รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 31 ผมยินดีต้อนรับคุณธิชา มาพึ่งพาตลอด

ธิชาไม่ใส่เสื้อผ้า จึงทำได้แค่ใช้มือสองข้างปกป้องหน้าอกไว้

ธาวินอยู่ข้างนอก ด้วยนิสัยของเขา ในเมื่อมั่นใจแล้วว่าเธออยู่ที่นี่ มีโอกาสพังประตูบุกเข้ามาได้ตลอดเวลา

นิสัยกำเริบเสิบสานยโสอย่างขีดสุดของเขาไม่มีทางไว้หน้าดนัยกฤตแม้แต่น้อย

ถ้าหากธาวินเห็นภาพสถานการณ์ในห้องชุดนี้

เธอแทบไม่กล้าคาดคิดถึงจุดจบของตัวเองเลยแม้แต่น้อย…….

ตอนที่เธออยู่ในอารมณ์หวาดกลัวอย่างสุดขีด น้ำเสียงกดดันของดนัยกฤตทำได้แค่เพิ่มความกดดันให้เธอมากยิ่งขึ้น

ธิชาเหมือนดั่งพุ่งสุดตัวโดยไม่สนใจแล้ว ตะโกนกับเขาหน้าแดงอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้  ถ้าอย่างนั้นคุณยิงฉันให้ตายไปเลย ไม่ว่ายังไงถ้าหากถูกธาวินรู้ว่าคุณทำเรื่องแบบนี้กับฉัน…….ไม่ต้องให้คุณลงมือ เขาก็ต้องเอาชีวิตฉัน 

เธอไม่เคยบ้าคลั่งแบบนี้มาก่อน เหมือนกับช่วงเวลาเร่งรีบแม้แต่ชีวิตก็พุ่งสุดตัวแล้ว

สีหน้าของดนัยกฤตค่อยๆเปลี่ยนเป็นหน้าดำเคร่งเครียด

สายตาอันโมโหของเขาทำให้ธิชาหวาดกลัว

เขาไม่ได้ปล่อยมือที่กำลังลูบคลำอยู่ที่หน้าอกเธอ แต่กลับพยุงสะโพกเธอขึ้นมาฉับพลันวางไว้ที่ตักของตัวเอง

ผู้ชายคนนี้เปลือยกายทั้งร่าง ความใคร่ที่เกิดขึ้นมาดันอยู่ที่ใต้ร่างของเธอ

รอยยิ้มอันเย็นชาที่มุมปากมีแววแห่งความโหดเหี้ยม

 คุณเตรียมจะใช้วิธีให้ตายก็ไม่ยอมกับผมเหรอ?  เขายกนิ้วมือขึ้นไปหยิกเนื้อที่สะโพกของเธออย่างแรง

ธิชาเบิกตากว้างสูดลมหายใจเจ็บ อิริยาบถอันตรายแบบนี้กลับไม่กล้าขยับไปเรื่อย

กลัวว่าแค่เอียงตัวก็จะทำให้เขาได้ทีสำเร็จ

เธอกัดริมฝีปากอย่างดื้อรั้นไม่ยอมพูด

ผู้ชายคนนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ชำนาญในสถานบันเทิง เพียงใช้มือสองข้างลูบไล้เธอง่ายๆก็ค่อยๆทำให้เธอสูญเสียการควบคุม ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้

ร่างอันเร่าร้อนของเธอล้มอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างไร้เรี่ยวแรง

ให้เขาลูบไล้ตามใจชอบ

เขาพูดอย่างยิ้มแย้ม  ผมอยากให้ความรักทะนุถนอมกับคุณธิชา บ้าง แต่คุณธิชา กลับไม่ยอมรับ ในเมื่อคุณไม่กลัวแม้แต่ความตาย แต่กลับไม่ยอมตัดขาดความสัมพันธ์กับธาวิน งั้นวันนี้ผมช่วยคุณตัดขาดกับมือเอง 

ธิชาฟังน้ำเสียงอันเย็นชาของเขา รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนล้อเล่น

ริมฝีปากของเธอสั่นไม่หยุด แม้แต่ฝันก็กระทบกันจนเกิดเสียงเบาๆ

 คุณ……..คุณมีสิทธิ์อะไรมาเลือกแทนฉัน? ดนัยกฤต ฉันไม่เคยหาเรื่องคุณเลยแม้แต่น้อย ความผิดพลาดแบบนี้ในวันนี้ก็เป็นผลที่คุณบีบบังคับฉัน คุณก็แค่ฉวยโอกาสที่ฉันไม่มีแรงขัดขืน คุณมันก็แค่โจรไร้ยางอายเท่านั้น 

ดนัยกฤตไม่ได้หยุดลูบไล้ร่างกายอันอ่อนไหวของเธอ

ยิ่งยิ้มอย่างชั่วร้าย จู่ๆก็ยื่นนิ้วเข้าไปในปากของเธอ

มองดูท่าทางเบิกตากว้างอย่างโมโหอยากตายของเธอ

 คุณธิชา ขัดแย้งกับตัวเองอย่างมาก ด้านหนึ่งก็โกรธแค้นธาวิน ในใจกลับยากที่จะตัดขาดความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันในวัยเด็ก ผมกลับทนดูคุณทำลายตัวเองต่อไม่ได้ วิธีที่ช่วยคุณตัดขาดมันหยาบคายไปหน่อย แต่ว่ารับรองผลต้องดีแน่นอน 

ธิชาฟังคำพูดสื่อความหมายลึกซึ้งของเขา ทันใดนั้นก็ไม่ห่วงเรื่องอายแล้ว จับไหล่ของเขาถามอย่างเสียงดัง  คุณจะทำอะไร? 

เขาตบสะโพกเธอด้วยแรงอันคลุมเครือ

ข่มขู่อย่างชัดถ้อยชัดคำ  เดี๋ยวผมให้บอดี้การ์ดปล่อยธาวินเข้ามา ให้เขาดูท่าทางเธออมน้องชายผมกับตา สภาพที่อารมณ์ใคร่กระเพื่อมแบบนี้ของคุณธิชา ไม่มีผู้ชายคนไหนทนไหวจริงๆ 

ธิชาถูกเขาลูบไล้หยอกล้อแล้ว ผิวอันขาวนวลก็กลายเป็นชมพูน่าเย้ายวน แค่มองก็รู้ว่าถูกผู้ชายรักใครอย่างหนักมาแล้ว……..

ถ้าหากธาวินมองเห็นภาพนี้ แต่ไม่ว่าเธอจะสามารถเอาตัวรอดมีชีวิตต่อหรือไม่ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับธาวินที่อันตรายอยู่แล้วก็ต้องจบอย่างสิ้นเชิงแน่นอน

ธิชากัดริมฝีปากแน่น ส่งน้ำตาหลายเม็ดเอ่อล้นออกไป

เธอกัดริมฝีปากพูด  ล้วนเป็นคุณบังคับฉันชัดๆ ฉันไม่เคยหักหลังเขา 

ผู้ชายหัวเราะเย็นชา  คุณเปียกจนสามารถท่วมเตียงตัวนี้แล้ว ถูกบังคับ? คุณจะลองถาม ธาวินว่ายอมเชื่อไหมว่าคุณถูกบังคับ? 

ในสายตาเธอเต็มไปด้วยความอึดอัด แต่ยังคงยืนยันการเลือกของตัวเองไม่หวั่นไหว

 ยังไงเสีย ไม่งั้นคุณดนัยกฤตก็ฆ่าฉันเสีย มิเช่นนั้นฉันไม่มีวันอยู่กับคุณ ถึงฉันถูกขายไปรับแขกที่สตาร์ไนต์ก็ไม่อยู่กับคุณ 

ในคำพูดของผู้หญิงคนนี้มีแววแห่งความเกลียด

สีหน้าของเขาก็ยิ่งเย็นชา

ดูออกว่าเธอตัดใจไม่ลง

ผู้หญิงโง่

ยอมตายก็ตัดใจไม่ลงต่อธาวินคนเดียว

นอกประตูเป็นเสียงเคาะประตูอย่างรุนแรงและรีบร้อนดังขึ้น

 แย่แล้ว คนของพวกเขาขวางไม่อยู่แล้ว ธาวินจะบุกเข้ามาประตูบ้านแล้ว ท่านดนัย ท่านดนัยท่านจัดการธุระเสร็จหรือยัง? 

ธิชาถูกเขากดไว้บนตัก ร่างแข็งทื่อไปอีกที ใบหน้าอันซีดขาวแสดงความเงียบสงบในแบบไม่เกรงกลัว

ดนัยกฤตมองดูสภาพนี้ของเธอแล้วก็เพียงพอที่จะทำให้หมดอารมณ์

เขาโยนร่างเธอทิ้งอย่างฉับพลัน จ้องเธอด้วยสายตาลึกซึ้งตักเตือน  นี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะปล่อยคุณชั่วคราว หลังจากวันนี้ยกเว้นคุณมีปัญญาหลบไปให้ไกล อย่าให้ผมเจอคุณอีก มิเช่นนั้นครั้งต่อไปผมไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่ 

ดนัยกฤตโยนเธอลงจากนั้นก็ลงพื้น ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยอย่างรวดเร็ว เสื้อผ้าสะอาดเรียบร้อยเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นเลย

ธิชาถึงแม้จะหนีออกจากสถานการณ์อันตรายแบบนี้ดั่งถ้ำเสือ แต่กลับไม่มีความรู้สึกโล่งอกเลยแม้แต่น้อย

เธอเก็บเสื้อผ้าบนพื้นที่ฉีกขาดตัวสั่นขึ้นมาสวมใส่ทีละชิ้น

ความจริงเสื้อผ้าฉีกขาดตั้งแต่อยู่ที่โรงงานร้างแล้ว แต่เธอจะไปกล้าใส่เสื้อคลุมของดนัยกฤตอีกได้ยังไง สุดท้ายไม่มีทางเลือก ทำได้แค่ดึงผ้าห่มบางผืนหนึ่งห่อตัวเองไว้

……..

ตอนที่ดนัยกฤตผลักประตูออกไป ธาวินพาคนใกล้เข้ามาถึงหน้าประตูห้องชุดแล้วจริงๆ

ลูกน้องข้างหลังเขาล้วนพกอาวุธปืน ไม่มีอากัปกิริยาถ่อมตัวที่ควรมีในการบุกเข้าถิ่นคนอื่นเลยแม้แต่น้อย

ดนัยกฤตสีหน้าท่าทางเรียบเฉย ดูเหมือนไม่ได้โมโหอะไรมากมายกับการกระทำพาคนมากมายมาหาเรื่องของธาวิน

 สโมสรแห่งนี้ของผมเงียบสงบมาตลอด ก็แค่หารายได้เล็กน้อย หรือว่าในวันปกติมีลูกน้องที่ไม่รู้เรื่องไปหาเรื่องคุณชายธาวิน ต้องให้คุณชายธาวินระดมคนมากมายบุกมาหาเรื่องทำลายที่นี่ของผม? 

ตัวธาวินประกายกลิ่นอายความโมโหอยู่ทั่วร่าง หน้าดำเคร่งเครียดทั้งหน้าเหมือนดั่งยมราช

แม้แต่คำพูดพิธีรีตองจอมปลอมในวันปกติเขาก็ทิ้งไปหมดแล้ว ถามด้วยน้ำเสียงดุร้าย  ธิชาอยู่ในห้องคุณ คุณทำอะไรกับเธอ? 

 ที่แท้ก็มาเพื่อเรื่องนี้  ใบหน้าดนัยกฤตยิ้มอย่างเย็นชา พูดอย่างเรียบเฉย  คุณธิชา อยู่ในสถานการณ์อันตราย ก่อนที่ผมจะยื่นมือเข้าช่วยเหมือนจะถูกนักเลงหลายคนดูหมิ่นอย่างรุนแรง ผมเห็นเธออายุแค่นี้ก็ต้องตกอยู่ในสถานการณ์อนาถแบบนี้ จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเห็นใจและสงสาร จึงได้ช่วยเธอ พาเธอกลับที่นี่ของผม 

ตอนที่ธาวินได้รับข่าวนั้นกำลังทำงานอยู่เมืองใกล้เคียง

ส่วนคนที่ตระกูลมงคลวัชรกุลว่าจ้างคงฉวยโอกาสลงมือกับธิชาตอนที่เขาไม่อยู่ในเมืองJ

เขาใช้ความเร็วสูงสุดเพื่อรีบมาช่วยเธอ เพียงแค่ช้ากว่าไอ้จิ้งจอกเฒ่าดนัยกฤตเท่านั้น

ธาวินหรี่ตา ยื่นมือเอาปืนมากระบอกหนึ่งจากมือลูกน้องด้านหลัง กระบอกปืนจ่ออยู่บนขมับของดนัยกฤต

เขาเดินเข้าไปหลายก้าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย  ผมถามว่าคุณทำอะไรกับเธอ 

น้ำเสียงของธาวินเย็นชาอย่างสุดขีด

ส่วนบอดี้การ์ดของดนัยกฤตต่างก็ยกปืนจ่ออยู่ที่ธาวิน

ทั้งสองฝ่ายถึงแม้จะแย่งชิงกันทั้งที่แจ้งที่ลับ แต่เป็นครั้งที่ปะทะกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ด้วยความตึงเครียดเข้าขั้นรุนแรง

คนของทั้งสองฝั่งพอๆกัน ยากที่จะบอกได้ว่าใครจะชนะและใครแพ้ในทันที

สีหน้าของดนัยกฤตยังคงเย็นชา ดูเหมือนไม่มีความรู้สึกถึงวิกฤตในการถูกข่มขู่ชีวิตเลย

 คุณชายธาวินวันนี้ลืมกินยาแล้วใช่ไหม เป็นบ้าแบบนี้ บุกเข้ามาโวยวายในถิ่นของผมเหมือนกับผู้หญิงคนหนึ่ง? ผมมีน้ำใจช่วยน้องสาวคุณไว้ คุณชายธาวินกลับยกกองทัพมาถามหาความผิดกับผม? 

ธาวินหน้าดำเคร่งเครียด  คุณกล้าแตะต้องคนของผม ควรเตรียมตัวตายอย่างอนาถแต่แรกแล้ว 

ตอนนี้ธิชายืนอยู่ข้างประตูห้องชุด เธอไม่กล้าเปิดประตูอย่างเร่งรีบ เพราะว่าไม่อาจคาดคิดได้ว่าเปิดประตูแล้วจะเกิดอะไรขึ้น

แต่เธอยิ่งคิดไม่ถึงว่าผู้ชายสองคนนี้ถึงขั้นจะใช้มีดใช้ปืน

เธอไม่ค่อยรู้นิสัยของดนัยกฤต เดาไม่ออกว่าขั้นต่อไปเขาจะทำยังไง

แต่ว่าความรู้กันสองทั้งสองฝ่ายระหว่างเธอกับธาวินที่อยู่ด้วยกันมาสิบเอ็ดปี เธอเชื่อว่าถ้าหากธาวินมั่นใจว่าเธอกับดนัยกฤตมีอะไรกัน วันนี้ที่นี่ต้องนองเลือดอย่างไม่คำนึงอะไรทั้งนั้นแน่นอน

ฐานะของธาวินเดิมก็อ่อนไหวอยู่แล้ว มีสายตานับล้านมองเขาอยู่

ผลลัพธ์จากการฆ่าคนโดยวู่วามยากที่จะคาดคิด

ธิชารู้สึกว่าตัวเองหลบต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่ว่ายังไงก็ต้องห้ามปรามเขา

มิหนำซ้ำเธอกับดนัยกฤตก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นจริง

เธอกัดริมฝีปาก มืออันเย็นเยือกไปจับที่ด้ามประตูอย่างระมัดระวัง

แต่ทว่าก่อนที่เธอจะเปิดประตู เสียงของผู้ชายที่คุ้นเคยสั่งอย่างเย็นชาดังขึ้นนอกประตู

 ธิชา ออกมา อย่ารอให้ฉันเข้าไปหาเธอ 

เธอเข่าอ่อนไปทีหนึ่งอย่างควบคุมไม่ได้

กัดริมฝีปาก เปิดประตูด้วยสองมือที่สั่นเครือ

ชิงเวลาก่อนที่ธาวินจะโมโหร้าย เธออธิบายตัวสั่นไปทั้งร่าง  ไม่ เขาไม่ได้แตะต้องฉัน 

สายตาของธาวินกวาดมองอยู่ร่างของเธอ เธอห่อผ้าห่มบางไว้ แต่ดูออกว่าเสื้อผ้าข้างในยังอยู่

สายตาของเขาเหมือนดั่งแส้เฆี่ยนตีมา ฟาดอย่างรุนแรงบนผิวหนังเธอ

ฟาดจนเธอเนื้อปริ อับอายแทบทรุดแผ่นดินหนี

 เสื้อคือพวกโจรลักพาตัวเป็นคนฉีก ไม่ใช่เขา ฉันกลัวโป๊ถึงได้ทำแบบนี้…… 

ธิชาอธิบายด้วยเสียงสะอื้นดูเหมือนทำให้สายตาของธาวินสงบขึ้นบ้าง

เธอดูท่าทางทั้งสองฝ่ายต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อกัน สามารถคิดถึงจุดจบที่อนาถออกมามากมาย

ในตาของเธอน้ำตาคลอ สาวน้อยเรียกเขาด้วยน้ำเสียงแหบต่ำอันอ่อนนุ่มและหวาน  เขาไม่ได้แตะต้องหนู พี่ พี่วางปืนลง พาหนูกลับบ้านได้ไหม……. 

ท่าทางหวาดกลัวไม่หายของธิชาและทัศนคติของเธอที่ริเริ่มพูดเองพร้อมเลือกฝั่งยืนทำให้ใจของธาวินหวั่นไหว

เขาขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดว่ากำลังลังเล

ธิชาเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง ยื่นมือดึงแขนเสื้อของเขา  พี่ พี่ พวกเรากลับบ้านก่อนดีไหม……. 

ถูกกั้นระหว่างผู้ชายที่แข็งแกร่งน่ากลัวสองคน บรรยากาศเคร่งเครียดที่เกือบจะบีบผู้หญิงคนหนึ่งจนตายทำให้ดนัยกฤตวุ่นวายใจ

เขานวดขมับ โบกมือให้บอดี้การ์ดของตัวเองเก็บปืน

ธาวินสีหน้าเย็นชา สายตาจ้องอยู่บนหน้าของธิชาตลอดเวลา

ในที่สุดเขาก็ยอมวางปืนลง กางแขนขวาออกกอดเธอเข้าอ้อมกอด

ก้อนหินที่แขวนอยู่กลางอกของธิชาถูกยกออกเสียที

ธาวินกอดเธอเดินก้าวใหญ่ออกไปทางประตูทางออก

ดนัยกฤตมองอยู่ด้านข้างอย่างเย็นชา ตอนที่พวกเขาเดินไปถึงทางโค้ง ถึงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

 น้องสาวคนนี้ของคุณชายธาวินหน้าตาสวยงาม ถึงแม้นิสัยจะดื้อรั้นไปหน่อย แต่ก็ถูกใจผม ยังไงเสียคุณชายธาวินก็เป็นคนที่ก้าวสู่ชีวิตแต่งงานแล้ว จะเสียเวลาเธอทั้งชีวิตทำไม 

เขาจ้องมองธิชา พูดด้วยน้ำเสียงเหลาะแหละ  ถ้าหากวันหนึ่งคุณธิชา ทนรับชีวิตลำบากไม่ไหว ที่ของผมนี้ ยินดีต้อนรับคุณธิชา มาพึ่งพาเสมอ