รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 410 คลอดลูกแล้ว

ขณะคิดจี้หลิงชวนจึงจับมือมู่ซีซีแน่นกว่าเดิม เหมือนกำลังปลอบใจเธอแล้วก็ปลอบใจตัวเองด้วย พร้อมเอ่ยพูดซ้ำว่า “ซีซี ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้ว เธอกับลูกจะไม่เป็นอะไรนะ”

จากนั้นจี้หลิงชวนจึงเร่งคนขับรถ “ขับเร็วอีกหน่อย! อีกกี่นาทีจะถึงโรงพยาบาล?”

คนขับรถจึงเร่งความเร็ว แล้วเอ่ยตอบจี้หลิงชวนว่า “คุณชายจี้ครับ อีกสิบนาทีก็จะถึงแล้วครับ!”

จี้หลิงชวนจึงใช้มืออีกข้างโทรศัพท์ไปที่โรงพยาบาล ให้ทางโรงพยาบาลเตรียมตัวไว้

สิบนาทีหลังจากนั้น พอรถของจี้หลิงชวนจอดลงที่หน้าประตูโรงพยาบาล คุณหมอที่รออยู่แล้วจึงรีบอุ้มมู่ซีซีไปบนเตียงคนไข้ จากนั้นพยาบาลก็รีบเข็นมู่ซีซีเข้าไปในห้องคลอด

จี้หลิงชวนเดินตามไปด้วย ตอนที่จะเดินเข้าห้องคลอดเขาจึงโดนพยาบาลห้ามไว้ก่อน

พยาบาลเอ่ยพูดกับจี้หลิงชวนอย่างขอโทษว่า “คุณชายจี้ ขอโทษนะคะ ที่นี่เป็นห้องคลอด คุณเข้าไปไม่ได้ค่ะ”

พอจี้หลิงชวนได้ยินพยาบาลพูดแบบนี้จึงทนรออยู่นอกห้องคลอดอย่างร้อนรนใจ จากนั้นพยาบาลจึงปิดประตูห้องคลอด จี้หลิงชวนจึงขมวดคิ้วรออยู่นอกห้อง มือทั้งสองข้างก็กำหมัดแน่น

จี้หลิงชวนที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียงกรีดร้องของมู่ซีซีดังออกมาจากในห้องคลอด คิ้วของจี้หลิงชวนจึงขมวดแน่นกว่าเดิม ในใจก็ลนลานแล้วเอาแต่เดินไปมาอยู่นอกห้อง ข้างหูก็มีแต่เสียงกรีดร้องเจ็บปวดของมู่ซีซี

ในใจจี้หลิงชวนเป็นห่วงมาก ใจก็สั่นเกร็ง แล้วแผ่นหลังก็มีแต่เหงื่อ

ได้ยินเสียงกรีดร้องที่เจ็บปวดของมู่ซีซี ในหัวจี้หลิงชวนก็มีแต่เคสอย่างน้ำคร่ำอุดตันหลอดเลือด ตกเลือดหลังคลอดอะไรพวกนี้ที่เสิร์ชเจอลอยเข้ามาในหัว ยิ่งคิดจี้หลิงชวนก็อดรู้สึกเป็นห่วงมู่ซีซีไม่ได้

ถ้าเป็นไปได้ จี้หลิงชวนยอมทนรับความเจ็บปวดแบบนี้แทนมู่ซีซี

มองประตูห้องคลอดที่ปิดสนิท จี้หลิงชวนจึงทนไม่ไหวแล้ว จึงเอ่ยพูดกับคณบดีโรงพยาบาลที่เฝ้าอยู่ที่นี่ว่า “คณบดี! ผมรอไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ผมจะเข้าไปอยู่กับภรรยาผมในห้องคลอด!”

ตอนนี้จี้หลิงชวนอยากเห็นกับตาตัวเองว่าสถานการณ์ของมู่ซีซีเป็นยังไง ถ้าให้เขารออยู่แบบนี้ต่อไป จี้หลิงชวนต้องเป็นบ้าแน่นอน

เสียงของจี้หลิงชวนน่าเกรงขามมาก คณบดีเห็นสีหน้าจี้หลิงชวนเปลี่ยนไปจึงไม่กล้าปฏิเสธ เพราะห้องคลอดของบางโรงพยาบาลสามารถให้สามีเข้าไปได้

จากนั้นคณบดีจึงรีบเรียกพยาบาลมาแล้วเตรียมชุดปลอดเชื้อมาให้จี้หลิงชวนเปลี่ยน แล้วให้คนพาจี้หลิงชวนเข้าไปในห้องคลอด

เพิ่งเข้าห้องคลอด เสียงที่ทุกข์ทรมานของมู่ซีซีก็ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จี้หลิงชวนจึงเร่งฝีเท้าเร็วกว่าเดิม แล้วรีบเดินไปที่เตียงผ่าตัด จึงเห็นคุณหมอหลายคนยืนล้อมมู่ซีซีอยู่ แล้วมู่ซีซีก็นอนอยู่บนเตียง เหงื่อไหลเยอะมากจนผมเธอเปียก ขอบตาก็แดง ดูทุลักทุเลมาก

จี้หลิงชวนเห็นสภาพมู่ซีซีตอนนี้จึงเป็นห่วงจนใจจะขาด มือที่สั่นเกร็งก็รีบจับมือมู่ซีซีไว้ เหมือนกำลังให้พลังเธออย่างนั้น จากนั้นจึงรีบเอ่ยปลอบใจเธอว่า “ซีซี ฉันมาแล้ว ซีซี เธออย่ากลัวนะ……”

คุณหมอข้างๆเห็นว่าจี้หลิงชวนเข้ามาแล้ว จะกล้าพูดขัดได้ยังไง เห็นจี้หลิงชวนเป็นห่วงขนาดนี้ คุณหมอคนนั้นจึงรีบอธิบายกับจี้หลิงชวนว่า “คุณชายจี้คะ ทารกน้ำหนักตัวมากเกินไป ก็เลยทำให้คลอดยาก แต่ว่าตำแหน่งพร้อมคลอด แค่คุณหนูซีซีอาจจะต้องทนเจ็บหน่อย เดี๋ยวเด็กก็จะคลอดออกมาเองค่ะ”

จี้หลิงชวนได้ยินคุณหมออธิบาย ในใจค่อยวางใจหน่อย มองมู่ซีซีที่เหงื่อออกจนผมเปียกอย่างเป็นห่วง จากนั้นจึงรีบยื่นมือไปเช็ดเหงื่อให้เธออย่างเบามือ

มู่ซีซีเจ็บมากจริงๆ เจ็บจนรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะตายแล้ว ในสมองก็มึนมัว ก่อนหน้านั้นไม่เห็นจี้หลิงชวนยังดีหน่อย ตอนนี้เห็นจี้หลิงชวน มู่ซีซีจึงรู้สึกน้อยใจอย่างไม่รู้ตัว ขอบตาก็แดงแล้วน้ำตาก็เอาแต่ไหลออกมา

จี้หลิงชวนเห็นมู่ซีซีร้องไห้ เขาจึงร้อนรนใจกว่าเดิม รับจับมือเธอไว้แน่น จากนั้นจึงได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของเธอดังขึ้น “จี้หลิงชวน……ฉันเจ็บ……เจ็บมาก……”

จี้หลิงชวนได้ยินมู่ซีซีพูดแบบนี้ ขอบตาจึงแดงตามไปด้วย จากนั้นจึงเช็ดน้ำตามู่ซีซีด้วยมือที่สั่นเกร็ง “ซีซี ถ้าเราคลอดลูกคนนี้แล้วเราจะไม่คลอดอีกนะ ไม่คลอดอีกแล้ว เด็กดี อดทนหน่อยนะ ถ้าคลอดลูกออกมาแล้วก็จะไม่เจ็บแล้วนะ……”

ขณะพูดจี้หลิงชวนกลัวว่ามู่ซีซีจะเจ็บกว่าเดิม จึงรีบยื่นแขนตัวเองไปให้มู่ซีซี แล้วเอ่ยกับเธอว่า “ซีซี ถ้าเธอยังเจ็บอยู่ก็กัดแขนฉัน ฉันจะเจ็บไปพร้อมเธอ”

มู่ซีซีคบกับจี้หลิงชวนมานานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นขอบตาเขาแดง จึงก้มหน้ามองแขนที่ยื่นมาที่ปากตัวเอง ใบหน้าที่เจ็บปวดของมู่ซีซีจึงมีรอยยิ้มเล็กน้อย จี้หลิงชวนซื่อบื้อจริงๆ! ถึงเธอจะเจ็บมากแค่ไหนก็ทำใจกัดแขนเขาไม่ได้หรอก

ขณะคิดมู่ซีซีจึงผลักแขนของจี้หลิงชวนออก ในท้องก็ปวดบิดอีกครั้ง มู่ซีซีขมวดคิ้วแน่น มู่ซีซีที่เจ็บจนจะเป็นบ้ากัดริมฝีปากตัวเองแน่นแล้วกรีดร้องออกมา

คุณหมอที่อยู่ข้างๆจึงรีบเอ่ยกับมู่ซีซีว่า “คุณหนูซีซี สู้ๆนะคะ ออกแรงค่ะ! ตอนนี้เห็นศีรษะเด็กแล้วค่ะ คุณหนูซีซี ออกแรงค่ะ! ออกแรง!”

จี้หลิงชวนได้ยินคุณหมดเอ่ยแบบนั้น จึงรีบจับมือมู่ซีซีไว้แน่น แล้วพูดให้กำลังใจเธอ “ซีซี เธอได้ยินหรือยัง? หมอบอกว่าเห็นศีรษะลูกเราแล้ว สู้ๆนะ เด็กใกล้จะคลอดออกมาแล้ว สู้ๆนะ!”

มู่ซีซีได้ยินคุณหมอพูด จึงรวบรวมแรงทั้งหมดของตัวเอง จากนั้นความเจ็บปวดจึงมาเยือนอีกครั้ง มู่ซีซีเจ็บจนต้องจับมือจี้หลิงชวนไว้แน่น จนเล็บจิกเข้ามือจี้หลิงชวน

ตอนที่มู่ซีซีรู้สึกว่าตัวเองเจ็บจนจะตายแล้ว ทันใดนั้นในห้องคลอดจึงมีเสียงร้องไห้ของเด็กทารกดังขึ้น มู่ซีซีจึงรู้สึกโล่งอก สายตาที่หมดแรงก็หันมองไปทางคุณหมอ จึงเห็นคุณหมอยิ้มเอ่ยอย่างดีใจกับมู่ซีซีแล้วก็จี้หลิงชวนว่า “คลอดแล้วค่ะ! ยินดีด้วยนะคะคุณหนูซีซี คุณชายจี้ เป็นคุณชายน้อยที่แข็งแรงมากเลยค่ะ”