รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 69 มดลูกของเธอได้พังไปแล้ว

ไพลินก็ได้กินยานั้นเข้าไปจนหมดถ้วย แต่ว่าเหมือนว่ายังรู้สึกไม่สะใจอยู่ดี

เธอไม่สนใจแม้แต่ภาพลักษณ์ที่ดีของเธอในตอนนี้ ก็ได้นั่งลงกับพื้นด้วยกันกับธิชาไปเลย

 ธิชาเธอร้องออกมาสิ เป็นใบ้เหรอ? เธอพูดคุยกับฉันสิ เธอก็แค่นังแรดที่เก่งแต่อ้าขาให้คนเย็ดคนหนึ่งมีสิทธิ์อะไรมาขำฉัน?! ก็เพราะว่าเธอนามสกุลธนาภูวนัตถ์เหรอ? เธออย่าแรดได้ไหม ทั้งเมืองJ​มีใครที่ไม่รู้บ้างว่านามสกุลของธิชาอย่างเธอเป็นแม่ของเธอที่ได้ขายตูดแล้วได้มาน่ะ?! 

 อยู่ที่ตระกูลธนาภูวนัตถ์ไม่กี่ปีก็ได้คิดว่าตัวเองนั้นเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลธนาภูวนัตถ์จริงๆ แล้วเหรอ? นังกะหรี่! เธอก็เหมือนกับณิชานาฎที่เก่งแต่ขายตัว! ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมคุณชายไม่ฆ่าเธอ ณิชานาฎกับเธอได้หาเรื่องให้กับตระกูลธนาภูวนัตถ์ขนาดนั้นแท้ๆ ทำไมคุณชายถึงได้เก็บไอ่ตัวปัญหาอย่างพวกเธอสองคนไว้ นางแรด ฉันนี่อยากที่จะฆ่าเธอแทนคุณชายจริงๆ! 

ไพลินที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ก็ได้จัดหนัก ตอนที่เธอนั้นได้ด่าออกมาต่างๆ นานาเรื่องที่ได้ด่าบางเรื่องธิชาก็ได้สงสัยมาโดยตลอด

ณิชานาฎได้ทำอะไรที่มันไม่ร้ายแรงกับตระกูลธนาภูวนัตถ์กันแน่

ถึงขั้นทำให้ธาวินเกลียดพวกเธอสองแม่ลูกขนาดนี้

แต่ว่าเวลานี้ร่างกายของธิชาอ่อนแอเกินไป ขนาดเรี่ยวแรงที่จะถามเธอก็ไม่มี

เธอทำให้แค่มองไพลินที่กำลังด่าออกมาแบบนั้น

รอให้ไพลินกลับมาสงบอารมณ์ ธิชาก็ได้เถียงกลับไปด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า  ใช่น่ะสิ ฉันไม่ได้เรื่องเหมือนเธอ ยังไงซะฉันมันก็แค่คนธรรมดา ไม่ได้เป็นนักฆ่ายิ่งไม่ได้เป็นเครื่องมือ ถ้าเธอจะบอกว่าฉันใช้หน้าตาอ่อยคน……ฉันก็ไม่มีอะไรจะเถียง แต่ว่าพี่ไพลินเยาะเย้ยว่าฉันใช้หน้าตาอ่อยคนมันไม่ดูเป็นการว่าคนอื่นทั้งๆ ที่ตัวเองก็เป็นเหมือนกันไปหน่อยเหรอ ใครไม่รู้บ้างว่าพี่ไพลินชอบคุณชายใหญ่ แทบที่จะอยากปรนนิบัติคุณชายบนเตียงตลอดเวลานี่นา แต่ว่าธาวินมองพี่ไม่เข้าตาเท่านั้น เขายอมที่จะนอนกับนางแรดแบบฉันแต่ก็ขี้เกียจจะแตะพี่ พี่ไพลิน 

นิสัยของธิชาดูไม่อ่อนข้อเลยสักนิด

ถึงขั้นสามารถที่จะพูดได้ว่าดื้อด้านเอามาก

แต่ว่าเธอนั้นขี้กลัว ตอนเด็กก็ได้แกล้งทำเป็นเด็กเชื่อฟังเพื่อปกป้องตัวเองไม่ให้ถูกทำร้าย โตมาก็ได้กลายเป็นอยากปกป้องคนอื่นที่อยากปกป้อง

ความดื้อดึงของเธอเป็นนิสัยตั้งแต่เกิด นิสัยที่ไม่ยอมคนนั้นกลับเป็นธาวินที่ได้ตามใจเธอมากไป

เดิมทีเธอนั้นเป็นเด็กที่ไม่มีสิทธิ์เอาแต่ใจ แต่ว่าธาวินได้ยกสิทธิ์นี้ให้เธอ

ธาวินตามใจเธอเกินไป ก็ได้ชดเชยความไร้เดียงสาในวัยเด็กของเธอ

ถึงแม้ว่าต่อมา เขาก็ได้เก็บความเอาแต่ใจนั้นกลับไปในคืนเดียว

แต่ว่านิสัยที่ธิชาได้ถูกตามใจออกมานั้นกลับแก้ไม่ได้แล้ว

เดิมทีไพลินได้อิจฉาเธอจนแทบบ้า ตอนนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีในการที่จะเหยียบหยามเธอ

ที่ไพลินกล้าที่จะลงไม้ลงมือกับเธอ กล้าที่จะเยาะเย้ยเธอให้อับอายขนาดนี้

แต่ทั้งหมดเป็นเพราะเธอหมดความโปรดปรานอย่างสมบูรณ์

หมาป่าที่ดุร้ายแบบนั้นอย่างธาวิน ใครสามารถที่จะหลอกเขาได้สำเร็จ

เขารู้แท้ๆ ว่าความจริงที่ญาณินแท้งนั้นไม่ได้ง่ายขนาดนี้ แต่กลับยังส่งตัวเธอออกมา ให้หน้ากับตระกูลมงคลวัชรกุล แล้วก็ไม่มีท่าทีที่จะปกป้องเธอแม้แต่น้อย

ธิชาคนนี้ ในหมากของธาวิน เห็นได้ชัดว่าเป็นหมากที่ถูกทิ้ง

กับคนที่เจ้าเล่ห์อย่างไพลิน เดิมเธอควรที่จะแกล้งเป็นเชื่อฟังหน่อย อย่างน้อยก็ไม่ยั่วโมโหเธอ จะได้ไม่ต้องมาเจอความเจ็บปวด

แต่ว่าเธอนั้นมองไพลินที่โง่เขลาแล้วคิดว่าตัวเองนั้นเก่งไม่เข้าตาจริงๆ

ไม่เยาะเย้ยสะหน่อยก็กลัวว่าจะอกแตกตาย

……

ธิชาคิดว่าการยั่วโมโหของเธอนั้นต้องทำให้ไพลินหงุดหงิดกว่าเดิมแน่ๆ ลงมือเตะต่อยเธอก็ไม่แปลก

แต่ว่าไพลินกลับสูดหายใจเข้าลึกๆ เหมือนว่าได้กดอารมณ์โกรธของตัวเองลง จากนั้นก็ได้ตบไปที่หน้าที่ได้ถูกตบจนบวมของเธอเบาๆ พร้อมยิ้ม

 เธอยังมีอารมณ์มาต่อปากต่อกับฉันอีกเหรอ? เธอทำไมไม่ถามว่าฉันเอาอะไรให้เธอดื่ม ก็ไม่กลัวว่าจะเป็นยาพิษเหรอ? ชนิดที่ดื่มแล้วเลือดไหลออกมาจากรูต่างๆ อย่างนั้นนะ 

ธิชามองเธออย่างเย็นชา รอให้เธอนั้นพูดต่ออย่างนิ่งเรียบ

ยานั้นต้องไม่เป็นของดีอะไรแน่ ยังไงซะก็เป็นของที่ตระกูลมงคลวัชรกุลให้ ไพลินก็แค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น

แต่ว่าทำพูดต่อมาของไพลินก็ทำให้เธอนั้นตัวแข็งไปเลย

 เธอคงคิดว่ายานั้นเป็นของที่ตระกูลมงคลวัชรกุลเตรียมไว้เป็นของตอบแทนเธอใช่ไหม? ผิดแล้ว เป็นคุณชายของฉันที่เตรียมให้เธอ ช่วยตระกูลมงคลวัชรกุลจัดการไง ฉันนั้นทำตามคำสั่งที่คุณชายให้มาเท่านั้น 

ไพลินก็ได้หัวเราะอย่างสะใจกว่าเดิม ก็เหมือนว่าความโมโหเมื่อกี้ไม่ได้เกิดขึ้นมาก่อน

 เธอนี่เป็นนังแรดที่น่าสงสารจริงๆ ปรนนิบัติคุณชายมานานขนาดนี้ ไม่ได้ทำให้เกิดความผูกพันเลย คุณชายทำกับเธอขนาดนี้ ขนาดฉันก็รู้สึกสงสารเล็กน้อยแล้วสิ 

ร่างกายของธิชายิ่งอยู่ยิ่งอ่อนแอ ตอนแรงเธอคิดว่าเป็นเพราะปัจจัยทางจิตวิทยา ต่อมาถึงได้รู้ตัวว่ายิ่งอยู่ยิ่งออกแรงไม่ได้แล้ว ขนาดหายใจก็ได้เร็วขึ้น ท้องน้อยก็ได้ค่อยๆ เจ็บขึ้นมา

ผ่านไปไม่กี่นาที มดลูกข้างในท้องน้อยของเธอก็ได้เจ็บเหมือนถูกมีดกรีดอย่างนั้น ความเจ็บนี้ก็ได้เจ็บกว่าการเจ็บท้องทั่วๆ ไป

เธอเริ่มมีเหงื่อไหล มองไพลินพูดว่า  เธอ เธอให้ฉันดื่มอะไรกันแน่…… 

ไพลินก็ได้กะพริบตาราวกับไม่ได้ทำอะไรผิด  ไม่ใช่ฉันที่ให้เธอดื่มอะไรนะ เป็นคุณชายที่ให้ฉันเอาให้เธอดื่ม เป็นยาสมุนไพรจีนถ้วยหนึ่งไง ธรรมดามากๆ ไม่เป็นอันตรายต่อคน ในนั้นก็ได้มีหญ้าฝรั่น หญ้ากลิ่นชะมด แล้วก็ยาอะไรอีกอย่างฉันก็จำชื่อไม่ได้เป็นปริมาณมาก……ยังไงซะก็เป็นยาจีนที่มาทำร้ายมดลูกของเธอ ตอนที่ดื่มลงไปนั้น มดลูกของเธอก็ได้พังไปแล้ว ต่อไปไม่เพียงไม่ต้องคลอดลูก ขนาดประจำเดือนก็ไม่ต้องมีแล้ว…… 

สายตาที่เหม่อลอยของธิชาก็ได้ทำให้ไพลินปรบมืออย่างได้ใจ

 น่าสงสารจริงๆ แต่ว่ายานั้นก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเธอที่อ้าเป็นแต่ขา ต่อไปเธอก็ไม่ต้องมีประจำเดือน ปรนนิบัติผู้ชายก็สะดวกมากขึ้นจริงไหม