รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 43 แต่ว่านี่เป็นสิ่งที่คุณหาเรื่องใส่ตัวเองนะ

ในมือของธิชากำกุญแจเอาไว้แน่น และยืนตะลึงอยู่นาน

เธอเริ่มคิดไม่ออกว่าทำไมธาวินถึงได้ซื้อรถที่ราคาแพงหูฉี่ขนาดนี้ให้กับเธอ เธอก็แค่ต้องการรถยนต์เป็นอุปกรณ์ในการเดินทางเท่านั้น และไม่กล้าเสนอข้อเรียกร้องพิเศษอะไรกับเขา

หรือว่าช่วงนี้เขาอารมณ์ดี เลยซื้อให้สักคันเท่านั้นเอง?

หรือว่า…นี่คือสิ่งชดใช้แทนคำพูดของเขาเหรอ?

คำว่าชดใช้สองคำนี้มันผุดขึ้นมาในหัวสมองของเธอในเวลานี้ จนทำให้เธอใจเต้นโครมคราม

ถ้าไม่ใช่ว่าเธออ่อนไหวมากเกินไปแล้วละก็ ระยะนี้ธาวินช่างดีกับเธอขึ้นบ้างแล้ว

ที่สำคัญคือตอนนี้เวลาพูดคุยกับเธอก็ไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้นแล้ว ฟังดูแล้วก็เหมือนว่าไม่ได้ต่อต้านกับเธอมานานมากแล้ว…

ความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เหมือนว่าจะเกิดขึ้นหลังจากวันหมั้นหมายแล้ว

เขาแสดงละครฉากใหญ่ขนาดนั้น จนทำให้ชื่อเสียงของเธอป่นปี้ไป แถมความสัมพันธ์กับญาณินยังขาดสะบั้นอีก

จิตใต้สำนึกของธาวินรู้ตัวแล้วเหรอว่าตนเองช่างโหดร้ายเกินไป เลยจำใจเมตตาเธอบ้างแล้วสิ?

ธิชารู้สึกเก้ๆ กังๆ ทำอะไรไม่ถูก

ในทางกลับกันธาวินก็ให้มาแล้ว งั้นเธอก็ไม่มีอะไรที่ต้องเกรงใจอีกแล้ว พลางขึ้นรถแล้วลองขับออกไปกินลมชมวิวทันที

……

ธิชาไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับรถยนต์คันนี้ และก็ไม่เลือกมาก แถมยังขับได้คล่องมือเลยขับอยู่ทุกวัน

ทว่ารถยนต์ปอร์เช่สีชมพูบลอนด์ที่สั่งจองโดยเฉพาะมันช่างทิ่มแทงลูกนัยน์ตาของไพลินอย่างหนักหน่วง

รถสปอร์ตคนสีแดงของไพลินคันนั้นธาวินเป็นคนซื้อให้เธอเป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้

เธอหลงรักมาก ทั้งปลื้มสุดๆ ตอนขับมาทุกวันก็ยิ่งภาคภูมิใจมาก เหมือนว่าตอนที่ขับรถอยู่ก็เหมือนได้อวดความรักของธาวินที่มีต่อเธอเลย

ทว่าในเวลานี้ มีบางอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว

ความรู้สึกในการถูกเอาใจอย่างเสมอต้นเสมอปลายมาโดยตลอดมันแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ ไปแล้ว

ความรู้สึกอันตรายที่อยู่ในใจของไพลินมันเข้าขั้นวิกฤตแล้ว กลัวว่าตอนที่ธาวินใกล้จะประกาศงานแต่งงานกับตระกูลมงคลวัชรกุล เธอกลับไม่เคยมีตัวตนอยู่แล้ว

ข่าวคราวก็ไม่รู้ว่าไปหลุดออกมาจากคนปากมากคนไหน

เหมือนว่าแค่คืนเดียวผู้คนต่างรู้เรื่องปอร์เช่ของธิชาเป็นของขวัญที่ธาวินสั่งทำให้เธอโดยเฉพาะ

ทว่าในสายตาทุกคนก็ไม่ได้ตาบอดจนมองไม่ออกว่า รถสปอร์ตสั่งทำคันนี้ ราคามันเกินค่ามากกว่าเงินสองล้านที่เธอเอามาได้จนเห็นได้ชัด

พอเรื่องนี้เกิดขึ้น ชื่อเสียงลือนามของธิชาที่อายุยังน้อยหน้าตาสวยแถมยังรักหลงเป็นคนโปรดมากก็ดังกระฉ่อนออกไป ไม่เพียงแต่บรรดาลูกน้องของไพลินเท่านั้น ขนาดทุกแก๊งก็ต่างได้ยินข่าวนี้กันทั้งหมด

ความเก่งกาจเฉพาะตัวของไพลินเหมือนว่าโดนข่าวใหม่ของธิชากลบข่าวไปหมดแล้ว

ในสายตาของเธอนั้นยิ่งนานวันเข้าก็ทนสภาพไม่ได้กับการที่ต้องปล่อยผ่านยัยคนหน้าเงินที่กำลังอ่อยให้พี่ชายต่างแม่ไปได้

…………

หลังจากช่วงบ่ายของวันนี้ ไพลินก็มาส่งเอกสารให้กับธาวินที่วิลล่า

ธาวินอยู่ที่ห้องหนังสือด้านบน ดังนั้นคนที่ไพลินเจอเป็นคนแรกก็คือญาณิน

ญาณินนั่งเหม่อลอยอยู่บนโซฟา สีหน้าดูย่ำแย่มาก

อาจจะเป็นเพราะว่าในห้องรับแขกไม่มีคน เธอเลยไม่ต้องปกปิดความรู้สึกของตนเองเอาไว้ ราวกับกำลังเอาความอิจฉาและความโกรธเกลียดที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่งเอามาไว้อยู่ในดวงตา

ญาณินถูกบีบจนใกล้จะประสาทเสียอยู่แล้ว

เดิมเธอก็คิดว่าตนเองสามารถทนได้ เพราะว่าเธอนั้นรักธาวินจริง ๆ พร้อมทั้งยินยอมลงทุนมหาศาลเพื่อจะได้แต่งงานกับเขา

แค่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปคนหนึ่ง ไม่สามารถจะมาเป็นอุปสรรคขวางทางเธอได้เลย

แต่ว่าตอนนี้เธอยังเข้ามาอยู่ในตระกูลอย่างเป็นทางการ และยังไม่เคยนอนห้องเดียวกันกับธาวินอย่างเป็นทางการเลยด้วยซ้ำ แต่ธิชาดันอยู่ด้วยกันกับเขาอย่างเปิดเผย

ผู้อาวุโสของตระกูลมงคลวัชรกุลต่างเกลี้ยกล่อมเธอให้อดทนเอาไว้ แม้ว่าจะจัดการให้ธิชาตายคามือ ก็ต้องรอโอกาสที่ประจวบเหมาะ

รอจนเธอคลอดลูกออกมาแล้ว เธอก็คือนายหญิงของตระกูลธนาภูวนัตถ์

ก็แค่ภาระที่เอามาฝากไว้มันจะสักแค่ไหนกันเชียว เธอมีวิธีการเป็นร้อยเป็นพันที่ทำให้ธิชาตายอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

แต่ในเวลานี้ เธอทำได้แค่ตนเองตาบอดไปเท่านั้นเอง

แต่การแกล้งตาบอดนั้นมันเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายขนาดนั้น

วันนี้เธอรู้ว่าธาวินจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน เธอจึงได้แต่งตัวเป็นพิเศษเพื่อจะได้มาอยู่กับเขา

จากนั้นตอนที่เธอกำลังมุ่งหน้าเดินไปทางห้องอาหารนั้น พลันได้ยินเสียงกรีดร้องครวญครางของหญิงสาวดังระงมอย่างสดใสมาจากในห้องอาหาร

ญาณินระงับความแปลกใจของตนเองเอาไว้ไม่อยู่ เธอยืนอยู่ในตำแหน่งด้านข้าง เพื่อไม่ให้เปิดเผยเงาร่างกายของตนเอง และสามารถมองเห็นภาพในห้องอาหารจากมุมนี้ได้

ธิชาถูกธาวินกอดและกดทับลงบนโต๊ะอาหาร

ขาข้างหนึ่งของเขาเบียดแทรกหัวเข่าของเธอทั้งสองข้าง ส่วนมือนั้นราวกับกำลังหยิบอาหารเพื่อป้อนเข้าปากของธิชา

ธิชาเหลือบมองเวลา จนสีหน้าแสดงอาการร้อนรนออกมา จนใช้มือทั้งสองข้างวางตรงแผ่นอกของเขาและดันเขาออกอยู่สองครั้ง

 ฉันจะเข้าเรียนสายแล้ว ธาวินคุณอย่าก่อกวนนะ! 

ธาวินใช้มือข้างหนึ่งบีบเค้นบริเวณเอวคอดของเธอ แถมสีหน้าไม่แยแสและพูดออกมา  ผมไม่สนใจ มันยากมากนะที่ผมจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน คุณต้องนั่งกินข้าวให้หมดเป็นเพื่อนผม 

ธิชาขมวดหัวคิ้ว  แต่ถ้าฉันสายต้องถูกหักคะแนนตั้งใจเรียนนะ 

ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาจ้องมองเธอเอาไว้ แววตานั้นแสดงความรักและเอ็นดูอย่างที่ญาณินไม่เคยเห็นมาก่อน

เขาถกกระโปรงของธิชาขึ้นมาทันที พร้อมทั้งใช้ฝ่ามือใหญ่มุดแทรกเข้าไปด้านในจน ธิชากรีดร้องออกมาอย่างเศร้าโศก

 อย่า อย่าหาเรื่องเลย ธาวินคุณทำเกินไปแล้วนะ! 

ธาวินลูบคลำเธอแต่ยังไม่พอ จากนั้นก็ประกบตัวพร้อมทั้งจูบเธอทันที และการจูบนั้นอ้อยอิ่งเนิ่นนาน เหมือนว่าเขาจูบอย่างหนักหน่วง จนตอนสุดท้ายนั้นใบหน้าของธิชาถือกลับแดงแจ๋ทั่วใบหน้า

ธิชาย่นคิ้วหากัน สีหน้าไม่ดีใจเอาซะเลย แถมยังยกต้นขาเปล่าเปลือยทั้งสองข้างขึ้นมา

 คุณเล่นสนุกพอหรือยัง ฉันจะสายจริงๆ แล้วนะ 

รอยยิ้มของธาวินช่างชั่วร้ายมาก ราวกับเด็กผู้ชายตัวโตที่ชอบเล่นสนุกๆ ที่ทำยังไงก็มัวแต่ไม่ยอมปล่อยมือจากของเล่นที่ตัวเองรัก

เขาก็พูดอย่างร้ายกาจและชั่วร้ายออกมา  ให้คุณมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนผมให้หมดดีๆ คุณก็ไม่ยอม นี่ถือว่าคุณหาเรื่องใส่ตัวเองนะ! 

ธิชาไม่ทันได้ตั้งตัว ก็เห็นว่าเขาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตรงเนินนมของเธอออก พลางประกบตัวและจัดการเม้มกัดทันที

ธิชาอายจนหน้าแดงพร้อมทั้งผลักศีรษะของเขาออกทันที  คุณมันโรคจิต เจ็บนะ คุณกัดฉันเบาๆ หน่อย คุณทำให้ฉันเจ็บแล้วนะ…. 

ญาณินเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตอนถึงได้จ้องมองหนังสดอย่างคนโง่เขลาไปได้นะ

แต่ว่าเธอก็ควบคุมตนเองไว้ไม่ได้

บางทีธาวินเริ่มแรกคือแกล้งหยอกเธอเล่น แต่พอเล่นเพลินไปหน่อยจนอารมณ์ปะทุมาแล้ว ผู้ชายอายุขนาดนี้แล้วพอคิดเรื่องนี้ขึ้นมา มันก็ไม่สามารถควบคุมได้แล้ว

ญาณินจ้องมองตาโตตอนที่เขาจูบด้านบนกับเธอแล้วยังไม่พอ

เขาจัดแจงยกขาทั้งสองข้างของธิชาขึ้นทำให้เป็นรูปแบบตัว M ซึ่งแยกออกจากกันอยู่บนโต๊ะอาหารอย่างเปิดเผย

เขาก้มศีรษะลง จากนั้นก็เริ่มบรรเลงจูบลงไปจนธิชากรีดร้องเสียงดังลั่นอย่างสบายใจ ราวกับปลาโลมากำลังร้องเสียงครวญครางอยู่เช่นนั้น….

ดวงตาของญาณินเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงฉาน มือทั้งข้างกำหมัดแน่น แถมยังเกลียดจนร่างกายสั่นสะท้าน

ธาวินในใจของเธอนั้นก็เหมือนกับจักรพรรดิที่ยังมีชีวิตอยู่ อยู่เหนือคนอื่น ไม่สัมผัสมลทินใดๆ

ทว่าเขากับทำเรื่องพรรค์นี้ก็เพื่อธิชา…

ตั้งแต่ญาณินคบหาดูใจกับเขามาตลอด ขนาดฝันยังไม่กล้าจะคิดเลย

เธอได้ยินเสียงขาดๆ หายๆ ของอีดาวยั่วธิชา จนปรารถนาอย่างแรงกล้าต้องการถือมีดปอกผลไม้พุ่งเข้าไปแทงเธอให้ตายเสียจริง

แต่ว่าเธอกล้าไหม

เธอไม่กล้า

เพราะว่าเธอรู้ว่าถ้าเธอกล้าแตะต้องธิชา ธาวินจะเอาชีวิตของเธอทันที

แต่เธอเป็นคุณนายธนาภูวนัตถ์นี่ ส่วนนังธิชานั่นมันก็แค่อีผู้หญิงเลวที่ไม่มีอนาคตคนหนึ่งเท่านั้นเอง

……

หลังจากความบ้าคลั่งในห้องอาหารจบลงแล้ว ธิชาก็รีบจัดแจงตนเอง พร้อมทั้งใส่เสื้อผ้าและรีบหนีออกมาทางด้านนอก

ตอนที่เธอหนีออกมานั้นญาณินก็หลบซ่อนตัวแล้ว เธอยืนอยู่ในมุมมืด พร้อมทั้งมองเห็นธิชาโดนชายหนุ่มเอาจนบํารุงได้มาจนร่างกายอิ่มเอิบแล้ว

……

ในเวลานี้เอง ไพลินสังเกตสีหน้าของญาณิน

เธอไม่เพียงแต่เอาใจผู้ชายเก่งเท่านั้น และยิ่งเข้าใจผู้หญิงด้วยกันมากพอ และยิ่งไปกว่านั้นคืออารมณ์ความรู้สึกตามความเป็นจริงที่ไม่รู้จักการปกปิดของญาณินคุณหนูพันล้าน

ไพลินยิ้มแย้มแจ่มใสและเดินไปยืนตรงหน้า และถามกลับด้วยความเป็นห่วงเป็นใย  คุณนายอารมณ์ไม่ดีเหรอ?