รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 346 ทำให้มู่ซีซีตกใจหนีไปแล้ว

“ป้าหลิง ที่เป็นแม่บ้านโทรศัพท์เข้ามา”

เมื่อลั่วเสี่ยวชิงได้ฟังมู่ซีซีพูดเช่นนั้นแล้ว เธอก็มองไปที่มู่ซีซีและพูดขึ้นด้วยความอิจฉาในทันที “ว้าว ถ้าอย่างนั้นแม่บ้านที่บ้านของเธอก็ดีมากเลยสิ ป้าหลิงรู้ใช่ไหมว่าเช้านี้เธอไม่ได้ทานอาหารเช้ามานะ ก็เลยตั้งใจจะเอาอาหารเช้ามาส่งให้เธอที่นี่ !”

หลังจากที่ลั่วเสี่ยวชิงพูดจบประโยคไปสักพัก เธอก็พูดต่อไปว่า “ไปกันเถอะ พวกเรารีบไปเร็ว เธอหิวแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อพูดจบ ลั่วเสี่ยวชิงก็ลาก มู่ซีซี ไปที่ประตูมหาวิทยาลัยและเดินอย่างรวดเร็ว

เมื่อมู่ซีซีและลั่วเสี่ยวชิงเดินไปถึงที่หน้าประตูของมหาวิทยาลัย สิ่งแรกที่พวกเขาเห็นก็คือป้าหลิงกำลังถือกล่องเก็บความร้อนและยืนอยู่ที่หน้าประตูมหาวิทยาลัย

เมื่อเธอเห็นว่ามู่ซีซีกำลังเดินมาแล้ว ป้าหลิงซึ่งในมือถือกล่องเก็บความร้อนก็รีบเดินเข้าไปหามู่ซีซีในทันที เธอส่งกล่องเก็บความร้อนให้กับมู่ซีซี จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “คุณมู่ นี่เป็นเกี๊ยวห้าชนิดที่คุณชอบกิน คุณชายจี้เป็นคนสั่งให้ฉันทำ คุณยังไม่ได้ทานอาหารเช้าเลย ทานเกี๊ยวน้ำนี้เพื่อรองท้องก่อนนะคะ”

เมื่อมู่ซีซีได้ยินป้าหลิงพูดถึงชื่อของจี้หลิงชวน แก้มของเธอก็แดงก่ำขึ้นด้วยความรู้สึกอึดอัด

ป้าหลิงตั้งใจเดินทางมาตั้งไกลเพื่อเอาของมาส่งให้เธอ และมู่ซีซีก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธอย่างไร เธอจึงทำได้เพียงแค่รับของจากป้าหลิงพร้อมกับพยักหน้า “ขอบคุณค่ะ ป้าหลิง ระยะทางตั้งไกลยังอุตส่าห์เอาของมาส่งให้”

ป้าหลิงยิ้มด้วยความเคารพและชี้ไปที่กล่องเก็บความร้อนพร้อมกับพูดว่า”คุณซีซี คุณควรกินมันในขณะที่มันยังร้อนอยู่ ถ้ามันเย็นแล้วมันจะไม่อร่อย”

ป้าหลิงพูดขึ้นพลางมองไปที่มู่ซีซีด้วยรอยยิ้มและกล่าวเสริมขึ้นอีกว่า“คุณซีซี คุณชายจี้ยังสั่งฉันอีกว่า ให้ฉันดูคุณกินเสร็จ จึงค่อยกลับไปได้”

มู่ซีซีกระตุกริมฝีปากของเธอโดยไม่พูดอะไร จี้หลิงชวนเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมา?

แต่เมื่อมู่ซีซีเห็นท่าทางจริงจังของป้าหลิง คิดว่าหากเธอทานไม่หมด ป้าหลิงจะไม่กลับไปจริงๆ

เมื่อมู่ซีซีคิดได้อย่างนี้แล้ว เธอจึงทำได้เพียงแค่เข้าไปหาที่นั่งทานอาหารในมหาวิทยาลัย ทันทีที่มู่ซีซีเปิดฝากล่องเก็บความร้อนออก กลิ่นหอมของเกี๊ยวห้าชนิดก็ลอยออกมา

เมื่อมู่ซีซีได้กลิ่นของมัน เธออดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้ และยังรู้สึกว่าท้องของเธอเริ่มหิวมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

ป้าหลิงเตรียมมาให้เป็นอย่างดี ไม่เพียงแต่นำกล่องเก็บความร้อนมาให้ ยังเตรียมชามกับตะเกียบมาให้ด้วย

มู่ซีซีหยิบชามขึ้นมาและมองไปที่ลั่วเสี่ยวชิงซึ่งนั่งอยู่ทางด้านข้างและถามขึ้นว่า “เสี่ยวชิง เธออยากลองกินไหม?”

เมื่อลั่วเสี่ยวชิงได้ยินดังนั้นแล้วก็โบกมือให้กับมู่ซีซีพร้อมกับยิ้มและพูดขึ้นว่า”เธอกินเถอะ ฉันทานอาหารเช้ามาเมื่อกี้เอง ยังไม่หิวหรอก”

ยิ่งไปกว่านั้น นี่คืออาหารเช้าที่จี้หลิงชวนตั้งใจส่งมาให้กับมู่ซีซีโดยเฉพาะ เป็นการแสดงออกถึงความรัก ลั่วเสี่ยวชิงเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี

เมื่อลั่วเสี่ยวชิงไม่ทาน มู่ซีซีก็ไม่เกรงใจแล้ว เธอหยิบช้อนขึ้นมาและตักเกี๊ยวเข้าปาก

ฝีมือการทำอาหารของป้าหลิงนั้นไม่ต้องพูดถึง แม้แต่เชฟในร้านอาหารระดับห้าดาวข้างนอกคงเทียบไม่ได้

เกี๊ยวที่ทั้งอุ่นและหอมกรุ่นตกลงไปในท้องของมู่ซีซี และเธอก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

เมื่อกระเพาะเปิดแล้ว ไม่นานนัก มู่ซีซีก็จัดการทานเกี๊ยวที่ป้าหลิงนำมาให้จนหมด ”

เมื่อป้าหลิงเห็นว่ามู่ซีซีทานเสร็จแล้วภารกิจของเธอก็เป็นอันเสร็จสิ้น หลังจากที่ป้าหลิง เก็บของเรียบร้อย เธอก็ยิ้มให้กับมู่ซีซีและพูดขึ้นว่า “คุณซีซี ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะกลับก่อนนะคะ”

ป้าหลิงพูดขึ้นพลางค่อยๆเดินออกจากมหาวิทยาลัย A ไป

ตอนที่มู่ซีซีทานอิ่มก็ใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้ว เธอเดินตามลั่วเสี่ยวชิงขึ้นบันไดเพื่อไปที่ห้องเรียน

ลั่วเสี่ยวชิงเดินไปพลางแอบมองมู่ซีซีด้วยสายตาที่มีเลศนัยก่อนที่เธอจะยิ้มให้มู่ซีซีและพูดขึ้นว่า “ซีซี เธอคืนดีกับจี้หลิงชวนแล้วเหรอ？”

มู่ซีซีสบตากับสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของลั่วเสี่ยวชิง เธอขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ และถอนหายใจเบา ๆ “เปล่านิ…ฉันไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับจี้หลิงชวน แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากจะอยู่กับเขา”

มีบางอย่างที่มู่ซีซียังติดใจอยู่ ถ้าหากว่าเธอยังไม่จัดการเรื่องของชูเหยาก่อน มู่ซีซีคิดว่าตัวเธอเองกับจี้หลิงชวน คงจะไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงฉากที่สวยงามเหล่านั้นในตอนที่เธอได้อยู่กับจี้หลิงชวนเมื่อคืน

แค่นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาไม่ทันไร แก้มสีขาวๆของมู่ซีซีก็แดงระเรื่อขึ้น เธอพยายามสลัดความคิดที่ยุ่งเหยิงในสมองของเธอให้ออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ มู่ซีซีก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เรื่องเมื่อคืน ช่างเถอะ เธอไม่อยากจะคิดถึงแล้ว!

จู่ๆ ก็ให้ความร่วมมือกับจี้หลิงชวนง่ายๆซะอย่างนั้น

แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นมาแล้ว แม้ว่ามู่ซีซีจะเสียใจมันก็ไร้ประโยชน์

ยังไงซะ ตอนบ่ายนี้เมื่อเธอกลับไปก็ยังจะต้องเผชิญหน้ากับจี้หลิงชวนอยู่ดี คิดไปพลางมู่ซีซีก็จ้องไปที่ลั่วเสี่ยวชิงซึ่งอยู่ด้านข้างด้วยสายตาที่เป็นประกาย และพูดกับลั่วเสี่ยวชิงขึ้นว่า “เสี่ยวชิง！คืนนี้ฉันจะไปอยู่ที่บ้านเธอ!”

เมื่อลั่วเสี่ยวชิงได้ฟังคำพูดของมู่ซีซีเช่นนั้นแล้ว เธอก็รีบถามกลับมู่ซีซีขึ้นในทันทีว่า “เธอไม่กลับไปอยู่กับคุณชายจี้เหรอ ?”

มู่ซีซีรีบส่ายหัวในทันที “ฉันไม่ไป ตอนนี้ฉันไม่รู้จะเผชิญหน้ากับจี้หลิงชวนอย่างไร ฉันควรไปที่บ้านของเธอสักสองสามวันจากนั้นค่อยว่ากัน ”

สำหรับมู่ซีซีแล้ว หากเธอจะมาอยู่ที่บ้านของลั่วเสี่ยวชิง ลั่วเสี่ยวชิงเองก็ไม่มีปัญหาอะไร

บ้านของลั่วเสี่ยวชิงเดิมก็เป็นครอบครัวในท้องถิ่นของเมืองหรง หากมู่ซีซีจะไปอยู่ก็คงไม่ได้ลำบากอะไร

พ่อและแม่ของลั่วเสี่ยวชิงหย่าร้างไปนานแล้ว และตอนนี้ลั่วเสี่ยวชิงอาศัยอยู่กับแม่และน้องชายของเธอเท่านั้น

ในบ้านหนึ่งมีทั้งหมดสามห้อง แต่ละคนจะมีห้องเป็นของตัวเอง ถ้ามู่ซีซีจะไปอยู่ก็สามารถอยู่ห้องเดียวกันกับลั่วเสี่ยวชิงได้ ซึ่งค่อนข้างสะดวกเอามากๆ

ลั่วเสี่ยวชิงมองไปที่มู่ซีซีและพูดขึ้นว่า “ได้สิ หากเธอยินดีจะไปล่ะก็ จะอยู่นานแค่ไหนก็ย่อมได้!”

เมื่อได้ฟังคำพูดตอบตกลงของลั่วเสี่ยวชิง มู่ซีซีก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ในช่วงบ่าย หลังเลิกเรียน มู่ซีซีก็ลากเอาตัวของลั่วเสี่ยวชิงออกไปก่อน

พวกเธอนั่งแท็กซี่และตรงไปที่บ้านของลั่วเสี่ยวชิงในทันที

หลังจากที่เธอนั่งแท็กซี่ไปได้ประมาณเกือบสิบนาที โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของมู่ซีซีก็ดังขึ้น

เมื่อมู่ซีซีหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู และก็เป็นไปตามที่คาดไว้ เป็นจี้หลิงชวนที่โทรเข้ามา

มู่ซีซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงรับสาย

ทันทีที่เธอวางโทรศัพท์แนบลงที่หู เสียงที่สุขุมและไพเราะของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามาในหูของมู่ซีซี ทันที”ซีซี เธออยู่ที่ไหน？ เลิกเรียนแล้วหรือยัง？ ตอนนี้ฉันรอเธออยู่ที่หน้าประตูมหาวิทยาลัย A”

เมื่อมู่ซีซีได้ยินคำพูดพวกนี้ของจี้หลิงชวนแล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร มู่ซีซียกมือขึ้นมานวดที่บริเวณหว่างคิ้วของเธอและตอบกลับจี้หลิงชวนไปว่า “คุณชายจี้ คุณกลับไปเถอะ วันนี้ฉันมีธุระที่ต้องทำ เลยจะไปอยู่ที่บ้านของเสี่ยวชิง วันนี้ฉันไม่กลับ”

หลังจากพูดจบ มู่ซีซีไม่ได้รอให้จี้หลิงชวนตอบกลับ จากนั้นเธอก็วางสายในทันที

เมื่อจี้หลิงชวนเห็นสายโทรศัพท์ถูกตัดไป ก็เม้มปากแน่นไม่พูดไม่จาอะไร

ดูแล้วเมื่อคืนนี้เขาคงจะรีบร้อนไปหน่อย วันนี้เลยทำให้มู่ซีซีตกใจจนหนีไป