รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 38 ยัยเด็กนี่กล้าขอค่าคุ้มครองกับท่านดนัย

ไพลินหลายปีนี้มาได้รับความรักและเชื่อใจจากธาวินมาตลอดเวลา ตำแหน่งก็สูงแล้วสูงอีก เธอนิสัยบ้าอำนาจ สิ่งที่ป้องกันที่สุดก็คือคนมาแย่งอำนาจจากมือเธอ

เพราะฉะนั้นด้านหนึ่งเธอแสร้งทำเป็นสอนงานให้ธิชา ความจริงเลือกงานที่ปัญหาวุ่นวายส่วนหนึ่งเป็นพิเศษโยนให้เธอทำ หวังว่าธิชาจะล่าถอยเอง

ธิชาใช้ชีวิตภายใต้การปกป้องของธาวินมาตลอดเวลา ถูกเขาปกป้องไว้ดีมาก ถึงแม้จะใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่วุ่นวายอย่างตระกูลธนาภูวนัตถ์ แต่เธอกับนักศึกษาสาวธรรมดาคนหนึ่งไม่ได้แตกต่างอะไรมาก

ถึงแม้เธอจะสำรวจเห็นการตั้งใจหาเรื่องของไพลิน แต่กลับไม่คิดที่จะล่าถอยแม้แต่น้อย

นิสัยของธิชาดื้อรั้นมาก สำหรับคนที่ดูถูกเธอ เธอเมินเฉยจากใจ กุศโลบายของไพลินเธอดูอยู่ในสายตา รู้สึกแค่ว่าโง่เขลาตลก

คืนวันนี้ ไพลินให้เธอไปเก็บค่าคุ้มครองในไนต์คลับแห่งหนึ่ง

บอกว่าเก็บเงิน ความจริงก็คือเก็บค้าคุ้มครอง

ธิชาเด็กผู้หญิงที่ตัวเล็กอ่อนแอคนหนึ่ง เดินเข้าไปเก็บค่าคุ้มครองกับคนอื่นอย่างโจ่งแจ้ง แค่ฟังก็รู้สึกเป็นที่หยามหยันผู้ที่เชี่ยวชาญ

ไพลินอยากจะให้ธิชาปฏิเสธโดยตรง ฐานะของเธออยู่ตรงนั้น ตัวเองก็ไม่กล้าบังคับ จะได้ใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างรายงานธาวิน ก็บอกว่าธิชาทำอะไรไม่ได้ ฉวยโอกาสไล่เธอไปแต่เนิ่นๆ

แต่ว่าธิชากลับตอบรับอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พาคนที่ไพลินให้เธอขึ้นรถโดยตรง

ไพลินมองดูรถขับแล่นไป ใบหน้าอันเย็นชานั้นมีสีสัน

ผู้ช่วยของเธออดไม่ได้ที่จะพูดอย่างกังวลอยู่ด้านข้าง  พี่ลิน ยายเด็กนี่ยังไงเสียก็เป็นคนของคุณชาย แบบนี้จะอันตรายไปหน่อยไหม ถ้าหากเธอถูกคนทำร้าย…… 

แน่นอนว่าไพลินก็มีความกังวลแบบนี้ รีบโทรศัพท์ส่งบอดี้การ์ดฝีมือดีอีกชุดตามไปคุ้มครอง เวลาเดียวกันก็กำชับให้พวกเขาจับตาทุกอิริยาบถของธิชาไว้อย่างดี เสร็จงานแล้วก็มารายงานเธออย่างครบถ้วน

……..

ธิชาไม่คุ้นเคยกับไนต์คลับเลย เพียงแค่คอยแอบสังเกตพวกบอดี้การ์ดที่ไพลินจัดให้เธอตลอดทาง

ผู้ชายพวกนี้แต่ละคนสีหน้าเคร่งเครียด ไม่มีอากัปกิริยาเย่อหยิ่งที่อันธพาลทั่วไปควรมีเลยแม้แต่น้อย

ธิชาคาดเดาอย่างใจกล้า ไพลินต้องจัดหลุมพรางให้เธอแน่นอน

เมืองJถึงแม้จะใหญ่โต ไนต์คลับก็เยอะจนนับไม่ถ้วน แต่ว่าทุกองค์กรต้องมีเขตควบคุมคงที่ พวกผู้ชายที่ทำงานอยู่ข้างนอกประจำแบบนี้ยังขาดความมั่นใจขนาดนี้ นั่นหมายความว่าไนต์คลับแห่งนี้น่าจะไม่ใช่เขตควบคุมของพวกเขา เข้าไปขอค่าคุ้มครองสองล้านอย่างสะเพร่าแบบนี้ แปดสิบเปอร์เซ็นต์เงินขอไม่ได้ ยังถูกคนอื่นซ้อมแล้วไล่ออกมาแน่

ในใจเธอพอรู้บ้างแล้ว แต่ก็ยังเดินเข้าไปอย่างสีหน้าเรียบเฉย

เธอกวาดตามองรอบหนึ่ง สถานที่นี้โครงสร้างใหญ่มาก ถึงแม้เทียบกับระดับหรูที่สุดแบบนั้นไม่ได้ แต่ว่าไม่ใช่สถานที่เล็กๆที่จะส่งมืออันธพาลไม่กี่คนไปข่มขู่ก็สามารถเก็บค่าคุ้มครองสูงได้อย่างแน่นอน

ธิชาทำตามวิธีที่ไพลินสอนให้เธอ ขอพบผู้จัดการโดยตรง

ฝ่ายตรงข้ามกวาดตามองเธอ คงจะรู้สึกว่าเธอเป็นหญิงสาวอายุน้อยคนหนึ่ง ถึงแม้จะสงสัย แต่ปฏิกิริยาก็ไม่ได้ใหญ่โต ก็เดินไปรายงานที่ข้างหลังแล้ว

บอดี้การ์ดข้างหลังกดเสียงต่ำพูดเบาๆว่า  คุณธิชา คุณไม่รู้ ว่าผู้อยู่เบื้องหลังสถานที่นี้ไม่เล็ก ตามหลักแล้วพี่ลินไม่ควรส่งพวกเรามาอย่างมุทะลุแบบนี้ อีกสักครู่ทางที่ดีคุณควรพูดจาเกรงใจหน่อย เพื่อไม่ให้เขาลงมือทำร้ายคุณ……. 

คำพูดเขายังพูดไม่จบ ใบหน้าอันคุ้นเคยในชุดสูทเรียบร้อยคนหนึ่งเดินเข้ามา

ธิชาแค่มองก็รู้แล้ว นี่คือชนัดพลผู้ช่วยของดนัยกฤต

ทำไมเขาถึงปรากฏตัวที่นี่?

ชนัดพลสีหน้าอ่อนโยน เปิดปากพูดก็เกรงใจมาก  ท่านดนัยเชิญ รบกวนคุณธิชา เดินตาม 

สมองของธิชาดังโคร่งทีหนึ่ง

ทำไมที่ไหนก็มีเขา จองล้างจองผลาญไม่เลิก

ถ้าหากเป็นเธอคนเดียว ต้องฉวยโอกาสวิ่งหนีแน่ เข้าไปอย่างเชื่อฟังไม่ใช่รนหาที่ตายเหรอ

แต่ว่าตอนนี้ต่อหน้าบอดี้การ์ดมากมายแบบนี้ คนพวกนี้ล้วนเป็นเส้นสายของไพลิน เกิดอะไรขึ้นในสถานที่นี้ พวกเขาต้องเอาไปรายงานให้ไพลินอย่างละเอียดแน่นอน

ถ้าหากเธอขัดขืนอย่างโจ่งแจ้ง ถ้าหากคุมเชิงกับคนของดนัยกฤตขึ้นมา ก่อเรื่องใหญ่โต สุดท้ายต้องเข้าหูธาวินแน่นอน

นี่เป็นสิ่งที่เธอกลัวที่สุด

เพราะฉะนั้นธิชาไม่เต็มใจแค่ไหน ก็ยังเดินตามชนัดพลเข้าไปในห้องรับรอง

ในห้องรับรองมีผู้ชายแปลกหน้าหลายคน ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนหรือลูกน้องของดนัยกฤต

ดนัยกฤตมองเธออย่างเย็นชาทีหนึ่ง จากนั้นก็กวักมือเรียกเธอเข้าไป

ธิชาขยับเข้าไปหลายก้าว ตอนแรกอยากรักษาระยะห่าง ผู้ชายคนนี้ยืนขึ้นกะทันหัน จับข้อมือเธอดึงเธอเข้าไป

ร่างของเธอก็ชนเข้าไปในอ้อมกอดของดนัยกฤตทันที ได้กลิ่นเหล้าจากเขาทั้งตัว ก็รู้ว่าเขาดื่มไปไม่น้อย

ธิชามือไม้เก้งก้างพยายามนั่งให้นิ่งอยู่ข้างกายเขา

ดนัยกฤตกลับหัวเราะเย็นชา  ฐานะคุณธิชา ช่างเยอะจังนะ เมื่อวานยังเป็นนักศึกษาไปสายขาดเรียน วันนี้ก็กลายเป็นสาวเก็บค่าคุ้มครองถึงที่แล้ว ช่างทำให้ผมชื่นชมจริงๆ 

คำพูดเสียดสีของเขาเข้าสู่หูธิชา เธอสีหน้าไม่เปลี่ยน พูดด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน  ในเมืองคุณดนัยกฤตรู้ว่าฉันรับคำสั่งมาทำงาน งั้นก็อย่าทำให้ฉันลำบากใจเลย ฉันมีเวลาไม่มาก ต้องรีบทำงาน 

เธอพูดไปก็ลุกขึ้นอยากไป กลับถูกดนัยกฤตกอดรัดเอวไว้อย่างแรง

ผู้ชายคนนี้มุมปากโค้งขึ้นอย่างเยาะเย้ย พูดอย่างเย็นชาชัดถ้อยชัดคำ  สถานที่นี้ลูกน้องผมเป็นคนเปิด สรุปแล้วก็คือ ผมเป็นหุ้นส่วนใหญ่ คุณจะเก็บค่าคุ้มครองในถิ่นของผม หรือว่าไม่ควรปรนนิบัติผมดีๆเหรอ? 

ธิชาเบิกตากว้าง

ถึงแม้เธอจะพยายามรักษาความสงบสติตลอด ขณะนี้ก็มึนงงไปหมดแล้ว

ไพลินผู้หญิงคนนี้กลับเรียกเธอมาเก็บเงินในถิ่นของคู่แข่งที่ใหญ่ที่สุดของธาวิน

นี่มันแม่งไม่ใช่มาเก็บเงิน นี่มันเอาชีวิตมาทิ้งมั้ง

…….

ดนัยกฤตน้ำเสียงเคร่งขรึม มีแววความไม่พอใจอย่างหนัก แน่นอนว่าต้องเข้าหูผู้ชายคนอื่นในห้องรับรองเหมือนกัน

ผู้ชายหลายคนในนี้ต่างก็ปรบมือหัวเราะเสียงดังเหมือนได้ยินคำตลกที่สุดในชีวิต

 ยายเด็กนี่ใจกล้ามากนะ ถึงขั้นกล้าขอค่าคุ้มครองกับท่านดนัย ผมว่าคงไม่เอาชีวิตแล้วมั้ง 

ธิชารู้สึกอึดอัดและอันตราย เธอหน้าเกร็ง บิดเอวพยายามขัดขืนจากแขนของเขา

 อาจ อาจจะเป็นการเข้าใจผิด หรือไม่ฉันถามให้ชัดเจนก่อนค่อยว่ากัน……. 

ใบหน้าอันหล่อเหลาของดนัยกฤตมีแววเย็นชา เขาหยิบถ้วยลูกเต๋าบนโต๊ะขึ้นฉับพลัน โคร่งโยนไปข้างหน้าธิชา

 ในเมื่อกล้าเข้ามาแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่จะออกไปง่ายดาย จะเอาเงินไม่ใช่เหรอ เล่นเป็นเพื่อนผมหน่อย ชนะสองนัดในสามเกม ชนะแล้วก็ให้คุณเอาเงินไปเลย 

ธิชาไม่ใช่ผู้หญิงที่อยู่ในสถานที่แบบนี้ประจำ ไม่ถนัดการเล่นลูกเต๋าเลย

เธอรู้สึกว่าบรรยากาศยิ่งประหลาดขึ้นทุกที ยิ่งอยากรีบปลีกตัวออกไปให้เร็วที่สุด

เธออุตส่าห์ฝืนตัวลุกขึ้นแล้ว กลับถูกดนัยกฤตกดไหล่จนก้นล้มนั่งลงไปที่ตักของเขา

เขาแยกขาเล็กน้อย กลับให้เธอนั่งอยู่ระหว่างขาเขา

สัมผัสความแข็งอันเร่าร้อนหลังสะโพกทำให้เธอไม่กล้าขยับ

ผู้ชายหลายคนต่างก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศคลุมเครือระหว่างท่านดนัยกับผู้หญิงคนนี้ แววตาก็อดเปลี่ยนไม่ได้

ธิชาเหงื่อท่วมตัว กัดริมฝีปากพูดเสียงต่ำ  ฉันเล่นกับคุณได้ อย่ากอดฉันไว้แบบนี้ได้ไหม ปล่อยก่อน 

ส่วนการตอบสนองที่ผู้ชายด้านหลังให้กับเธอนั้นก็จงใจยึดตัวชนเธอทีหนึ่ง

ชนจนสะโพกของเธอเจ็บ ยิ่งทำให้ใบหน้าแดงก่ำ

 ยังกล้าต่อล้อต่อเถียงอีก ผมก็จะเอาคุณต่อหน้าทุกคน