รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 381 วันธรรมดาที่แสนหวาน
ตอนนี้เพิ่งจะสามทุ่มเอง มู่ซีซีรู้สึกไม่มีอาการง่วงหรือเพลียเลยแม้แต่น้อย ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วเธอจะหลับลงได้อย่างไรกัน เมื่อเห็นว่าจี้หลิงชวนเดินเข้าไปในห้องน้ำ มู่ซีซีก็รีบเอามือออกจากผ้าห่มและยื่นออกไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะหัวเตียงมา
ทันทีที่เธอเปิด WeChat เธอเห็นข้อความที่ลั่วเสี่ยวชิงได้ส่งถึงเธอเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว “ซีซี สองสามวันมานี้เธอเป็นอะไรไปหรือเปล่า？ฉันโทรศัพท์หาเธอก็โทรไม่ติดแถมช่วงสองสามวันมานี้เธอก็ยังไม่มามหาวิทยาลัยอีกด้วย พอฉันไปถามอาจารย์ ท่านก็บอกว่าเธอขอลาหยุด เกิดอะไรขึ้น？ หรือเธอไม่สบายหรือเปล่า？”
ตอนนั้นที่มู่ซีซีกำลังยุ่งเลยกดตัดสายไป ที่แท้สายที่ไม่ได้รับมากกว่าสิบสายนั้นเป็นสายของลั่วเสี่ยวชิงที่โทรเข้ามานี่เอง
มู่ซีซีเพิ่งจะนึกขึ้นได้ เมื่อเย็นวันก่อนที่จี้หลิงชวนรีบร้อนพาเธอไปโรงพยาบาล เขารีบจนขนาดไม่ได้เอาโทรศัพท์ของเธอมาด้วย
หลังจากมู่ซีซีพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาสองถึงสามวัน ตอนนี้เธอเพิ่งจะกลับมาถึง และยังไม่ได้ติดต่อกับลั่วเสี่ยวชิงเลย
มู่ซีซีไม่ได้ไปเรียนเป็นเวลาสามวันแล้ว และก็ไม่ได้รับโทรศัพท์ของลั่วเสี่ยวชิงด้วย ตอนนี้ลั่วเสี่ยวชิง คงจะเป็นห่วงเธอเอามาก
ดังนั้นมู่ซีซีจึงรีบโทรกลับไปที่เบอร์ของลั่วเสี่ยวชิงในทันที
เสียงรอสายดังขึ้นสักพัก จากนั้นเสียงของลั่วเสี่ยวชิงก็ดังขึ้นมาในสายว่า”มู่ซีซี เด็กคนนี้นี่! ในที่สุดก็รู้ว่าควรจะโทรกลับหาฉันแล้ว! หากวันนี้เธอยังไม่โทรกลับมาล่ะก็ ฉันคิดว่าวันพรุ่งนี้ฉันจะไปหาเธอที่บ้านด้วยตัวเองเลย!”
เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ทั้งหัวเราะและร้องไห้ของลั่วเสี่ยวชิง มู่ซีซีก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับเธออย่างไรดี “ขอโทษนะ เสี่ยวชิง มันเป็นความผิดของฉันเอง เมื่อไม่กี่วันก่อนมีเรื่องฉุกเฉินนิดหน่อย ทำให้ฉันต้องไปที่โรงพยาบาล จากนั้นก็นอนโรงพยาบาลอยู่สามวัน วันนี้เพิ่งจะกลับ”
เมื่อลั่วเสี่ยวชิงได้ยินว่า มู่ซีซีไปโรงพยาบาล แล้วเธอยังโกรธมู่ซีซีต่อได้ยังไง ลั่วเสี่ยวชิงกำโทรศัพท์ที่อยู่ในมือแน่นและรีบถามมู่ซีซีขึ้นในทันทีว่า “วันก่อนยังดีๆอยู่เลย แล้วทำไมเธอถึงได้เข้าโรงพยาบาลกะทันหันแบบนี้ล่ะ？ ไม่สบายตรงไหน ？แล้วเป็นอะไรมากไหม？ ทำไมถึงได้ไม่โทรบอกฉันล่ะ”
เมื่อมู่ซีซีได้ฟังน้ำเสียงที่มีความห่วงใยจากลั่วเสี่ยวชิง ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น สิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุดในชีวิตนี้ ก็คือการที่เธอมีเพื่อนดีๆอย่างลั่วเสี่ยวชิงและการที่ได้พบกับจี้หลิงชวน
มู่ซีซีต้องการบอกข่าวดีนี้ให้กับลั่วเสี่ยวชิงได้ฟัง แต่เมื่อเธอได้ยินคำถามของลั่วเสี่ยวชิงแล้ว เธอก็รู้สึกหน้าแดงขึ้น มู่ซีซีถือโทรศัพท์ในมือแน่นและพูดกับลั่วเสี่ยวชิงอย่างตรงไปตรงมาว่า”เสี่ยวชิง ฉันมีข่าวดีจะบอกเธอ”
เสียงของมู่ซีซีหยุดชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูดขึ้นต่อว่า”เสี่ยวชิง ฉันท้องแล้ว และตอนนี้ก็ท้องได้สองเดือนแล้ว คราวนี้ที่ฉันต้องเข้าไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลก็เพราะทารกในครรภ์ของฉันเจริญเติบโตได้ไม่ค่อยดี แต่ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว หมอบอกว่าลูกแข็งแรงมาก”
ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีแผ่วเบาลง ลั่วเสี่ยวชิงที่กำลังตกตะลึงก็ได้สติกลับมา
ลั่วเสี่ยวชิงรู้ดีว่ามู่ซีซีตั้งตารอคอยการมีลูกมานานแค่ไหน แต่ตอนนั้นดันเกิดอุบัติเหตุขึ้นเสียก่อน ทำให้เด็กคนนั้นแท้งไป และเรื่องนี้ก็เป็นบาดแผลที่อยู่ในหัวใจของมู่ซีซีมาโดยตลอด
ลั่วเสี่ยวชิงไม่คิดว่า มู่ซีซีจะตั้งครรภ์ลูกอีกคนได้ และก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่เสียงของ มู่ซีซีในตอนนี้จะเต็มไปด้วยความสุข
เรื่องนี้เป็นข่าวดีจริงๆ!
ลั่วเสี่ยวชิงก็รู้สึกมีความสุขกับมู่ซีซีมากๆ และเธอก็พูดขึ้นกับมู่ซีซีอย่างมีความสุขว่า “ซีซี มาตกลงกันก่อนนะ ฉันต้องได้เป็นแม่บุญธรรมของเขา !!!”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินลั่วเสี่ยวชิงพูดดังนั้นแล้ว ใบหน้าของเธอก็ปรากฏรอยยิ้มออกมา“แน่นอน ตำแหน่งแม่บุญธรรมจะต้องเป็นของเธออยู่แล้ว !”
ลั่วเสี่ยวชิงมีความสุขมากจนตอนนี้เธอแทบจะรอไม่ไหว เธออยากจะไปหามู่ซีซีในตอนนี้เลย ประจวบเหมาะกับวันพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ฉะนั้นจึงไม่ต้องไปมหาวิทยาลัย เมื่อเป็นแบบนี้แล้วลั่วเสี่ยวชิงจึงรีบพูดกับมู่ซีซีทันทีว่า “พรุ่งนี้เป็นวันหยุดพอดี ฉันจะไปหาเธอที่บ้าน! จำไว้ว่า เธอต้องเตรียมพร้อมต้อนรับฉันอยู่เสมอ!”
อันที่จริงเด็กในท้องสำหรับมู่ซีซีในตอนนี้ ไม่เพียงแต่จี้หลิงชวนเท่านั้นที่ต้องระมัดระวัง แต่แม้แต่มู่ซีซีเองก็ต้องระมัดระวังตัวด้วย
ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในโรงพยาบาล จี้หลิงชวนก็ได้ปรึกษาพูดคุยกับมู่ซีซีแล้วว่า จะให้เธอพักการเรียนก่อนเป็นเวลาหนึ่งเทอม หลังจากที่เด็กคลอดแล้วค่อยไปเรียน
มหาวิทยาลัยอยู่ห่างจากคฤหาสน์ที่เธอพักอาศัยเป็นระยะทางไกลประมาณหนึ่ง หากว่าต้องนั่งรถไปเรียนทุกวันเธอก็กังวลเกี่ยวกับเรื่องเด็กในครรภ์ ดังนั้น เธอจึงตอบตกลงกับ จี้หลิงชวนไว้ว่าจะอยู่บ้านและรอให้เด็กคลอด
ดังนั้น ในขณะที่มู่ซีซีกำลังตั้งครรภ์อยู่นี้ ก็ประมาณว่าเธอจะต้องอยู่ที่บ้านไปพักใหญ่ๆ แน่นอนว่า หากลั่วเสี่ยวชิงสามารถที่จะมาอยู่เล่นเป็นเพื่อนและคุยกับเธอได้ เป็นอย่างนั้นก็คงจะดีมากๆ
“ได้สิ ได้สิ!”มู่ซีซีคิดพลางตอบตกลงกับลั่วเสียวชิงอย่างมีความสุข แต่ทว่าบ้านที่ลั่วเสี่ยวชิง อาศัยอยู่นั้นทางด้านทิศเหนือของเมืองและก็อยู่ห่างจากที่นี่มาก มู่ซีซีกลัวว่าลั่วเสี่ยวชิงจะลำบากในระหว่างการเดินทาง ดังนั้นเธอจึงรีบถามลั่วเสี่ยวชิงขึ้นว่า “เสี่ยวชิง ฉันจะบอก จี้หลิงชวนให้เอาไหม และจะขอให้เขาขับรถไปรับเธอมา？”
ลั่วเสี่ยวชิงไม่ต้องการรบกวนคนอื่น ดังนั้นเมื่อเธอได้ยินมู่ซีซีพูดมาอย่างนี้แล้ว เธอจึงรีบพูดปฏิเสธออกมาทันทีว่า “ไม่ต้องลำบากหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะขึ้นรถเมลไปเอง มันไม่ได้ไกลมากขนาดนั้น นั่งไปสักพักก็ถึงแล้ว”
ลั่วเสี่ยวชิงพูดขึ้นพลางชำเลืองมองดูเวลา จากนั้นก็รีบพูดขึ้นว่า “เอาล่ะๆ ฉันไม่คุยกับเธอแล้ว ตอนนี้ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว เธอกำลังท้องต้องพักผ่อนมากๆ รีบวางโทรศัพท์แล้วไปเข้านอนซะ แล้วอย่าเล่นโทรศัพท์มือถือต่ออีกล่ะ จะว่าไปแล้ว ถ้าเธอไม่ง่วงนอน ลูกของเธออาจจะง่วงนอนก็ได้ รีบไปพักผ่อนซะ อย่าทำให้ลูกบุญธรรมของฉันต้องเหนื่อย ราตรีสวัสดิ์นะ~”
เมื่อได้ฟังคำพูดของลั่วเสี่ยวชิงแล้ว มู่ซีซีก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ เดิมทีที่เธอท้องก็แอบคิดว่า จี้หลิงชวนกลายเป็นคนที่จู้จี้จุกจิกไปแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่จี้หลิงชวนแค่คนเดียว เพราะลั่วเสี่ยวชิงเองก็กลายเป็นคนจู้จี้จุกจิกไปด้วย
มู่ซีซีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตอบตกลง หลังจากที่เธอวางสายโทรศัพท์จากลั่วเสี่ยวชิง ประตูห้องน้ำก็เปิดออก
จี้หลิงชวนเดินออกมาพร้อมกับสวมชุดนอนยาวสีเทา
จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาเปิดผ้าห่มขึ้นและนอนลงทางด้านข้างของมู่ซีซีด้วยความเคยชิน แขนยาวๆของจี้หลิงชวนเหยียดออกไปและค่อยๆดึงตัวของมู่ซีซีเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขา จี้หลิงชวนมองไปยังมู่ซีซีที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเองพร้อมกับยิ้มและพูดขึ้นว่า”ทำไมเธอยังไม่นอน？แล้วเมื่อกี้คุยโทรศัพท์กับใคร？”
“เป็นสายของเสี่ยวชิง เพราะสองสามวันมานี้ฉันไม่ได้ไปเรียน เธอกังวลว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน และเธอยังบอกอีกว่าจะมาหาฉันในวันพรุ่งนี้”
จี้หลิงชวนดูออกว่าความสัมพันธ์ระหว่างมู่ซีซีและลั่วเสี่ยวชิงนั้นดีมากเลยทีเดียว
และในวันพรุ่งนี้จี้หลิงชวนจะต้องไปทำธุระที่บริษัท เขากำลังกลัวว่ามู่ซีซีจะเบื่อเวลาที่อยู่บ้านคนเดียว ดังนั้นนี่จึงเป็นเรื่องที่ดีหากจะมีคนมาอยู่เป็นเพื่อนกับมู่ซีซี
เมื่อนึกได้อย่างนี้แล้ว จี้หลิงชวนก็พยักหน้าให้กับมู่ซีซี “ได้สิ พรุ่งนี้ฉันก็มีธุระที่ต้องไปทำที่บริษัทอยู่พอดี อย่างนั้นเธอก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านกับลั่วเสี่ยวชิงแล้วกัน ”
มู่ซีซีพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นจี้หลิงชวนก็ก้มศีรษะลงและจูบที่หน้าผากของมู่ซีซีพร้อมกับพูดขึ้นว่า “เอาล่ะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ซีซี พักผ่อนเถอะ ราตรีสวัสดิ์นะ”
“ราตรีสวัสดิ์”
มู่ซีซีตอบกลับอย่างเชื่อฟัง และเมื่อเห็นจี้หลิงชวนยังคงจ้องมองมาที่เธออยู่ เธอจึงค่อยๆหลับตาลง
ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนที่ฝันดีตลอดทั้งคืน