังวลเรื่องลานหลักของสุสานแห่งนี้แล้ว 

　　แต่เดิมแล้วจางลู่กังวลถึงปราณสุสานที่ลานแห่งวิวรณ์ ปราณสุสานที่นั่นรุนแรงอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะจิตสุสานสวรรค์จำกัดมันเอาไว้ เกรงว่าเขาคงไม่อาจจะเข้าไปด้านในได้

　　  ลานแห่งวิวรณ์รึ ?  นี่เป็นครั้งแรกที่เสี่ยวเสียมายังสุสานแห่งนี้ เป็นธรรมดาที่มันจะไม่รู้ถึงลานนั่น　　จางลู่มองไปที่เสี่ยวเสียแล้วพูดขึ้น   มันคือลานหลักของสุสาน ปราณที่นั่นหนาแน่นกว่าที่นี่เป็นหมื่นเท่า ! 

　　เมื่อได้ยินแบบนั้นเสี่ยวเสียก็แสดงท่าทียินดีออกมาทันที

　　  เป็นหมื่นเท่า ?  เสี่ยวเสียคึกขึ้นมา เสียงของมันสั่นเพราะความตื่นเต้น   นี่แหละสิ่งที่ข้ารอคอย ! นายท่าน ไปกันเถอะ เรารีบไปที่ลานนั่นกัน ! 

　　หากมันได้กลืนกินปราณสุสานทั้งหมดโดยเฉพาะปราณที่ลานหลักแล้ว งั้นเดาว่าความแข็งแกร่งของมันก็จะเพิ่มขึ้นมาอย่างมากรึอาจจะขึ้นไประดับใหม่

　　  แน่นอนว่าเราต้องไปแน่แต่ต้องระวังตัว   จางลู่เตือนขึ้นมา   จิตสุสานสามารถควบคุมปราณสุสานได้ มันอาจจะแกร่งกว่าเจ้า… 

　　เสี่ยวเสียมั่นใจในตัวเองอย่างมากและพูดขึ้น   นายท่านสบายใจได้ มันไม่เป็นภัยต่อข้าหรอก !  　　หากได้ปราณที่ลานหลักมา งั้นเสี่ยวเสียก็ไม่มองจิตสุสานอยู่ในสายตา

　　  หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น  จางลู่เห็นเสี่ยวเสียมั่นใจก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาได้ตรงไปยังลานแห่งวิวรณ์พร้อมกับเสี่ยวเสียทันที

　　จากส่วนนอกของสุสานเดินทางเข้ามาเรื่อยๆ ปราณสุสานระหว่างทางนั้นถูกเสี่ยวเสียกินจนหมด

　　สุดท้ายที่ที่เต็มไปด้วยปราณสุสานก็กลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่า

　　ความแข็งแกร่งของเสี่ยวเสียนั้นเพิ่มขึ้นมาอย่างช้าๆ แม้ว่าอาจจะมองไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน แต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไร

　　ที่ลานหลักของสุสาน

　　จิตมรณะรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของปราณสุสาน มันราวกับว่าร่างกายส่วนหนึ่งของมันโดนกัดกินไป มันโกรธขึ้นมา   ใคร ! ใครกันที่กินชีวิตของข้า !  　　มันรีบตรวจสอบทั้งสุสานและไม่นานก็พบกับจางลู่และเสี่ยวเสีย   เขานี่เอง ! 

　　ต่อมามันกลับสนใจเสี่ยวเสีย เพราะปราณสุสานจำนวนมากไหลเข้าไปในตัวเสี่ยวเสีย จึงทำให้เสี่ยวเสียดูคล้ายกับหลุมดำกลืนพลัง

　　  นี่มันอะไรกัน !  ในเวลาเดียวกันจิตสุสานก็โกรธขึ้นมาแต่ในความโกรธนี้ก็มีความกลัวแฝงอยู่

　　ร่างของเสี่ยวเสียราวกับหลุมดำ ไม่ว่าจะกินปราณสุสานไปมากแค่ไหนแต่ก็เหมือนไม่พอ มันยังกินต่อได้เรื่อยๆ

　　จิตสุสานรับรู้ได้ว่าความแข็งแกร่งของตนนั้นลดลงมาอย่างช้าๆ แม้ว่าความเร็วนี้จะมองข้ามได้แต่ก็ต้องรู้ว่ามันใช้เวลาหลายปีนับไม่ถ้วนกว่าจะสั่งสมปราณสุสานและความแข็งแกร่งระดับนี้ได้ หากเทียบกับเวลาที่เสี่ยวเสียแย่งชิงมันไปแล้ว มันต่างกันจนน่ากลัว

　　  ตาย เจ้าต้องตาย !  จิตสุสานโกรธจัด มันได้ควบคุมหุ่นเชิดเพื่อเข้าไปจัดการจางลู่และเสี่ยวเสีย

　　ตอนนี้มันอยู่ในช่วงอ่อนแอ หากยังฝืนลงมือเอง อาจจะทำให้ตัวเองบาดเจ็บหนักขึ้นไปอีก

　　จางลู่และเสี่ยวเสียยังเดินหน้าต่อ ไม่นานก็พบกับหุ่นเชิดจำนวนมากทั้งผู้นำ, พวกระดับสิบเท่า, ร้อยเท่ารวมถึงราชาจำนวนมากแห่กันเข้ามา

　　ผู้นำและพวกระดับสิบเท่านั้นมีมากที่สุด

　　จางลู่ชะงักไปและมองไปรอบๆ

　　เสี่ยวเสียพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น   พวกนี้ดีกว่าปราณสุสานเสียอีก !  เสี่ยวเสียมองไปที่ราชาพร้อมกับเลียปาก

　　ท่ามกลางหุ่นเชิดนั้นมีปราณสุสานก่อตัวเป็นร่างมนุษย์และมองมาที่จางลู่ด้วยท่าทีโกรธแค้น  ทำไมกัน ? ทำไมเจ้าถึงไม่ไปหาเรื่องไห่อู่เซิง แต่กลับมาหาเรื่องข้าแทน ? 

　　มันเสียปราณสุสานไปจำนวนมาก ปราณสุสานที่มันใช้เวลาหลายปีนับไม่ถ้วนสั่งสมมา !

　　หัวใจของมันกำลังหลั่งเลือด !

　　  จิตสวรรค์ ไม่สิ ข้าควรเรียกเจ้าว่าจิตมรณะจะดีกว่าสินะ ?  จางลู่พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม   เราได้พบกับอีกแล้ว 

　　  ไห่อู่เซิง…ข้าไปหาเขามาแล้ว  จางลู่ยิ้มออกมา   แต่ข้าอาจจะทำให้เจ้าผิดหวัง ข้าได้ยินเรื่องเล่าจากปากเขามา ซึ่งแตกต่างจากที่เจ้าเล่าให้ข้าฟัง ครั้งนี้ข้าจึงเดินทางมาเพื่อตรวจสอบเรื่องนี้… 

　　จิตมรณะแสดงท่าทีแปลกใจออกมา   เจ้าไปมาแล้วรึ ? เขา…ไม่ได้ฆ่าเจ้ารึ ? 

　　  เขาไม่ได้ฆ่าข้า เจ้าผิดหวังรึไง ?  จางลู่พูดขึ้นมา   ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้ฉลาดสักเท่าไหร่ 

　　เขามองไปที่จิตมรณะแล้วพูดขึ้นมา   บอกมาซะว่าเจ้าเป็นใคร ? ทำไมถึงต้องสร้างลานแห่งวิวรณ์แห่งนี้ ? 

　　จิตมรณะมองจางลู่ด้วยสายตาอาฆาตแต่ก็ยังไม่ลงมือ   ข้าบอกไปแล้วไม่ใช่รึ ? ข้าเป็นร่างแยกของจ้าวโกลาหล 

　　  เจ้ายังไม่เล่าความจริงอีกรึ ?  จางลู่หัวเราะออกมา   เมื่อเจ้าไม่พูด งั้นข้าจะเล่าให้เจ้าฟังเอง เจ้าน่ะคือจิตมรณะที่เป็นตัวแทนการทำลายล้างและความตาย ข้าพูดถูกรึไม่ ? 

　　  ฮ่าฮ่า…  จิตมรณะกลับหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะนี้เต็มไปด้วยท่าทีเยาะเย้ย   นี่คือสิ่งที่ไห่อู่เซิงบอกเจ้ามารึ ? เจ้าเชื่อเขางั้นรึ ? 

　　  แล้วมันไม่ใช่รึ ?  จางลู่คิ้วขมวด

　　  การทำลายล้างก็คือการทำลายล้าง ความตายก็คือความตาย แล้วความจริงคืออะไร? การเกิดใหม่ล่ะมาจากไหน ?   จิตมรณะอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า   เรื่องแบบนั้นเจ้าเชื่อลงด้วยรึ ? 

　　เสี่ยวเสียเริ่มไม่พอใจ จิตมรณะตรงหน้ากลับไม่คิดจะสนใจมันเลยรึไง ?

　　  นายท่าน เมื่อมันไม่เชื่อฟัง ข้าจะสั่งสอนมันเอง  เสี่ยวเสียอยากจะลองฝีมือแต่ก็ต้องรอให้จางลู่อนุญาตก่อน   ข้ารับปากว่าหลังจากที่สั่งสอนบทเรียนแล้ว มันจะเชื่อฟังแน่ๆ 

　　จางลู่โบกมือและมองไปที่จิตมรณะ   ข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าเป็นใครและมีเป้าหมายอะไร ? 

　　จิตมรณะโกรธขึ้นมาโดยเฉพาะเมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวเสีย มันทำให้มันโกรธจัด มันกลับเป็นฝ่ายโดนรังแก สำหรับคำถามของจางลู่นั้น จิตมรณะก็ไม่พอใจเช่นกัน   ข้าบอกไปแล้ว ข้าเป็นร่างแยกของจ้าวโกลาหล ทำไมเจ้าถึงไม่เชื่อข้า ? หากเจ้าไม่เชื่อ เจ้าก็ไปถามต้นไม้โกลาหลดู ! ไม่มีใครรู้จักข้าดีไปกว่าต้นไม้โกลาหลแล้ว !