รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 20 เธอเป็นพิษที่แตะจะติด

ท่าเรียบง่ายของเขาความจริงแล้วเซ็กซี่มาก ท่ามกลางความเซ็กซี่นั้นมีความดุร้าย ไม่รู้มีหญิงสาวมากมายแค่ไหนที่หลงใหลเขา

แต่ธิชารู้สึกแค่ว่ายิ่งอันตรายมากขึ้น รีบถอยหลังไปหลายก้าว แววตาเต็มไปด้วยความระวัง

ดนัยกฤตข่มขู่อย่างไม่เร่งรีบ  มาอย่างเชื่อฟัง รอให้ผมไปด้วยตัวเอง เหล้าก็ไม่ได้กินแบบนี้แล้ว 

ธิชาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าคำพูดอันลึกซึ้งของเขานั้นมีความหมายอะไร

เขาเห็นเธอไม่ยอมเดินเข้ามาเอง จึงลุกขึ้น ก้าวขายาวเข้าใกล้

ธิชาหลบไม่ได้ ถูกเขาจับข้อมือดึงไปที่โซฟา

ผู้ชายงอเข่ากดขาสองข้างของเธอไว้ จากนั้นก็ยื่นมือหยิบขวดเหล้าขึ้นมา

ธิชาลางสังหรณ์ไม่ดี  คุณ ดนัยกฤตคุณจะทำอะไร……. ​

เขาเหล่ตามองปากขวดอย่างหยอกล้อ มืออีกข้างหนึ่งดึงขาข้างหนึ่งของเธอขึ้นฉับพลัน  ผมพูดแล้ว มาอย่างเชื่อฟังใช้ปากดื่มเหล้า รอผมจับคุณมาเอง ก็ต้องเปลี่ยนสถานที่ดื่มแล้ว 

ธิชาเข้าใจอย่างความรู้สึกช้าถึงความหมายอันชั่วร้ายที่เขาพูด ทันใดนั้นหน้าแดงก่ำไปถึงเท้า

 คุณมันโรคจิต ปล่อยฉัน ดนัยกฤตคุณปล่อยฉัน 

เธอถีบขาทั้งสองข้างขัดขืน แต่แรงมือของเขากลับหนักขนาดนั้น ยังไงก็ไม่ยอมปล่อยขาของเธอ

ธิชากังวลจนขอบตาแดงขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ดื้อรั้นไม่ยอมอ่อนข้อขอร้องเขา แค่ยึดคอตะโกนใส่เขา  คุณนี่มันไอ้โรคจิต ปล่อยฉัน ถ้าคุณกล้าจริง…….เชื่อไหมว่าฉันฆ่าคุณ 

ดนัยกฤตก็แค่หยอกล้อเธอเล่น เห็นเธอกลัวขนาดนี้ เหมือนคิดว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง

อดไม่ได้ที่จะเล่นแรงขึ้น นิ้วมือลูบคลำผิวหนังอันนุ่มลื่นของบนน่องเธอ พูดด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ  ปากเล็กๆข้างบนนี้ไม่ยอมดื่ม งั้นก็เปลี่ยนน้องสาวที่เชื่อฟัง……. 

 ฆ่าผมตาย? หนีบผมตายละก็พิจารณาได้ 

น้ำหนักมือของเขาควบคุมได้ไม่ดี ธิชาถูกเขาบีบจนผิวหนังเจ็บ ตาทั้งสองข้างก็เปียกชุ่ม ทั้งอายทั้งโกรธ พูดกับเขาด้วยความสิ้นหวัง  คุณช่วยฉันทำไม คุณทำแบบนี้……เกินไปยิ่งกว่านักเลงพวกนั้นอีก 

ธิชานึกว่าตัวเองควบคุมได้ แต่อาจจะเป็นเพราะเหตุดื่มเหล้า อารมณ์จึงควบคุมไม่ค่อยอยู่ น้ำตาก็ไหลลงมาเป็นทางอย่างควบคุมไม่ได้

เธอรู้สึกอับอาย จึงหันหน้าหลบ

ดนัยกฤตกลับปล่อยมือ วางขวดเหล้าไว้ด้านข้าง ยื่นมือเช็ดน้ำตาบนหน้าของเธอ

ธิชาเหมือนไฟช็อต หลบอย่างสัญชาตญาณ

ฝ่ามือของผู้ชายพยุงเอวเธอไว้ ควบคุมเธอไว้ในอ้อมกอดตัวเอง มือใหญ่เช็ดคราบน้ำตาบนหน้าเธออย่างงุ่มง่าม

ธิชาลมหายใจปกติขึ้นบ้าง ดูเหมือนรู้ตัวว่าดนัยกฤตแค่พูดจาลามกล้อเธอเล่น ไม่ได้จะทำจริง…….

เขาจับคางของเธอไว้ สังเกตมองคิ้วตาเธออย่างละเอียด ทันใดนั้นก็ฉีกยิ้มอย่างเยาะเย้ย  ทนหยอกล้อไม่ได้เลยเหรอ ยังไงเสียก็เป็นลูกสาวของตระกูลมาเฟียใหญ่ มีความกล้าแค่นี้เองเหรอ อือ? 

ธิชาก้มหน้าอยู่พักใหญ่ไม่ยอมพูด

เธอนึกว่าดนัยกฤตจะยอมปล่อยเธอ แต่พอรอเธอสงบลง เขายังคงยกแก้วเหล้าขึ้นมายื่นไปที่ข้างริมฝีปากเธอ

 ดื่มมันจนหมด 

ในกระเพาะของธิชาไม่สบายมาแล้ว ส่ายหน้าปฏิเสธเป็นธรรมดา

มิหนำซ้ำที่นี่เป็นสถานที่ของดนัยกฤต ถ้าหากเธอดื่มจนขาดสติ ดนัยกฤตจะยอมปล่อยเธอไปเหรอ เธอไม่มีความมั่นใจแบบนี้

ทั้งสองต่างไม่ยอมอ่อนข้อกันอยู่ครึ่งนาที ผู้ชายเผยอมุมปากขึ้น ดื่มเองไปคำใหญ่ จากนั้นก็ผลักไหล่ของเธอ กดตัวเธอลงโซฟา ก้มตัวจูบปากเธอไว้

ริมฝีปากของสาวน้อยนุ่มนวลที่สุด ซ่อนรสชาติหอมหวานอย่างหนึ่ง ป้อนเหล้าในปากของเขาเข้าปากเธอ เธอสำลักเล็กน้อย ไอไปสองครั้ง ถูกเขายื่นลิ้นเข้าไปอย่างรวดเร็วผัวพันในลำคออย่างแรง

เขาส่งเหล้าทั้งหมดไปให้เธอ มุมปากยิ่งโค้งขึ้นอย่างได้ใจ  เหล้าอร่อยไหม ต่อไปจะไปดื่มเหล้าในสถานที่แบบนี้บ่อยๆไหม? 

เธอยังไม่ทันได้ส่ายหน้า ก็ถูกเขาดูดริมฝีปากไว้อีกครั้ง

 อายุน้อยๆเชื่อฟังหน่อยไม่ดีเหรอ คืนนี้ถ้าผมไม่รีบไปถึง คุณถูกคนพวกนั้นทำจนตายก็ไม่มีคนรู้ 

ธิชาฟังน้ำเสียงของเขารู้สึกว่าเขานิสัยผู้อาวุโสกำเริบ อยากจะสั่งสอนเขา

ตอนแรกยังพอฝืนทนได้ แต่ตามจากจูบนี้ที่ลึกขึ้น……

เธอฟังเสียงน้ำลายระหว่างการพัวพันของฟันและริมฝีปากทั้งสองคน ไม่นานก็รู้สึกถึงขอบเขตอันตรายของจูบนี้

เธอเริ่มขัดขืนทุบตีไม่ห่วงเป็นห่วงตาย ใช้เข่าชนเอวหน้าท้องของเขาอย่างแรง แต่ทว่าไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย ร่างสูงใหญ่ของผู้ชายเหมือนกับภูเขาลูกหนึ่งกดตัวเธอไว้ ทำให้เธอขยับไม่ได้

ตอนแรกดนัยกฤตก็คิดว่าทุกอย่างควบคุมได้อย่างสบาย แต่ผู้หญิงใต้ร่างคนนี้เหมือนริมฝีปากอาบพิษที่ทำให้คนติด ในพิษยังผสมน้ำตาล ทำให้เขาปล่อยไม่ลง

เมื่อมืออันเร่าร้อนของเขายื่นเข้าไประหว่างขา ธิชากัดริมฝีปากของเขาอย่างแรง

เธอใช้น้ำเสียงค่อนข้างน่าสงสาร พูดอย่างหน้าแดง  คุณเคยพูดไม่ใช่เหรอ ของที่ได้มาด้วยการบังคับไม่มีความหมายอะไร…….คุณเคยพูดว่าจะไม่บังคับฉัน คุณมีสัจจะไหม? 

มือของดนัยกฤตอยู่บนผิวหนังอันนุ่มนวลเร่าร้อนของเธอ

ลมหายใจเขาถี่มาก ในดวงตามีความใคร่อย่างเข้มข้น

เขาจำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเคยพูดอะไร

ผู้หญิงที่รสชาติสดชื่นนุ่มนวลแบบนี้ วินาทีนี้ไม่มีโอกาสหนีไปจากร่างเขาแน่นอน

จะบังคับหรือว่าเต็มใจ ไม่สำคัญเลยแม้แต่นิดเดียว

ดวงตาอันลึกซึ้งของเขาจ้องอยู่ที่ธิชา เหมือนดั่งวินาทีต่อไปก็จะฉีกเธอจนขาด