รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 102 เธออยู่กับดนัยกฤตก็ทำอย่างนี้หรือไง
ริมฝีปากของธิชาเป็นสีแดง และบวมขึ้นมาเล็กน้อย
ในใจของเธอรู้สึกคับแค้นใจและอับอายมาก แต่ตอนนี้เธอถูกความหื่นกระหายของธาวินข่มไว้… สิ่งที่เธอเหลืออยู่จึงมีแต่ความกลัว
เธอเอามือเล็กๆ มาปิดครึ่งหน้าที่โดนตบ ก่อนจะลูบไปมา แล้วพูดพึมพำเบาๆ ว่า ทั้งๆ ที่พี่ชายทำเกินไป เมื่อตะกี้ถ้าพี่ชายไม่ออกมา ฉันคงควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว พวกเขาต้องจับได้แน่ๆ …ฉันเป็นห่วงชื่อเสียงของพี่ชาย ถ้ามีเรื่องอื้อฉาวแพร่ออกไปจากในห้องทำงาน มันจะส่งผลไม่ดีต่อชื่อเสียงของพี่ชายนะคะ…
ธาวินบีบแก้มของเธออย่างแรง และดวงตาของเขาดูโหดเหี้ยมมาก ยังจะกล้าแก้ตัวอีก ฉันคิดว่าเธอคงอยากจะหาที่ตาย แต่โชคยังดีที่ไม่เป็นอะไร ถ้ามีปัญหาแม้แต่นิดเดียว ฉันจะทำลายหันของเธอทิ้งให้หมด
ธิชาก้มหน้าลง แล้วสูดหายใจด้วยท่าทางน้อยอกน้อยใจ
……
ธาวินมองหน้าของเธอ หลังจากผ่านไปสักพักเขาก็หายโกรธ อย่างที่คาดไว้ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็ลืมไปเลยว่าเคยโดนทำอะไรไว้ เขาเอื้อมมือไปดึงเสื้อผ้าของเธอออก ก่อนจะทำท่าทางเหมือนเหมือนจะกดเธอลงบนโต๊ะแล้วระบายความใคร่
ธิชาจับเสื้อผ้าไว้แน่นพยายามต่อต้านอย่างสุดฤทธิ์ ท่าทางไม่ยอมให้เขาเด็ดขาด
เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มหื่นกระหายมากเต็มที เขาคิดจะทำต่อจากที่ยังไม่ถูกระบายออกมา
แต่ยังไงธิชาก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือ ทำให้เขาอารมณ์เสียมากยิ่งขึ้น
สุดท้ายเขาก็กดเธอลงบนโต๊ะอย่างหมดความอดทน ก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วพูดเหยียดหยาม ทำไม เธอไม่ได้อยากที่จะแสดงความจริงใจให้ฉันเห็นหรือไง? จะดัดจริตไปทำไม ถ้ายังดัดจริตอีกก็ไม่มีต้องพูดกันแล้ว
ธิชาหน้าแดงก่ำยื่นมือออกไปผลักเขา และต่อว่าในขณะที่ผลักเขาไปด้วย ฉันคิดว่าคุณจงใจหลอกฉัน คุณไม่ได้คิดจะคุยกับฉันดีๆ ด้วยซ้ำ ใครเขาคุยกันแบบนี้… คุณจงใจชัดๆ ธาวิน คุณจงใจทำ ฉันไม่เล่นกับคุณต่อแล้ว …
ธาวินยกยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ ฉันพบว่าเธอดูฉลาดขึ้นนี่นา สมองอันน้อยนิดของเธอมีไหวพริบดีขึ้นมาก…
เธอนิ่งอึ้ง ดวงตาเบิกกว้าง และเกือบจะร้องไห้ออกมา คุณจงใจหลอกฉันจริงๆ ด้วย คุณไม่ได้ตั้งใจจะยอมรับคำขอของฉันเลย คุณจงใจ… อยากจะอ้วกจริงๆ ทั้งสกปรกทั้งคาว ธาวินไอ้คนบ้า ไอ้คนสารเลว คุณไม่ทำเรื่องลามกสักวันคุณจะตายไหม
เดิมทีเธอคิดว่าเธอทนได้ เธอจึงสูดหายใจเข้าอย่างแรง พยายามกลืนน้ำตาและน้ำมูกของเธอไว้ไม่ให้ไหลออกมา
แต่ในปากของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นของเขา และนึกถึงความอัปยศที่ถูกเขากดลงใต้โต๊ะเมื่อตะกี้ขึ้นมา…
ก็ยิ่งทนไม่ไหว น้ำตาก็ไหลลงมาเป็นสาย เธอพยายามผลักเขาออกไปสุดแรง
ก่อนจะรีบกระโดดลงจากโต๊ะ แล้วปิดหน้าปิดตาวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที
……
โชคยังดีที่ห้องน้ำในห้องทำงานของไอ้สารเลวนี้มีของใช้ในห้องน้ำครบ เธอทำการแปรงฟัน แล้วล้างหน้าอีกครั้ง ตั้งใจจะล้างคราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอออกให้หมด
แต่หลังจากล้างหน้าแล้ว กลิ่นคาวในปากก็เหมือนจะพุ่งออกมาอีก
เธอจึงต้องบีบยาสีฟันและแปรงฟันอีกครั้ง เธอทำอย่างนั้นติดต่อกันสามหรือสี่ครั้ง จนสุดท้ายเธอแปรงฟันจนสำลักยาสีฟันอ้วกออกมา เธออ้วกจนหมดแรงสองมือพยุงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า…
ก่อนจะมีเสียงเย็นชาของชายหนุ่มดังมาจากด้านหลัง
เธอรังเกียจฉันขนาดนั้นเลยหรือไง แค่ใช้ปากอมให้ฉันถึงกับอยากเปลี่ยนปากถึงจะหายจากอาการขยะแขยงหรือไง
ธิชายืนถูกน้ำเสียงเย็นชาของเขาที่ดังออกมาจากข้างหลังทำให้ต้องหนาวสั่น
เธอตาแดง มองใบหน้าหล่อเหลาของเขาที่กำลังบึ้งตึงผ่านกระจก
ก่อนจะเอาหลังมือขยี้ตา แล้วหยิบแก้วน้ำขึ้นมาบ้วนปาก ถึงยอมวางลง
เธอตั้งใจจะเดินออกจากห้องน้ำหลังจากเช็ดมือเสร็จ แต่ร่างสูงของเขาเข้ามาขวางไว้
ชายหนุ่มยื่นมือออกมาบีบคางของเธอไว้อย่างแรง แล้วเม้มปากถามด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจว่า หลังจากที่เธอใช้ปากให้ดนัยกฤต แล้วเธอก็ทำแบบนี้หรือไง ทำเหมือนกับใครเป็นหนี้เธอหลายสิบล้าน
ธิชาถูกบังคับให้เชิดคางขึ้น และแล้วถูกสายตาก้าวร้าวของเขาจ้องมองอย่างคาดคั้น
ความน้อยอกน้อยใจที่เธอฝังไว้ในใจสุดท้ายก็ระเบิดขึ้นมา จมูกของเธอเริ่มแสบ จนเธออยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา
เดิมทีเธอมาที่นี่ก็เพื่อณิชานาฎ
เพื่อให้ณิชานาฎได้ไปรักษาตัวที่สหรัฐอเมริกาตามที่ปรารถนา… เธอคิดว่าตัวเองยอมเสียศักดิ์ศรีและยอมทำเรื่องน่าอับอายก็ไม่เป็นไร
ยังไงเธอก็ไม่มีศักดิ์ศรีเหลืออยู่แล้ว
แม้แต่แม่ของเธอเอง ยังบอกว่าราคาค่าตัวของเธอไม่เท่ากับหญิงขายบริการเลย
ใช่สิ ในช่วงเศรษฐกิจพุ่งสูงในตอนนี้ เธอต่ำต้อยกว่าดินโคลนซะอีก
แต่ทำไมทั้งที่เธอพยายามทำความคุ้นเคยกับชีวิตที่น่าอับอายเช่นนี้แล้ว…
แต่ธาวินยังทำลายความอดทนของเธอลงครั้งแล้วครั้งเล่า
เขาต้องการให้เธอรับใช้ปากบริการเขา เธอก็ต้องคุกเข่าลงไปทำด้วยความเต็มใจ
แต่ทำไมระหว่างที่ทำเขาถึงจงใจปล่อยให้คนอื่นเข้ามา ต้องการจะโอ้อวดหรือไง?
ลูกติดของชรัณตอนนี้กำลังเป็นของเล่นที่อยู่ใต้เงื้อมมือของเขาโดยไม่มีแรงต่อต้าน เขาคิดว่าได้แสดงให้ประธานคณะกรรมการทั้งสองคนได้เห็นในอาคารตระกูลธนาภูวนัตถ์มันน่าภาคภูมิใจมากอย่างนั้นเหรอ?
……
ธาวินไม่ได้รับคำตอบจากเธอ สีหน้าของเขาจึงบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด
นิ้วมือของเขาบีบแรงขึ้น ราวกับว่าเขาต้องการจะขยี้คางของเธอให้แหลก
ฉันกำลังถามเธอ เธอหูหนวกหรือไง หลังจากที่บริการดนัยกฤตเสร็จแล้วเธอก็ทำหน้าจะร้องไห้แบบนี้เหรอ ฉันคิดไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมถึงมีผู้ชายสนใจเธอได้
ธิชายกเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมามองเขาด้วยแววตาเรียบนิ่ง ตอนนี้พี่ชายเริ่มรังเกียจฉันแล้วเหรอคะ ใช่ ฉันก็มีหน้าตาน่ารังเกียจแบบนี้ ถ้าพี่ไม่พอใจ ก็ไล่ฉันออกไปให้เร็วที่สุด พี่คิดว่าฉันอยากใช้ชีวิตอย่างไร้ศักดิ์ศรีอยู่กับพี่อย่างนั้นหรือไง
เธอยืนมองชายหนุ่มที่หน้าบึ้งตึงกำลังง้างมือขึ้นมา
ตบเลย อยากตบก็ตบ ไม่ต้องทน