รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 377 แสงแดดกำลังดี

เมื่อมู่ซีซีได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด มู่ซีซีก็มองไปที่จี้หลิงชวนอย่างช่วยไม่ได้ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว ไม่ใช่เวลาช่วงเช้าเลย…..

และตอนนี้มู่ซีซีไม่กล้านอนบนเตียงเดียวกันกับจี้หลิงชวนอีกต่อไปเพราะมู่ซีซีรู้สึกว่าบางส่วนของร่างกายของจี้หลิงชวนสัมผัสหน้าท้องส่วนล่างของเธอและร่างกายของมู่ซีซีเกร็งเล็กน้อยสีหน้าก็แดงก่ำ

มู่ซีซีรีบมองออกไปแล้วลุกขึ้นจากบนเตียงด้วยแขนของเธอ “ฉันหิวแล้ว ไม่อยากนอนแล้ว…”

มู่ซีซีคิดว่าถ้าเธอจะนอนต่อจี้หลิงชวนคงจะหื่นกามอีก

ขณะที่จี้หลิงชวนมองดูมู่ซีซีลุกขึ้นจากเตียง มีความเศร้าใจอย่างเห็นได้ชัดในสายตาของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อคืนมู่ซีซีให้ความร่วมมืออย่างมากและจี้หลิงชวนกลืนกินอย่างน่าพอใจ เมื่อเห็นคิ้วของมู่ซีซียังหมดแรงจี้หลิงชวนก็รู้สึกทุกข์ใจอีกครั้งและแอบสูดหายใจเข้าลึกๆสองสามครั้งเพื่อระงับความปรารถนาอันแรงกล้าในหัวใจของเขาและต้องตามเธอลุกจากเตียง

มู่ซีซีอาบน้ำและลงไปชั้นล่างก่อน ขณะที่จี้หลิงชวนไปอาบน้ำเย็นและลดไฟอันแรงกล้าลง จากนั้นเขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วลงไปชั้นล่าง

จี้หลิงชวนดึงเก้าอี้ตรงข้ามกับมู่ซีซีและนั่งลง ป้าหลิงที่อยู่ด้านข้างก็เสิร์ฟโจ๊กไก่ให้จี้หลิงชวนทันที

ขณะที่โจ๊กไก่ถูกเสิร์ฟ จี้หลิงชวนดูเหมือนจะไม่หิว เขาจึงไม่กินแต่กลับหยิบตะเกียบไปคีบอาหารให้มู่ซีซี

โจ๊กไก่เป็นมื้อหลักของเช้านี้ นอกจากนี้ป้าหลิงยังเสิร์ฟเครื่องเคียงกับโจ๊กหลายจานด้วย อร่อยมาก จี้หลิงชวนรีบคีบอาหารให้แก่มู่ซีซีหลังจากนั้นไม่นาน ด้านหน้าของมู่ซีซีก็เต็มไปด้วยอาหารหลากหลายชนิดเต็มโต๊ะ

มู่ซีซีหมดคำพูดวางตะเกียบลงและมองขึ้นไปที่จี้หลิงชวนซึ่งนั่งตรงข้าม เมื่อเห็นว่าจี้หลิงชวนยังคงต้องการคีบอาหารให้กับมู่ซีซีก็หยุดและพูดว่า “จี้หลิงชวนคุณไม่ต้องคีบอาหารมาให้ฉันแล้วอีกต่อไป ชามของฉันเต็มไปหมดแล้ว!”

จี้หลิงชวนเหลือบมองกองผักตรงหน้ามู่ซีซีจากนั้นเขาก็รู้สึกว่าความเขินอายมากเกิน เขาแตะจมูกของเขาอย่างเชื่องช้า จี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีและพูดว่า “ซีซี คุณผอมเกินไปคุณต้องกินให้เยอะกว่านี้ ”

มู่ซีซีหมดคำพูดและขี้เกียจสนใจจี้หลิงชวนทำได้เพียงทนทุกข์อีกครั้ง

จี้หลิงชวนจัดการลาโรงเรียนให้มู่ซีซี มู่ซีซีจึงไม่จำเป็นต้องไปโรงเรียนในวันนี้ เมื่อคืนเธอถูกจี้หลิงชวนกระแทกมากเกินไป หลังจากกินอิ่มมู่ซีซีเริ่มหาวหลังจากดูทีวีบนโซฟาสักพัก จี้หลิงชวนใช้เวลาไม่นานในการทำงานในห้องสมุดและเขาลงไปข้างล่าง ก็เห็นว่ามู่ซีซีหลับไปโดยพิงอยู่บนโซฟา

ป้าหลิงครุ่นคิดหยิบผ้าห่มและหม่ลงบนร่างของมู่ซีซีอย่างเบามือ

เท้าของจี้หลิงชวนที่ลงบันไดชั้นล่างก็เบาน้ำหนักลงโดยไม่รู้ตัว

เดินไปจนมู่ซีซี จี้หลิงชวนมองมู่ซีซีที่กำลังหลับอยู่และมุมริมฝีปากของเขายิ้มเล็กน้อย หลังจากเฝ้าดูอยู่นาน จี้หลิงชวนก็ก้มลงเล็กน้อย ยกมือขึ้นเบาๆเขาเอื้อมมือไปอุ้มมู่ซีซีที่กำลังพิงอยู่บนโซฟาขึ้นมา

กลับไปที่ห้องด้วยน้ำหนักเท้าแผ่วเบา จี้หลิงชวนวางมู่ซีซีลงบนเตียงที่อบอุ่นและหม่ผ้าห่มให้มู่ซีซีอย่างระมัดระวังจากนั้นก็ก้มศีรษะจูบลงตรงหน้าผากของมู่ซีซี

ในขณะนี้จี้หลิงชวนกอดมู่ซีซีไว้ในอ้อมแขนของเขา ดวงอาทิตย์ยามบ่ายตกลงมาสะท้อนบนใบหน้าของมู่ซีซีผ่านหน้าต่างกระจกใส ทุกอย่างสวยงามมาก

มันดีมากจนจี้หลิงชวนอดไม่ได้ยิ้มอย่างมีความสุขที่มุมปากเล็กน้อย