รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 341 กลับมาก็ดีแล้ว

สายตาจี้หลิงชวนมองนายหญิงจี้อย่างจริงจังพร้อมเอ่ยว่า “คุณย่าครับ หาซีซีเจอแล้วนะครับ”

เสียงของจี้หลิงชวนเพิ่งหยุดลง นายหญิงจี้จึงอึ้งนิ่งอยู่กับที่ เบิกตาโตอย่างไม่อยากเชื่อแล้วจ้องมองไปที่จี้หลิงชวน สีหน้ามีแต่ความไม่อยากเชื่อ อึ้งไปหลายนาทีท่านค่อยตั้งสติได้ สีหน้าจึงเปลี่ยนไป พร้อมจับมือจี้หลิงชวนไว้แน่น เอ่ยอย่างร้อนรนใจว่า “หลิงชวน เมื่อกี้หลานพูดว่าอะไรนะ? หาซีซีเจอแล้วงั้นเหรอ? ตอนนี้ซีซีอยู่ไหน? ยังสบายดีหรือเปล่า???”

เห็นคุณย่าตัวเองดีใจแบบนี้ จี้หลิงชวนจึงรีบจับมือปลอบใจท่านว่า “คุณย่า ใจเย็นก่อนนะครับ ตอนนี้ซีซีสบายดีครับ ตอนนั้นที่เกิดอุบัติเหตุรถตกลงไปในแม่น้ำมีคนช่วยเธอไว้ แต่ว่าเพราะว่าบาดเจ็บบริเวณศีรษะ ก็เลยนอนสลบอยู่ครึ่งปีครับ แล้วเธอก็เพิ่งฟื้นไม่นาน ตอนนี้รออยู่นอกห้องครับ”

จี้หลิงชวนยังไม่ทันพูดจบ นายหญิงจี้จึงรีบเอ่ยแทรกขึ้นมาว่า “ซีซีมาแล้วทำไมหลานไม่พาเธอเข้ามาด้วยล่ะ! รีบไปรีบไป รีบไปเรียกเธอเข้ามาสิ!”

นายหญิงจี้ดีใจมาก เพราะก่อนหน้านั้นรู้ว่างมศพขึ้นมาจากแม่น้ำได้นายหญิงจี้เกือบจะคิดว่าเป็นมู่ซีซีจริงๆแล้ว

จี้หลิงชวนเห็นท่าทางนายหญิงที่ดีใจตื่นเต้นมาก จึงเอ่ยปลอบอย่างไม่วางใจอีกว่า “คุณย่า อย่าเพิ่งใจร้อนครับ เหตุผลที่ผมไม่พาซีซีเข้ามาด้วยก็เพราะกลัวว่าคุณย่าเห็นแล้วจะดีใจเกินไปแล้วจะกระทบร่างกายครับ”

นายหญิงจี้รีบพยักหน้าให้จี้หลิงชวนทันที แล้วพูดด้วยสีหน้ารังเกียจจี้หลิงชวนว่า “รีบไปเรียกซีซีเข้ามาเร็ว!”

จี้หลิงชวนจึงต้องก้าวเดินไปนอกประตู แล้วพามู่ซีซีที่ยืนรออยู่ข้างนอกเข้ามา

มู่ซีซีเพิ่งเข้ามาในห้อง นายหญิงจี้เห็นมู่ซีซีที่ไม่เปลี่ยนไปเลยขอบตาจึงเปียกชุ่มทันที สายตามองไปที่มู่ซีซี แล้วท่านก็รีบโบกมือให้เธอ “ซีซี รีบมานี่สิ มาให้ย่าดูหน่อย”

ขอบตามู่ซีซีก็เปียกชุ่มเหมือนกัน มองไปที่นายหญิงจี้แล้วฝีเท้าก็ก้าวเร็วอย่างไม่รู้ตัว รีบเดินไปตรงหน้านายหญิงจี้ จึงเห็นท่านรีบจับมือเธอไว้อย่างตื่นเต้นแล้วเอ่ยว่า “ซีซี รีบนั่งลงสิ”

มู่ซีซีเชื่อฟังแล้วนั่งลงข้างๆนายหญิงจี้

เธอมองไปทางนายหญิงจี้แล้วเอ่ยเรียกว่า “คุณย่า”

ขอบตานายหญิงจี้จึงเปียกชุ่มมากกว่าเดิม แล้วจับมือมู่ซีซีไว้แน่นกว่าเดิม พร้อมพึมพำว่า “กลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว กลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว”

จากนั้นนายหญิงจี้จึงรีบเอ่ยถามมู่ซีซีอีกว่า “ซีซี คนที่ช่วยหนูเมื่อครึ่งปีก่อนคือใครเหรอ?”

ขณะพูดเสียงนายหญิงจี้ก็หยุดลง จากนั้นจึงหันไปถามจี้หลิงชวน “คนที่ช่วยซีซีไว้มีบุญคุณกับเรา หลิงชวนเดี๋ยวหลานหาเวลาไปขอบคุณเขาดีๆด้วย”

ได้ยินสิ่งที่คุณย่าพูด ในหัวจี้หลิงชวนจึงมีใบหน้าของลู่เฉินอันโผล่เข้ามา

จี้หลิงชวนจึงอดขมวดคิ้วไม่ได้ ลู่เฉินอันคนนั้นช่วยมู่ซีซีไว้ มีบุญคุณกับตระกูลจี้จริง แต่ว่าพอพูดถึงลู่เฉินอันนั่น จี้หลิงชวนก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ หลายปีที่ผ่านมา ลู่เฉินอันคนนี้เป็นคนแรกเลยที่จี้หลิงชวนมองไม่ทะลุ

แถมลู่เฉินอันคนนี้อันตรายมากด้วย!

ขณะคิดจี้หลิงชวนจึงพยักหน้าให้คุณย่า “คุณย่า ไว้ใจเถอะครับ คนที่ช่วยซีซีไว้ยังไงผมก็ต้องไปขอบคุณแน่นอนครับ”

นายหญิงจี้ได้ยินแล้วจึงพยักหน้า ทีนี้มีมู่ซีซีแล้ว นายหญิงจี้จึงลืมหลานตัวเองไปเลย แล้วเอาแต่คุยกับมู่ซีซี

คุยกันไปจนกระทั่งเกือบจะบ่ายโมงครึ่งแล้ว แล้วท่าทางเหมือนจะไม่หยุดคุยกันแน่นอน สุดท้ายจี้หลิงชวนกลัวว่าคุณย่ากับมู่ซีซีจะหิว จึงเอ่ยพูดแทรกมู่ซีซีกับคุณย่าว่า “คุณย่า ซีซี ตอนนี้บ่ายโมงแล้ว สายมากแล้ว คุณย่าน่าจะหิวแล้วไปเตรียมมื้อเที่ยงมากินดีไหมครับ?”

นายหญิงจี้ได้ยินจี้หลิงชวนพูดแบบนี้จึงกลัวว่าจะทำให้มู่ซีซีหิว เลยหยุดคุยกันแล้วเอ่ยกับจี้หลิงชวนว่า “ได้ได้ หลิงชวนหลานไปให้แม่บ้านจางเตรียมมื้อเที่ยงเลย”

พอพูดจบแล้วผ่านไปหลายวินาที จึงเอ่ยกับจี้หลิงชวนอย่างไม่วางใจอีกว่า “อีกอย่าง หลิงชวนหลานให้แม่บ้านจางเตรียมของที่ซีซีชอบมาด้วย”

เห็นจี้หลิงชวนพยักหน้าให้แล้ว นายหญิงจี้ค่อยโบกมือให้จี้หลิงชวนให้เขารีบออกไปจากห้องพักฟื้น

จี้หลิงชวนจึงไปสั่งให้แม่บ้านจางเตรียม ไม่นานมากนักมื้อเที่ยงก็เตรียมเสร็จแล้ว

อาหารหลากหลายมากมายเต็มโต๊ะ ตอนที่มู่ซีซีพยุงนายหญิงจี้ไปที่ห้องอาหาร มองไปบนโต๊ะจึงเห็นว่าเกือบครึ่งโต๊ะเป็นของที่ตัวเองชอบหมดเลย

มู่ซีซีทำตัวไม่ถูก แต่นายหญิงจี้กลับพอใจมาก รีบจับมือมู่ซีซีให้นั่งลงข้างตัวเองทันที

มู่ซีซีนั่งใกล้นายหญิงจี้ จี้หลิงชวนจึงต้องไปนั่งตำแหน่งตรงข้ามมู่ซีซีแทน

มู่ซีซีกับจี้หลิงชวนอยู่กับนายหญิงจี้ที่สถานพักฟื้นทั้งวัน วันนี้ที่มู่ซีซีอยู่ด้วยนายหญิงจี้ดีใจมาก ทีแรกนายหญิงจี้ยังอยากจะให้มู่ซีซีอยู่ด้วยกันอีกคืน

เพราะตอนนี้นายหญิงจี้พักอยู่ในห้องสูท ยังมีห้องว่างอีกหนึ่งห้อง ถ้ามู่ซีซีจะอยู่ด้วยก็แค่สั่งให้คนทำความสะอาดก็พอ

แต่ว่าพอนายหญิงจี้เห็นสีหน้าที่ไม่เต็มใจของหลานตัวเอง จึงไม่ได้เอ่ยพูดให้มู่ซีซีอยู่ต่อ

พอกินมื้อเย็นกันอย่างมีความสุขเสร็จแล้ว นายหญิงจี้เห็นว่าดึกแล้ว จึงให้จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีกลับไปก่อน

ตอนที่จี้หลิงชวนขับรถพามู่ซีซีกลับไปถึงคฤหาสน์ก็สามทุ่มกว่าแล้ว

นั่งรถไปหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ มู่ซีซีเลยเหนื่อยแล้วง่วงมาก พอถึงคฤหาสน์ปุ๊บ มู่ซีซีจึงรีบเปลี่ยนรองเท้ากลับไปที่ห้องทันที

รอมู่ซีซีอาบน้ำเสร็จแล้วจึงได้ยินเสียงเคาะประตูข้างนอก มู่ซีซีเดินไปหน้าประตูจึงได้ยินเสียงทุ้มต่ำที่น่าฟังของจี้หลิงชวนเอ่ยว่า “ซีซี ฉันเอง”

มู่ซีซีอึ้งเล็กน้อย พอดึงเปิดประตูจึงเห็นจี้หลิงชวนที่ถือจานผลไม้รออยู่ข้างนอก

จี้หลิงชวนที่ยืนอยู่นอกประตูเห็นมู่ซีซีเปิดประตูแล้วจึงยื่นจานผลไม้ในมือไปหาเธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ฉันมาส่งผลไม้ให้เธอ……”

มู่ซีซีมองจานผลไม้ที่ยื่นมาหาตัวเอง จากนั้นสายตาก็หันมองไปที่จี้หลิงชวนตรงหน้า แล้วยื่นมือรับมา พร้อมเอ่ยกับเขาว่า “ขอบคุณ”