รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 431 ฉันชักจะหึงแล้วนะ

จี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีซึ่งกำลังมีท่าทางเหม่อลอยอยู่ทางด้านข้าง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นมือออกไปจับที่ปลายคางของมู่ซีซีให้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา จี้หลิงชวนทำลายความเงียบด้วยการพูดขึ้นว่า “เธอกำลังคิดอะไรอยู่อีกล่ะ？ขนาดว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้ เธอยังกล้าใจลอย ฉันชักจะรู้สึกหึงแล้วนะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็ได้สติกลับมา เธออดไม่ได้ที่จะยิ้ม จากนั้นก็หันไปมองจี้หลิงชวนและพูดขึ้นว่า“เปล่านะ เมื่อกี้ฉันกำลังคิดถึงเรื่องเสี่ยวชิงอยู่ คุณไม่รู้สึกว่าเสี่ยวชิงมีบางอย่างผิดปกติเหรอ？ ตอนที่ฉันส่งเสี่ยวชิงกลับไปเมื่อกี้ ดูเหมือนว่าเสี่ยวชิงจะมีเรื่องอะไรอยู่ในใจ … เสี่ยวชิงคงมีเรื่องบางอย่างปิดบังฉันอยู่แน่เลย … ”

แม้แต่คนใกล้ชิดเธอก็ยังมีความลับ ลั่วเสี่ยวชิงมีเรื่องสำคัญอะไรที่บอกกับมู่ซีซีไม่ได้กันนะ แม้ว่ามู่ซีซีจะคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ แต่เธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้

แต่ยังไงซะ หากลั่วเสี่ยวชิงไม่ยอมบอกกับมู่ซีซี มู่ซีซีเองก็คงไม่กล้าไปถาม ทำเป็นไม่เคยรู้ไปแล้วกัน

จี้หลิงชวนไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับลั่วเสี่ยวชิงมากนัก เพราะตอนนี้ในสายตาของเขามีเพียง มู่ซีซีคนเดียวเท่านั้น ส่วนผู้หญิงคนอื่นเขาไม่ได้มีเวลาไปให้ความสำคัญมาก เมื่อจี้หลิงชวนได้ยินสิ่งที่มู่ซีซีพูด เขาก็ทำได้เพียงแค่ส่ายหัวและพูดขึ้นว่า “เมื่อกี้ฉันไม่ได้สังเกต…”

จี้หลิงชวนมองเห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของมู่ซีซี เขาจึงยื่นมือออกไปกุมมือของมู่ซีซีเอาไว้และปลอบโยนเธอว่า “ซีซี ลั่วเสี่ยวชิงไม่ใช่เด็กๆแล้ว ถ้าเธอจะมีเรื่องอะไรในใจก็เป็นเรื่องปกติ หากว่าลั่วเสี่ยวชิงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเธอ มันก็แปลว่าเรื่องนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่สำคัญ ดังนั้นก็ไม่มีเรื่องอะไรที่เธอจะต้องไปกังวล”

คำปลอบโยนของจี้หลิงชวน ทำให้มู่ซีซีรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย

มู่ซีซีปล่อยให้จี้หลิงชวนเดินจับมือของเธอขึ้นบันไดไปที่ชั้นสองอย่างอิสระ ขณะที่กำลังจะเข้าไปในห้องนอนใหญ่ มู่ซีซีก็คิดถึงอันอันขึ้นมา เธอรีบหันหลังกลับและเดินไปที่ห้องสำหรับเด็กที่อยู่ทางด้านข้างเพื่อไปดูอันอันอย่างรวดเร็ว

ตอนที่มู่ซีซีเข้าไปถึง ป้าหวางกำลังให้นมอันอันเสร็จพอดี และอันอันก็เพิ่งจะผล็อยหลับ

มู่ซีซีเดินไปทางด้านข้างของเปลสำหรับเด็ก ดวงตาของเธอก้มลงดูลูกนอนในเปล สีหน้าของเธอก็ดูอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย ริมฝีปากก็เผยให้เห็นรอยยิ้มเล็กน้อย มู่ซีซีเอื้อมมือออกไปสัมผัสกับแก้มนุ่มๆเหมือนไข่ที่ปอกใหม่ๆ มันดูน่ารักมากๆจนมู่ซีซีเองก็วางมือไม่ลง

อันอันที่กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ดูเหมือนว่าเขาจะสัมผัสได้ถึงความผูกพันของมู่ซีซีได้ เขาขยับตัวเล็กน้อย จากนั้นก็คว้าจับไปที่นิ้วมือของมู่ซีซี

อันอันโตขึ้นและเปลี่ยนแปลงไปทุกวัน ดวงตาของเหมือนกับดวงตาของจี้หลิงชวนเลย สีดำสวยเหมือนลูกองุ่น จมูกและปากมีความคล้ายกับมู่ซีซีเล็กน้อย

เดิมทีจี้หลิงชวนและมู่ซีซีก็เป็นหนุ่มหล่อกับสาวสวย ดังนั้น อันอันจึงดูน่าเกลียดเล็กน้อยเฉพาะตอนที่เขาเกิด แต่ตอนนี้เขาหล่อขึ้นทุกวัน และทำให้ป้าหวาง และป้าหลิงสองคนที่ดูแลเขา รักและหลงเขาเป็นอย่างมาก

ยิ่งกว่านั้น อันอันตอนนี้ก็ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไร ไม่ว่าใครเป็นคนอุ้มเขา เขาก็จะเป็นเด็กดีและไม่ร้องไห้

แม้แต่มู่ซีซีที่กำลังเฝ้าดูอันอันอยู่ในตอนนี้ก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้ เธอโน้มตัวลงไปจูบที่แก้มของอันอันในระหว่างที่เขากำลังหลับ จากนั้นห่มผ้าให้อันอันอย่างระมัดระวัง ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องเด็กไป

มู่ซีซีกลับไปยังห้องนอนใหญ่ และทันทีที่เขาเปิดประตู เธอก็เห็นจี้หลิงชวนกำลังยืนพิงกับประตูรอเธออยู่

ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก จี้หลิงชวนยื่นมือออกไปจับเอวของมู่ซีซี จากนั้นก็ใช้แรงกระชากตัวเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา

เขาพลิกตัวกลับ จากนั้นก็ดันมู่ซีซีเข้ากับผนังของห้อง และด้วยความกลัวว่าศีรษะของมู่ซีซีจะชนเข้ากับกำแพง จี้หลิงชวนจึงใช้มือของเขาประคองไว้ที่ด้านหลังศีรษะของมู่ซีซีอย่างระมัดระวัง

จี้หลิงชวนจูบมู่ซีซีอย่างลึกซึ้ง และการจูบแบบลึกซึ้งนี้ก็จบลง ทั้งจี้หลิงชวนและมู่ซีซีต่างก็หอบกันเล็กน้อย

เป็นเพราะจี้หลิงชวนเป็นคนใจร้อนมากไปหน่อย จูบของเขาจึงทำให้มู่ซีซีหน้าแดงไปหมด

มู่ซีซีนึกถึงเรื่องเซอร์ไพรส์ที่เธอบอกว่าจะทำให้จี้หลิงชวนเมื่อคืนขึ้นมาได้ เธอรีบยื่นมือออกไปผลักจี้หลิงชวนออกไปในทันที

เมื่อคืนนี้มู่ซีซีบอกจี้หลิงชวนว่า หากลั่วเสี่ยวชิงสามารถได้งานทำ มู่ซีซีจะมีของขวัญให้กับจี้หลิงชวนได้ประหลาดใจ

เมื่อบ่ายวานนี้เองลั่วเสี่ยวชิงก็ได้เข้าทำงานในบริษัทของลู่เฉิงฮ่าวอย่างเป็นทางการแล้ว ดังนั้น มู่ซีซีจึงปฏิบัติตามสัญญาที่เธอบอกกับจี้หลิงชวนว่าจะทำให้เขาประหลาดใจเมื่อคืนนี้

จนถึงตอนนี้ เธอรู้สึกเสียใจที่พูดแบบนั้นออกไป…

เดิมทีเมื่อคืนนี้มู่ซีซีเห็นว่าจี้หลิงชวนดูเฉามาหลายวันแล้ว และเขาก็ไม่ได้แตะต้องตัวเธอเลย ก็จะมีเป็นครั้งคราวที่เขาเกิดอารมณ์ แต่จี้หลิงชวนก็จะรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำเย็น จะพูดไปแล้วจี้หลิงชวนก็ดูน่าสงสารมากๆ เป็นเพราะว่ามู่ซีซีคิดถึงเรื่องนี้และเกิดใจอ่อนขึ้นมา ดังนั้นเมื่อคืนนี้เธอเลยตัดสินใจใช้มือช่วยจี้หลิงชวนในเรื่องนี้

และมันทำให้เธอรู้ว่า เรื่องแบบนี้เธอไม่ควรใจอ่อน! ! !

เมื่อคืนนี้ มือของมู่ซีซีเกือบจะหักอยู่แล้ว !

และจี้หลิงชวนคนนี้ยังไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจเวลาที่อยู่กับเธอบ้างเลย เขาจูบเธออย่างดุเดือดมากขึ้นเรื่อยๆ และตอนนี้คอ กระดูกไหปลาร้าและที่ไม่สามารถที่จะบรรยายได้ของมู่ซีซี ยังเต็มไปด้วยรอยจูบของจี้หลิงชวนอยู่!

ในขณะที่เธอกำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่นั้น เธอก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่มีลักษณะอุ่นค่อยๆสัมผัสมาถูกบริเวณท้องน้อยของเธอ

มู่ซีซีเบิกตากว้างขึ้นมองจี้หลิงชวนโดยพูดอะไรไม่ออก

ทันใดนั้นน้ำเสียงแหบแห้งของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามาในหูของเธอเบาๆ ราวกับเสียงกระซิบว่า”ซีซีฉันรู้สึกทรมานมากเลย เธอช่วยฉันด้วย … ”

เมื่อคืนนี้จี้หลิงชวนก็ได้ลิ้มลองรสชาติไปแล้ว แต่มาวันนี้เขาก็ต้องการให้มู่ซีซีช่วยเขาอีก

เมื่อมู่ซีซีได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน เธอก็รู้สึกปวดที่บริเวณแขนขึ้นมาในทันที

มู่ซีซีจ้องไปที่จี้หลิงชวนและกล่าวออกไปว่า “ฉันปวดมือจะตายอยู่แล้ว! ไม่เอาหรอก!”

ทันทีที่มู่ซีซีพูดจบ จี้หลิงชวนก็มองไปที่มู่ซีซีด้วยท่าทางที่น่าสงสาร “แต่ว่าฉันรู้สึกทรมานนี่… ซีซี ฉันรู้สึกทรมานจริงๆ … ”

เมื่อมู่ซีซีเห็นท่าทางที่น่าสงสารของจี้หลิงชวนแล้ว เธอก็พยายามข่มใจไม่ให้เกิดใจอ่อนในทันที

เธอกลัวว่าพรุ่งนี้แขนของเธอจะไม่มีแรง !

มู่ซีซีคิดพลางจ้องไปที่จี้หลิงชวน พร้อมทั้งตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่า “คุณต้องแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง … ”

มู่ซีซีพูดพลางกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนอีกครั้ง ดังนั้น เธอจึงรีบผลักจี้หลิงชวนออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว และในขณะที่ผลักจี้หลิงชวนอยู่นั้น เธอก็พูดขึ้นมาว่า “อย่างนั้น…คืนนี้ คุณก็ไปนอนที่ห้องรับแขกซะ”

แต่ทว่าจี้หลิงชวนก็ไม่อยากนอนในห้องรับแขกอันหนาวเหน็บเพียงลำพัง

เมื่อเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของมู่ซีซีแล้ว จี้หลิงชวนก็รู้ตัวว่าเรื่องเมื่อคืนนี้เขาทำให้มู่ซีซีรู้สึกกลัว แต่เรื่องเมื่อคืนมันก็จะโทษเขาไม่ได้ เขาอดทนมาตั้งนานแล้ว และเป็นเพราะมือของซีซีมันนุ่มมาก ทำให้จี้หลิงชวนเองก็ไม่ทันได้ระวัง!

แต่หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจจี้หลิงชวนเองก็รู้สึกสงสารมู่ซีซีมากเหมือนกัน จี้หลิงชวนพยายามลืมเรื่องที่ลามกพวกนั้นออกไปจากสมองของเขา จากนั้นก็รีบเดินเข้ามากอดมู่ซีซีอย่างรวดเร็วและพูดขึ้นว่า “ซีซี ตอนนี้ฉันไม่ทำอะไรเธอแล้วก็ได้ แต่เธออย่าไล่ฉันไปนอนที่ห้องรับแขกเลยนะ ”

หลังจากที่มู่ซีซีได้ฟังสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด แม้ว่าเธอจะรู้สึกใจอ่อนขึ้นมาเล็กน้อย

แต่เมื่อเธอมองไปจี้หลิงชวนแล้ว ก็ยังคงรู้สึกกังวลใจอยู่ ดังนั้นเธอจึงพูดกับเขาอย่างอ่อนโยนขึ้นว่า“ไม่อย่างงั้น ฉันไปนอนที่ห้องรับแขกเองนะ”