รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 37 ธิชาหึงหวงใช่ไหม

สายตาเป็นประกายของไพลินถูกธิชามองเห็นแล้ว

เธอดูเหมือนเข้าใจในทันทีว่าตอนที่ผู้หญิงคนนี้มองเธอเมื่อกี้ สายตามีแววการป้องกันและไม่เป็นมิตรนั้นมาจากไหน

ไม่ว่าไพลินจะดูแลธุรกิจอะไรหรือเป็นนักฆ่า เธอไม่ใช่แค่เครื่องมืออันทรงพลังที่ธาวินใช้งานอยู่ข้างนอกแค่นั้นแน่ เวลาเดียวกันก็เป็นหนึ่งในคู่นอนของเขา

ธาวินต้องเคยนอนกับเธอแน่นอน มิเช่นนั้นสายตาที่ไพลินมองเขาต้องไม่ได้เต็มไปด้วยความรู้สึกแบบนี้แน่

อารมณ์ด้านลบส่วนใหญ่ของธิชายังหยุดอยู่ในเรื่องของญาณิน

คิดไม่ถึงว่าจะมีไพลินผุดออกมาอีกคน

ธาวินสั่งไพลินให้พาเธอทำความคุ้นเคยกับงาน ไพลินก็พาเธอไปเล่าเรื่องธุรกรรมประจำวันที่ออฟฟิศด้านข้างอย่างเชื่อฟัง

พูดไปประมาณสิบกว่านาที พูดถึงจุดหนึ่งที่ธิชาฟังไม่ค่อยเข้าใจ จึงถามเพิ่มเติมไปคำหนึ่ง

หลังจากไพลินอธิบายแล้ว ก็ยิ้มออกมาอย่างเยาะเย้ยฉับพลัน เธอมองสำรวจธิชาตั้งแต่หัวจรดเท้ารอบหนึ่งด้วยสายตาเย็นชา

จากนั้นก็พูดอย่างความหมายลึกซึ้ง  คุณธิชายังไงเสียก็เป็นคุณหนูตระกูลธนาภูวนัตถ์ ถึงแม้ว่าดูจากสายเลือดแล้วจะไม่ถูกหลักทำนอง แต่ยังไงก็เป็นร่างคุณหนูที่โตมาจากตระกูลธนาภูวนัตถ์ เลี้ยงดูมาอย่างหรูหรา ทำเรื่องอะไรผิดกันแน่ถึงได้สร้างความขุ่นเคืองให้คุณชาย ถึงกระทั่งส่งคุณมาข้างกายฉันให้คุณปนเปื้อนธุรกิจที่เห็นแสงสว่างไม่ได้แบบนี้ คุณธิชาติดตามฉันฝึกทำธุรกิจ ต้องทนลำบากจริงๆแล้ว 

ความหมายนอกคำพูดของไพลินง่ายมาก เสียดสีเธอว่าสูญเสียความรักใคร่ต่อหน้าธาวินแล้ว

ตระกูลธนาภูวนัตถ์บ้านใหญ่ธุรกิจใหญ่ ถ้าหากเพื่อดีต่อเธอจริง ธาวินควรให้เธอเริ่มฝึกจากธุรกิจอะไรที่ถูกต้องถูกกฎหมาย แต่ไม่ใช่เริ่มทำจากไนต์คลับใต้ดิน

แต่ธิชาแค่ยิ้มเท่านั้น พูดด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจ  คุณไพลินถึงแม่ว่าจะทำงานในสถานที่สกปรกโสโครกแบบนี้ ก็หยิ่งยโสไร้ราคีไม่ปนเปื้อนแม้แต่น้อยไม่ใช่เหรอ พี่ชายให้ฉันเรียนรู้กับคุณ ก็ต้องมีเหตุผลของเขาแน่นอน ฉันรู้สึกว่าเหมือนอย่างคุณไพลินแบบนี้ก็ดีออก คำพูดนั้นพูดยังไงนั้น เกิดในโคลนตมแต่ไม่เปื้อน? 

ธิชานำคำประชดของไพลินตอกกลับไปอย่างครบถ้วน

ไพลินสีหน้าไม่แสดงอะไร แต่ว่าในสายตานั้นมีความเกลียดชังเพิ่มขึ้นกว่าเดิม

เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนพราวเสน่ห์  คุณธิชาช่างมีวาทศิลป์ ช่างดูไม่ออกเลยจริงๆ 

……..

ไพลินทิ้งเบอร์ติดต่อไว้ให้เธอแล้วบอกว่าค่อยนัดเวลากัน จากนั้นก็ไปยุ่งเรื่องงานแล้ว

ธิชากลับไปออฟฟิศที่ธาวินอยู่ วันนี้เขาดูเหมือนค่อนข้างว่างจริงๆ นั่งไขว้ขารอเธออยู่ในออฟฟิศตลอด

ในสมองของธิชาขณะนี้ยังเต็มไปด้วยหน้าอันเย็นชาของไพลิน แล้วก็ความหึงหวงในคำพูดของเธอที่ปิดบังได้ยาก

ธาวินเห็นเธอกลับมา จึงกวักนิ้วให้เธอ กอดเธอให้นั่งบนตักของตัวเอง

นิ้วยาวลูบไล้เล่นคางอันนุ่มนวลของเธอ

 เธอรีบร้อนจะหาเงินไม่ใช่เหรอ ทำงานหน้ามหาลัยจะได้เงินเท่าไหร่ เธออายุก็ไม่น้อยแล้ว การเรียนก็เรียนไม่ได้เรื่องอะไร ตระกูลธนาภูวนัตถ์ไม่เลี้ยงคนไร้ประโยชน์ เธอก็ติดตามไพลินเรียนรู้อะไรหน่อย ฉันให้ไพลินจ่ายเงินเดือนให้เธอ เดือนละสองหมื่น อือ? 

ธิชาพูดตรงไปตรงมา  ตลอดมาคุณไม่ชอบให้ฉันยุ่งเกี่ยวเรื่องธุรกิจไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงเปลี่ยนความคิดกะทันหัน? 

ธาวินทำเสียงเฮ้ออย่างเย็นชา  เมื่อคืนใครกันที่ร้องห่มร้องไห้ต่อหน้าฉันบอกว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นของฉันเท่านั้น? ​

ธิชาลืมเรื่องนี้ไปแล้ว อดที่จะอึ้งไม่ได้

นิ้วยาวของเขาลูบไล้แก้มและคางเธอเล่น จากนั้นค่อยๆเลื่อนลงไป หยุดที่ไหปลาร้าเธอ ลูบไล้เล่นไปมาเดี๋ยวหนักเดี๋ยวเบา

 ไม่อยากเป็นของเล่นที่อุ่นเตียงเป็นอย่างเดียว ก็เรียนรู้ความสามารถอะไรหน่อย เป็นผู้หญิงที่มีประโยชน์ข้างกายฉัน 

ธิชาอดหัวเราะไม่ได้  ผู้หญิงที่มีประโยชน์? ผู้หญิงมีประโยชน์ข้างกายพี่ยังน้อยเหรอ ญาณินต้องใช้หุ้นส่วนสองเปอร์เซ็นต์ของตระกูลมงคลวัชรกุลกรุ๊ปเต็มๆเพราะอารมณ์ชั่ววูบของตัวเอง อย่างน้อยก็มูลค่าหลายพันล้านมั้ง? 

 แล้วก็ไพลิน คุณไพลินทั้งสวยทั้งเก่ง คิดว่าต้องปรนนิบัติพี่บนเตียงไม่พอใจอย่างมากเลยนะ? 

น้ำเสียงของยายเด็กคนนี้เต็มไปด้วยความเสียดสี ถ้าเวลาปกติธาวินอาจจะโมโห

แต่ว่าตอนนี้เขากลับยิ้มเล็กน้อย นิ้วยาวเลื่อนที่ที่ปกคอเสื้อชุดกระโปรงสีแดงเงียบๆ ปลดกระดุมตรงหน้าอกเธอออก

มือใหญ่ยิ่งยื่นเข้าไปข้างในอย่างเลยเถิด บีบนวดด้วยเทคนิคเต็มที่

 ธิชาจะหึงหวงออกหูออกตาเกินไปไหม แรงหึงหวงเหม็นจนแสบหูแสบตาไปหมดแล้ว 

ลมหายใจของธิชาค่อยๆแรงขึ้น ไม่รู้ว่าอายหรือว่าโกรธ พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำอย่างโมโห  พี่มีผู้หญิงมากมายขนาดนี้แล้วยังทำให้พี่พอใจไม่ได้เหรอ ทำไมถึงเกิดอารมณ์กับฉันได้ทุกที่ทุกเวลา ได้ยินว่ามั่วโลกีย์มากเกินไปจะทำให้เกิดโรคทางจิต พี่จะไปให้หมอตรวจดูหน่อยไหม? 

ธาวินเผยอมุมปากยิ้ม ในรอยยิ้มนั้นมีแววความชั่วร้าย

มือข้างหนึ่งของเขาจับข้างบนเธอเล่น ทันใดนั้นก็แยกเข่าเธอออก มืออีกข้างหนึ่งเล่นข้างล่างของเธอ

ธิชาไม่ชอบทำเรื่องแบบนี้ในสถานที่ไม่คุ้นเคยแบบนี้ที่สุด

เธอเริ่มแสดงอาการขัดขืน

แต่ยิ่งขัดขืน แรงพิชิตของธาวินก็ยิ่งทวีสูงขึ้น

เขากดท้ายทอยเธอไว้บนโซฟา มือใหญ่จับเอวนุ่มของเธอไว้ เข้าจากข้างหลังอย่างรุนแรง

……..

ธิชาถูกเขาทำจนไม่นานก็พูดอะไรไม่ออกแล้ว

ผู้ชายตบสะโพกของเธออย่างได้ใจแล้วชั่วร้าย

กึ่งสั่งสอนกึ่งหยอกเล่น ตบไปด้วยถามไปด้วย  โรคอะไรเหรอ เธอลองพูดดูซิ ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันแข็งแรงห้าวหาญดีจะตายไป? 

ธิชาเพิ่งจะอ้าปาก ก็ถูกเขาเสียบเข้าไปอย่างลึกจนขวัญหนีดีฝ่อ

เธอก็ไม่กล้าร้อง จึงกัดฟันไว้แน่น

แค่คิดว่าข้างนอกเป็นสถานที่ทำงานอย่างจริงจังแล้ว…….เธอก็รู้สึกอับอายมาก

เธอกับพวกผู้หญิงที่เปลือยกายและลืมศักดิ์ศรีและยางอายพวกนั้นจะแตกต่างอะไรกัน?

…….

ธิชาถูกเขาทำแล้วทำเล่าจนหมดแรงทั้งร่าง เขายังไม่ลืมเป้าหมายที่จะให้เธอตั้งครรภ์อย่างรวดเร็ว

จนที่เสร็จธุระ ธาวินมองข้างล่างของเธอด้วยสายตาเย็นชา สั่งด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง  หนีบให้แน่นหน่อย ถ้าหยดออกมา ก็ต้องทำใหม่อีกรอบ 

ธิชาเขาอ่อนจนตัวสั่น กลัวว่าเขาจะมาอีกรอบ จึงต้องเกร็งร่างกายไว้ไม่กล้าขยับ

กระโปรงของเธอถูกถอดออกมาแล้วโยนไปด้านข้าง ตอนนี้ยังใส่ได้

ส่วนกางเกงของธาวินทิ้งร่องรอยไว้เล็กน้อย เขาจึงแจ้งให้ผู้ช่วยเอากางเกงเข้ามา

ปรากฏว่าคนที่เคาะประตูส่งกางเกงเข้ามาคือไพลิน

แน่นอนว่าไพลินต้องได้กลิ่นความใคร่อันเข้มข้นในห้องแน่นอน

ธิชาแก้มแดงก่ำ กำลังหดตัวฟื้นฟูกำลังอยู่บนโซฟา

ไพลินจึงทำได้แค่อะไรที่ไม่ถูกต้องไม่ควรดู ก้มหน้ายื่นกางเกงสะอาดให้กับธาวินอย่างเคารพ

ตอนที่เสร็จธุระจะจากไปกลับจ้องธิชาอย่างดุร้าย แอบด่าในใจว่านางจิ้งจอกตัวนี้ที่แรดไปทั้งตัว

……..

หลังจากนั้นหลายวันธิชาก็ติดตามไพลินเรียนรู้เรื่องธุรกิจอย่างเชื่อฟัง

ความจริงการจัดการแบบนี้ของธาวิน ในใจเธอไม่ได้ต่อต้าน

เพราะว่าเธอมีใจอยากจะศึกษาธุรกิจของตระกูลธนาภูวนัตถ์แต่แรกแล้ว เพราะว่ามีเพียงได้สัมผัสเครือข่ายและการทำงานของตระกูลธนาภูวนัตถ์ถึงจะสามารถรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตของตระกูลธนาภูวนัตถ์ได้

เธออยากรู้ว่าในอดีตณิชานาฎแต่งเข้ามาในตระกูลธนาภูวนัตถ์ด้วยฐานะอะไรกันแน่ แล้วเคยแสดงบททาบอะไรอยู่ข้างกายชรัณ แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ถึงทำให้ธาวินเกลียดแค้นเธอและณิชานาฎแม่ลูกขนาดนี้

คำถามเหล่านี้ล้วนซ่อนอยู่ในใจเธอไม่สามารถลบมันได้