รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 108 หลังจบงานเลี้ยงค่อยจัดการกับเธอ

ใบหน้าของชายคนนั้นกระดากอายเป็นอย่างยิ่ง เขาเหลือบมองดนัยกฤต ก่อนจะรีบก้มหน้าลงแล้วกระแอมเบา ๆ

จากนั้นก็รีบเดินออกจากห้องน้ำทันที

หลังจากที่ประตูห้องน้ำปิดลง เขาก็แอบดูท่าทางของดนัยกฤต

ในใจมานึกเสียใจทีหลัง

ตอนเดินเข้าห้องน้ำดนัยกฤตเตือนเขาแล้ว ให้ระวังกำแพงมีหู

แน่นอนว่าเขาก็เหลือบมองไปรอบๆ ตัว​ หลังจากมั่นใจว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่เขาถึงได้พูดออกมา

เพราะในห้องน้ำชายมีคนหรือไม่มีแค่ดูก็รู้แล้ว

ใครจะคิดว่าจะมีคนแอบมาหลบอยู่ในห้องน้ำ…

ฟังจากเสียงน่าจะมีผู้ชายหนึ่งคนและผู้หญิงหนึ่งคน

ก่อนที่ดนัยกฤตจะเข้ามาในห้องน้ำท่าทางของเขาดูเรียบนิ่งอยู่เสมอ แต่ในเวลานี้กลับเคร่งขรึมและเย็นชามาก

ตำรวจภชัยนึกว่าเป็นเพราะเขาที่ปากพล่อยจนก่อให้เกิดสถานการณ์ที่กระดากอายแบบนี้ และบทสนทนาระหว่างทั้งสองก็ถูกคนที่ไม่รู้จักได้ยินเข้า…

เพราะแบบนั้นถึงทำให้สีหน้าของเขาดูแย่มาก

เขายกยิ้มแหยอย่างรู้สึกผิด ก่อนจะบ่นพึมพำออกมา  ผมต้องขอโทษนะคุณดนัยกฤตด้วยนะครับ สังคมสมัยนี้ช่างตกต่ำจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าในโรงแรมระดับสูงขนาดนี้ ในงานเลี้ยงขนาดใหญ่แบบนี้ จะมีคนแอบมาทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงแบบนี้ในห้องน้ำได้ ทำให้หูของคุณต้องมาได้ยินอะไรที่ไม่สะอาดแบบนี้ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ได้เวลางานเริ่มแล้ว คุณเข้างานก่อนเลยครับ ผมจะไปต่อว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสักหน่อย น่าทุเรศจริงๆ มาทำเรื่องแบบนี้ในสถานที่สาธารณะได้ยังไงกัน 

ดนัยกฤตเก็บอารมณ์ของเขาเล็กน้อย แล้วกลับมาเฉยชาตามเดิมเขา

เขาเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน  ตำรวจภชัยจะทำอะไรควรมีสติด้วยนะครับ คนที่อยู่ในห้องนั้น… ตำรวจภชัยอาจจะมีปัญหาด้วยไม่ได้ 

ดนัยกฤตพูดทิ้งท้าย ก่อนจะก้าวขายาวเดินออกไป

ตำรวจภชัยมองกลับไปที่ประตูห้องน้ำด้วยสีหน้างุนงง

…………

อาจเป็นเพราะเวลามีจำกัด ธาวินจึงสำเร็จความใคร่เร็วกว่าปกติ

ถึงแม้จะเสียเวลาไปไม่มาก แต่ธิชาก็หมดแรงจนยืนแทบไม่ไหว

เธอเป็นเหมือนตุ๊กตาที่ถูกธาวินเล่นจนยับเยิน ขาของเธออ่อนแรง จนล้มลงไปนั่งกับพื้น

หัวเข่าสัมผัสกับพื้นหินอ่อนที่เย็นเยียบ แต่ในใจกลับไม่สามารถสงบลงได้เลย

รอบตัวของธาวินแผ่รังสีอำมหิตออกมาอย่างไม่สามารถปกปิดได้

ไม่มีท่าทีพอใจหรือมีความสุขหลังจากที่ทำเรื่องชั่วร้ายเลยสักนิด

เขานึกว่าเขาจะอารมณ์ดีหลังจากทำเสร็จ แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะแย่ยิ่งกว่าเดิม

ผู้หญิงที่นั่งหมดแรงอยู่ใต้เท้าของเขา… หลังจากได้ยินเสียงของผู้ชายคนนั้น สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

ความอดทนที่เขาพยายามให้เธอในตอนแรก ค่อยๆ ถูกความโมโหลดหายไปจนเหลืออีกแค่ไม่เท่าไหร่

เขาใช้มือใหญ่บีบท้ายทอยของธิชาไว้ แล้วพูดจาเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย  สบายไหม ไอ้ดนัยมันไม่เคยทำกับเธอในสถานที่แบบนี้สินะ? 

ธิชาเหนื่อยเกินกว่าจะมีแรงตอบ

เธอไม่ได้พูดอะไรสักคำ ทำให้ธาวินบีบคอเธอแรงขึ้น

สุดท้ายเธอก็ถูกบีบจนหายใจไม่ออก จึงเงยหน้าขึ้น แล้วยกยิ้มเยาะ ก่อนจะพูดท้าทายอย่างกล้าหาญ  พี่ชายพูดไร้สาระอะไรคะ คุณเป็นผู้ชายที่สกปรกและน่ารังเกียจที่สุดที่ฉันเคยเจอมา ผู้ชายทั่วไปจะมีคุณสมบัติเปรียบเทียบกับคุณได้ยังไงกัน 

ธาวินเตะประตูเปิดออก เธอที่นั่งพิงประตูอยู่ศีรษะถูกกระแทกอย่างแรง

เธอถูกกระแทกจนตาลาย และหน้ามืดมองไม่เห็นภาพตรงหน้าไปชั่วขณะหนึ่ง

ธาวินคงกำลังอดทนถึงไม่ลงมือกับเธอ เขาเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็เตะประตูข้างห้องอย่างแรงหลายครั้ง

 ด่าฉันใช่ไหมธิชา รอก่อนเถอะ หลังจบงานเลี้ยงค่อยจัดการกับเธอ 

เขาพูดประโยคนี้ทิ้งท้าย แล้วสะบัดหน้าเดินจากไป

ดูเหมือนจะไม่แม้แต่จะล้างมือด้วยซ้ำ

ธิชาทรุดตัวนั่งบนพื้น นั่งเหม่ออยู่อย่างนั้นสักพักใหญ่ๆ

ธาวินทิ้งเธอไว้ในห้องน้ำชายในสภาพแบบนี้…

เดิมทีเป้าหมายของเขาก็เพื่อโอ้อวดต่อหน้าดนัยกฤต ตอนนี้เขาบรรลุเป้าหมายแล้ว

ดนัยกฤตจะต้องเดาได้แน่นอนว่าคนที่แอบมาทำเรื่องน่าอับอายขายหน้าในนี้คือเธอกับธาวิน

นอกจากธาวิน…คงไม่มีใครกล้าทำเรื่องต่ำทรามแบบนี้ในสถานที่แบบนี้แน่นอน

ตาของธิชาเริ่มแสบ เธอนึกว่าตัวเองกำลังจะร้องไห้ จึงยกมือขึ้นมาขยี้ตา

แต่ผลที่ได้คือความแห้งเหือด ไม่มีน้ำตาไหลลงมาสักหยดเดียว

เธอยิ้มอย่างขมขื่น แล้วรีบปิดประตูห้องน้ำอีกครั้ง

ถ้าแขกที่มางานมาเห็นเธอในสภาพนี้… คงจะยิ่งหัวเราะเยาะเย้ยตัวภาระอย่างเธอที่ทำตัวต่ำทรามและไร้ยางอายมากกว่า

ธาวินหน้าไม่อาย แต่เธอไม่อยากทำเรื่องน่าขายหน้าอีกแล้ว

เธอปิดประตูและซ่อนตัวอยู่ข้างใน คิดแค่ว่าจะรองานเลี้ยงจบลง รอจนทุกคนออกไปกันหมดแล้ว เธอถึงจะแอบออกไปและหาทางกลับบ้าน

ธาวินไม่สนใจความเป็นความตายของเธอแน่นอน…

……

ตอนนี้อยู่ในฤดูหนาวจัด ในห้องน้ำไม่มีเครื่องทำความร้อน

ห้านาทีหลังจากที่ธาวินเดินจากไป ธิชาก็รู้สึกหนาวขึ้นเรื่อยๆ เธอนั่งเหม่ออยู่บนที่ฝาชักโครก มองดูชุดกี่เพ้าที่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ บนพื้น…ในใจคิดว่าไม่ว่าจะยังไง ก็ยากที่เธอจะออกไปจากที่นี่ได้

นอกจากเธอจะกล้าเดินออกจากที่นี่ด้วยสภาพเปลือยเปล่าที่มีเพียงชุดชั้นในเท่านั้น

แต่ในตอนที่ธิชาเกือบจะหมดหวังก็มีเสียงประตูเปิดดังเข้ามา

มีเสียงชายหนุ่มดังขึ้นนอกประตู เสียงของเขาเบามาก แต่ก็สุภาพมาก  คุณธิชาอยู่ไหมครับ คุณธิชาอยู่ข้างในหรือเปล่าครับ 

อีกฝ่ายเคาะประตูเบา ๆ ทำให้หัวใจของธิชาเต้นแรงอย่างหวาดกลัว

อีกฝ่ายรีบพูดต่อ  ผมเป็นผู้ช่วยของประธานธาวินครับ ผมได้รับคำสั่งจากคุณชายธาวินให้ส่งชุดมาให้คุณ ผมได้ยินมาว่าชุดของคุณเปื้อนไวน์แดง คุณสะดวกที่จะเปิดประตูออกมาเอาชุดไปเปลี่ยนไหมครับ