รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 107 หรืออยากให้ฉันอุ้มเธอออกไป

ตอนที่ธิชาถูกเขาผลักลงบนฝาชักโครก… เธอยังไม่ประหม่าอะไรมาก

เพราะคนอย่างธาวินถ้าเกิดมีอารมณ์ขึ้นมาเขาไม่คำนึงถึงเวลา สถานที่ และสถานการณ์หรอก

เธอยังคิดว่ายื้อเวลาออกไปเขาคงไม่ทำอะไรมากเกินไป

เพราะยังไงคืนนี้ก็เป็นงานที่เป็นทางการและสำคัญมาก และธาวินเองก็ไม่ใช่คนที่วันๆ ไม่จริงจังกับงานตลอดทั้งวัน

แต่หลังจากที่เธอได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นเคย ท่าทางของเธอก็เปลี่ยนไป

เธอมองไปที่ด้วยสายตาอึ้งทึ่ง แล้วเห็นสายตาที่ชั่วร้ายและเจ้าแผนการของเขาที่ปิดไม่อยู่

ธิชาเริ่มรู้สึกตัวบ้างแล้ว…ว่าเหตุผลที่ธาวินยืนยันจะพาเธอมางานเลี้ยงนี้เพื่ออะไร

บางทีเขาแค่อยากโอ้อวดต่อหน้าคู่ต่อสู้ โอ้อวดที่เขาสามารถบีบบังคับให้เธอกลับมาในอ้อมกอดของเขา

และในเวลานี้ ฉากรักที่น่าตื่นเต้นนี้ในห้องน้ำชาย…บางทีอาจเป็นเรื่องบังเอิญที่สวรรค์ลิขิตมา

น่าสนใจจริงๆ

พระเจ้าเหมือนจะชอบช่วยเหลือคนชั่วร้ายอย่างธาวินเสมอ

คนดีมักจะต้องดิ้นรนเพื่อมีชีวิตอยู่ในโลกนี้

สีหน้าเหม่อลอยและตกตะลึงของธิชาถูกเขาเห็นทั้งหมด

แรงบีบแขนของเขาเหมือนกำลังลงโทษเธอ จึงบีบแรงขึ้นเล็กน้อย

ส่วนเธอได้แต่ต้องกัดฟันทน และพยายามอย่างสุดความสามารถ สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ส่งเสียงที่น่าสงสัยใดๆ ออกไป

ธาวินลูบใบหน้าของเธอ ก่อนจะขยับปากพูดโดยไร้เสียง  อ้าขาเองดีๆ 

เธอหลับตาลง และยอมให้ความร่วมมือกับเขาเงียบๆ

ในเวลานี้ นอกจากปิดหูปิดตายอมให้ความร่วมมือเธอคิดวิธีแก้ปัญหาอื่นไม่ได้แล้ว

ธาวินเป็นคนหน้าด้าน

อีกทั้งข้างนอกข้างนอกก็มีแค่ผู้ชายสองคน

นอกจากนั้นคงไม่มีใครเดาได้ว่าคนใหญ่คนโตอย่างเขาจะกำลังเริ่มเกมรักเร่าร้อนอยู่ในนี้…

ถึงแม้เขาจะเดินออกไปอย่างสง่าผ่าเผย เขาก็คงไม่กลัวอะไรเลยด้วยซ้ำ

ธิชาหลับตาอดทนอยู่เงียบ ๆ

ธาวินเริ่มไม่รู้จักพอมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้ว่าพื้นที่ของที่นี่จะกว้างขวางพอ แต่วิธีกดเธอไว้ข้างล่างดูเหมือนจะทำให้เขารู้สึกว่าพื้นที่ไม่เพียงพอขึ้นมาทันที

เขาจับบริเวณเอวของเธอแล้วยกตัวเธอขึ้น ดันเธอไว้กับประตูห้องแน่น

ด้านนอกประตูมีเสียงล้างมือดังขึ้นมา

ธาวินเม้มกัดติ่งหูของเธอ แล้วพูดอย่างคลุมเครือและดุร้าย ยัยผู้หญิงร่าน ยกตัวให้สูงกว่านี้ 

ใบหน้าของเธอถูกกดไปที่ประตูเย็นเยียบ ร่างกายของเธอก็อ่อนแรงลงเรื่อยๆ

เธอยอมทนแต่ไม่ให้ความร่วมมือ ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย

ชายหนุ่มยื่นมือออกมาตบเธอ จงใจให้เกิดเสียง แล้วพูดกระซิบด้วยรอยยิ้มว่า  น้องสาวชอบดื้อแบบนี้ อยากให้พี่อุ้มเธอออกไปแสดงสดต่อหน้าเขาเลยไหม 

เขาพูด ก่อนจะแทงเข้าสุดแรง

ธิชาหลับตาแน่นด้วยอย่างเจ็บปวด

เธอไม่รู้ว่าธาวินจะทำแบบนั้นจริงหรือเปล่า

เธอไม่กล้าที่จะคิด

เธอไม่กล้าคิดจริงๆ ว่าถ้าธาวินเปิดประตูห้องในเวลานี้…

ให้ดนัยกฤตได้เห็นฉากนี้กับตาของเขาเอง เธอจะเผชิญหน้ากับความอัปยศอดสูและความอับอายเช่นนี้ยังไง

ในความทรงจําของฉัน ตอนที่เธอถูกคนของตระกูลมงคลวัชรกุลลักพาตัวไป ดนัยกฤตเองก็เคยขู่เธอด้วยคำพูดที่คล้ายคลึงกัน ในเวลานั้น เขาบอกว่าถ้าเธอปฏิเสธที่จะไปกับเขา เขาจะให้พวกบอดี้การ์ดที่เฝ้าประตูปล่อยธาวินเข้ามา

ตอนนั้นเธอตื่นตกใจและหวาดกลัวมาก แต่ในใจกลับมีความเชื่อใจหลงเหลืออยู่เล็กน้อย เธอคิดว่าเขาแค่พูดไปอย่างนั้นและคงทำอย่างนั้นจริงๆ…

แต่ในเวลานี้ เธอไม่กล้าเดิมพันกับธาวินจริงๆ

ธาวินเป็นทำอะไรโดยไม่เคยคิดถึงคนอื่นและไม่เกรงกลัวใคร

ยิ่งไปกว่านั้น… เธอเป็นเพียงที่ระบายความใคร่ของเขาเท่านั้นเอง ไม่ว่าเธอจะอับอายขายหน้ามากแค่ไหน ก็ไม่สำคัญอะไรกับเขาอยู่แล้ว

เธอจะกล้าเอาศักดิ์ศรีของตัวเองไปเดิมพันกับเขาได้ยังไง

ธิชาเหยียบส้นสูง แล้วเขย่งเท้าขึ้นมาอย่างลำบาก พยายามสนองตอบเขา…

ธาวินเหมือนจะเริ่มพอใจเล็กน้อย หรือบางทีเขาอาจไม่มีอารมณ์จะเอ่ยปากพูดอีก

เขาไม่ได้ข่มขู่อะไรอีก เพียงแค่ใช้สองมือบีบเอวเธออย่างแรง ก่อนจะรุกล้ำเข้าไปอย่างดุเดือด

เธอคิดว่าชายหนุ่มทั้งสองคนที่อยู่นอกประตูจะออกไปทันทีหลังจากที่ล้างมือเสร็จ

แต่ว่า คนที่ถูกเรียกว่าตำรวจภชัยนั้น ดูเหมือนมีอะไรจะพูดกับดนัยกฤตอีก

สิ่งที่เขาพูดส่วนใหญ่เป็นคำพูดประจบประแจง ดนัยกฤตตอบกลับเขาอย่างเฉยเมยเป็นครั้งคราว

ธิชาที่กำลังอดทนอยู่ถึงได้รู้ว่าคนสองคนนี้ไม่ได้มาเพื่อจะเข้าห้องน้ำ แต่เป็นตำรวจภชัยดึงเขามาในที่เงียบเพื่อจะพูดคุยกับดนัยกฤต…

ดูเหมือนตำรวจภชัยคนนั้นจะมีความหวังสูงมากว่าจะได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าใหญ่แห่งเมืองภาคใต้ทั้งแปด พอพูดประจบประแจงขึ้นมาจึงพูดได้ไม่หยุด

ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกผิดไปหรือเปล่า…

ดูเหมือนว่าธาวินที่อยู่ข้างหลังจะยิ่งอารมณ์เสียมากขึ้นเรื่อย ๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ได้ยินตำรวจภชัยแสดงความยินดีล่วงหน้า…หน้าของเขาก็ยิ่งบึ้งตึง การกระทำของเขาเหมือนจะเอาเธอให้ตาย

ธิชาตัวสั่นอย่างแรง แล้วปล่อยเสียงครางออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่

บรรยากาศในห้องน้ำตกอยู่ในความเงียบสนิททันที

ไม่เพียงแต่ไม่มีใครพูด แต่แม้แต่เสียงหายใจก็เงียบลง

ตำรวจภชัยกวาดสายตามองไปรอบๆ จนในที่สุดก็พบที่มาของเสียง

ตรงห้องมุมที่ลึกที่สุด… มีเสียงอะไรกระทบกันเป็นระยะ และเสียงลมหายใจหอบหายใจของชายหนุ่ม

ใบหน้าของเขากระดากอายขึ้นมาทันที หน้าผากของเขาเริ่มมีเหงื่อไหลออกมา

เขารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ทันสังเกตว่าในห้องน้ำชายจะมี…