รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 74 รักษา​ไม่หายผมก็ไม่รังเกียจ​

ธิชากัดริมฝีปากล่างของเขา

ไม่รู้ว่ามันเป็นการถ่วงเวลาล้วนๆ หรือเขามีความคิดอื่นแฝงอยู่หรือเปล่า

เธอลดท่าทางของเธอลงแล้วจริงๆ แล้วพูดเสียงเบา  นี่เป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญที่กำหนดชะตาชีวิตของฉัน ฉันต้องใช้เวลาในการพิจารณาอย่างจริงจัง ขอร้องนะคะ… ให้เวลาฉันได้คิดทบทวนบ้างได้ไหม 

ดนัยกฤตดูเหมือนจะพอใจกับคำพูดของเธอมาก เขายิ้มอย่างใจกว้าง  ได้ ผมจะให้เวลาคุณคิดทบทวน คิดทบทวนให้ดี 

……

ธิชายังคงหลุดไม่พ้นการโอบกอดอันอ่อนโยนของชายผู้นี้ไปสักพักใหญ่ๆ

เขาเหมือนจะกอดเธอไว้ด้วยท่าทีเหมือนปกติ ยื่นน้ำให้เธอดื่มหนึ่งแก้ว ก่อนจะเรียกหมอให้เข้ามาวัดอุณหภูมิของเธอ รวมทั้งตรวจร่างกายตามปกติ

ในเมื่อได้เจอหมอแล้ว ธิชาก็อดที่จะถามออกไปไม่ได้

 คุณหมอคะ ฉันอยากรู้ว่ายาตัวนั้นผลของมันรุนแรงมากแค่ไหน สภาพของฉันในตอนนี้ มีโอกาสจะรักษาหายไหม 

คุณหมอเหลือบมองไปทางดนัยกฤต เหมือนได้รับอนุญาตจากเขา ถึงจะตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและจริงจัง  คุณธิชาครับ ปริมาณของยานั้นแรงมากครับ และส่วนผสมหลักคือยาสมุนไพรจีน ตัวยานี้ค่อนข้างโบราณ ปกติจะใช้เพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดในห่วงคุมกำเนิดของผู้หญิง ให้กินยาจีนแทน สถานการณ์ในปัจจุบันของคุณถือว่าไม่ดีเลย แต่ก็ใช่ว่าจะรักษาไม่ได้ ไม่ว่ายาจีนจะเป็นพิษร้ายแรงแค่ไหน ยาจีนก็สู้ยาตะวันตกไม่ได้ ดังนั้นเราลองค่อยๆ รักษาดูได้ ยังไงคุณก็ยังสาวอยู่ ร่างกายของคนหนุ่มสาวมีโอกาสรักษาตัวเองได้ ตอนนี้เราทำได้แค่ค่อยๆ รักษาไปเรื่อยๆ ในอนาคตก็มีหวังจะหายเป็นปกติและมีลูกได้ 

พอธิชาได้ยินคุณหมอพูดแบบนี้ เธอรู้สึกว่าเขาพูดเพื่อปลอบโยนมากกว่า

เธอเอามือปิดหน้าท้องกของตัวเอง ซึ่งตรงนั้นแบนราบ แล้วรู้สึกหนาวเย็นเล็กน้อย

เธอยังจำเด็กที่เธอเคยตั้งท้องเมื่อครึ่งปีที่แล้วได้

ในตอนนั้นหลังจากที่เธอถูกบังคับให้ทำแท้ง คุณหมอยังพูดปลอบใจเธอ บอกว่าเธอยังสาว ในอนาคตเธอยังสามารถมีลูกได้อีกหลายคน

หลังจากธิชาเคยตั้งท้องเด็กคนนั้น เธอก็มีความผูกพันต่อเด็กทารกเป็นพิเศษ เธอยังคงหวังว่าสักวันหนึ่งเธอจะสามารถเป็นแม่คนได้

แม่ของเธอไม่มีเวลามาดูแลเธอ ทำให้เธอไม่เคยได้สัมผัสถึงความอบอุ่นจากความรักของแม่เลย

ถ้าเธอสามารถมีลูกได้ เธอจะมอบความรักและความห่วงใยทั้งหมดกับลูก

แต่ใครจะคิดว่า…

เด็กที่ถูกบังคับให้ทำแท้งไป

น่ากลัวว่าชะตาจะลิขิตให้เป็นลูกคนเดียวที่เธอเคยมีในชีวิตของเธอแล้ว…

……

หลังจากที่คุณหมอจากไป ดนัยกฤตก็ลูบหลังเธอเบาๆ

ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายว่า  คุณอายุแค่สิบเก้าปี ในวันข้างหน้ายังมีเวลาอีกยาวนาน ไม่ต้องมองโลกในแง่ร้ายมากเกินไป และไม่ต้องคิดในแง่ร้ายด้วย ในปัจจุบันการแพทย์ก้าวหน้ามาก ก็แค่ยาชามหนึ่ง ไม่ใช่สารหนูสักหน่อย ผมเชื่อว่าคุณจะต้องรักษาหาย ถึงแม้จะรักษาไม่หาย  เขาหยุดพูด แล้วยิ้มเล็กน้อย  ผมก็ไม่รังเกียจเหมือนกัน 

ความโศกเศร้าในใจของเธอถึงแม้จะไม่สามารถเปลี่ยนไปได้อย่างรวดเร็ว

แต่คำพูดของดนัยกฤต ถึงแม้จะเป็นเพียงน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่กลับทำให้หัวใจของเธอรู้สึกอบอุ่นมาก

ทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้รับการปลอบโยน

……

ช่วงเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น ธิชาทำได้แค่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้เท่านั้น

เธอพักได้สองวันก็เริ่มสอบถามสถานการณ์ภายนอกกับบรรดาสาวใช้

ดนัยกฤตไม่เพียงแต่จัดสาวใช้มาดูแลเธอเท่านั้น แต่ยังเชิญนักโภชนาการมาดูแลร่างกายของเธอด้วย

สาวใช้ที่มาดูแลเธอแซ่ปวีณาเป็นหญิงสาววัยกลางคน ธิชาจึงเรียกเธอว่าน้าปวีณา

หลังจากได้ฟังคำอธิบายของน้าปวีณา ธิชาถึงได้รู้ว่าที่แท้คฤหาสน์หลังนี้ถึงเป็นที่อยู่อาศัยที่แท้จริงของดนัยกฤต ไม่ใช่ที่พักชั่วคราวที่เธอเคยไปครั้งที่แล้ว

หลังจากที่ธิชาอาการดีขึ้นจนลงมาเดินได้ เธอก็เดินไปรอบ ๆ คฤหาสน์หลายรอบ

คฤหาสน์หลังนี้ล้อมรอบด้วยภูเขาและแม่น้ำ สภาพแวดล้อมเงียบสงบมาก การตกแต่งภายในเป็นสไตล์นอร์ดิก ส่วนใหญ่จะตกแต่งอย่างหรูหราทั้งหมด แต่ไม่อลังการเกินเหตุ แต่เหมาะสมกับภาพลักษณ์และฐานะของดนัยกฤต

แต่ว่าห้องที่เธอพัก การตกแต่งและวอลล์เปเปอร์ในห้องที่เธอพักเป็นสีชมพูอ่อน เครื่องใช้ในห้องส่วนใหญ่ก็เป็นสีชมพูอ่อนเป็นหลัก

ถึงแม้จะไม่ใช่สีที่ดูปัญญาอ่อน แต่ก็ค่อนข้างจะไปในแนวเด็กผู้หญิงมากกว่า

ธิชาอดที่จะสงสัยว่าดนัยกฤตเคยอาศัยอยู่ที่นี่กับลูกสาวนอกสมรสไม่ได้

เธอเคยถามน้าปวีณา แต่น้าปวีณายกยิ้มแล้วบอกกับเธอว่าห้องนี้เพิ่งตกแต่งขึ้นมาเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว เดิมทีก็ออกแบบตามสไตล์ห้องนอนของเด็กหญิงอายุประมาณสิบแปดสิบเก้าปี

ธิชาอดที่จะสงสัยไม่ได้

น้าปวีณายิ้มและพูดสนับสนุนดนัยกฤต  คุณธิชาโชคดีมากเลยนะคะ ดิฉันทำงานให้คุณชายมาหลายปีแล้ว ถึงแม้ข้างกายคุณชายจะเคยมีผู้หญิงคนอื่น แต่ดิฉันกลับก็ไม่เคยเห็นเขาดูแลเอาใจใส่ใครได้ขนาดนี้มาก่อน แม้แต่ห้องส่วนตัวก็เตรียมไว้ให้คุณตั้งแต่เนิ่นๆ นี่คือความตั้งใจของคุณชาย กลัวว่าคุณจะเขินอาย ถ้าต้องอยู่ในห้องเดียวกันตั้งแต่แรกคุณจะรู้สึกอึดอัดไม่คุ้นชิน คุณชายดนัยไม่เพียงแค่เป็นห่วงคุณ แต่ยังเคารพในตัวคุณ สำหรับคนที่มีอำนาจและร่ำรวยถือเป็นสิ่งที่หายากมากนะคะ คุณธิชาอย่าปล่อยให้คุณชายต้องผิดหวังเชียวนะคะ 

ใบหน้าของธิชาเริ่มร้อน และฟังต่อไปไม่ไหวจริงๆ น้าปวีณามักจะยกยอดนัยกฤตทุกครั้งที่มีโอกาส จึงรีบหาหัวข้ออื่นเพื่อเปลี่ยนบทสนทนาทันที

… …

สิ่งที่เป็นไปตามที่ธิชาคาดคิดไว้ก็คือ ถึงแม้ว่าดนัยกฤตจะดูแลเธอ แต่ปกติเขาก็งานยุ่งมาก ถ้าเขายุ่งขึ้นมาก็ยุ่งพอๆ กับธาวิน ตอนกลางวันแทบจะไม่มีเวลาได้กลับมาที่บ้านเลย

แต่ว่าเขามักจะกลับมาทานอาหารเย็นพร้อมกับเธอตลอด

ในคืนนี้ ธิชาถูกเขาบังคับให้ดื่มน้ำซุปบำรุงร่างกายหนึ่งชาม ก็มีหัวหน้าแก๊งหลายคนมาขอพบเขา