ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1882 : สงคราม ?

　　ผู้บัญชาการใหญ่ได้ติดต่อไปหาซูจิง ไม่นานก็ได้รับคำตอบจากซูจิง   บอกท่านแม่ทัพด้วยว่า รอข้าจัดการเรื่องทางนี้ก่อน จากนั้นข้าจะกลับไป  

　　คำตอบของซูจิงได้ส่งผ่านไปถึงจิงหง

　　จิงหงสับสน  เขาจัดการเรื่องอะไรอยู่ ? 

　　  เรียนนายท่าน ท่านซูจิงอยู่ในเขตตงหยาง เขากำลังหารือเรื่องการร่วมมือกับกองทัพลาดตระเวนของตงหยาง  ผู้บัญชาการใหญ่อธิบาย

　　ตงหยางคืออาณาเขตที่จักรพรรดิตงหยางได้สร้างขึ้นมา มันก็เหมือนกับเขตซื่อเซียวแห่งนี้

　　ทหารลาดตระเวนของตงหยางนั้นแม้ว่าชื่อจะไม่เหมือนกับกองทัพเทียนลั่ว แต่งานของทั้งสองนั้นเหมือนกัน

　　โดยแก่นแท้แล้วกองทัพเทียนลั่วคือกองทัพลาดตระเวน รับหน้าที่ดูแลความสงบและความมั่นคงที่ชายแดนของเขตซื่อเซียว

　　กองทัพสังเกตุการณ์คอยรับหน้าที่ในการตรวจหาสายลับและช่องโหว่ต่างๆ พวกเขามีสิทธิ์ที่จะกำจัดคนที่ต้องสงสัย

　　กองทัพซื่อเซียวมีหน้าที่คอยรับมือกับศัตรูภายนอกและต้านทานกองทัพสวรรค์

　　แต่ละกองทัพต่างก็มีหน้าที่ของตัวเอง

　　  ร่วมมือแบบไหนกัน ?  เพื่อที่จะฝึกซูจิง จิงหงได้ส่งเรื่องทั้งใหญ่และเล็กให้ซูจิงจัดการ เขาไม่ได้ดูแลกองทัพเทียนลั่วมาหลายปีแล้ว

　　ผู้บัญชาการใหญ่อธิบายออกมา   กองทัพลาดตระเวนตงหยางนั้นทำผลงานได้ดีอย่างมาก ท่านซูจิงอยากจะยกระดับของกองทัพ จึงนำกฎบางอย่างของพวกนั้นมาใช้กับกองทัพเทียนลั่ว เขาตั้งใจจะให้คนระดับสูงกลุ่มหนึ่งของกองทัพเราไปอบรบที่นั่น… 

　　จิงหงพยักหน้าด้วยความชื่นชม   เอาข้อดีของกันและกันมาใช้ ดี สิ่งที่กองทัพเทียนลั่วต้องการคือหัวหน้าที่มีความคิดสร้างสรรค์เช่นนี้  

　　  ซูจิงไม่ได้อยู่ในเขตซื่อเซียวรึ ?  อู๋ห่าวได้ยินแบบนั้นก็ผิดหวังขึ้นมา หากต้องเดินทางไปมา เกรงว่าคงเสียเวลาไม่น้อย

　　  เมื่อเขายุ่งอยู่ งั้นข้าก็ไม่คิดรบกวนเขาไ จิงหงพูดขึ้น   หากเขากลับมาแล้ว ข้าจะให้คนไปแจ้งเจ้า ไม่มีปัญหาอะไรสินะ ? 

　　อู๋ห่าวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้า  งั้นต้องรบกวนท่านจิงหงด้วย 

　　อยู่ๆ อู๋ห่าวก็พูดขึ้น   เรื่องนี้จัดการเสร็จแล้ว ข้าไม่คิดจะรบกวนท่านต่อ ข้าน้อยขอตัวก่อน 

　　  บอกหัวหน้าทีมคังเฉียง หากเขาทำได้ข้าหวังว่าเขาจะมาที่นี่ด้วยตัวเอง  จิงหงพูดขึ้น  ข้าจินหงจะรับรองเป็นอย่างดี  

　　ความสามารถของทีมคังเฉียงนั้นเพียงพอที่จะทำให้จินหงสนใจได้ เขาหวังว่าจะได้ร่วมงานกับทีมคังเฉียงมากกว่านี้

　　  ข้าจะนำคำพูดของท่านไปบอกให้   อู๋ห่าวตอบกลับด้วยความสุภาพ

　　ไม่นานอู๋ห่าวก็กลับไป

　　….

　　ที่มิติพิเศษในเขตซื่อเซียว

　　มิติแห่งนี้ไม่ได้กว้างใหญ่นัก ทั้งมิติมีแค่คฤหาสน์เพียงหลังเดียว

　　คฤหาสน์แห่งนี้ไม่ได้ใหญ่นัก แต่มีดอกไม้มากมาย มันทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงความสงบ

　　ข้างๆมีภูเขาเทียมและมีชายหนุ่มนั่งอยู่บนม้านั่งหิน เขาสวมชุดสีขาวฟ้า สายตาของเขาดูลุ่มลึกไม่มีที่สิ้นสุด

　　  ซื่อเซียว 

　　ตอนนั้นเองกลับมีเสียงดังขึ้นจากด้านนอกคฤหาสน์

　　เสียงที่ดังขึ้นนี้ทำให้มิติสั่นไหวราวกับน้ำ จากนั้นใจกลางคลื่นก็มีแสงปรากฏขึ้น　　หากแม่ทัพอยู่ที่นี่ เขาคงจำชายหนุ่มคนนี้ได้ทันที ชายที่อาบไปด้วยแสงผู้นั้นคือหนึ่งในจักรพรรดิผู้สูงส่งของเผ่าสวรรค์ ฉิวหวัง

　　และชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนม้านั่งหินคือผู้สร้างเขตซื่อเซียวแห่งนี้…ซื่อเซียว !

　　  หายากจริงๆ   ซื่อเซียวยิ้มออกมา   ร่างแยกของจักรพรรดิเผ่าสวรรค์มาหาข้าถึงที่ หายากจริงๆ  

　　ร่างแยกได้ออกมาจากกลุ่มแสง ชัดแล้วว่าเขายังไม่กล้าพอ ยังไงซะที่นี่ก็เป็นที่ของซื่อเซียว ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายจะเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก ในทางกลับกันแล้วเขาจะอ่อนแอลงอย่างมากเช่นกัน

　　ฉิวหวังมองไปที่ซื่อเซียวและพูดขึ้น   ซื่อเซียว เจ้าต้องชดใช้ให้กับข้า ! 

　　คำพูดนี้ทำให้ซื่อเซียวคิดว่าฉิวหวังนั้นมาหาเรื่อง เขาอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง   หือ ? ชดใช้รึ ? ชดใช้เรื่องอะไร ? 

　　เมื่อเห็นซื่อเซียวสงสัย ฉิวหวังก็พูดขึ้น  อย่าเสแสร้ง   สีหน้าของฉิวหวังพลันอึมครึม   เจ้าทำร้ายคนของข้า และยังตั้งทีมเข้าโจมตีกองทัพข้าจนเสียหายไปหลายหมื่นคน เจ้าจะไม่ชดใช้ให้กับข้ารึ ?  

　　ทั้งเขตซื่อเซียวนั้นคนที่ทำแบบนี้ได้มีแค่คนเดียว ซึ่งก็คือซื่อเซียว !

　　มีแค่ซื่อเซียวที่อัดแรนเดลจนบาดเจ็บหนักได้ หากเขาไม่พอใจก็อาจจะฆ่าแรนเดลได้ !

　　มีแค่ซื่อเซียวที่สามารถตั้งทีมที่มีแค่คนระดับผู้บัญชาการกว่าสองพันคนได้ !

　　มีแค่ซื่อเซียวที่มีความสามารถทำลายสมบัติระดับสมบูรณ์ได้ !

　　ดังนั้นจักรพรรดิลึกลับจะเป็นใครไปได้ นอกจากซื่อเซียว ?

　　  เจ้าหมายถึงอะไร ?  ซื่อเซียวคิ้วขมวด เขาไม่เข้าใจคำพูดของฉิวหวัง

　　เขาอยู่แต่ในสวนไม่ได้ทำอะไร เขาจะเข้าใจคำพูดของฉิวหวังได้ยังไง ? 　　ซื่อเซียวหรี่ตาลงและคิดว่าฉิวหวังตั้งใจจะมาหาเรื่อง  ฉิวหวัง ข้าจะไว้หน้าเจ้า ตกลงรึไม่ ? เจ้าควรจะหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้ ! หากต้องการสงครามจริงๆ ข้าก็ไม่กลัวเจ้าหรอก ! 

　　ในด้านความแข็งแกร่งแล้วเขาอาจจะอ่อนแอกว่า แต่มันไม่ได้หมายความว่าหากสู้กันแล้วเขาจะตาย

　　  เจ้าไม่คิดจะยอมรับรึ ?  ฉิวหวังแสยะยิ้มออกมา เขาไม่ได้สนใจทหารที่เสียไป เขาไม่ได้สนใจแรนเดลที่บาดเจ็บ แต่เขาสนใจเกียรติของเขา เมื่อเรื่องนี้เผยแพร่ออกไปแล้ว เขาก็ต้องเสียหน้า เขาต้องมาทวงหนี้กับซื่อเซียว   อย่ามาตีสองหน้าไปหน่อยเลย ข้าไม่หลงกลเจ้าหรอก ! การที่ทำลายสมบัติระดับสมบูรณ์ได้นั้นในเขตซื่อเซียวแล้ว นอกจากเจ้าจะมีใครอีก ? 

　　ฉิวหวังมองไปที่ซื่อเซียวด้วยสายตาเย็นชา   เจ้าคิดว่าข้าโง่รึไง ? 

　　เมื่อได้ยินที่ฉิวหวังบอกมา ซื่อเซียวก็ยิ่งสับสน…ฉิวหวังเหมือนจะไม่ได้โกหก　　เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?

　　ซื่อเซียวลังเล เขาเดาว่ามันอาจจะเกิดเรื่องนี้ขึ้นจริงๆ

　　  เกิดอะไรขึ้น? ข้ารับรองได้ว่าข้าไม่ได้ออกไปจากที่นี่มาหลายพันปีแล้ว เรื่องที่เจ้าพูดถึงนั้นไม่ใช่ฝีมือข้า  ซื่อเซียวขมวดคิ้ว

　　เขาถึงกับสงสัยว่าคนของเผ่าสวรรค์คิดจะก่อสงครามกับพวกเขาจึงจงใจแต่งเรื่องขึ้นมา

　　แค่ว่าฉิวหวังนั้นแสดงได้ดีจนเขาไม่อาจจะมองพิรุธออกได้

　　  ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใครได้ ? รึในเขตซื่อเซียวยังมีคนที่ทำลายสมบัติระดับสมบูรณ์ได้อีก?  ฉิวหวังหัวเราะออกมา

　　  แน่นอนว่าไม่  ซื่อเซียวตอบกลับทันที

　　คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่พวกเขาน่ะรู้ดีว่าในทะเลโกลาหลนั้นมีเพียงจักรพรรดิแค่เก้าคน จำนวนมีแต่จะน้อยลงเรื่อยๆ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเพิ่ม　　จักพรรดินั้นไม่ได้ก้าวขึ้นมาเพราะพรสววรรค์หรือการบ่มเพาะ !

　　  พอได้แล้วซื่อเซียว! อย่าได้เสแสร้ง ! เจ้าบอกมาว่าจะชดใช้ให้ข้ายังไง ! 

　　  ไม่มีทาง…นี่มันเรื่องอะไรกัน ? ข้าไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมต้องชดใช้ให้กับเจ้า ?  ซื่อเซียวตอบกลับตามจริง   ข้าอยู่แต่ที่นี่ ข้าจะต้องชดใช้อะไรให้กับเจ้า ?  

　　เขาแค่อยู่ที่บ้านแต่กลับมีปัญหามาหาถึงที่เลยรึ ?

　　ทั้งทะเลโกลาหลนั้นไม่มีใครซวยเท่าเขาอีกแล้ว !

　　  เจ้าคิดจะเสแสร้งอยู่อีกรึ ?  ฉิวหวังเหมือนจะโกรธขึ้นมา  เผ่าชีวิตคิดจะก่อสงครามกับเผ่าสวรรค์จริงๆรึ ? 

　　  เหลวไหล !   ซื่อเซียวก็เริ่มโกรธขึ้นมา  ในความเห็นของข้า เป็นพวกเจ้าต่างหากที่อยากจะก่อสงครามไม่ใช่รึ ? เจ้าป้ายความผิดให้กับข้าและยังมาบอกให้ข้าชดใช้ ข้าไม่ด่าแม่เจ้าก็บุญแค่ไหนแล้ว ! 

　　สุดท้ายซื่อเซียวก็โกรธขึ้นมาจริงๆ

　　ฉิวหวังสีหน้าหม่นลง   ก็ได้ ! ดี ! ดูเหมือนว่าเผ่าชีวิตจะมีความสามารถอยู่บ้าง ! งั้นก็มาสร้างสงครามกัน ข้าอยากเห็นนัก ว่าเจ้ามีอะไรให้พึ่ง! ถึงได้หยิ่งทะนงเช่นนี้ ! 

　　สงครามนั้นเผ่าสวรรค์ไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อย !

　　  เอาสิ คิดว่าเรากลัวรึไง ? ออกไปจากที่นี่ซะ กลับไปเรียกจักรพรรดิสวรรค์ทั้งหมดมา ใครสู้ไม่ได้ให้เป็นหมา ! 

　　  นี่คือความคิดของเจ้ารึ ? ได้ เอาที่เจ้าต้องการ! 

　　เมื่อพูดจบ ร่างของฉิวหวังก็ค่อยๆจางหายไป

　　ซื่อเซียวฮึดฮัดออกมา เขารีบเดินทางออกจากเขตซื่อเซียวเพื่อไปพบจักรพรรดิคนที่เหลือ หลายยุคที่ผ่านมา เผ่าชีวิตถูกเผ่าสวรรค์กดดันมาตลอด ในใจของพวกเขาก็รู้สึกเจ็บใจ มาบัดนี้จักรพรรดิเผ่าชีวิตถึงกับโดนรังแกถึงที่ เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป!

　　มันต้องมีสงคราม !

　　และอาจจะต้องมีการล้มตายจำนวนมาก !