รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 33 พี่จะเอาชีวิตฉันหรอ พี่ชาย

เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงไม่ถึงขั้นสุดท้ายนั้นไม่สามารถบรรยายได้และไม่สามารถพิสูจน์ได้

ธิชารู้หลักการที่ว่าทำเลยเถิดไปก็เท่ากับไม่ค่อยได้ทำ เธอพยายามอย่างเต็มที่ในการดึงตัวเองออกมาแล้ว ถ้าหากธาวินไม่เชื่อเธอ ผลลัพธ์มีแค่ตายทางเดียวเท่านั้น

สิ่งที่เดิมพันได้นอกจากความคิดที่เปลี่ยนแปลงไปร้อยแปดพันเก้าของเขา ก็คงอาศัยได้เพียงความสัมพันธ์เก่าเล็กน้อยที่น่าสงสัยนั้นแล้ว

สายตากของธาวินมองไปที่ริมฝีปากเธอ นานมากโดยไม่ได้ละสายตาออก

ตอนนั้นธิชาในสายตาเขาเป็นสาวน้อยที่อ่อนแอไร้เดียงสา เธอดูแล้วอ่อนเยาว์ขนาดนี้ สดใสและสวยงาม

เธอเคยเป็นแค่เด็กที่ไร้เดียงสาพึ่งพาอาศัยเขา…….

ไม่เคยปิดปังความผูกพันและความหลงใหลที่มีต่อเขาเลย

ถ้าหากไม่มีการปรากฏตัวของดนัยกฤต ธาวินคงไม่มีโอกาสสงสัยว่าเธอจะชอบผู้ชายคนอื่น

เพราะว่าครั้งแรกทุกอย่างที่เธอมีเป็นของเขาหมด

ในใจธาวิน ผู้หญิงคนนี้ที่โตมาพร้อมกับเขาก็เหมือนกับอุปกรณ์เสริมของเขา

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งธิชาอาจจะหนีไปจากกำมือของเขาได้

………

ธาวินมองดูสภาพตัวสั่นของเธอ ท่ามกลางสายตกใจของเธอถอดเสื้อนอกตัวเองคลุมอยู่บนตัวเธอ

เธอดึงเสื้อเขาไว้แน่นด้วยมือสั่นเครือ

เสื้อนั้นมีความอุ่นจากตัวเขา

ธิชารู้สึกว่าเขาน่าจะเชื่อแล้ว

อย่างน้อยก็เชื่อเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

มิเช่นนั้นเขาไม่เปลี่ยนไปสงบขนาดนี้แน่นอน

……..

แต่หลังจากกลับไปถึงคฤหาสน์ตระกูลธนาภูวนัตถ์แล้ว

ธิชาค่อยๆรู้สึกถึงทุกอย่างเหมือนเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น

ธาวินจับข้อมือเธอพาเธอขึ้นชั้นบน เขาไม่ได้พาเธอกลับห้องนอนตัวเอง แต่ว่าเข้าไปห้องนอนของเขาโดยตรง

ธิชามองดูหน้าอันเรียบเฉยของเขา ไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว

ยากมากที่เขาจะลงมือด้วยตัวเอง ปล่อยน้ำในอ่างจนเต็ม ยังทดลองอุณหภูมิด้วยตัวเอง

อุณหภูมิพอดี เขาสั่งเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา  ถอด 

เธอแทบไม่กล้าลังเล ถอดเสื้อบนตัวออกทีละตัว ลงไปกอดอยู่ที่เท้า

หลังจากธาวินอุ้มเธอเข้าอ่างอาบน้ำ หมุนตัวเดินออกไป

ธิชาไม่ได้รู้สึกโล่งอกเลย กลับยิ่งรู้สึกตื่นเต้นทำตัวไม่ถูก

เธอรู้สึกว่าธาวินเดินออกจากห้องน้ำไม่ใช่เพื่อหลีกเลี่ยง แต่เหมือนรีบไปเอาของอะไรสักอย่าง

ในเรื่องแบบนั้นเขาเล่นแรงอยู่แล้ว ในสมองของเธอก็ปรากฏภาพเซ็กส์ทอยของเล่นต่างๆนานาที่เขาเคยใช้กับเธอ…….

เธอแช่อยู่ในน้ำอุ่น ร่างกายกลับแข็งเกร็งยิ่งขึ้น

อย่างที่คิดไว้ไม่ถึงสองนาทีธาวินก็กลับเข้ามาห้องน้ำอีกครั้ง

ในมือยังถือกาน้ำชาใบหนึ่ง

เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะทำอะไร เพียงแค่ปิดหน้าอกไว้ด้วยความเคยชิน ขอร้องเสียงเบา  คุณออกไปก่อนได้ไหม ฉันอยากอาบเอง……. 

ธาวินยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้ม  เธออาบเองไม่สะอาด 

 …….. 

ธิชาทำได้แค่มองเขาวางกาน้ำชาไว้ข้างอ่างอาบน้ำ จากนั้นก็เปิดฝาออก

เธอมองตามโดยสัญชาตญาณ กลับมองเห็นสีหน้าที่น่าประหลาดอย่างหนึ่งในกาน้ำชา

นี่ไม่ใช่น้ำชา

สีหน้าของธาวินเย็นชาอย่างสุดขีดยากที่จะคาดเดาได้ เธอเดาไม่ออกเลยแม้แต่น้อยว่าวินาทีนี้เขาคิดอะไรอยู่

เขายื่นนิ้วเข้าไปคนในกาน้ำชา เหมือนกับทดสอบอุณหภูมิ และเหมือนกับคนของอะไรให้เข้ากัน

ตอนที่เขาปิดฝากาน้ำชา ยิ้มให้เธออย่างชั่วร้าย

ธิชารู้สึกถึงอันตราย หดร่างกายถอยไปข้างหลัง

เขาหัวเราเย็นชายิ่งขึ้น  เธอหลบอะไร? 

ธิชาเริ่มรู้สึกถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้น…….

เธอส่ายหัวอย่างหวาดกลัว  คุณจะทำอะไร ธาวินคุณจะทำอะไรกันแน่? 

เขาไม่พูดสักคำ เพียงแค่รวบแขนเสื้อก้มตัวดึงเธอขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำ

เธอถูกเขากดตัวนั่งอยู่บนขอบอ่างอันเย็นเยือก

ธาวินมองดูขาสองข้างที่ปิดแน่นของเธออย่างเรียบเฉยทีหนึ่ง

 แยกขาออก 

 …….  ธิชากัดริมฝีปากแน่น น้ำเสียงปนไปด้วยเสียงสะอื้น  อย่างทำแบบนี้ ในกาน้ำชาเป็นอะไรกันแน่…… 

มุมปากของเขาเหมือนมีรอยยิ้มเล็กน้อย สายตากลับมีแววความโหดร้าย

หญิงสาวปิดขาสองข้างไว้แน่นยังคงไม่ยอมเปิดออก

มือข้างหนึ่งของธาวินวางอยู่บนเข่าของเธอ  ธิชา คำพูดเดียวกันอย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำรอบที่สอง 

เธอรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองยากที่จะปฏิเสธคำสั่งของธาวิน แต่ควบคุมความกลัวในใจที่มีต่อของเหลวสีหน้าน่าประหลาดนั้นไม่ได้เลย

 คุณบอกฉันว่าในกาน้ำชาคืออะไร คุณบอกฉัน……. 

ธาวินหรี่ตา ริมฝีปากบางค่อยๆพูดออกมา  น้ำยาฆ่าเชื้อ 

ธิชาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แค่เกือบเป็นลมไปเพราะคำตอบของเขา

มิน่าของสิ่งนั้นถึงเป็นสีฟ้า

ถึงแม้ว่าเธอเป็นนักศึกษาศิลปศาสตร์ แต่ก็มีความรู้พื้นฐานของเคมี

น้ำยาฆ่าเชื้อเป็นของน้ำยาที่ระคายเคือง การสัมผัสโดยตรงกับผิวหนังของมนุษย์จะทำให้เกิดความเสียหาย สัมผัสจำนวนมากจะทำให้เกิดการกัดกร่อน

กัดกร่อน…….

จุดนั้นของเธอ

ธิชาแม้แต่อารมณ์ร้องไห้ก็สูญเสียไปแล้ว

แววตาของเธอว่าเปล่าไร้แวว ในน้ำเสียงมีแววความสิ้นหวัง  คุณก็ยังคิดว่าฉันสกปรกแล้ว……..คุณไม่มีทางเชื่อฉัน ต้องการชีวิตฉันใช่ไหม พี่? 

ธาวินจับหัวเข่าของเธอไว้ แยกขาเธอออกด้วยสีหน้าเรียบเฉย

…………..

ตอนที่เรื่องน่ากลัวทั้งหมดกลับคืนสู่ความสงบ

ธิชาหมดเรี่ยวแรงทั้งร่าง เธอหมอบอยู่ขอบอ่าง ตาบวมทั้งสองข้าง ร่างกายท่อนร่างราบอยู่กับพื้นห้องน้ำ

บนพื้นเรี่ยราดไปด้วยคราบน้ำสีฟ้า

บนสีหน้าธาวินสงบอย่างที่สุด สุดท้ายกอดเอวเธอไว้แล้วอุ้มเข้าไปในอ่างพร้อมกัน

เขาขัดล้างผิวหนังทุกจุดบนร่างกายเธอ จนกระทั่งล้างตัวเธอถึงขั้นที่ตัวเองพอใจ

ธิชาอยู่ในสภาพเหม่อลอยต่ออีกนานมาก

จนถึงตอนที่เขาเช็ดตัวเธอให้จนแห้งสวมชุดนอน อุ้มขึ้นเตียง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ธาวินปิดไฟ แขนยาวกอดเธอไว้ ทั้งสองนอนกอดกัน

ท่ามกลางความมืด พิงอยู่ในอ้อมกอดเขาค่อยๆหลับไป

นอนหลับไปตื่นหนึ่งในที่สุดก็ฟื้นฟูร่องรอยอารมณ์ปกติเล็กน้อย

ธาวินเห็นเธอตื่นมา ลุกขึ้นเทน้ำให้เธอแก้วหนึ่ง ป้อนไปข้างปากเธอมองเธอดื่มลงไป

เธอจ้องมือของเขาอย่างเลื่อนลอย ในสมองยังเป็นภาพที่เกิดขึ้นในห้องน้ำ

เธอทั้งกลัวทั้งสงสัย

มือเล็กๆนั้นจับปกคอชุดนอนของเขา ถามด้วยเสียงแหบ  คุณใช้อะไรล้างตรงนั้นของฉันกันแน่……. 

ธาวินขยี้หัวของเธอไปมา

พูดอย่างเรียบง่าย  น้ำยาทำความสะอาดของผู้หญิง 

เธอหลับตาสูดหายใจเข้าลึกๆ

ผ่านไปนานมากๆถึงลืมตาจ้องเขา  คุณไม่ได้เชื่อคำพูดของฉันแม้แต่คำเดียว ใช่ไหม 

ธาวินไม่ได้หลบสายตา แต่ก็ไม่ได้ตอบ

ริมฝีปากของเธอค่อยๆสั่นเครือ เริ่มแสบจมูก น้ำตาคลอ

ความเกลียดแค้นในใจค่อยๆเหมือนงูพิษที่ซ่อนไม่อยู่ มุดออกมาจากกลางอก

 เป็นความผิดของฉันทั้งหมดเหรอ ธาวิน คุณคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นความผิดของฉันคนเดียวเหรอ? 

ธาวินสีหน้าเรียบเฉย เหมือนขี้เกียจให้การตอบสนองเธอ

ธิชารู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวตลกที่ต่ำต้อย ในสายตาของธาวินมันไร้ค่าเกินไป

ไม่คู่ควรกับความสำคัญที่เธอเคยอยู่ในใจของเขาในอดีตแล้ว

เธอเกลียดจนอยากจะกัดริมฝีปากตัวเองจนแตก

 ถ้าไม่ใช่เพราะคุณใช้ฉันเป็นเครื่องมือยั่วยุญาณิน ไม่ให้เกียรติตระกูลมงคลวัชรกุล วันนี้ฉันจะถูกลักพาตัวจนเกือบถูกรุมข่มขืนไหม? 

ความรู้สึกที่เธออัดอั้นมาทั้งคืนสุดท้ายก็ล้นออกมา

ธิชารู้สึกว่าสภาพที่ตัวเองยังคงนอนอยู่บนเตียงของเขามันช่างน่ารันทดและตลกสิ้นดี

เธอเปิดผ้าห่มลงเตียงฉับพลัน

ขาข้างหนึ่งเพิ่งแตะพื้นก็ถูกเขาลากกลับมากดตัวไว้ในอ้อมกอดเขา

ธาวินจับท้ายทอยเธอไว้ พูดเสียงเบา  เธอเป็นของฉัน ธิชา เธอเป็นของฉันคนเดียวตลอดไป