รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 80 อยู่กับคุณธิชาคืองานที่สำคัญที่สุดของผม
- Home
- รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า
- บทที่ 80 อยู่กับคุณธิชาคืองานที่สำคัญที่สุดของผม
ในเมื่อไม่สามารถปิดเขาได้ ธิชาจึงไม่คิดที่จะแสร้งทำเป็นหูหนวกหรือเป็นใบ้
เธอจับซิมโทรศัพท์ในมือไว้ แล้วพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
ฝ่ามือของชายหนุ่มลูบหลังเธอ แล้วพูดด้วยท่าทางควบคุมอารมณ์
ธาวินพูดอะไรกับคุณ ถึงทำให้คุณร้องไห้หนักขนาดนี้
หัวใจของธิชาบีบคั้น เธอไม่อยากพูดถึงเรื่องของธาวินต่อหน้าดนัยกฤตมากนัก และยิ่งไม่อยากพูดถึงการสนทนาระหว่างทั้งสองให้เขาได้ฟัง
ที่สำคัญ ที่เธอร้องไห้หนักขนาดนี้ ไม่ใช่เพราะคำพูดของเขาแค่สองสามประโยค
แต่เธอร้องไห้ให้กับความรักตลอดสิบปีที่ผ่านมา และความโง่เขลาเกือบสิบปีที่ผ่านมาด้วย
สิ่งเหล่านี้…คนอื่นจะมาเข้าใจได้ยังไง และเธอก็ไม่ได้หวังให้ใครเข้าใจความรู้สึกของเธอด้วย
ธิชากัดริมฝีปากของเธอแน่น และพูดอย่างขอไปทีว่า ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันแค่รู้สึกสงสารตัวเอง จนควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ก็เลยร้องไห้…
ชายหนุ่มมองหน้าเธออย่างจ้องจับผิด แล้วถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง อย่างนั้นเหรอครับ? ธาวินไม่ได้ข่มขู่คุณเหรอ?
ธิชาส่ายหน้า สีหน้าของเธอเริ่มร้อนรน เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก
ดนัยกฤตกอดเอวของเธอ แล้วกดใบหน้าของเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขา
เขาใช้ฝ่ามือลูบผมของเธอ แล้วพูดอย่างอดทนว่า ในเมื่อตายใจแล้ว ก็ตัดขาดจากมันให้หมด ถ้ายังติดต่อกันอีกก็มีเรื่องทุกข์ใจไม่ขาด
ธิชาฟังคำสอนของเขา แล้วพยักหน้าตามเดิม
ในใจของเธอกลัวที่จะได้ยินชื่อของธาวินจากปากเขา ไม่ใช่แค่การกลัวธรรมดา แต่เป็นกลัวจนสุดหัวใจ
เธอกับธาวินมาถึงจุดนี้ มันควรจะจบลงแล้ว ในชีวิตต่อจากนี้ของเธอเขาจะถูกขังไว้ในความทรงจำ เธอจะไม่พูดถึงอีก และไม่อยากให้คนอื่นพูดขึ้นมาด้วย
เธออยากจะลืม ถึงจะรู้ว่าบางสิ่งบางอย่างไม่สามารถลืมได้รวดเร็วถึงขนาดนั้น เธอจึงทำได้เพียงแค่แสร้งทำเป็นไม่มีอยู่จริง
พอคิดถึงแล้วต้องปวดใจ เธอไม่อยากนึกถึงอีกต่อไปแล้ว
ดนัยกฤตเหมือนจะมองออกว่าเธอพยายามแสร้งทำ จึงรู้สึกเป็นห่วงมาก
เขาลูบหน้าเธอ แล้วยกคางของเธอขึ้นมา บังคับให้เธอสบตากับเขา
เขาเม้มปาก นิ้วยาวของเขาเกลี่ยใบหน้าที่นุ่มนิ่มของเธอเบา ๆ น้ำเสียงของเขาครึ่งเคร่งขรึมครึ่งเอ็นดู คุณต้องจำที่ผมพูดไว้ ถ้าครั้งต่อไปผมจับได้ว่าคุณติดต่อกับธาวิน ผมลงโทษคุณแน่ ตัวเล็ก
แก้มของธิชาร้อนผ่าวอย่างอธิบายไม่ถูก เธอก้มหน้าลง ไม่กล้าที่จะมองเข้าไปในดวงตาที่ลึกลับและคมกริบของเขา
ดูเหมือนดนัยกฤตจะไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ มือของเขาลูบแก้มของเธอ แล้วเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง คำพูดของผม คุณจะฟังไหม?
แก้มของธิชาถูกเขาลูบจนร้อนผ่าว ร่างกายอ่อนแรง ก่อนที่เธอจะพูดด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจ แต่ตอบรับเสียงหวาน ฟังค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว คุณไม่ต้องพูดแล้วจะได้ไหมคะ.. .
…
ถ้าดูจากความต้องการของดนัยกฤต เขาคงอยากให้เธอทำได้ทั้งไม่ฟังไม่ดูและไม่คิด
ไม่ฟังข่าวเกี่ยวกับธาวิน ไม่ดูอะไรเกี่ยวกับธาวิน และไม่คิดถึงเขาไม่ว่าจะลืมตาหรือหลับตา
ถ้าธิชาทำตามที่เขาพูด
อารมณ์กลับมาเป็นปกติ ความเสียใจจะจางหายไป และสุขภาพร่างกายก็จะดีขึ้นด้วย
แต่ในชีวิตคนเรา ต้องได้เจอกับบางคน หรือบางเรื่องราว
ที่ถึงแม้จะไม่เคยไม่คิดถึงมันอีก แต่ก็ไม่มีวันลืมมันได้
…
ธิชาเคยได้ยินข่าวลือมากมายเกี่ยวกับดนัยกฤต บางคนบอกว่าเขาเป็นราชาแห่งโลกธุรกิจ บางคนบอกว่าเขาเป็นมาเฟียที่โหดร้ายที่สุดในธุรกิจด้านมืด
แต่ว่า ไม่เคยได้ยินข่าวลือเรื่องเขากับผู้หญิงคนไหนเลย
ธิชาจึงนึกว่า เส้นทางเดินของเขาเป็นเช่นนั้น ไม่ชอบใกล้ชิดกับผู้หญิงมากเกินไป เพื่อไม่ให้ผู้ใต้บังคับบัญชามองว่าเขาหลงไหลในตัวสตรีจนหมดความนับถือ
คนอย่างเขา ทางที่ดีควรจะไม่ให้ใครคาดเดาความคิดได้ว่าเขาชอบอะไร เขาไม่หลงไหลไปกับแสงสี คนที่คิดจะใช้สาวงามมาล่อลวงเขา อย่าหวังว่าจะได้ผลเลย
แต่สิ่งที่ทำให้ธิชาคิดไม่ถึงเลยก็คือ เธออยู่กับดนัยกฤตแค่ไม่กี่วัน แต่กลับมีข่าวออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เธอไม่ได้ระบุฐานะของเธอ บอกแค่ว่าเป็นผู้หญิงที่อายุยังน้อย
ธิชาซ่อนตัวอยู่แต่ในบ้านไม่ทำอะไรเลย แต่กลับเป็นที่รู้จักในฐานะคนโปรดคนใหม่ของท่านดนัย ยิ่งทำให้เธอไม่กล้าที่จะออกไปพบปะผู้คนมากขึ้น
ด้วยความที่เธอสุขภาพไม่ดี ส่วนดนัยกฤตก็ไม่มีเวลาดูแลเธอด้วย
หลังจากอาการดีขึ้น ดนัยกฤตก็บอกว่าเขาจะหาเวลาพาเธอออกไปเดินเล่น
ธิชาถามเขาว่าเขาจะพาเธอไปไหน เขาบอกว่าจะพาไปขี่ม้าในฟาร์มม้า
ธิชารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พอนึกดูดีๆ ฟาร์มม้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองJก็มีเพียงสองแห่ง และคนส่วนใหญ่ที่ไปเยี่ยมชมฟาร์มม้าก็มักจะอยู่ในแวดวงธุรกิจทั้งนั้น
ตอนนี้ฐานะของเธอน่าอึดอัดขนาดนี้ ถ้าได้เจอเพื่อนของดนัยกฤต แล้วพวกเขาไม่รู้จักเธอก็ยังดี แต่ถ้าพวกเขาจำได้ว่าเธอเป็นน้องสาวของธาวิน…ภาพบรรยากาศคงอึดอัดน่าดู
เธอยังไม่ได้เตรียมใจที่จะเผชิญกับเรื่องทั้งหมดนี้ จึงปฏิเสธที่จะไปด้วย
ดนัยกฤตโอบเอวเธอไว้ แล้วถามด้วยรอยยิ้ม กลัวที่จะไปเจอผู้คนเหรอ หรือคุณอาย ถ้าทุกคนเห็นว่าคุณมากับผม?
ธิชาโบกมือปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ใช่นะคะ แต่ว่า… การขี่ม้าม้าส่วนใหญ่จะเป็นที่สำหรับการเจรจาธุรกิจ ฉันไม่เข้าใจเรื่องธุรกิจ ฉันกลัวว่าจะรบกวนการเจรจาธุรกิจของคุณเปล่าๆ
เขาบีบติ่งหูของเธอ ทำให้เธอรู้สึกตัวอ่อน วันนี้ ผมไม่คุยเรื่องธุรกิจอะไรทั้งนั้น ผมจะไปเที่ยวกับคุณธิชาขี่ม้าอาบแดด อยู่กับคุณธิชาคืองานที่สำคัญที่สุดของผมแล้ว
ใบหน้าของธิชาร้อนผ่าว และยากที่จะปฏิเสธเขาได้
จึงได้แต่แอบบ่นในใจ อายุจะสามสิบกว่าอยู่แล้ว ยังพูดหยอกล้อได้หน้าไม่อายเลยจริงๆ…