รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 68 เธอรู้ ธาวินไม่มีทางที่จะโอ้เธออีกแล้ว

สองมือที่ถูกมัดแล้วก็ใบหน้าที่ซีดของธิชาทำให้ในใจของไพลินรู้สึกดีใจ

เธอก็ได้แสดงสีหน้าที่ดีใจและได้ใจของไว้บนหน้า ไม่มีการปิดบังเลยแม้แต่นิด

ธิชามองเธอสักพัก จากนั้นสายตาก็ได้ตกอยู่ที่ถ้วยยาในมือของเธอ

ไพลินก็ได้สวมเสื้อกี่เพ้าสีฟ้าอ่อนที่ถูกแก้มาแล้ว บวกกับใบหน้าที่ดูดีก็ได้ดูโดดเด่นเล็กน้อย แต่ชุดกี่เพ้าแบบนี้เมื่อสวมใส่เธอก็ได้กดความดุของเธอเล็กน้อย ถึงขนาดที่ว่าเธอยิ้มออกมาก็ได้มีความอ่อนโยนเล็กน้อย

เธอเดินไปตรงหน้าธิชา ก้มลงเล็กน้อย ก็ได้มองเธอเหมือนว่าง

ไม่รอให้ธิชาเปิดปาก เธอก็ได้ยิ้มแล้วพูดว่า  คุณหนูธิชาน่าจะสงสัยใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงได้มาอยู่ที่นี่? 

ธิชาได้หนาวมาทั้งคืน บนตัวก็ได้ใส่เสื้อบางไป ถึงแม้ว่าเป็นไข้อ่อนๆ แต่ว่ารู้สึกไม่สบายตัวมากๆ

เดิมทีเธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงอะไรยิ่งไม่มีอารมณ์อะไรมาต่อคำกับไพลิน

แต่ว่าไหนๆ เธอก็ได้เป็นคนเปิดประเด็น ธิชาก็ได้มีคำถามมากมายโผล่ขึ้นอย่างอดไม่ได้

เธอก็ได้พูดไปอย่างเย็นชา  ต่อให้ญาณินกับฉันมีเรื่องกัน แต่ว่าฉันก็ถือว่าเข้าใจนิสัยเธออยู่ เธอคิดมากไป ไม่กล้าที่จะเสี่ยงไปมีเรื่องกับธาวินเพื่อที่จะกำจัดฉัน ครั้งนี้เธอได้วางกับดักแล้วให้ฉันกระโดดลงไป แผนการได้โหดร้ายมากไม่เหมือนสไตล์ของเธอ ที่แท้ก็มีนักวางแผนทางทหารอย่างพี่ไพลินเป็นคนหนุนหลัง โทษทีที่ไม่รู้ 

ไพลินได้ยิน ไม่เพียงไม่ได้ไม่ปฏิเสธ กลับได้หัวเราะอย่างได้ใจเข้าไปกันใหญ่

ตาเธอไม่กะพริบแม้แต่นิด ก็ได้พูดอย่างชัดเจนว่า  เห็นทีเธอก็ไม่ถือว่าโง่นี่นา เป็นฉันที่วางแผนให้กับญาณิน ตอนนี้ฉันถือว่าเป็นเพื่อนสนิทอันดับต้นๆ ของว่าที่คุณหญิงใหญ่ เลยนะ ฉันพูดอะไร เธอก็เชื่อฟังแน่นอน ตอนแรกตอนที่รู้ว่าลูกในท้องมีปัญหา เธอก็ได้ร้องไห้อย่างเสียใจมากๆ ดีที่ฉันนั้นได้ช่วยเหลือเธอให้ออกมาจากความเจ็บปวด แล้วก็ได้ช่วยเธอวางแผนว่าจะเอาความผิดนี้โยนไปให้แกได้ยังไงอย่างรัดกุมแล้วรอบคอบ 

 ตามคาดคุณหญิงไม่ได้ทำให้ฉันผิดหวัง สมกับเป็นนักเรียนดีเด่นคณะการแสดงของโรงเรียนภาพยนตร์จริงๆ แสดงออกมาได้น่าประทับใจมากๆ ลูกที่ได้ตายในท้องแบบนี้ ก็ทำให้คนดูแล้วสงสารมากๆ จริงๆ 

ธิชาก็ได้กระตุกมุมปาก  ฉันว่าพี่ก็ได้ชมเกินไปแล้ว ญาณินอยากเรียนการแสดง แต่ว่าไม่มีพื้นฐานแม้แต่นิด ขนาดด่านแรกก็สอบไม่ผ่าน สุดท้ายเธอก็ได้ขอร้องลุงวินัยถึงได้ใช้เส้นสายแล้วก็ส่งเธอเข้าไปเรียนได้ ญาณินได้เติบโตกับฉันมาตั้งแต่เด็ก ถึงแม้ว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นผู้หญิงที่นิสัยดีขนาดนั้น แต่ว่าข้างในก็ไม่ได้มีความเจ้าเล่ห์ร้ายแบบนี้ ความโหดร้ายระดับนี้เธอที่เป็นคุณหนูยากมากที่จะเรียนรู้เองโดยไม่มีครูสอน ก็ยังเป็นพี่ไพลินที่สอนมาดี 

หน้าตาที่ไพลินแกล้งทำเป็นอ่อนโยนนั้นในที่สุดก็ได้ค่อยๆ หายไปเพราะการเสียดสีของเธอ

สายตาเธอก็ได้น่ากลัวขึ้น แต่ละคำของธิชาก็ได้หลอกใช้ญาณินมาเยาะเย้ยเธอเท่านั้น

ใช่ ญาณินที่ได้เติบโตมาอย่างงดงามแบบนั้นจะไปรู้ถึงวิธีฆ่าคนตายในทีเดียวได้ยังไง

มีเพียงแค่ผู้หญิงที่ได้ปีนป่ายขึ้นมาจากจุดที่ต่ำที่สุดเหมือนเธอถึงจะมีความโหดร้ายที่คนอื่นนั้นไม่กล้าที่จะมี

ไพลินโมโหจนหัวเราะออกมา แล้วก็ยกมือไปตบหน้าของเธออย่างแรง

ใบหน้าที่ขาวของธิชาก็ได้มีรอยฝ่ามือสีแดงทันที ดูแล้วน่าตกใจ

แรงตบนี้ไพลินได้ออกแรงไปทั้งหมด

ผู้หญิงที่เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้มาแต่เด็กแรงไม่แพ้ผู้ชายทั่วไปเลย

ตบลงไปแรงมากทีเดียว

มุมปากของธิชาก็ได้กระตุกเล็กน้อย ในปากก็ได้มีกลิ่นคาวเลือด อาจเป็นเพราะว่าผนักปากนั้นได้ไปชนเข้ากับฟัน

สองมือของเธอถูกมัด ไม่สามารถเอาคืนได้ เพราะงั้นเธอก็ไม่ได้มีความคิดนี้ สีหน้าก็ได้นิ่งเรียบเหมือนเดิม

เห็นได้ชัดว่าไพลินยังไม่พอใจ เธอก็ได้กระชากผมของธิชา แววตาก็ได้มีไฟแห่งความโหดร้าย

เหมือนว่าเขานั้นอยากที่จะถลกหนังของเธอ

 ตบนี้ฉันเอาคืนเธอ นังแรด ฉันบอกเธอไว้เลยนะ ไม่เคยที่จะมีใครกล้าที่จะตบฉันมาก่อน ขนาดคุณชายก็ไม่เคยที่จะตบฉัน 

ธิชาเปิดปาก อยากที่จะพูดอะไรไป แต่ว่าเลือดในปากนั้นก็เหมือนกับสนิมทำให้ริมฝีปากบนล่างของเธอติดกัน เธอขยับสักพักเปิดออกไม่ได้ อาจเป็นเพราะว่าเหนื่อยแล้ว ก็ได้ล้มเลิก

ไพลินกระชากผมของเธอ เสียงก็ได้น่ากลัวเหมือนจะแทงเธอ  ญาณินเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ แต่ฉันไม่ ฉันก็แค่หนึ่งในเครื่องจักรสังหารที่คุณชายซื้อมาเท่านั้น แต่ว่าฉันมีความสามารถ พึ่งพาตัวเองแล้วก็พยายามเดินมาถึงวันนี้ ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นเพียงแค่ของเล่นของผู้ชาย ยิ่งไม่ได้เป็นแค่นักฆ่าเท่านั้น ฉันเป็นคนที่มีประโยชน์ของคุณชาย เป็นผู้หญิงที่คุณชายทำใจที่จะปล่อยไปไม่ได้ แกมีสิ่งอะไรมาเยาะเย้ยฉัน เธอก็แค่นังแรดที่มีไว้ปรนนิบัติคนเท่านั้น! 

ธิชาก็ได้ถูกบังคับให้เงยหน้ามองเธอ แต่ว่าสายตาก็ได้เฉยชาตลอด เหมือนกับมองตัวตลกแบบนั้น

สายตาที่ถูกดูของเธอนั้นก็ได้ทำให้ไพลินโมโหกว่าเดิม

เธอก็ได้บีบกล้ามของธิชา แรงได้เยอะจนแทบที่จะบีบขากรรไกรของเธอให้แตก

มืออีกข้างหนึ่งก็ได้เอาถ้วยยาสีดำแดงนั้นขึ้นมา แล้วก็กรอกใส่ปากของธิชา

แรงของธิชาสู้เธอไม่ได้ ถึงแม้ได้พยายามดิ้นสุดชีวิตแล้ว แต่ว่าก็ได้ถูกกลอกยาเข้าไปเกือบครึ่งถ้วย

ยานั้นขมมากๆ น่าจะเป็นสมุนไพรจีน ได้ขมกว่ายาที่ธาวินบังคับให้เธอดื่มตอนที่ประจำเดือนของเธอมาไม่ปกติสิบเท่า

แต่ว่าได้กลืนลงไปแล้ว ต่อให้ขมขนาดไหนก็อ้วกออกมาไม่ได้แล้ว

ตอนนั้นธาวินบังคับให้เธอดื่มยา มองเธอที่ขมจนน้ำตาไหล ก็จะอดขำออกมาไม่ได้

ธิชาน้อยใจจนโมโห เขาก็ได้รีบหยุดขำ แล้วก็กอดเธอโอ้เธอ ป้อนลูกอมต่างๆ นานาให้เธอ

เวลานี้ธิชาก็ได้ขมจนขมวดคิ้วอย่างไม่สบายตัว

เธอรู้ ต่อให้ที่เธอดื่มเป็นยาพิษ ธาวินก็ไม่มีทางที่จะโอ้เธออีกต่อไปแล้ว