รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 380 จี้หลิงชวนตื่นตระหนกแล้ว

จี้หลิงชวนถามอย่างกังวลใจ “แล้วตอนนี้คุณหิวไหม? คุณกระหายน้ำไหม? คุณต้องการจะกินอะไรไหม?”

เมื่อเห็นความกระวนกระวายใจของจี้หลิงชวนมู่ซีซีก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เธอมองไปที่จี้หลิงชวนและถามว่า “จี้หลิงชวน หมอบอกไหมที่ฉันมีเลือดไหลออกเยอะมาก มันเกิดจากอะไร?”

เมื่อมู่ซีซีอยู่ในห้องฉุกเฉินก่อนหน้านี้เธออยู่ในอาการโคม่า จนกระทั่งเธอถูกผลักออกจากห้องฉุกเฉิน ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

เมื่อได้ยินคำถามของมู่ซีซี จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยนั่งลงข้างเตียงของผู้ป่วยจับมือเล็กๆของมู่ซีซีด้วยร่างกายที่ร้อนผ่าวกระชับขึ้นเล็กน้อยแล้วมองมู่ซีซีด้วยสายตาลึกลับพูดช้าๆ “ซีซี คุณกำลังตั้งครรภ์ เกือบสองเดือนแล้ว”

มู่ซีซีคนทั้งคนตกตะลึงเมื่อได้ยินและมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยดวงตาที่เบิกกว้างอย่างไม่เชื่อเป็นเวลาหลายนาทีกว่าที่มู่ซีซีจะได้สติเพราะกลัวว่าเธอได้ยินผิด มองไปที่จี้หลิงชวนด้วยความไม่เชื่อ น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ “จี้หลิงชวน คุณกำลังพูดถึงอะไร? ฉันตั้งครรภ์? คุณบอกว่าฉันตั้งครรภ์??!”

ขณะที่เขาพูดมืออีกข้างของมู่ซีซีขยับไปที่ช่องท้องส่วนล่างของเธอโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเธอเบิกกว้างและลูบไล้เบาๆ

เมื่อมองดูท่าทางตื่นเต้นของมู่ซีซี จี้หลิงชวนแสดงรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาและยิ้มให้มู่ซีซี”ซีซีฉันไม่ได้โกหกคุณ หมอบอกว่าคุณท้องจริงๆ”

ทันทีที่คำพูดของจี้หลิงชวนเงียบลง รอยยิ้มที่มีความสุขก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเล็กๆที่น่ารักของมู่ซีซี

เยี่ยมมาก เธอท้องแล้ว! คงเป็นลูกของเธอที่กลับมาหาเธออีกครั้งแน่ๆ!

แต่ในชั่วขณะต่อมามู่ซีซีดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง จู่ๆใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดและรอยยิ้มของเธอก็หยุดนิ่งในทันที เธอมองตรงไปที่จี้หลิงชวนและพูดทันทีว่า “จี้หลิงชวนแต่… เลือดไหลเยอะมากๆ เลือดเยอะ…ลูกจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

เสียงของมู่ซีซีดูเหมือนคว้าฟางช่วยชีวิตจับมือของจี้หลิงชวนแน่นและถามอีกครั้ง “จี้หลิงชวนลูกยังอยู่ใช่ไหม?”

เมื่อมองดูน้ำตาที่ตื่นเต้นของมู่ซีซี จี้หลิงชวนก็มองไปที่มู่ซีซีอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ซีซี อย่าตื่นเต้น ลูกสบายดี ลูกสบายดี”

ความตื่นเต้นของมู่ซีซีคลายลงและเสียงสำนึกผิดของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในหูของเธอ“ซีซีขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ถ้าฉันไม่หุนหันพลันแล่น เด็กคนนั้นจะเกิดอุบัติเหตุ!”

ลูกสบายดีก็ดีแล้ว มู่ซีซีไม่ได้ตำหนิจี้หลิงชวน ตอนนี้ฟังคำพูดที่สำนึกผิดของจี้หลิงชวนหัวใจของเธออ่อนลงเล็กน้อยและเธอก็บีบมือใหญ่ของจี้หลิงชวนด้วยอุณหภูมิที่ร้อนและพูดว่า “ไม่เป็นไร… ลูกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว แค่คุณอย่าหุนหันพลันแล่นอีก”

แม้ว่ามู่ซีซีไม่ได้ตำหนิจี้หลิงชวนแต่ จี้หลิงชวนก็จะดูแลมู่ซีซีมากขึ้นด้วยเหตุนี้

มู่ซีซีนอนอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาสามวัน จี้หลิงชวนกลัวว่าคนอื่นจะไม่สามารถดูแลมู่ซีซีได้ ดังนั้นเขาจึงมอบงานในของบริษัทกับฟางเซิ่งจัดการและเขาอยู่ในโรงพยาบาล

เพราะหมออธิบายว่าเธอต้องนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลาสามวันเพราะกลัวว่ารูปลักษณ์ของทารกในครรภ์จะไม่คงที่ ดังนั้นจี้หลิงชวนจึงไม่อนุญาตให้มูซีซีลุกจากเตียงในช่วงสามวันนี้

แม้ว่ามู่ซีซีจะอยากเข้าห้องน้ำจี้หลิงชวนก็ต้องประคองไป

ช่างมันเถอะ เมื่อเห็นหน้าของมู่ซีซีซีดจี้หลิงชวนก็กังวลว่าสารอาหารของมู่ซีซีไม่เพียงพอ เขาจึงรีบให้นักโภชนาการพิเศษกลับบ้านเพื่อร่วมมือกับป้าหลิงปรุงอาหารสำหรับสตรีมีครรภ์กับมู่ซีซี

ความอยากอาหารของมู่ซีซีไม่ค่อยดีนัก ทุกครั้งที่จี้หลิงชวนเห็นว่ามู่ซีซีกินน้อยลง หน้าของเขาก็กระวนกระวาย เขาเปลี่ยนวิธีการต่างๆเพื่อเกลี้ยกล่อมมู่ซีซีให้กินอาหารอีกสองคำ

จี้หลิงชวนเกิดมาพร้อมกับช้อนเงินช้อนทองและไม่เคยดูแลใครเลยตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก

การดูแลมู่ซีซีในตอนนี้ช่างพิถีพิถันและทะนุถนอม

บางครั้งทำให้มู่ซีซีหัวเราะหรือร้องไห้ก็ไม่ได้แม้แต่ดื่มน้ำสักแก้วจี้หลิงชวนก็กลัวว่ามู่ซีซีจะเหนื่อย ต้องป้อนมู่ซีซีดื่มน้ำ

มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนที่ดื้อรั้นในการป้อนน้ำให้เธออย่างพูดไม่ออก “จี้หลิงชวน…คุณไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นก มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ลูกกับฉันไม่ใช่แก้ว…”

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ จี้หลิงชวนก็ดูแลมู่ซีซีอย่างระมัดระวังมากขึ้น

มู่ซีซีไม่สามารถเกลี้ยกล่อมให้จี้หลิงชวนปล่อยเธอไปได้ เมื่อเห็นท่าทางจี้หลิงชวนดูแลที่ละเอียดอ่อนและเมตตา มู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะสัมผัสได้ถึงความซาบซึ้งในใจของเธอ

หลังจากที่มู่ซีซีนอนในโรงพยาบาลเป็นเวลาสามวัน ระยะของทารกในครรภ์ก็มีเสถียรภาพมากขึ้น แพทย์ตรวจสอบแล้วไม่มีอะไรร้ายแรงเกี่ยวกับเรื่องนี้ จี้หลิงชวนพามู่ซีซีออกจากโรงพยาบาล

อยู่บ้านมีความสะดวกสบายมากกว่าอยู่ในโรงพยาบาล

เมื่อเขากลับถึงบ้าน มู่ซีซีพบว่ามีคนแปลกหน้าสองคนในบ้าน

เมื่อถามก็ได้รู้ว่าหนึ่งในนั้นเป็นหมอส่วนตัวที่ได้รับเชิญเป็นพิเศษจากจี้หลิงชวนซึ่งรับผิดชอบด้านสุขภาพของมู่ซีซีและเด็กที่อยู่ในท้องของเธอในช่วงที่มู่ซีซีตั้งครรภ์

อีกคนคือนักโภชนาการ จี้หลิงชวนที่ได้เชิญเป็นพิเศษสำหรับมู่ซีซี

มู่ซีซีรู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย ไม่สามารถบอกจี้หลิงชวนได้ ดังนั้นเธอทำตามที่เขากำหนด

ในตอนเย็น จี้หลิงชวนทานอาหารเย็นกับมู่ซีซีจากนั้นไปเดินเล่นในสวนหลังบ้านแล้วกลับไปที่ห้อง

มู่ซีซีเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ จี้หลิงชวนกังวลเรื่องพื้นในห้องน้ำลื่น กลัวว่ามู่ซีซีจะล้มลง เขาจงใจวางเสื่อกันลื่นในห้องน้ำ

หลังจากจัดการทุกอย่างจนครบแล้ว จี้หลิงชวนก็ยังกังวลอยู่เล็กน้อย เดิมทีเขาอยากจะเข้าไปกับมู่ซีซี

แต่มู่ซีซีปฏิเสธ จี้หลิงชวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรอนอกห้องน้ำ เขากังวลและบอกที่อยู่มู่ซีซีในห้องน้ำ “ซีซี ฉันจะรอข้างนอก คุณมีอะไรก็เรียกฉัน ”

ในที่สุด จี้หลิงชวนก็ตั้งหน้าตั้งตารอมู่ซีซีอาบน้ำจนเสร็จและรีบอุ้มมู่ซีซีไปที่เตียงใหญ่โดยกลัวว่ามู่ซีซีจะหนาว เขาดึงผ้าห่มหม่ให้อย่างรวดเร็ว ห่อมู่ซีซีเป็นกลมๆอย่างเคร่งครัด

มีรอยยิ้มบนใบหน้าที่เย็นชาของเขา เขาก้มศีรษะและจูบมู่ซีซีที่หน้าผาก “ดึกแล้ว เข้านอนเถอะเชื่อฟัง ฉันจะไปอาบน้ำก่อน”

จี้หลิงชวนหยิบชุดนอนของเขาเข้าไปในห้องน้ำ

ตั้งแต่มู่ซีซีตั้งครรภ์ จี้หลิงชวนได้จัดการเวลาในการเล่นโทรศัพท์มือถือของมู่ซีซี

คุณไม่สามารถเล่นโทรศัพท์มือถือได้เกินห้าชั่วโมงต่อวัน มู่ซีซีเสียใจไม่ไหว แต่เธอก็ทำอะไรจี้หลิงชวนไม่ได้