ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 2015 : ความไม่พอใจของเสี่ยวซี

ตอนที่ 2015 : ความไม่พอใจของเสี่ยวซี

　　แม้ว่าเสี่ยวซีจะมีร่างใหม่แต่จิตก็ไม่ได้ต่างจากเผ่าสวรรค์เลย รึในอีกความหมายคือจิตของมันคือจิตของเผ่าสวรรค์ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องปลอมแปลงจิต ตราบใดที่กำจัดร่างกายไปก็ยืนยันได้ว่าเป็นเผ่าสวรรค์ได้แล้ว

　　มันยากที่เผ่าสวรรค์จะแยกตัวเองจากจิตสวรรค์ได้ เสี่ยวซีเป็นจิตสวรรค์ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องปลอมแปลงอะไร

　　หลังจากที่ออกจากทะเลบรรพกาลแล้ว เสี่ยวซีก็ได้เข้าไปในทะเลโกลาหลแล้วเดินทางไปยังเขตซื่อเซียวผ่านประตูเคลื่อนย้ายของเขตซื่อเซียว สุดท้ายก็ไปถึงส่วนนอกของเขตซื่อเซียวแล้วเดินทางไปยังอาณาเขตของเผ่าสวรรค์ต่อ

　　เพราะเขตฉิวหวังโดนทำลายไปแล้ว ทะเลโกลาหลที่เขตฉิวหวังตั้งอยู่จึงมีแต่ความวว่าเปล่า จ้าวโกลาหลเผ่าสวรรค์หลายคนต้องตายไป โกลาหลของพวกนั้นก็โดนทำลายไปด้วย สิ่งมีชีวิตที่รอดมาได้ต่างก็ตกอยู่ในความกลัว ที่นี่ขาดความเป็นระบบระเบียบไป

　　แทบทุกขณะนั้นมีการต่อสู้เกิดขึ้นอยู่ตลอด คนของเผ่าสวรรค์ตายไปอย่างต่อเนื่อง

　　สำหรับจ้าวโกลาหลในเขตฉิวหวังแล้ว นี่คือช่วงเวลาที่โหดร้ายที่สุด

　　ทุกวันนั้นจ้าวโกลาหลเผ่าสวรรค์ที่อ่อนแอจะโดนจ้าวโกลาหลที่แกร่งกว่าฆ่าไปและปล้นสมบัติพวกเขาไป เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอยู่ตลอด จ้าวโกลาหลเผ่าสวรรค์บางคนที่ปล้นคนอื่นเมื่อวันก่อนแต่กลับต้องโดนปล้นเองในวันต่อมา

　　ความวุ่นวายนี้ได้เผยด้านมืดของเผ่าสวรรค์ออกมา

　　ในวันนั้น เสี่ยวซีก็ได้เดินทางเข้าไปในเขตสงครามระหว่างเผ่ามนุษย์กับเผ่าสวรรค์ มันได้มุ่งหน้าไปยังจุดที่เคยเป็นที่ตั้งของเขตฉิวหวัง

　　พวกทหารเผ่าสวรรค์ที่เฝ้าดูชายแดนหายตัวไปหลังจากที่เขตฉิวหวังหายไป มันมีทหารของฝั่งมนุษย์เท่านั้นที่เหลืออยู่ ในฝั่งเขตฉิวหวังนั้น มันมีแต่ความว่างเปล่าราวกับโดนระเบิดลง พื้นที่ใกล้เขตสงครามของเขตฉิวหวังนั้นว่างเปล่าไม่มีใครอยู่เลยสักคน มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เสี่ยวซีมายังเขตฉิวหวัง แต่ฉากตอนนี้ต่างจากฉากที่เห็นในตอนแรกอย่างสิ้นเชิง

　　ครั้งที่แล้วที่มาที่นี่ ทีมคังเฉียงก็พบกับทหารเขตฉิวหวังมากมาย พวกเขาถึงกับโจมตีกองทัพเขตฉิวหวังแต่ครั้งนี้เสี่ยวซี ไม่อาจจะรับรู้ถึงสิ่งมีชีวิตใดๆได้เลย ไม่มีเลยสักคน

　　ดูเหมือนว่าที่นี่ได้กลายเป็นพื้นที่หวงห้ามไปแล้ว มันไม่มีมนุษย์รึคนของเผ่าสวรรค์กล้าเข้ามาที่นี่เลย

　　เมื่อเดินหน้าในเขตฉิวหวังต่อ สุดท้ายเสี่ยวซีก็รับรู้ได้ถึงตัวตนของเผ่าสวรรค์แต่พวกนั้นอยู่ในส่วนปลายของเขตฉิวหวัง ไม่งั้นแล้วในอดีตพวกเขาคงตายไปแล้วด้วย

　　เสี่ยวซีไม่ได้ลงมือกับพวกนั้น พวกนั้นอ่อนแอเกินไปไม่มีสิทธิ์ให้มันลงมือเอง

　　นี่ไม่ต้องพูดถึงพวกที่อ่อนแอที่ยังไม่ก้าวขึ้นมาเป็นจ้าวโกลาหลเลย แม้ว่าจะเป็นจ้าวโกลาหล แต่เสี่ยวซีก็ไม่คิดจะสนใจ มีแค่พวกที่แข็งแกร่งในหมู่จ้าวโกลาหลอย่างแม่ทัพขั้นสูงรึแม่ทัพขั้นกลางเท่านั้นที่พอจะทำให้มันสนใจได้บ้าง

　　  อ่อนแอเกินไป  เสี่ยวซีมองไปยังเหล่าคนของเผ่าสวรรค์   อ่อนแอจนเหมือนหมากัดกันเอง… 

　　ระหว่างที่คิดนั้น เสี่ยวซีก็ส่ายหน้า ไม่สิ ไม่ใช่หมากัดกันเอง มันไม่ดูถูกหมาไปหน่อยรึ ?

　　ในพริบตาก็ผ่านไปกว่าครึ่งเดือน

　　เสี่ยวซีเดินทางต่อ ระหว่างทางมันพบกับจ้าวโกลาหลเผ่าสวรรค์มากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าจะด้อยกว่าเขตฉิวหวังในอดีตแต่ก็ไม่ได้ย่ำแย่จนรับไม่ได้ แต่สิ่งที่เสี่ยวซีผิดหวังก็คือมันยังไม่พบกับจ้าวโกลาหลที่แข็งแกร่งเลย มันพบแค่พวกที่อยู่ระดับหัวหน้าทีมพอๆกับ กวนในอดีตสำหรับจ้าวโกลาหลทั่วไปแล้ว คนที่ก้าวมาถึงระดับนี้ได้ก็แข็งแกร่งพอแล้วแต่เสี่ยวซีกลับไม่สนใจ

　　  นี่คือเขตฉิวหวังรึ สภาพมันย่ำแย่ขนาดนี้เลยรึ ?  เสี่ยวซีผิดหวังอย่างมาก

　　แม้ว่ามันจะคาดการณ์ผลลัพธ์ไว้ก่อนแล้ว แต่ความเป็นจริงนั้นแย่กว่าที่มันคาดเอาไว้

　　มันอยากจะสร้างทีมก่อนที่จะแอบเข้าไปแฝงตัวเพื่อสร้างอำนาจให้กับตัวเอง

　　มันถึงกับรู้สึกผิด หากรู้แบบนี้ตั้งแต่แรกตอนที่เจอกับจ้าวโกลาหลระดับหัวหน้าทีม มันคงดึงอีกฝ่ายมาเป็นลูกน้องไปแล้ว

　　แต่เมื่อมันคิดถึงความแข็งแกร่งของจ้าวโกลาหลทั่วไปแล้ว เสี่ยวซีก็ปวดหัวขึ้นมา ระดับหัวหน้าทีมน่ะยังไม่พอ !

　　ตอนแรกเป้าหมายของมันอยู่ที่พวกนายพลและแม่ทัพ แต่ด้วยเวลาที่ผ่านไปนี้เกณฑ์ก็ต้องลดลงเรื่อยๆ แต่ไม่ว่าจะลดเกณฑ์ลงยังไงแต่อย่างน้อยก็ต้องแกร่งระดับนายพลไม่ใช่รึ ? หากไม่มีความแข็งแกร่งระดับนายพล งั้นจะมีสิทธิ์มาเป็นลูกน้องมันได้ยังไง ? จะมีสิทธิ์อะไรมาติดตามท่านเสี่ยวซีกัน ?

　　นายพลคือเกณฑ์ขั้นต่ำของเสี่ยวซีไปแล้ว

　　ไม่รู้ตัวเลยว่าเสี่ยวซีเดินหน้าเข้าถึงส่วนหลักของเขตฉิวหวังแล้ว จำนวนจ้าวโกลาหลเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย ความแข็งแกร่งโดยรวมนั้นเพิ่มขึ้นซึ่งทำให้เสี่ยวซีพอจะมีหวังขึ้นมาบ้าง บางทีมันอาจจะหาคนที่แข็งแกร่งเจอบ้างก็ได้ ?

　　ไม่กี่วันต่อมา เสี่ยวซีก็ต้องหยุด มันเข้ามาในเขตเผ่าสวรรค์มานาน สุดท้ายมันก็รับรู้ได้ถึงนายพล !

　　มีอยู่ถึงสองคน !

　　ตอนนั้นนายพลเผ่าสวรรค์ทั้งสองยังสู้กันอยู่ ความแข็งแกร่งของทั้งสองนั้นอยู่ระดับทั่วไปในหมู่นายพล มันไม่ได้มีอะไรพิเศษแต่เมื่อ เสี่ยวซีรับรู้ตัวตนของพวกนั้นได้ มันก็แทบจะร้องไห้ออกมา มันไม่ง่ายจริงๆที่จะหาพวกนี้พบ !

　　หลังจากที่ค้นหามานาน สุดท้ายมันก็พบแม่ทัพทั้งสองคน !

　　สองคนนี้น่าจะเป็นปลาที่หลุดจากแหไปตอนที่ฉิวหวังได้ทำลายที่นี่ มันต้องมีพวกที่คล้ายกันอยู่อีกแน่ !

　　เมื่อเห็นทั้งสองยังสู้กันอยู่โดยคิดจะฆ่าอีกฝ่าย เสี่ยวซีก็กังวลนิดๆ มันถือว่านายพลทั้งสองนี้เป็นลูกน้องมันไปแล้ว เป็นธรรมดาที่จะไม่ให้ทั้งสองสู้กัน ไม่ว่าใครจะตายไปแต่ก็คงทำให้มันปวดใจอย่างมาก

　　เสี่ยวซีหายตัวไปทันทีและมุ่งหน้าไปยังที่ที่ทั้งสองสู้กันก่อนจะตะโกนขึ้นมา   หยุด ! 

　　เมื่อได้ยินเสียงนี้นายพลทั้งสองก็พากันถอยห่างออกจากกันแล้วหันไปมองเสี่ยวซี

　　  หมาปีศาจงั้นรึ ?  แม่ทัพคนหนึ่งคิ้วขมวดและพูดขึ้นมา   การต่อสู้ระหว่างเราสองคนไม่ใช่สิ่งที่หมาอย่างเจ้ามายุ่งได้ …  　　แม่ทัพอีกคนไม่ได้สนใจ   รีบไปซะ ! ไม่งั้นข้าจะฆ่าเจ้า ! 

　　ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาแล้ว แม้แต่ในเขตเผ่าสวรรค์พวกเขาก็มีฐานะไม่ใช่น้อย นี่ไม่ต้องพูดถึงเขตฉิวหวังที่กลายเป็นเขตร้างในตอนนี้เลย ที่นี่พวกเขาไม่กล้าบอกว่าตัวเองแกร่งที่สุดแต่ก็อยู่ระดับสูง เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะไม่เห็นหมาในสายตา

　　  พวกขยะ !  เสี่ยวซียิ้มออกมาด้วยความโกรธ เป็นแค่แม่ทัพมาดูถูกเสี่ยวซีผู้ยิ่งใหญ่ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?

　　นอกจากต่อหน้าเจ้านายเขาแล้ว เสี่ยวซีก็ไม่อาจจะทนรับการดูถูกแบบนี้ได้ !

　　ในพริบตา เสี่ยวซีก็ได้ระเบิดพลังออกมาแผ่ออกมาทั่ว แรงกดดันอันน่ากลัวได้กดทับแม่ทัพทั้งสองราวกับภูเขาที่กดทับร่างกาย ทั้งสองไม่อาจจะขยับตัวได้ ร่างกายพวกนั้นมีเหงื่อผุดออกมาทั้งตัว

　　  มะ…แม่ทัพ !  จิตของทั้งสองพร่ามัว ในใจนั้นเต็มไปด้วยความตะลึง　　พวกเขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้มาพบกับแม่ทัพสูงสุดที่นี่

　　มีแค่แม่ทัพเท่านั้นที่จะกดดันพวกเขาได้ถึงระดับนี้ !

　　  พวกเจ้ารนหาที่ตาย !  เสี่ยวซีไม่อาจจะอดทนได้ไหว พลังของมันยังเพิ่มขึ้นอีกกดทับแม่ทัพทั้งสองจนทั้งสองไม่อาจจะหายใจได้ หากยังเป็นแบบนี้ต่อไปทั้งสองคนโดนบดขยี้

　　นี่คือพลังของแม่ทัพสูงสุด !

　　แม่ทัพทั้งสองไม่คิดไม่ฝันว่าการต่อสู้ของพวกเขานั้นจะทำให้ตัวตนที่น่ากลัวแบบนี้หันมาสนใจ คำพูดของพวกเขาแทบจะเป็นคำสั่งประหารตัวเอง

　　ตอนนั้นจิตของพวกเขาพร่ามัวไปแล้ว ร่างกายไม่อาจจะขยับได้ ความคิดแทบพังทลาย พวกเขาพูดไม่ได้ด้วยซ้ำ

　　พวกเขาพากันใจสลาย !

　　พวกเขาต้องตายรึ ?

　　โชคดีที่เมื่อเห็นท่าทีของทั้งสอง เสี่ยวซีก็หยุดแผ่พลังออกมาและยับยั้งอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ ยังไงซะนี่ก็เป็นแม่ทัพที่หาไม่ได้ง่ายๆ หากมันฆ่าทั้งสองทิ้ง มันก็ไม่รู้เลยว่าจะพบกับนายพลอีกรึไม่

　　เสี่ยวซีสูดหายใจเข้าลึกๆและมองไปยังนายพลทั้งสองด้วยสายตาเย็นชา   ยอมแพ้ให้ข้า ไม่ก็ตายไปซะ ! 

　　เสียงเบาๆของมันรวมกับร่างของหมาป่านรกนั้นทำให้มันดูน่าเกรงขามอย่างมาก