ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1934

　　ที่ด้านนอกของเขตซื่อเซียว

　　ซื่อเซียวไม่ได้รีบไปหาจางลู่แต่รออยู่ในที่พักของตนแทน

　　เย่าหยางและคนอื่นๆยังไม่ได้เอาลูกปัดดั้งเดิมและลูกปัดจิตมาให้กับเขา งั้นเขาก็ไม่มีทางออกจากที่นี่

　　มีแค่ได้ของมาถึงมือก่อนเขาถึงจะสบายใจได้

　　ยังไงซะเขาก็อยู่ที่นี่มาเป็นล้านล้านปีแล้ว รออีกสักหน่อยก็ไม่ได้เสียหายอะไร

　　…

　　ที่จวนของจินหยาง

　　จางลู่และคนอื่นๆยังคงทำการสร้างสมบัติและรอการมาของซื่อเซียว

　　ในโกลาหลอื่นๆ เย่าหยางและคนอื่นๆพากันรีบจัดแจงธุระของตนกันอยู่　　ในด้านฝั่งดินแดนสวรรค์ ฉิวหวังก็กำลังพักฟื้นอยู่ ร่างแยกเขาโดนทำลาย ชัดแล้วว่าไม่อาจจะฟื้นฟูตัวเองได้ง่ายๆ

　　เวลาผ่านไปช้าๆ อย่างไม่รู้ตัว และตอนนี้จางลู่และคนอื่นๆก็ทำภารกิจสร้างสมบัติได้เสร็จแล้ว แต่พวกเขาสงสัยว่า จินหยางจะสร้างเกราะนี้ให้กับเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้รีบไปไหนและเลือกที่จะอยู่ต่อ

　　การสร้างสมบัติไม่ใช่เรื่องซับซ้อน มันก็แค่หลอมรวมหินโกลาหลทั้งสี่ก้อนเข้าด้วยกันและขึ้นรูปให้กับมัน แต่ส่วนที่ยากจริงๆคือการบ่มเพาะพลัง การสร้างจริงๆนั้นกินเวลาแค่ 1 เดือนเท่านั้น นอกจากนี้แล้วก็ไม่มีอะไรพิเศษ

　　  เสร็จแล้วรึ ?  จางลู่มองไปที่แก่นของเกราะแล้วถามขึ้นมาด้วยความแปลกใจ

　　จินหยางปาดเหงื่อและพยักหน้า   เพราะก่อนหน้านี้เราโดนขัดจังหวะไป มันจึงไม่อาจจะอยู่ในสภาพสมบูรณ์ได้ เราจึงไม่อาจจะใช้วิธีการสร้างแบบเดิม  เขาได้แต่ต้องใช้วิธีโง่เง่าเหล่านี้  แม้ว่าจะสร้างขึ้นมาได้สำเร็จแต่ก็ยากที่จะทำตามที่คาดไว้ได้ … 

　　มันไม่ใช่ว่ายากที่จะทำตามที่คาดเอาไว้ แต่ทว่ามันไม่มีทางทำได้ต่างหาก

　　เรื่องนี้จินหยางรู้ดี แต่เขาแค่ไม่อยากจะพูดมันออกมาก็เท่านั้น

　　  เมื่อเจ้าสร้างสมบัติเสร็จแล้ว งั้นเราขอตัวก่อนจะดีกว่า  จางลู่พูดขึ้น   จินหยาง หวังว่าจะได้พบกันอีก 

　　จินหยางรีบพูดขึ้นทันที   ท่านสุภาพเกินไปแล้ว 

　　จางลู่เรียกชื่อเขา มันทำให้เขารู้สึกดีจริงๆ

　　จางลู่และคนอื่นๆบอกลาจินหยาง แต่ไม่ได้รีบกลับไปที่สำนักงานเพื่อรับรางวัลแต่กลับไปรอด้านนอกโถงกองทัพสังเกตการณ์แทน

　　  กล่องกระบี่ซ่อนไว้ในคลังรึ ?  จางลู่มองไปที่เจ้าสำนัก , ความว่างเปล่า และคนอื่นๆ

　　ความว่างเปล่า มองไปที่โถงกองทัพสังเกตการณ์แล้วพึมพำออกมา   มันน่าจะอยู่ในคลัง ถ้ามันอยู่กับเขา มันอาจจะมีปัญหา 

　　เจ้าสำนักพูดขึ้น   ทำไมกัน ? 

　　  เจ้าลองคิดดู หากเราสู้กับเขาและกดดันเขา บางทีเขาอาจจะทำลายแหวนมิติรึไม่ก็กระเป๋ามิติทิ้ง จากนั้นเราจะหากล่องกระบี่ได้จากไหนกัน ? ใครจะไปรู้บางทีกล่องกระบี่อาจจะถูกส่งไปที่อื่นในทะเลโกลาหลก็เป็นได้ 

　　เซียนกระบี่พเนจรคิ้วขมวด   หากมันคือแหวนมิติ งั้นก็ต้องบอกว่าหากทำลายมัน มิติส่วนในก็จะเผยตัวออกมาแต่หากมันเป็นมิติแยกส่วน มันอาจจะเป็นปัญหา หากฆ่าเขามิติแยกส่วนก็จะหายไปด้วย ของด้านในก็จะหายไปด้วยเช่นกัน 

　　ไม่มีใครรู้ว่าของเหล่านั้นจะหายไปที่ใด แต่คงไม่อาจจะหาพบได้ในทะเลโกลาหล

　　  งั้นคงได้แต่ต้องเสี่ยง มันไม่มีทางเลือกอื่น  จางลู่พูดขึ้น   นอกซะจากว่า…  　　  นอกจากอะไร ?  ความว่างเปล่าถามขึ้นมา

　　  นอกซะจากว่าร่างหลักจะมาใช้ทักษะหลอกลวงด้วยตัวเอง  จางลู่ส่ายหน้า  แต่เดาว่าเขาคงไม่มีทางมาง่ายๆ.. 

　　เจ้าสำนักตาเป็นประกายขึ้นมา  เราหาทางล่อเก่อเย่เข้าไปในทะเลบรรพกาลดีรึไม่… 

　　จางลู่พึมพำออกมา   เจ้าจะลองก็ได้แต่เดาว่าคงยากอย่างมาก

　　คนอย่างเก่อเย่ระวังตัวแค่ไหนทุกคนต่างก็รู้ การจะล่อลวงอีกฝ่ายคงไม่ใช่เรื่องง่าย

　　ไม่นานทุกคนก็รวบรวมความคิดและตัดสินใจจะล่อเก่อเย่ให้เข้าไปในทะเลบรรพกาล หากไม่สำเร็จพวกเขาก็คิดจะฆ่าเก่อเย่โดยตรงไปเลย

　　สิ่งที่พวกเขาต้องทำคือฆ่าเก่อเย่ไม่ว่าจะพบกล่องกระบี่รึไม่ก็ตาม

　　ตอนที่พวกเขากำลังจะลงมือนั้น เซียนกระบี่พเนจร ก็ถามขึ้นมา   เราควรเรียกซุนหยานและซุนเหมิงรวมถึงซุนวูมารึไม่ ? 

　　  เรียกมา  จางลู่คิดสักพักแล้วพูดขึ้น   เรื่องนี้พวกเขามีสิทธิ์ที่จะเข้าร่วมได้ 

　　  งั้นก็รอก่อน ข้าจะไปพาพวกเขามา  เจ้าสำนักบอกกับทุกคน

　　ทุกคนอดทนรอก่อนที่เจ้าสำนักจะกลับไปที่ทะเลบรรพกาลเพื่อบอกกับทั้งสามคน

　　ในตอนที่รอนั้นทุกคนก็มองไปที่โถงกองทัพสังเกตการณ์ก่อนจะพบกับจินหยาง

　　  เขาไปที่นั่นทำไม ?  จางลู่แปลกใจ   รึว่าคนที่อยู่เบื้องหลังที่เขาพูดถึงนั้นเป็นลั่วเซียง ?  เขาจำตอนที่จินหยาง โดนนำตัวไปที่โถงกองทัพสังเกตการณ์ได้ จินหยางเรียกหาลั่วเซียงเพื่อขอความช่วยเหลือและสุดท้ายเก่อเย่ก็เข้ามายุ่งก่อนจะทำการลงโทษกวนเหริน

　　  ช่างเขาเถอะ  จางลู่ไม่ได้ใส่ใจ   ยังไงซะก็ไม่ส่งผลต่อเรื่องของเราอยู่ดี 

　　  ยังเหลือเวลาอยู่ พวกเจ้ารอที่นี่ ข้าจะไปรับรางวัลที่สำนักงานข้าจะรีบกลับมา   ความว่างเปล่าพูดขึ้น

　　ลูกปัดดั้งเดิมหลายแสนลูกแม้ว่าจะไม่มากแต่อย่างน้อยยุงก็มีเนื้อ ถึงจะน้อยแต่เก็บไปเรื่อยๆก็จะมากขึ้นเอง

　　จินหยางเข้าไปในโถงกองทัพสังเกตการณ์ได้ไม่นานก็กลับออกมา สีหน้าของเขาดูไม่สู้ดีนัก

　　จางลู่และคนอื่นๆไม่ได้สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับจินหยาง ยังไงซะพวกเขาก็ไม่ได้สนิทกันนัก อีกทั้งพวกเขาไม่อยากทำให้เก่อเย่ตกใจ ตอนนี้พวกเขาแค่รอให้เจ้าสำนักและความว่างเปล่ากลับมาแล้วค่อยลงมือ

　　และคนแรกที่กลับมาคือความว่างเปล่า เขาได้แจกจ่ายลูกปัดให้กับทุกคน ผ่านไป 30 นาที เจ้าสำนัก, ซุนหยาน, ซุนเหมิง และซุนวูก็มาถึง จากนั้นทั้งสี่ก็เดินตัดถนนมาสมทบกับทุกคน

　　  พวกเจ้ารู้กันหมดแล้วสินะ ?  จางลู่มองไปที่ซุนหยานและคนอื่นๆ　　ซุนหยาน, ซุนเหมิง และซุนวูต่างก็พยักหน้าตอบรับ

　　จางลู่พูดขึ้นต่อ  เราต้องหาทางล่อเก่อเย่เข้าไปในทะเลบรรพกาล หากทำไม่ได้จริงๆ เราคงต้องจัดการเขาที่นี่ พวกเจ้าสามคนร่วมมือกับเราในการแก้แค้นให้กับบรรพชนของพวกเจ้า อย่าทำร้ายคนบริสุทธิ์ก็พอ…  การต่อสู้ของแม่ทัพนั้นส่งผลต่อพื้นที่เป็นบริเวณกว้าง หากไม่ระวังอาจจะคร่าผู้บริสุทธิ์ได้

　　ซุนหยานและคนอื่นๆไม่คัดค้านแต่อย่างใด

　　  งั้นก็ไปได้แล้ว  จางลู่เดินนำมุ่งหน้าไปยังโถงกองทัพสังเกตการณ์

　　  เจ้าสำนักนี่ส่วนของเจ้า  ความว่างเปล่าได้ส่งส่วนแบ่งของเจ้าสำนักให้อีกฝ่าย

　　  ขอบคุณ  เจ้าสำนักรับลูกปัดแล้วเผยสีหน้าพอใจออกมา

　　เมื่อเห็นว่าจางลู่และคนอื่นๆมุ่งหน้าไปที่โถงกองทัพสังเกตการณ์ ทหารที่นั่นต่างก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก พวกเขาเดินมาถึงลานของโถงกองทัพสังเกตการณ์

　　จางลู่ไม่ได้สนใจทหารของโถงกองทัพสังเกตการณ์และพูดขึ้นมาเสียงดังก้อง   เก่อเย่ออกมา ! 

　　ทันทีที่พูดจบเขาก็แผ่การรับรู้ปกคลุมไปทั่วทั้งโถงกองทัพสังเกตการณ์และล็อคเป้าเก่อเย่เอาไว้

　　เจ้าสำนัก, ความว่างเปล่า และคนอื่นๆด้านหลังรวมถึง ซุนหยาน, ซุนเหมิง และซุนวูต่างก็เผยสีหน้าเยือกเย็นออกมาราวกับทำเรื่องเล็กน้อยกันอยู่

　　  กล้าดีนัก !  กลุ่มทหารมองไปที่กลุ่มของจางลู่แล้วตะโกนออกมา

　　มีกลุ่มนายพลบินออกมาจากโถงกองทัพสังเกตการณ์ การรับรู้ของพวกนี้ล็อคเป้ามาที่จางลู่และคนอื่นๆเอาไว้ เก่อเย่ ไม่จำเป็นต้องสั่งพวกเขาก็รู้ว่าต้องทำยังไงกับคนพวกนี้

　　  พวกเขาลงมือแล้วรึ ?  ซื่อเซียวที่จับตาดูการเคลื่อนไหวของจางลู่และคนอื่นๆอยู่ตลอดก็ได้ส่งร่างแยกออกมาทันที

　　แสงอันศักดิ์สิทธิ์ส่องประกายขึ้นมาก่อนที่จะมีเสียงพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ   ข้าซื่อเซียว เก่อเย่นั้นบกพร่องต่อหน้าที่ เขาใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง จากนี้ข้าจะปลดเก่อเย่ออกจากตำแหน่งแม่ทัพกองทัพสังเกตการณ์และให้เสียเทียนมารับหน้าที่แทน คำสั่งของจักรพรรดิคือกฎสูงสุด ห้ามใครฝ่าฝืน คำพูดของจักรพรรดิคือที่สุด 

　　เสียงของซื่อเซียวดังก้องไปทั่วทั้งเขตซื่อเซียว ตอนนั้นคนเป็นร้อยล้านคนต่างก็ตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

　　ทั้งด้านในและนอกโถงกองทัพสังเกตการณ์ ทหารทุกคนต่างก็พากันอึ้งและตะลึง พวกเขายากจะเชื่อเรื่องนี้ แต่ก็ต้องเชื่อ

　　จางลู่ไม่คิดว่าซื่อเซียวจะให้ความร่วมมือแบบนี้ เขาอยากจะยกนิ้วให้จริงๆ

　　จางลู่มองเข้าไปในโถงกองทัพสังเกตการณ์ก่อนจะล็อคเป้าที่เก่อเย่แล้วตะโกนออกมา   เก่อเย่ ออกมา !