รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 368 พ้นขีดอันตราย

จี้หลิงชวนถูกรับเข้าไปในห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็วมู่ซีซีทำได้เพียงขมวดคิ้วและกำมือรอนอกห้องฉุกเฉินด้วยความกังวลอย่างมาก

ในขณะนี้มู่ซีซีเองก็ไม่เคยคิดว่าเธอจะกังวลเกี่ยวกับจี้หลิงชวนถึงขนาดนี้ เมื่อเธอนึกถึงจี้หลิงชวนที่ปกคลุมไปด้วยเลือดของมู่ซีซีก็รู้สึกทรมานจนอยากจะร้องไห้

หัวใจดูเหมือนจะปั่นป่วนทรมานมาก

จี้หลิงชวนได้รับบาดเจ็บในครั้งนี้เพราะเธอ! เมื่อคิดถึงสิ่งนี้น้ำตาของมู่ซีซีก็กลั้นไม่ได้อีกต่อไป!

ทุกนาทีและทุกวินาทีล้วนเป็นความทุกข์ของมู่ซีซี!

ในที่สุดหนึ่งชั่วโมงต่อมา ประตูห้องฉุกเฉินซึ่งปิดไว้อย่างแน่นหนาถูกผลักเปิดจากด้านใน

มู่ซีซีมองไปที่ห้องฉุกเฉินที่ถูกผลักออกไป ดวงตาของเธอเป็นประกายและเธอก็ก้าวไปไม่กี่ก้าวตามอำเภอใจ

เมื่อเห็นหมอเดินออกมาจากข้างใน มู่ซีซีรีบคว้าแขนเสื้อของหมอด้วยความกระวนกระวายใจแล้วถามว่า “หมอ! ตอนนี้จี้หลิงชวนเป็นอย่างไรบ้าง? เขาไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

หมอเห็นว่ามู่ซีซีเป็นกังวลและจิตตก ดังนั้นเขาจึงสงบลงอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลคุณมู่ คุณชายจี้ตอนนี้พ้นอันตรายแล้ว โชคดีที่มีดบนหลังของเขาไม่ทำร้ายอวัยวะภายใน ดังนั้นคุณชายจี้ไม่เกิดความเสียหายมากเพียงแค่บาดเจ็บพักผ่อนเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น”

เมื่อได้ยินคำตอบของหมอ หัวใจของมู่ซีซีที่แน่นเป็นเส้นตรงก็โล่งใจและมือของเธอที่จับแขนเสื้อของหมอก็ถูกปล่อย มู่ซีซีที่กลับมารู้สึกตัวก็รู้สึกเขินเล็กน้อย เธอพูด”ขอบคุณ หมอ ขอบคุณหมอจริงๆ!”

ขณะที่มู่ซีซีกำลังพูดมีการเคลื่อนไหวที่ประตูห้องฉุกเฉินอีกครั้ง มู่ซีซีมองไปที่นั่นอย่างรวดเร็วและเห็นจี้หลิงชวนนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยถูกเจ้าหน้าที่ทางการหมอผลักออกไป

การเคลื่อนไหวของเท้าของมู่ซีซีเร็วกว่าปฏิกิริยาของสมองของเธอ เมื่อเธอได้สติเธอก็ยืนอยู่ข้างจี้หลิงชวนแล้ว

จี้หลิงชวนน่าจะเพราะเสียเลือดมากเกินไปและใบหน้าของเขาซีดกว่าปกติมาก เขานอนอยู่บนเตียงโดยหลับตาจี้หลิงชวนแบบนี้สูญเสียความเย่อหยิ่งและความเย็นชาที่ออกมาจากเขา

เมื่อมองดูจี้หลิงชวนที่หลับตามู่ซีซีก็ขมวดคิ้วและรีบมองไปที่หมอที่อยู่ข้างๆอย่างกังวลใจโดยไม่รู้ตัว “หมอ เกิดอะไรขึ้นกับเขา? เขาไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้เขายังไม่ตื่น?”

“คุณมู่ อย่ากังวลไป เพราะบาดแผลของคุณชายจี้ถูกเย็บแล้วเราจึงให้ยาชาแก่คุณชายจี้ ตอนนี้คุณชายจี้ยังไม่ตื่นเพราะฤทธิ์ของยาสลบ อีกไม่นานคุณชายจี้ก็จะตื่น”

หลังจากฟังคำอธิบายของหมอมู่ซีซีก็โล่งใจอย่างสมบูรณ์

แม้ว่าจี้หลิงชวนจะไม่มีปัญหาร้ายแรงในตอนนี้ แต่หมอได้สั่งให้เขาอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อสังเกตอาการเป็นเวลาสองสามวัน

จี้หลิงชวนซึ่งยังคงหมดสติถูกส่งไปที่แผนกห้องผู้ป่วยวีไอพี

มู่ซีซีได้ติดตามจี้หลิงชวนอย่างไม่สบายใจ

หมอไม่ได้โกหกมู่ซีซีหลังจากที่มู่ซีซีรอนานกว่าสิบนาทีข้างเตียงเธอก็เห็นจี้หลิงชวนซึ่งเดิมหมดสติอยู่บนเตียงค่อยๆลืมตาขึ้น

ในที่สุดมู่ซีซีก็จี้หลิงชวนตื่นขึ้น ดวงตาที่ตื่นเต้นของมู่ซีซีก็สว่างขึ้นและอดไม่ได้ที่จะขยับเข้าไปใกล้จี้หลิงชวนโดยไม่รู้ตัว กุมมือขนาดใหญ่ของจี้หลิงชวนและพูดซ้ำๆว่า “จี้หลิงชวน คุณเป็นอย่างไรบ้าง? มีตรงไหนที่ไม่สบายไหม?”