รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 351 ฉันแค่ต้องการนอนกับเธอ

มู่ซีซีเดิมทีต้องการจะอยู่ที่ชั้นล่าง แต่ตอนนี้เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองจะต้องขึ้นมาที่ชั้นบนกับจี้หลิงชวน ทำไม จู่ๆ ตัวเองถึงได้ตามจี้หลิงชวนขึ้นมาได้

เมื่อจี้หลิงชวนได้ฟังสิ่งที่มู่ซีซีพูดเมื่อกี้ เขาจึงค่อยๆปล่อยมือของเธอ

มู่ซีซีรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา จากนั้นก็พิมพ์ข้อความและส่งไปให้กับลั่วเสี่ยวชิงโดยอธิบายว่าตัวเองได้กลับมาพร้อมกับจี้หลิงชวนแล้ว และเสี่ยวชิงไม่ต้องเป็นห่วง

เดิมทีมู่ซีซีคิดว่าลั่วเสี่ยวชิงหลับไปแล้ว แต่เธอก็ไม่คิดว่าภายในไม่กี่นาที หลังจากส่งข้อความไป ลั่วเสี่ยวชิงจะตอบกลับมาว่า OK

มู่ซีซีก้มศีรษะและตั้งใจคุยกับลั่วเสี่ยวชิงอีกสองสามประโยค

ทันทีที่ทั้งสองคุยกันแต่พวกเขากลับไม่ได้คุยกันอีกแค่สองสามประโยคจริงๆ หลังจากรอให้มู่ซีซีและลั่วเสี่ยวชิงคุยกันเสร็จแล้ว เมื่อมู่ซีซีวางโทรศัพท์ลง เธอเห็นจี้หลิงชวนใช้ผ้าเช็ดตัวห่อร่างกายเพียงแค่ท่อนร่างและกำลังก้าวออกมาจากห้องน้ำ

สายตาของมู่ซีซีเหลือบมองไปที่จี้หลิงชวนที่เปลือยกายท่อนบนโดยไม่ตั้งใจ

และต้องบอกว่ารูปร่างของจี้หลิงชวนนั้นสมบูรณ์แบบและไร้ที่ติจริงๆ ด้วยร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่า กล้ามเนื้อหน้าอกเป็นเส้นๆอย่างชัดเจน อีกทั้งยังมีคาบของน้ำที่เขายังไม่ได้เช็ดอีกจำนวนมาก

หยดน้ำบางส่วนค่อยๆไหลเคลื่อนลงมาตามลายเส้นของกล้ามเนื้อหน้าอก ทำให้รู้สึกว่าจี้หลิงชวนนั้นมีความเซ็กซี่ที่ยากจะอธิบาย

แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่มู่ซีซีเห็นจี้หลิงชวนเปลือยกาย แต่ตอนนี้เมื่อมู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนกลับรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้ หัวใจของเธอค่อยๆเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

อีกทั้งยังมีความรู้สึกร้อนแปลกๆขึ้นมาที่ปลายหู

ด้วยความตื่นตระหนกมู่ซีซีรีบละสายตาออกจากจี้หลิงชวนด้วยความรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามจี้หลิงชวนที่ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลย ไม่เพียงแต่เขาจะไม่เดินออกจากห้องไป แต่ขาที่เรียวยาวคู่นั้นกลับก้าวเข้าไปหามู่ซีซีในทันที

มู่ซีซีที่กำลังยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ ในเวลานั้น เธอลืมแม้แต่จะวิ่งหนี

และทันทีที่มู่ซีซีได้สติกลับมา เธอก็เห็นว่าจี้หลิงชวนได้มายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

เป็นเพราะมันอยู่ในระยะที่ใกล้มาก มู่ซีซีจึงสามารถได้กลิ่นหอมสดชื่นจากร่างกายของจี้หลิงชวนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ

หลังจากที่มู่ซีซีรู้ตัว เธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังจี้หลิงชวนซึ่งยืนอยู่ใกล้เธอเพียงแค่ปลายมือ

เมื่อเธอสบตากับดวงตาคู่นั้นของจี้หลิงชวนแล้ว มู่ซีซีสามารถสัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังจะคืบคลานเข้ามา เธอค่อยๆถอยไปสองก้าวเพื่อที่จะหลบเลี่ยงจากจี้หลิงชวน แต่จี้หลิงชวนไหนเลยจะให้โอกาสนั้นกับมู่ซีซี เขายื่นมือออกมาจับไปที่ข้อมือของมู่ซีซีไว้แน่น และเธอไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ เขาใช้แรงดึงที่ข้อมือของมู่ซีซีเพียงแค่ครั้งเดียวก็สามารถดึงตัวเธอเข้ามาในอ้อมแขนได้

เมื่อมู่ซีซีอยู่ในอ้อมแขนของจี้หลิงชวนแบบนี้แล้ว มู่ซีซีก็หน้าแดงขึ้นมาในทันที

เธอพยายามดิ้นรนอยู่สักพัก เมื่อขยับตัวเธอก็รู้สึกว่าจี้หลิงชวนยิ่งกอดเธอแน่นขึ้น

“ซีซี อย่าขยับ ให้ฉันกอดเธอสักพักแล้วฉันจะปล่อย เพราะฉันคิดถึงเธอมาก” เสียงพูดแหบๆทื่อๆของเขาดังเข้ามาในหูของมู่ซีซี

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของมู่ซีซีก็เต้นแรงขึ้น การเคลื่อนไหวและการดิ้นรนของร่างกายก็ค่อยๆ หยุดลง

ราวกับว่ามู่ซีซีกำลังถูกมนต์สะกด หลังจากปล่อยให้จี้หลิงชวนกอดเธออยู่ครู่หนึ่ง มู่ซีซี ก็กลับมามีสติอีกครั้ง เธอพยายามดิ้นรน จากนั้นก็พูดกับจี้หลิงชวนขึ้นว่า”จี้หลิงชวน คุณรีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ”

หลังจากที่มู่ซีซีพูดเสร็จ เธอก็เห็นว่าจี้หลิงชวนยังคงไม่ยอมปล่อยเธอ เธอจึงกล่าวเสริมขึ้นว่า “จี้หลิงชวน คุณสัญญากับฉันไว้ว่าคุณจะไปนอนที่ห้องรับแขกทางด้านข้าง นี่ก็ดึกมากๆแล้ว และฉันก็ง่วงแล้ว คุณรีบกลับไปนอนที่ห้องข้างๆเถอะ ฉันต้องการพักผ่อน”

ทันทีที่มู่ซีซีพูดจบ เธอก็รู้สึกหนักๆบริเวณหัวไหล่ และเห็นว่าไหล่ข้างหนึ่งของเธอถูกจี้หลิงชวนกำลังเอนศีรษะเข้ามาซบอยู่ ไม่เพียงแค่นั้น แต่ในวินาทีต่อมา จี้หลิงชวนก็ยังค่อยๆมาไซร้ที่คอของเธอ

ในขณะนั้น หัวใจของมู่ซีซีก็เต้นแรงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

ก่อนที่จี้หลิงชวนจะรู้ตัว มู่ซีซีได้เอื้อมมือออกไปผลักที่ไหล่ของจี้หลิงชวนในทันที

แต่จี้หลิงชวนแข็งแกร่งกว่ามู่ซีซีมาก ในครั้งนี้มู่ซีซีก็ยังไม่สามารถที่จะผลักจี้หลิงชวนออกไปได้

ในทางตรงกันข้าม จี้หลิงชวนกลับกอดมู่ซีซีแน่นยิ่งขึ้น

ลมหายใจร้อนของจี้หลิงชวนซึ่งซบอยู่ที่หัวไหล่ของมู่ซีซีได้พ่นออกไปสัมผัสทั่วๆบริเวณคออันบอบบางของเธอ

ทำให้มู่ซีซีตัวสั่นเทาไปหมด และต่อจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของจี้หลิงชวนดังก้องเข้ามาในหูของเธออีกครั้ง “ซีซี นอนคนเดียวฉันนอนไม่หลับ ฉันอยากจะนอนกับเธอ”

จี้หลิงชวนพูดขึ้นพลางสัมผัสได้ถึงร่างกายที่แข็งทื่อของมู่ซีซีซึ่งกำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขากลัวว่ามู่ซีซีจะเข้าใจผิด เขาจึงมองไปที่มู่ซีซีและรีบอธิบายพร้อมกับพูดสาบานขึ้นว่า “ซีซี เธออย่าเข้าใจฉันผิดนะ ฉันสัญญาว่าหากเธอไม่ต้องการฉันจะไม่ทำอะไรเธอเลย ฉันแค่อยากจะนอนกอดเธอเท่านั้น…”

ยิ่งอธิบายน้ำเสียงของจี้หลิงชวนยิ่งต่ำลงเรื่อยๆ และดวงตาของเขาที่มองไปยังมู่ซีซีก็ดูเหมือนจะน่าสงสารเอามากๆ

เมื่อมู่ซีซีเห็นสายตาอันน่าสงสารของจี้หลิงชวนแล้ว เธอก็รู้สึกใจอ่อนขึ้นมาอย่างหาสาเหตุไม่ได้

และเธอก็สามารถดูออกได้ว่าจี้หลิงชวนนั้นดูเหมือนคนที่นอนไม่พอจริงๆ ก่อนหน้านี้จี้หลิงชวน ไม่มีรอยคล้ำใต้ตา แต่ตอนนี้รอยคล้ำใต้ตาของเขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

มู่ซีซีไม่ได้พูดจาหรือส่งเสียงใดๆ จี้หลิงชวนได้เข้ามาสวมกอดเธอ อีกครั้งและพูดเสริมอย่างระมัดระวังว่า “ซีซี ถ้าหากเธอไม่พูดออกมาล่ะก็ ฉันจะถือว่าเธอไม่ปฏิเสธ?”

ทันทีที่เสียงพูดของจี้หลิงชวนแผ่วเบาลง เขาก็ได้ยินคำตอบของมู่ซีซีพูดขึ้นมาว่า “จี้หลิงชวน คุณจำสิ่งที่คุณพูดไว้นะ ฉันง่วงและต้องการพักผ่อนแล้ว”

มู่ซีซีพูดขึ้นพลางเหยียดมือออกไปผลักไหล่ของจี้หลิงชวน ในขณะที่จี้หลิงชวนได้ยินคำพูดตกลงของมู่ซีซี และในที่สุดจี้หลิงชวนก็เต็มใจที่จะปล่อยเธอ

ทันทีที่จี้หลิงชวนค่อยๆลดแขนลง มู่ซีซีก็ผลักจี้หลิงชวนออกไปและขึ้นนอนบนเตียงเพื่อพักผ่อนในทันที

มู่ซีซีห่อตัวแน่นในผ้าห่ม ส่วนจี้หลิงชวนกำลังจะเปิดมุมผ้าห่มขึ้นและเตรียมจะล้มตัวลงนอนบนเตียง แต่ทันใดนั้น มู่ซีซีซึ่งห่อด้วยผ้าห่มโผล่แต่หัวออกมาและเผลอหันไปชำเลืองมองที่หน้าอกอันเปลือยเปล่าของ จี้หลิงชวน แก้มขาวของเธอค่อยๆมีสีแดงระเรื่อๆขึ้นในทันที จากนั้นเธอก็มองไปที่จี้หลิงชวนอย่างลนลานและรีบพูดขึ้นมาว่า”จี้หลิงชวน คุณไปใส่เสื้อผ้าของคุณก่อน!”

เมื่อจี้หลิงชวนได้ยินมู่ซีซีพูดเช่นนั้นแล้ว เขาจึงชำเลืองมองไปยังมู่ซีซีที่กำลังหน้าแดง จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะกระตุกริมฝีปากและยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะรีบตอบตกลงออกไปเบาๆว่า “ได้ ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้”

จี้หลิงชวนพูดขึ้นพลางรีบก้าวเท้าไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ และไม่นานหลังจากนั้นเขาก็กลับมาพร้อมกับเรือนร่างที่สวมชุดนอน