รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 88 ถูกหมาแทะไปหลายคำ แต่รสชาติก็ยังไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่

ธิชานั้นเจ็บจนเกร็งไปทั้งตัว ยิ่งเธอตื่นเต้นมากขึ้นเท่าไหร่ ความเจ็บปวดก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น

ธาวินใช้มือแหกขาข้างหนึ่งของเธอขึ้นมา แรงบีบจากนิ้วทำให้ผิวหนังของเธอเจ็บแสบขึ้นมา

เบ้าตาของเธอนั้นนองไปด้วยของเหลวที่ร้อนผ่าว เธอกลับกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นๆ ไม่ยอมส่งเสียงออกมาแม้แต่นิดเดียว

ยิ่งเธอต่อต้านเท่าไหร่ กิจกรรมที่ทั้งคู่ทำร่วมกันก็ยิ่งเลวร้ายมากขึ้นเท่านั้น

เธอเจ็บจนเหงื่อเย็นๆ ได้ไหลออกมา แล้วธาวินจะถูกเธอทรมานจนเจียนตายซะที่ไหน

เขาอดทนไปครึ่งนาที และโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ หยิกไปที่ต้นขาของเธอ___

ต่อให้ธิชาจะขัดขืนแค่ไหน สุดท้ายสู้กับความคุ้นเคยของชายหนุ่มไม่ไหว

ทั้งคู่ที่ห่างกันไปหลายวัน ในที่สุดก็หาความคุ้นเคยที่ลงตัวเจอสักที เหงื่อเย็นที่หลังของธิชานั้นมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายก็สั่นแรงขึ้นไปทุกที……

ในซอยที่มืดมิด ได้ยินแค่เสียงลมหายใจอันหนักหน่วงของชายหนุ่ม กับเสียงน้ำเหนียวๆ ที่กระทบกัน

ธาวินรู้สึกไม่พอใจกับการทารุณที่ไม่ได้รับการมีส่วนร่วมแบบนี้ไปนานแล้ว

เขาออกแรงที่มือมากขึ้น หรี่ตามองไปยังใบหน้าที่เจ็บปวดจากความอัปยศของหญิงสาว มุมปากของเขาก็แย้มสูงยิ่งกว่าเดิม

 ทนไว้มันทรมานจะตาย ครางออกมาสิ ครางให้ฉันได้ยินหน่อย 

เดิมทีธิชานั้นอดทนจนชินในระหว่างร่วมรักไปนานแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่มีบอดี้การ์ดชุดดำกลุ่มหนึ่งกำลังยืนดูอยู่เลย

ต่อให้ต้องกัดริมฝีปากจนฉีกเธอก็ยิ่งไม่มีทางส่งเสียงออกมาแม้แต่นิดเดียวแน่นอน

เมื่อชายหนุ่มรุนแรงขึ้นมานั้นไม่มีความปรานีเลยแม้แต่น้อย ราวกับไม่เล่นเธอจนตายไปครึ่งชีวิตก็จะไม่ยอมเลิกลา

แต่ธิชาก็ยังอดทนสุดชีวิต ถึงแม้จะมีแค่ขาข้างเดียวที่ยันพื้น แต่ก็ยังสามารถยืนได้อย่างมั่นคง ไม่ยอมผ่อนคลายแม้แต่นิดเดียว ยิ่งไม่อยากทำให้ชายชั่วคนนี้ได้สมหวัง

เขาตั้งใจขืนใจเธอต่อหน้าบอดี้การ์ด ก็เพื่อต้องการสั่งสอนให้เธอยอมทำตามที่เขาบอก

แต่ธิชาที่ปกติเวลาอยู่เตียงมักจะร้องไห้เสียน้ำตา……ตอนนี้หลังจากที่อดทนมานานมาก ก็ยังไม่มีน้ำตาไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว

ธาวินทำให้เธอต้องรู้สึกอัปยศจนแทบจะถึงที่สุดแล้ว แต่ก็ยังทนจนถึงตอนที่เธอยอมอ่อนข้อให้ไม่ได้

ความรู้สึกโมโหรุนแรงที่อยู่ในใจของเขานั้นเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่เสร็จกิจไปรอบหนึ่งก็ยังไม่ยอมหยุด เขาตัดสินใจพลิกตัวของเธอ แล้วใช้วิธีที่เขาพอใจที่สุด นั่นก็คือการเข้าจากทางด้านหลัง——

หลังจากที่ครั้งนี้เสร็จสิ้น ร่างกายของธิชาก็อ่อนล้าไปทั้งตัว ธาวินปล่อยตัวเธอ เธอพิงอยู่ที่กำแพงใช้สองมือพยายามยันตัวเองให้ไว้ ถ้าไม่ใช่แรงทั้งหมดยันเอาไว้ ขาทั้งสองข้างก็สั่นจนยืนไม่ไหวแล้ว แค่กลัวว่าตัวเองจะเสียหลักล้มลงไปได้ทุกเมื่อ

ธาวินนั้นรู้จักนิสัยพวกนี้ของเธอดี แต่เมื่ออยู่ต่อการทารุณกรรมที่โหดเหี้ยมของเขา ก็ยังสามารถปกป้องศักดิ์ศรีและไม่แสดงความอ่อนแอออกมาแม้แต่นิดเดียว บอกได้เลยว่าความโกรธนั้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาไม่จำเป็นต้องคิดก็รู้ได้เลยว่าความแข็งแกร่งนี้ได้รับการซึมซับมาจากใคร

เขายิ้มออกมาอย่างโหดเหี้ยม หลังจากที่ใส่กางเกงให้ตัวเองแล้ว มือใหญ่ๆ ของเขาก็บีบไปที่ท้ายทอยของเธอ ส่วนมืออีกข้างก็ตบไปที่ก้นของเธออย่างแรง

และพูดข่มขู่อย่างรุนแรง  เข้มแข็งน่าดูเลยนี่ อยู่ต่อหน้าฉันยังกล้ามาทำตัวแข็งแกร่งแบบนี้ก็มีแค่เธอคนเดียวนี่แหละ! แม้แต่จะอ้อนวอนยังไงยังลืมไปแล้วใช่มั้ย การทรยศฉันแล้วมีจุดจบยังไงเธอลืมไปแล้วใช่มั้ย? 

ธิชาสีหน้าซีดเซียว ดวงตาแดงก่ำ ถึงจะไม่เผยความอ่อนแอออกมา แต่ถ้าจะบอกว่าไม่รู้สึกกลัวนั้นมันไม่จริงเลย

จุดจบของคนที่ทรยศธาวินต้องมีจุดจบยังไง คนที่คอยดูอยู่ข้างๆ อย่างเธอนั้นเคยได้เห็นมาแล้ว และเธอก็ยังเคยถูกธาวินเตือนมาแล้ว ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว

ถ้าผู้หญิงคนไหนที่ทรยศเขา จุดจบที่เมตตาที่สุดก็คือความตาย

ที่เหลือ……มีแต่การทรมานซะยิ่งกว่าความตาย

ธาวินยันหน้าเล็กๆ ของเธอริมฝีปากเลื่อนลงมาที่ข้างหูเธอ แล้วพูดทุกคำออกมาอย่างเย็นเยือก  ยังไงฉันก็เป็นคนที่เลี้ยงดูเธอจนโต ถ้าจะให้ส่งเธอไปที่ซ่องนั้น ฉันยอมรับว่าทำไม่ลง

ระหว่างที่เขาพูด ลิ้นที่ร้อนฉ่าของเขาไม่รู้ว่ามันแลบออกมาตั้งกี่ครั้งและ ม้วนอยู่ที่ใบหูที่อ่อนนุ่มของเธอ แล้วกัดไปเบาๆ หนึ่งที

น้ำเสียงที่เขาพูดนั้นเย้ายวนขึ้นมาเรื่อยๆ  ถึงแม้จะถูกไอ้หมาแทะมาแล้วหลายครั้ง รสชาติก็ยังไม่ได้เปลี่ยนไปสักเท่าไหร่ มันยังคงตอดเหมือนเดิม เหมือนเอายังไงก็ยังไม่ยอมหลวมอยู่ดี ฉันเองก็ยังเล่นได้ไม่หนำใจ เลยตัดใจที่จะให้คนอื่นมาแตะต้องไม่ได้จริงๆ ธิชา ฉันให้โอกาสในการยอมรับผิดครั้งหนึ่ง พูดอะไรเพราะเพื่อเอาใจฉันสักสองคำ ฉันก็จะให้อภัยเธอกับเรื่องในครั้งนี้ และจะไม่ติดใจกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้น 

ธิชาถูกเขากดไว้ที่กำแพง เธอไม่กล้าคิดเลยว่าตอนนี้ตัวเองนั้นน่าเวทนาแค่ไหน

ต่อให้เป็นโสเภณีจริงๆ ก็คงจะมีศักดิ์ศรีมากกว่าเธออีก โสเภณียังมีสิทธิ์ที่จะเลือกลูกค้าของตัวเอง ส่วนเธอนั้น ธาวินกลับย่ำยีเธออย่างสนุกต่อหน้าผู้ชายมากมาย แม้แต่ช่องว่างที่จะให้เธอขัดขืนยังไม่มีเลย

เธอหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด แล้วเปล่งคำพูดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความแค้นผ่านริมฝีปากที่ฉีกขาดว่า  ถ้าแกยังพอมีความเป็นคนอยู่บ้าง ก็ฆ่าฉันซะ! ฆ่าฉันซะ! ธาวิน 

ธาวินลูบผมของเธอ ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย  นี่น้องรัก พูดอะไรโง่ๆ ฉันจะไปฆ่าเธอลงได้ยังไง เป็นเด็กดีนะ ทำตัวดีๆ หน่อย ให้เวลาเธอรวบรวมคำพูดสามนาที ยอมรับผิดซะดีๆ ขอร้องฉัน ไม่อย่างนั้น……เธอลองนับดูสิ ที่นี่มีพี่ๆ บอดี้การ์ดอยู่กี่คน ถ้าเลยเวลาสามนาที พวกเขาก็จะต่อแถวมาเรียงคิวเธอ

ร่างกายของเธอก็กำลังอ่อนแออยู่ ดูแล้วไม่น่าจะทนไหว เธออยากตายอยู่ในซอยนี้ แล้วรอให้ณิชานาฎมาเก็บศพรึไง? 

คำพูดของธาวินทำให้เธอที่สิ้นหวังค่อยๆ ตื่นกลัวขึ้นมา

เธอไม่กล้าจินตนการจริงๆ ถึงการที่ธาวินเกิดเสียสติจนยอมให้เธอถูกย่ำยีจนตายอยู่ที่นี่ถ้าแม่เกิดมาเห็นศพของเธอเข้าจริงๆ ……

มันจะเป็นยังไง……

ความร้อนรนในแววตาของเธอต่างก็อยู่ในสายตาของธาวินทั้งสิ้น

เขายิ้มออกมาอย่างพึงพอใจมากขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่ๆ สัมผัสไปเส้นผมที่อ่อนนุ่มของเธอ  เธอยังเหลือเวลาอีกสองนาทีครึ่ง รีบๆคิดเข้า ในตอนที่พี่ชายยังมีความอดทนอยู่