รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 73 ฉันกับเขา ตัดขาด​ความสัมพันธ์​กันแล้ว ขออย่าได้เจอกันอีกเลยตลอดชีวิต

ในใจธิชากลัวผู้ชายคนนี้มากจริงๆ

เพราะฐานะของเขา อำนาจที่เขาถืออยู่ในมือ… แม้แต่ธาวินก็ต้องให้ความยำเกรง

คนที่ไม่สามารถมองออกได้แบบนี้ เธอจะไม่กลัวได้ยังไง

แต่อาจเป็นเพราะดนัยกฤตช่วยชีวิตเธอไว้หลายครั้ง และปฏิบัติต่อเธออย่างสุภาพมาตลอด เธอจึงกล้าที่จะพูดกับเขาออกไปตรงๆ

ธิชาลังเลอยู่สักพัก เธอกัดริมฝีปาก แล้วพูดแก้ตัว  ฉันไม่ได้จงใจทำให้คุณโกรธนะคะ สิ่งที่ฉันพูดคือความจริง คุณต้องการฉัน… ไม่ว่าจะเพื่อเป็นคู่นอนหรือคนรัก ยังไงก็มีความหมายเหมือนกัน เมื่อคืนคุณพาฉันกลับมา คุณคงให้หมอมาตรวจแล้ว และรู้ว่าอาการของฉันเป็นยังไง … ฉันโดนวางยาที่แรงขนาดนั้น ไม่เพียงแต่ในอนาคตฉันจะไม่สามารถมีลูกได้ แม้แต่ประจำเดือนฉันก็คงไม่มีอีกแล้ว ถึงแม้ฉันจะไม่ใช่หมอ แต่ฉันก็รู้พื้นฐานดี ถ้าผู้หญิงไม่มีประจำเดือน ก็จะไม่มีไข่ตก จะส่งผลต่อเอสโตรเจนที่มีในเพศหญิง และยังส่งผลต่อลักษณะเฉพาะตัวของเพศหญิงด้วย สรุปก็คือ… ฉันไม่สนว่าคุณจะสนใจฉันตรงไหน ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนพิการไปครึ่งตัวแล้ว ไม่คู่ควรกับคุณหรอกค่ะ 

เธอพูดไม่ต่อเนื่อง รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย

ถึงยังไงเรื่องมันก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน และเรื่องราวผ่านไปเพียงคืนเดียว แม้ว่าในใจของเธอจะยอมรับชะตากรรม แต่เธอก็ยังไม่ยอมรับความจริงที่ไม่อาจย้อนกลับนี้ได้

แต่เธอก็ยังต้องพูด เพราะนอกจากทำแบบนี้ เธอก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธความรู้สึกของดนัยกฤตได้ยังไง

อย่างไรก็ตาม เขาแค่หัวเราะออกมา ราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลกน่าขบขัน

เขาก้มลงมามองที่เธอ แล้วพูดออกมาทีละคำ  ผมต้องการผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ใช่แม่อุ้มท้องแทน มีลูกไม่ได้ก็ไม่ต้องมี คุณคิดว่าผมขาดคือเครื่องมือผลิตลูกหรือไง? 

รอบตัวของธิชาปกคลุมไปด้วยความรู้สึกอันแรงกล้าของเขา ยิ่งทำให้เธอรู้สึกร้อนตัวและขี้ขลาดมากขึ้นเรื่อยๆ

เธอไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไงดี และไม่กล้าทำให้ความสัมพันธ์แข็งกระด้างมากเกินไป

ในขณะที่บรรยากาศกำลังน่าอึดอัด ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

คนที่เดินเข้ามาคือสาวใช้ที่ค่อนข้างมีอายุมาก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม  คุณท่านคะ ชนัดพลให้ดิฉันมาบอกว่า คนของนายธาวินมาขอพบ บอกว่าจะมาพาคุณธิชากลับไปค่ะ 

พอธิชาได้ยินแบบนี้ ใบหน้าของเธอก็ซีดเผือดทันที

เธอตกใจจนกำผ้าห่มบนตัวแน่น ตื่นกลัวจนเหงื่อออกบริเวณกลางหลังจนเต็มไปหมด

ดนัยกฤตเก็บสีหน้าของเธอไว้ในดวงตา กางฝ่ามือออกเงียบๆ แล้วโอบมือเล็กๆ ที่สั่นเทาของเธอด้วยฝ่ามือที่ใหญ่โตของเขา

แล้วถามออกไปด้วยเสียงทุ้มต่ำ  คุณอยากจะกลับไปหาธาวินหรือเปล่า 

ดวงตาของธิชาเบิกกว้าง อดที่จะเสียใจไม่ได้ที่ก่อนหน้านี้ตัวเองพูดได้ตัดขาดจนเกินไป

หากเขาอยากจะแก้แค้น แล้วมอบเธอออกไป เธอจะต้องถูกจับกลับไปอย่างแน่นอน…

เธอส่ายหัวอย่างสุดกำลัง น้ำเสียงของเธอเหมือนใกล้จะร้องไห้เต็มที แล้วพูดอย่างขอความช่วยเหลือ  ไม่นะคะ ฉันไม่อยากกลับไปกับธาวิน ฉันจะไม่กลับไปที่บ้านธนาภูวนัตถ์อีก และไม่อยากเจอเขาอีกแล้วด้วย! 

ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง ดวงตาของเขาดูเหมือนจะแฝงแววขี้เล่นเล็กน้อย

ธิชารู้สึกร้อนตัวเล็กน้อย ในใจคาดเดาว่าเขาอาจใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้มาข่มขู่เธอ

อย่างเช่น บังคับให้เธอตกลงคบกับเขา ไม่อย่างนั้นจะส่งเธอออกไปอะไรแบบนั้น

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าดนัยกฤตจะแค่หัวเราะออกมา ไม่ได้พูดอะไรซ้ำเติมหรือได้ทีขี่แพะไล่

เขาสั่งคนใช้  บอกชนัดพลให้ไล่ออกไป จากนี้ไปใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับตระกูลธนาภูวนัตถ์มาขอพบ ไม่ต้องไว้หน้า ให้ไล่ออกไปเลย 

ธิชาถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วมองไปทางเขาด้วยสีหน้าซาบซึ้งใจ

แต่เรื่องยังคงไม่ผ่านไป ไม่กี่นาทีต่อมา ชนัดพลก็มาเคาะประตูด้วยตัวเอง

 ท่านดนัยครับ คนของนายธาวินไม่ยอมกลับไปครับ พวกเขาบอกว่าต้องพบคุณธิชาให้ได้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะแจ้งตำรวจบอกว่าคุณขังตัวคนอื่นโดยผิดกฎหมายครับ 

ในหัวใจของธิชามีพึมพำเป็นหมื่นครั้งว่าไม่อยากเจอคนเหล่านั้นอีกแล้ว

แต่เธอรู้สึกว่าหลบหนีอยู่แบบนี้ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดี

เธอลังเลอยู่สักพัก ทันใดนั้นเธอก็ถามชนัดพลด้วยเสียงเบา  ธาวิน…เขาส่งพงศ์พนามาใช่ไหมคะ? 

ชนัดพลเอ่ยตอบ  ใช่ครับ นายธาวินไม่ได้มาที่นี่ด้วยตัวเอง 

ธิชามองไปทางดนัยกฤตอย่างประหม่า แล้วพูดขอร้อง  ฉันอยากเจอพงศ์พนาค่ะ เรื่องบางอย่างพูดกันให้ชัดเจนต่อหน้าจะดีกว่า 

…

พงศ์พนาถูกปล่อยให้เข้ามา ก่อนจะตรงขึ้นไปชั้นบน

ในเวลาเดียวกัน ดนัยกฤตก็นั่งอยู่ข้างเตียง แล้วจับมือของธิชาไว้

ใบหน้าของธิชาอ่อนแอและซีดเซียว เธอหันไปพูดกับพงศ์พนา

 ผู้ช่วยพงศ์พนาค่ะ รบกวนคุณกลับไปบอกธาวินด้วย หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ ฉันกับเขาตัดขาดกัน เขาดูแลฉันมาสิบปี… ฉันใช้เวลาหนึ่งปีในการทนทุกข์ทรมานเพื่อชำระคืน หลังจากเมื่อวานตอนที่ฉันดื่มยาชามนั้นไป หนี้ที่ฉันติดเขาไว้ ก็ถือว่าชดใช้จนหมดแล้ว จากนี้ไป เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก และขออย่าได้เจอกันอีกเลย 

สีหน้าของพงศ์พนาเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เขาคิดว่าถ้าเขากลับไปแล้วรายงานตามคำพูดพวกนี้ เขากลัวว่าธิชาจะยังหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่ได้อย่างปลอดภัย แต่เขาคงต้องตายเพราะคำพูดพวกนี้แน่นอน

…………

หลังจากส่งพงศ์พนากลับไป ดนัยกฤตก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขาโดยไม่สนใจการต่อต้านที่อ่อนแรงของธิชาเลย

เขายิ้มแล้วพูดว่า  คำพูดตัดขาดที่คุณพูดออกไป ด้วยนิสัยของนายธาวิน คงจะอาละวาดอย่างน้อยสองสามวัน ตอนนี้ถ้าคุณเดินออกจากประตูบ้านของผม คุณคงจะถูกคนของนายธาวินจับไปทำร้ายอย่างแน่นอน 

ธิชารู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว แต่เขาไม่สามารถยอมรับที่เพิ่งจากธาวินมาแล้วจะเปลี่ยนไปอยู่ในอ้อมกอดของชายอีกคนหนึ่งได้รวดเร็วแบบนี้

เธอกำหมัดทั้งสองข้างทุบไปที่หน้าอกของเขา แล้วพูดเสียงอ้ำอึ้ง  ฉัน ตอนนี้ฉัน รู้สึกไม่สบายตัวเอามากๆ ปล่อยฉันก่อนได้ไหมคะ ฉันไม่ไปไหน ตอนนี้ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น… … 

ชายหนุ่มบีบคางของเธอเบาๆ  เด็กน้อย คบกับผมมีข้อดีตั้งหลายอย่าง คิดให้ดีก่อนจะตอบ