รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 19 แม่แมวขี้เมาในอ้อมกอด

ลูกพี่ที่นั่งอยู่ตรงกลางตกใจ หลายวินาทีถึงเรียกสติกลับมาได้  นี่ ท่าน ท่านดนัย…….ลมอะไรพัดท่านมาถึงนี่ได้? 

ธิชาทนความเจ็บอย่างเผาไหม้ในกระเพาะมองดูผู้ชายตรงหน้าดนัยกฤต

เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีครีม แขนเสื้อพับขึ้นอย่างเรียบง่าย ดูแล้วเหมือนดั่งมาอย่างรวดเร็วปานลมกรดและสายฟ้าแลบ

ผู้ชายแซ่ภูมิภักดีมองเขาไปทีหนึ่ง ในสายตาก็มีความแปลกใจอยู่บ้าง

ดนัยกฤตสีหน้าเรียบเฉย พูดสั้นๆเน้นใจความ  ยายเด็กคนนี้เป็นคนของฉัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปห้ามใครแตะต้องเธอเด็ดขาด 

ท่านประวิทย์หรี่สายตา  เธอบอกว่าตัวเองเป็นน้องสาวของธาวิน 

ลูกพี่คนนั้นตกใจจนขาชาไปแล้ว คิดไม่ถึงว่ายายเด็กธรรมดาคนหนึ่งกลับเป็นมีความสัมพันธ์กับท่านดนัยด้วย ประวิทย์กับท่านดนัยความสัมพันธ์ส่วนตัวดีมาก แน่นอนว่าไม่มีอะไรต้องกลัว แต่เขากลัว ถ้าหากท่านดนัยโมโห…….

ชายวัยกลางคนเลียหน้าลุกขึ้นขอโทษดนัยกฤต  ขอโทษด้วย นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดจริงๆ เข้าใจผิด ท่านดนัย ท่านเอาคนไปเถอะ ว่าไปแล้วก็แค่ปากเสียงเล็กน้อยเท่านั้น ผมไม่ได้ทำอะไรผู้หญิงสองท่านนี้……. 

ดนัยกฤตเดินไปข้างหน้าหลายก้าว มือยาวยื่นไปกอดเอวเธอ มืออีกข้างปัดแก้มแดงเธอ

 บาดเจ็บตรงไหนไหม?  น้ำเสียงของเขาแหบแห้งต่ำ ท่ามกลางความมืดนั้นดูมึนเมายิ่งกว่าเหล้าที่เธอดื่มเสียอีก

ฤทธิ์ของวิสกี้แรงมาก ธิชารู้สึกมึนหัว แม้แต่สายตาก็พร่ามัว เห็นเพียงใบหน้าด้านข้างอันหล่อเหลาของผู้ชาย น่าดูจนไม่เหมือนจริง

เธอส่ายหัว ในปากก็พึมพำอะไรไม่รู้

ในเมื่อคนไม่เป็นไร ดนัยกฤตก็กอดเธอเข้าอ้อมกอดพาออกไปจากห้องรับรอง

รวมถึงญาณินก็ตามออกมาด้วย เดินตามหลังผู้ชายบุคลิกไม่ธรรมดาคนนี้อย่างระวัง

เธออดแอบสังเกตผู้ชายคนนี้ไม่ได้ ยังไงก็เดาไม่ออกว่าธิชารู้จักกับเขาได้ยังไง

พอถึงหน้ารถ ญาณินกำลังจะพูด ก็ได้ยินเสียงผู้ชายอันแหบทุ่มน่าดึงดูดพูดอย่างเรียบเฉย  ญาณินคุณหนูของตระกูลมงคลวัชรกุลใช่ไหม ต้องการให้ผมจัดรถส่งคุณกลับตระกูลมงคลวัชรกุลไหม? 

ญาณินมองหน้าของเขา แล้วมองธิชาอาการเมาที่ถูกเขากอดไว้กลางอก

 ไม่รบกวนแล้วค่ะ ฉันกลับเองได้ค่ะ แต่ธิชา……. 

ดนัยกฤตเปิดประตูรถเองแล้วเอาหญิงสาวในอ้อมกอดเข้าไปในรถ ตัวเองก็นั่งเข้าไปในรถ ก่อนปิดประตูรถถึงพูดอย่างเรียบง่าย  ผมจะส่งเธอกลับไปเอง เวลาดึกมากแล้ว คุณญาณินเชิญตามสบาย 

ญาณินยืนอยู่ที่เดิมมองรถขับออกไปอย่างเงียบๆ อาจจะเป็นเพราะอาการตกใจ หรืออาจจะเพราะถูกบุคลิกของผู้ชายทำให้ตะลึง

…….

ธิชาดื่มเหล้าดีกรีสูงไปสองแก้วเต็มๆ ตอนนี้ฤทธิ์เหล้าขึ้นมาหมดแล้ว เธอนั่งไม่นิ่ง พอรถออกหัวของเธอก็ชนกับประตูรถด้านหนึ่ง

ดนัยกฤตยื่นมือปกป้องหัวเธอไว้ กอดเธอเข้ามาในอ้อมกอดตัวเอง

เขามองท่าทางทรมานของเธอที่แก้มแดงคิ้วขมวด รู้สึกเป็นห่วง ยื่นมือหยิบน้ำมาขวดหนึ่ง เปิดฝาขวดแล้วยื่นไปที่ข้างปากเธอ แล้วให้เธอกินยาแก้เหล้า

ธิชาสติไม่ชัดเจน ทรมานกระสับกระส่ายเหมือนแมวน้อย ถูไถไปมาบนตักของเขาอย่างไม่รู้ตัว

ร่างของสาวน้อยหลังอาการเมาเหล้าเร่าร้อนนุ่มนวลเป็นพิเศษ ลำคอเขาเคลื่อนไหว ถามด้วยเสียงแหบแห้ง  มาสถานที่แบบนี้ทำไม รู้ไหมว่าเมื่อกี้อันตรายแค่ไหน? 

ธิชาปวดหัวทรมาน ไม่อยากพูด

เธอไม่ยอมพูด ผู้ชายตึงจับแก้มของเธอ น้ำเสียงหนักขึ้นเล็กน้อย  อยู่เฉยๆ 

 ก็ มา มาเป็นเพื่อนญาณิน มาหา หาธาวินไง……. 

ดนัยกฤตสีหน้าไม่เป็นมิตร น้ำเสียงก็เคร่งขรึม  มาหาธาวินในถิ่นของผม สมองคุณไม่มีปัญหาใช่ไหม? 

ถิ่นของเขา?

ธิชาหน้านิ่วคิ้วขมวด  ฉัน ฉันไม่รู้ว่าเป็นของคุณ ถิ่นของคุณเหรอ ฉันแค่ ให้ญาณินเห็นว่าธาวินมีผู้หญิงข้างนอกไม่ได้ จึงได้แค่พาเธอไปเดินดูสถานที่อื่น สถานที่…… 

เธอเพิ่งพูดจบ สีหน้าของผู้ชายก็มืดมนเต็มที่แล้ว

แรงที่เขาจับแก้มเธอก็หนักขึ้นเล็กน้อย  เพื่อห่วงใยความรู้สึกของคู่หมั้นธาวิน คุณช่างยอมเสียสละตัวเองนัก แม้แต่สถานที่แบบนี้ยังกล้าบุกเข้าไป คุณรู้หรือเปล่าว่าสถานที่แบบนั้นแต่ละวันทำเรื่องอะไรบ้าง? 

ธิชาไม่ได้ตอบเขา ท่ามกลางสะลึมสะลือเหมือนหลับไปแล้ว มอบอยู่บนไหล่ของเขาอย่างน่ารักเหมือนกับแมวตัวหนึ่ง

…….

คนขับรถขับไปครึ่งชั่วโมงแล้ว ธิชาตื่นแล้ว ยาแก้เมาเหล้าน่าจะเห็นผลแล้ว แววตาเธอก็สดใสขึ้นเยอะ สมองก็ชัดเจนกว่าเดิม

พบว่าตัวเองนั่งอยู่บนตักของดนัยกฤต ทั้งกลิ้งทั้งคลานรีบหนีลงไป มองดูสภาพแวดล้อมนอกรถอย่างระวัง  ปล่อยฉันลงรถ ดนัยกฤต คุณจะพาฉันไปไหน? 

ดนัยกฤตหรี่ตาเล็กน้อย ตอนที่เธอหลับในอ้อมกอดตัวเองอย่างน่ารักเขาก็ฝืนเก็บอารมณ์โกรธไว้ ตอนนี้ก็ลุกเป็นไฟอีกครั้งจากพฤติกรรมที่เลวร้ายของเธอ

เขาใบหน้าเย็นชา น้ำเสียงยิ่งเย็นเยือกดุจน้ำแข็ง  ผมช่วยคุณไว้ คุณใช้ทัศนคติแบบนี้กับผมเหรอ? 

ธิชาก้มหน้าไว้ น้ำเสียงนุ่มนวลขึ้นเล็กน้อย  ขอบคุณคุณดนัยกฤตที่ให้ความช่วยเหลือ แต่ว่าตอนนี้เวลาก็ไม่เช้าแล้ว ฉันควรกลับบ้านแล้ว มิเช่นนั้น…… 

 มิเช่นนั้นอะไร ธาวินจะโกรธ? 

น้ำเสียงของเขามีความเสียดสี  ธาวินจะแต่งงานกับคุณหนูตระกูลมงคลวัชรกุลในเร็วๆนี้แล้ว คุณยังไม่ตายใจเหรอ ยินยอมที่จะเป็นน้อย หรือว่ายินยอมที่จะเป็นโสเภณีฟรีที่น่าอับอายสกปรก? 

ธิชาหน้าแดงก่ำมาก มือสองข้างกำหมัดไว้แน่น พูดด้วยหน้าบึ้งตึง  เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณดนัยกฤต คำพูดนี้ฉันพูดมาหลายครั้งแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับฉัน 

ดนัยกฤตแววตาเย็นชาขึ้นกว่าเดิม เขาคิดว่าตัวเองมีความอดทนต่อเธอมากพอแล้ว แต่เธอกลับสามารถยั่วโมโหเขาได้ตลอด

สถานการณ์แบบเมื่อกี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะผู้ช่วยของเขากำลังตระเวนตรวจสถานที่อยู่ ใครจะไปรู้ว่าเธอเจออันตราย สถานที่แบบนี้ไม่มีสาวบริสุทธิ์อย่างเด็ดขาด ถูกย่ำยีจนตายก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

…….

ดนัยกฤตพาเธอกลับไปที่พักส่วนตัวแห่งหนึ่งของตัวเอง

ประตูเป็นล็อคลายนิ้วมือ เธออยากเปิดประตูหนีออกไปก็ไม่มีโอกาส

ดนัยกฤตหยิบเหล้าดีกรีสูงออกจากตู้เหล้ามาขวดหนึ่งวางบนโต๊ะ เทให้เธอแก้วหนึ่งกับมือ

 ชอบไปสถานที่แบบนั้นให้คนมอมเหล้าไม่ใช่เหรอ มานี่ ดื่มขวดนี้จนหมดให้ผมดู 

 …….  ธิชาไม่ขยับตัว  ฉันไม่ดื่ม 

ดนัยกฤตเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม นิ้วยาวปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองสองเม็ด  ดื่มหมดหรือนอนด้วย คุณเลือกอย่างหนึ่งละกัน