รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 360 ถูกคำนวณไว้แล้ว!

รถขับกลับมายังคฤหาสน์ด้วยความเร็ว ทันทีที่รถหยุดนิ่ง จี้หลิงชวนดึงกุญแจรถออกทันที เขาลงจากรถอย่างรวดเร็วและรีบก้าวเข้าไปในคฤหาสน์

ทันทีที่เข้าไปภายในคฤหาสน์ ป้าหลิงก็ออกมาต้อนรับ

จี้หลิงชวนเปลี่ยนรองเท้าและก้าวขึ้นไปยังชั้นบนในทันที ป้าหลิงเดินตามจี้หลิงชวนไปอย่างเคารพและเอ่ยเบาๆว่า “คุณชายจี้ ตอนนี้คุณหนูซีซียังคงอยู่ในห้องนอนชั้นบน”

จี้หลิงชวนได้ยินและพูดว่า “ป้าหลิง ป้ารออยู่ข้างล่างเถอะ เดี๋ยวผมขึ้นไปเอง”

ป้าหลิงได้ยินดังนั้นจึงไม่ได้เดินตามเขาขึ้นไป

จี้หลิงชวนขึ้นไปชั้นบนคนเดียวและหยุดที่ประตูห้องนอนใหญ่ เขายกมือขึ้นแล้วเคาะประตู จากนั้นจี้หลิงชวนก็พูดว่า “ซีซี ฉันเอง จี้หลิงชวน”

ภายในห้องนอน มู่ซีซีที่กำลังใช้ผ้าห่มคลุมศีรษะตัวเองอยู่ เมื่อได้ยินเสียงของจี้หลิงชวน เธอเอื้อมมือขึ้นและเปิดผ้าห่ม จากนั้นเธออดไม่ได้ที่จะมองไปยังประตูที่ปิดอยู่

ทันทีที่นึกถึงจี้หลิงชวน ภายในความคิดของมู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดของชูเหยาที่พูดกับเธอวันนี้

ดวงตาของมู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะแดงระเรื่ออีกครั้ง

นิ้วทั้งสิบของเธอกำแน่นพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มู่ซีซีควบคุมอารมณ์ตัวเองให้สงบลงในทันที จากนั้นมู่ซีซีก็ลุกขึ้นและลงจากเตียง เธอสวมรองเท้าและเดินไปยังประตูห้อง

เธอยกมือขึ้นและจับประตู มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอและหายใจเข้าลึกๆ วินาทีถัดมา มู่ซีซีจึงเปิดประตู รูปร่างสูงใหญ่ของจี้หลิงชวนยืนอยู่หน้าประตูกระทบเข้ามาในสายตาของมู่ซีซี

เมื่อทั้งสองสบสายตากัน จี้หลิงชวนเห็นว่าดวงตาของมู่ซีซีนั้นแดงระเรื่อ เขาขมวดคิ้วแน่นมากยิ่งขึ้น

เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามู่ซีซีนั้นต้องร้องไห้มาอย่างแน่นอน ทันทีที่จี้หลิงชวนคิดเช่นนั้น ภายในใจของเขาทั้งปวดใจและร้อนรน เขาจ้องมองมู่ซีซีและเอ่ยอย่างไม่รู้ตัวว่า “ซีซี เธอเป็นอะไรไป?”

มู่ซีซีสบสายตาที่เต็มไปด้วยกังวลและลุ่มลึกของจี้หลิงชวน เธอละสายตาด้วยท่าทีสงบนิ่งจากนั้นเธอพูดกับจี้หลิงชวนด้วยความเย็นชาว่า “จี้หลิงชวน เรามาคุยกันหน่อย!”

จี้หลิงชวนมองท่าทีของมู่ซีซี หัวใจของเขากระตุกอย่างไม่อาจตั้งตัว เขาขมวดคิ้วและพยักหน้าให้กับมู่ซีซี

มู่ซีซีก้าวเท้าเดินออกจากห้องและพูดกับจี้หลิงชวนว่า “ไปคุยกันที่ห้องทำงาน”

จี้หลิงชวนและมู่ซีซีเดินไปยังห้องทำงานด้วยกัน ทั้งสองนั่งลงบนโซฟาตัวเล็กในห้องทำงานข้างๆหน้าต่างที่สูงตั้งแต่เพดานจรดพื้น

เมื่อมองไปที่การแสดงออกที่ไม่แยแสของมู่ซีซี จี้หลิงชวนรู้สึกประหม่ามาก เมื่อเขาลังเลที่จะเอ่ยปาก มู่ซีซีที่อยู่ตรงข้ามก็เป็นคนที่เริ่มทำลายความเงียบเธอเอ่ยเน้นย้ำพร้อมกับจ้องมองจี้หลิงชวน “จี้หลิงชวน ชูเหยากลับประเทศแล้ว คุณรู้หรือเปล่า?”

ทันทีที่จี้หลิงชวนได้ยินคำว่าชูเหยา คิ้วของเขาก็ขมวดคิ้วแน่น

หัวใจของเขานั้นกระตุกในทันที เขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองมู่ซีซีโดยที่เขาไม่รู้ตัว

ทันทีที่ชูเหยาหายตัวไปจากอเมริกา จี้หลิงชวนก็ออกคำสั่งให้ลูกน้องเขาออกตามหาตัวในทันที

แต่ในตอนนี้จี้หลิงชวนกลับไม่มีข่าวคราวใดๆของชูเหยาเลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ชูเหยานั้นได้พบกับมู่ซีซีแล้ว!!!

เมื่อนึกถึงดวงตาที่บวมและแดงก่ำของมู่ซีซีที่เหมือนเพิ่งผ่านการร้องไห้มา ความแปลกประหลาดของการขังตัวเองไว้ในห้องนอนและเมื่อเขากลับมาก็เจอปฏิกิริยาที่ไม่แยแสเช่นนี้

สิบนิ้วของเขานั้นไม่รู้สึกถึงการกำมือแน่น ให้ตายสิ! นังบ้าชูเหยานั่นพูดอะไรกับมู่ซีซี!!!

ขณะที่ครุ่นคิด จี้หลิงชวนมองมู่ซีซีทันทีและเอ่ยว่า “ซีซี ชูเหยาพูดเรื่องอะไร เธอไม่ต้องไปสนใจ ไม่ต้องไปเชื่อ เธอ….”

มู่ซีซีไม่รอให้จี้หลิงชวนพูดจบ ระดับเสียงของมู่ซีซีดังขึ้นและขัดการพูดของจี้หลิงชวน “จี้หลิงชวน!! ชูเหยาท้อง คุณรู้หรือเปล่า? แล้วเด็กในท้องก็ยังเป็นลูกของคุณด้วย!”

ทันทีที่มู่ซีซีพูดจบ จี้หลิงชวนที่นั่งตรงข้ามเบิกตากว้างและนิ่งงัน บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อ เขาขมวดคิ้วแน่นและเอ่ยปฏิเสธโดยไม่รู้ตัว “เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!”

เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีมองจี้หลิงชวนอย่างเย้ยหยันและยิ้มมุมปาก “เป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ? แต่ชูเหยาเอาเอกสารการตรวจครรภ์ของโรงพยาบาลที่มีลายลักษณ์อักษรว่าเธอกำลังตั้งท้องสองเดือนให้ฉันดูกับตา จี้หลิงชวน ปั่นหัวฉันมันสนุกมากเหรอ?”

เมื่อมู่ซีซีเอ่ยประโยคสุดท้ายจบ ดวงตาของเธอก็แดงระเรื่ออย่างอดไม่ได้

ชูเหยาท้อง! เด็กในท้องเป็นลูกของจี้หลิงชวน สิ่งนี้ทำให้มู่ซีซีรู้สึกว่าการที่ตัวเองนั้นอ่อนไหวกับจี้หลิงชวนในช่วงระยะเวลานี้มันเป็นเหมือนเรื่องน่าขำ!

จี้หลิงชวนยังคงไม่ลืมชูเหยา ตอนนี้ชูเหยาก็มีลูกแล้ว งั้นเธอล่ะมู่ซีซี เธอเป็นอะไร?

เมื่อจี้หลิงชวนได้ฟังคำพูดของมู่ซีซี สีหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนไปในทันที เขารีบยื่นมือออกมาอย่างประหม่าและคว้ามือของมู่ซีซีไว้ ราวกับว่าเขากลัวว่ามู่ซีซีจะจากเขาไปอีกครั้ง จี้หลิงชวนรีบพูดอธิบาย “ซีซี ไม่ใช่แบบที่เธอคิด!!! ฉันไม่เคยปั่นหัวเธอ ซีซี ฉันจริงใจกับเธอจริงๆ! ส่วนชูเหยาน่ะ คืนนั้นชูเหยาวางยาฉันและฉันก็สลบไปหลังจากนั้นชูเหยาก็พาฉันไปโรงแรม”

ขณะพูด จี้หลิงชวนจ้องมองมู่ซีซีด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง เขาเอื้อมมือออกไปจับมือของมู่ซีซีและวางไว้บริเวณหัวใจของเขา เขาเอ่ยอย่างจริงจังและเอ่ยอย่างเน้นย้ำว่า “ซีซี ตั้งแต่ฉันได้คบกับเธอ ฉันไม่เคยเลยสักครั้งที่คิดอยากจะกลับไปหาชูเหยา”

ขณะที่พูด จี้หลิงชวนก็นึกถึงชูเหยา สีหน้าของเขานั้นมืดมน ที่แท้ชูเหยาก็แค่ต้องการสร้างปัญหา!

หลังจากที่จี้หลิงชวนส่งตัวชูเหยาไปต่างประเทศในชั่วข้ามคืน อารมณ์ของเขาก็สงบลง หลังจากคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น จี้หลิงชวนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ คืนนั้นชูเหยาวางยาเขา หลังจากดื่มเหล้าแก้วนั้น จี้หลิงชวนก็สลบไป

เมื่อจี้หลิงชวนตื่นขึ้น สิ่งที่เขาเห็นคือร่างกายชูเหยานั้นเปลือยเปล่าและผิวของเธอก็เต็มไปด้วยรอยจูบ

แต่วันรุ่งขึ้น จี้หลิงชวนกลับจำอะไรไม่ได้เลยหลังจากที่เขาถูกวางยาในคืนนั้น

แม้ว่าจะมีร่องรอยของการจูบบนเรือนร่างของชูเหยา แต่จี้หลิงชวนรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง!

สำหรับร่องรอยบนเรือนร่างของชูเหยา หากว่าเขาทำมันจริงๆเขาก็ต้องมีสติอยู่บ้าง แต่ทำไมในตอนที่เขาตื่นขึ้น จี้หลิงชวนถึงจำเรื่องราวอะไรไม่ได้เลย?

เมื่อครุ่นคิดว่าชูเหยาเป็นคนประเภทที่จะทำอะไรก็ต้องทำให้สำเร็จ แม้ว่าจะต้องลงมือทำเรื่องอะไรก็ตาม เรื่องที่เกิดในค่ำคืนนั้นสำหรับจี้หลิงชวนแล้วเขาก็ยิ่งสงสัยมันมากยิ่งขึ้น!

เมื่อนำเรื่องต่างๆมาปะติดปะต่อเข้าด้วยกัน จี้หลิงชวนมั่นใจ90%ว่าเรื่องในคืนนั้นถูกชูเหยาคำนวณไว้หมดแล้วและเขาเองก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ในเชิงชู้สาวกับชูเหยาด้วย!