รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 435 ลู่เฉิงฮ่าวกำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบาก

เมื่อก่อน ลู่เฉิงฮ่าวจะต้องเปลี่ยนคู่นอนประจำเกือบจะทุกๆสามเดือน มีเพียงแค่ฉู่เซียวเซียว เท่านั้นที่ฝ่าฝืนกฎของลู่เฉิงฮ่าวได้ ตอนนี้ฉู่เซียวเซียวอยู่กับลู่เฉิงฮ่าวมาเกือบสองปีแล้ว

และเธอก็มีความฉลาดอยู่อย่างหนึ่งคือ ฉู่เซียวเซียวจะสนใจลู่เฉิงฮ่าวขณะที่เขาอยู่บนเตียงกับเธอเท่านั้น ตราบใดที่ลู่เฉิงฮ่าวลุกออกจากเตียง ฉู่เซียวเซียวก็จะไม่เคยถาม หรือสนใจเรื่องของลู่เฉิงฮ่าวเลย

ไม่ว่าลู่เฉิงฮ่าวจะอยู่ข้างนอกกับผู้หญิงคนอื่นอย่างไร ฉู่เซียวเซียวก็จะทำเป็นมองไม่เห็น เพื่อเป็นการไม่ทำให้ลู่เฉิงฮ่าวลำบากใจ เธอไม่เหมือนคู่นอนคนอื่นๆของลู่เฉิงฮ่าว ที่คิดว่าตัวเองเป็นรักแท้ของเขา ที่รอจนกระทั่งลู่เฉิงฮ่าวมีคู่นอนคนอื่น หญิงสาวพวกนั้นก็จะสำคัญตัวเองว่าเป็นแฟนสาวของลู่เฉิงฮ่าว แล้วร้องไห้ฟูมฟายทำให้ลู่เฉิงฮ่าวรำคาญใจ และสุดท้ายพวกผู้หญิงพวกนั้นก็ถูกลู่เฉิงฮ่าวจ่ายเงินให้พร้อมกับตัดขาดทันที

บ้านที่ฉู่เซียวเซียวอาศัยอยู่เป็น บ้านพักตากอากาศขนาดเล็กภายใต้ชื่อของลู่เฉิงฮ่าว

โดยคฤหาสน์ขนาดเล็กแห่งนี้ตั้งอยู่ในเขตชุมชนของคนที่ร่ำรวยมีชื่อเสียงของเมืองหรง การรักษาความปลอดภัยภายในเขตชุมชนนั้นดีมากๆ บุคคลภายนอกไม่สามารถเข้าออกภายในชุมชนได้อย่างอิสระ

ดังนั้น ลู่เฉิงฮ่าวไม่กลัวว่าจะถูกปาปารัสซี่มาแอบตามถ่ายรูป เมื่อขับรถไป เขาก็ลงจากรถและหยิบกุญแจเพื่อเปิดประตูเข้าไปในบ้าน

เมื่อลู่เฉิงฮ่าวเข้าไปในห้องนอนใหญ่ เขาก็เห็นฉู่เซียวเซียวกำลังนอนหลับอยู่ในชุดนอน

การเคลื่อนไหวของลู่เฉิงฮ่าวปลุกให้ฉู่เซียวเซียวตื่นขึ้นมา ฉู่เซียวเซียวลุกขึ้นจากเตียงด้วยดวงตาที่ยังคงงุนงงอยู่ เมื่อเธอเห็นลู่เฉิงฮ่าวยืนอยู่ในห้อง ฉู่เซียวเซียวก็รู้สึกประหลาดใจ เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็ลงจากเตียงและเดินเข้าไปหาลู่เฉิงฮ่าว ฉู่เซียวเซียวจับมือลู่เฉิงฮ่าวด้วยความเอาใจใส่และถามเขาขึ้นว่า “เฉิงฮ่าว คุณทานข้าวเย็นหรือยัง ？ถ้าคุณยังไม่ได้ทาน เดี๋ยวฉันทำเกี๊ยวซ่าให้คุณทาน ”

ลู่เฉิงฮ่าวก้มหน้าลงไปที่ใบหน้าเล็กๆอันงดงามของฉู่เซียวเซียว แต่คิ้วที่ขมวดแน่นของเขาก็มิได้คลายหรือบรรเทาขึ้นเลย เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของ ฉู่เซียวเซียวนั้นงดงามกว่าลั่วเสี่ยวชิงเป็นไหนๆ แต่ตอนนี้เขากลับไม่มีความรู้สึกทางเพศเลย

ลู่เฉิงฮ่าวรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะบ้าไปแล้ว หรือเขาจะถูกเวทมนตร์ของลั่วเสี่ยวชิงเข้าจริงๆกันแน่!

ปกติฉู่เซียวเซียวจะเป็นคนที่ช่างสังเกตและฉลาดมาก อีกทั้งเธอยังอยู่กับลู่เฉิงฮ่าวมาเป็นเวลาเกือบสองปีแล้ว ตอนนี้เมื่อเห็นลู่เฉิงฮ่าวขมวดคิ้วแน่นและไม่พูดไม่จาอะไร ฉู่เซียวเซียวจึงสังเกตได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับลู่เฉิงฮ่าวในคืนนี้ เธอมองดูลู่เฉิงฮ่าวอย่างระมัดระวังและเอ่ยปากถามขึ้นว่า “เฉิงฮ่าว เกิดอะไรขึ้น?

ทันทีที่ฉู่เซียวเซียวถามประโยคนี้ขึ้น คิ้วที่ขมวดของลู่เฉิงฮ่าวก็ขมวดแน่นขึ้นกว่าเดิม เวลาผ่านไปสักพัก แต่ลู่เฉิงฮ่าวก็ยังไม่พูดอะไรออกมา เขายื่นมือออกไปจับที่ปลายคางของ ฉู่เซียวเซียวและจูบริมฝีปากของฉู่เซียวเซียวอย่างดุเดือด

จูบของลู่เฉิงฮ่าวรุนแรงและรวดเร็ว ฉู่เซียวเซียวรู้สึกเคลิ้มกับการจูบของลู่เฉิงฮ่าวเป็นอย่างมาก สองแขนของเธอค่อยๆลูบไล้ไปที่ไหล่ของลู่เฉิงฮ่าวราวกับเถาวัลย์ และร่างกายอันบอบบางของเธอค่อยๆแนบชิดติดกับร่างผอมบางของลู่เฉิงฮ่าวอย่างอัตโนมัติ

ร่างกายของเธอดูให้ความร่วมมือกับการตอบสนองต่อจูบของลู่เฉิงฮ่าวเป็นอย่างมาก

ฉู่เซียวเซียวพยายามยั่วยวนลู่เฉิงฮ่าวอย่างเต็มที่และใจเย็น มือทั้งสองลูบไล้ที่ไหล่ของลู่เฉิงฮ่าว จากนั้นก็หลอกล่อพาเขาไปที่ด้านข้างของเตียง

ทั้งสองล้มลงบนเตียงนอนอย่างรวดเร็ว ฉู่เซียวเซียวก้มหน้าลงอย่างเชื่อฟังพร้อมกับยิ้มให้กับลู่เฉิงฮ่าว ในขณะที่เธอกำลังคิดว่าลู่เฉิงฮ่าวจะมีอะไรกับเธอบนเตียง แต่ในวินาทีต่อมา ลู่เฉิงฮ่าวก็ผลักฉู่เซียวเซียวออกไปโดยไม่มีความลังเล

ลมหายใจของทั้งสองหอบถี่และดังขึ้นในห้องอันเงียบสงบ ไม่นานหลังจากนั้น ใบหน้าของฉู่เซียวเซียวก็ปรากฏสายตาอันเป็นประกายด้วยความประหลาดใจขึ้น โดยเธอมองไปที่ ลู่เฉิงฮ่าวและทำท่าทางที่น่าสงสาร

สายตาของลู่เฉิงฮ่าวมองไปที่ฉู่เซียวเซียวเพียงแค่แวบเดียว จากนั้นก็หันไปมองทางอื่นอย่างรวดเร็ว

ลู่เฉิงฮ่าวยกมือขึ้นมานวดที่หว่างคิ้วของตัวเอง แม้ว่าเมื่อกี้เขาจะจูบฉู่เซียวเซียวอย่างรุนแรงและดุเดือด แต่เขาไม่สามารถปิดบังอารมณ์ที่แท้จริงและควบคุมความคิดที่ฟุ้งซ่านของเขาได้ ลู่เฉิงฮ่าวคิดแต่เพียงว่าจะให้จูบครั้งนี้จบลงเร็วๆ และแม้ว่าลู่เฉิงฮ่าวจะพยายามบุกเข้าไปมากเท่าไหร่ แต่ในสมองของเขาก็ปรากฏภาพของลั่วเสี่ยวชิง ขึ้นมาอย่างลึกลับ

ลู่เฉิงฮ่าวไม่สามารถจะนอนกับผู้หญิงคนอื่นได้ หากว่าในสมองของเขายังคงเห็นภาพของลั่วเสี่ยวชิงแบบนี้

“เซียวเซียว คืนนี้ฉันไม่ค่อยมีอารมณ์ เธอพักผ่อนเถอะ ฉันกลับก่อนนะ” หลังจากพูดประโยคนี้ออกไปแล้ว ลู่เฉิงฮ่าวก็หันหลังกลับและเดินออกจากห้องไป

เมื่อเห็นว่าลู่เฉิงฮ่าวค่อยๆเดินออกไป ฉู่เซียวเซียวก็ยืนชะงักอยู่กับที่พร้อมกับกัดฟันของตัวเองแน่น และใบหน้าของฉู่เซียวเซียวก็ยังคงดูงุนงงอยู่ ฉู่เซียวเซียวรีบเดินไล่ตามลู่เฉิงฮ่าวออกไปและเดินเข้าไปกอดเขาไว้จากด้านหลัง หน้าผากของเธอแบนชิดติดกับแผ่นหลังของลู่เฉิงฮ่าว ไม่รู้ว่าฉู่เซียวเซียวคิดมากไปหรือเปล่า โดยเธอรู้สึกว่าหากครั้งนี้ลู่เฉิงฮ่าวกลับไปแล้ว เขาก็จะไม่กลับมาหาเธออีก

ดังนั้น ฉู่เซียวเซียวจำเป็นจะต้องทำให้ลู่เฉิงฮ่าวอยู่ที่นี่ให้ได้ !

ฉู่เซียวเซียวคิดขึ้นพลางรีบวิ่งเข้าไปหาลู่เฉิงฮ่าวและพูดขึ้นว่า”เฉิงฮ่าว ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว คุณอย่ากลับไปเลยนะ ”

ตลอดสองปีมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่เซียวเซียวพูดออกมาเพื่อรั้งตัวลู่เฉิงฮ่าวไว้

เมื่อลู่เฉิงฮ่าวได้ยินคำพูดที่พยายามรั้งเขาให้อยู่ที่นี่ของฉู่เซียวเซียว เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย ในเวลาต่อมา น้ำเสียงที่ไพเราะของฉู่เซียวเซียวก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง “เฉิงฮ่าว ทางด้านข้างมีห้องรับแขกอยู่ คุณนอนในห้องนอนใหญ่เถอะนะ เดี๋ยวฉันจะไปนอนในห้องรับแขกเอง”

คำพูดประโยคนี้ของฉู่เซียวเซียว ได้ขจัดความหวาดระแวงในใจของลู่เฉิงฮ่าวให้หมดไปได้ในทันที

ลู่เฉิงฮ่าวไม่ชอบพูดเรื่องความรัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้หญิงที่เป็นคู่นอนของเขา

คู่นอนก่อนหน้านี้ทั้งหมดล้วนแต่ถูกลู่เฉิงฮ่าวทิ้ง เพราะพวกเธอดันตกหลุมรักเขาจริงๆ

ในสายตาของ ลู่เฉิงฮ่าวมีแค่เรื่องบนเตียง ส่วนเรื่องความรักนั้นเป็นเรื่องตลกสำหรับเขา

ลู่เฉิงฮ่าวค่อยๆผลักฉู่เซียวเซียวออกห่างจากตัวเขา วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว และแม้ว่าบ้านที่ฉู่เซียวเซียวพักอาศัยจะอยู่ห่างจากเขาไม่มาก แต่ก็ต้องใช้เวลาขับรถประมาณครึ่งชั่วโมง

ในตอนนี้ลู่เฉิงฮ่าวต้องการเพียงแค่อยากพักผ่อน เขาขี้เกียจที่จะทรมานตัวเองแล้ว ดังนั้นเมื่อเขาได้ฟังคำพูดประโยคนั้นของฉู่เซียวเซียว เขาจึงตอบกลับไปว่า”เธอนอนในห้องนอนใหญ่เถอะ เดี๋ยวฉันจะไปนอนที่ห้องรับแขกทางด้านข้างเอง ”

เตียงในห้องนอนใหญ่เต็มไปด้วยกลิ่นของฉู่เซียวเซียว แล้วแบบนี้ลู่เฉิงฮ่าวจะนอนหลับได้อย่างไร

เมื่อฉู่เซียวเซียวได้ยินลู่เฉิงฮ่าวตอบตกลงว่าจะพักอยู่ที่นี่ เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้น จากนั้นเธอก็ไปทำความสะอาดห้องรับแขกเพื่อให้ลู่เฉิงฮ่าวได้พักผ่อนที่นั่นด้วยตัวเอง

หลังจากที่ฉู่เซียวเซียวทำความสะอาดห้องเสร็จแล้ว ลู่เฉิงฮ่าวก็บอกให้ฉู่เซียวเซียวออกไปจากห้อง แล้วตัวเองก็ไปอาบน้ำ จากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียง เขาพลิกตัวไปมาอยู่สักพัก แล้วก็ผล็อยหลับไป

ทางลู่เฉิงฮ่าวได้ผล็อยหลับไปแล้ว แต่ฉู่เซียวเซียวกลับมีอาการนอนไม่หลับ

ฉู่เซียวเซียวนอนไม่หลับจนถึงเช้า เป็นเวลาสองปีแล้วที่เธออยู่ข้างกายของลู่เฉิงฮ่าว สองปีมานี้ เธอไม่เคยเห็นลู่เฉิงฮ่าวเป็นแบบนี้มาก่อน แม้ว่าในตอนที่บริษัทของลู่เฉิงฮ่าวกำลังเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่ ฉู่เซียวเซียวก็ไม่เคยเห็นลู่เฉิงฮ่าวเป็นแบบนี้เลย

ฉู่เซียวเซียวขมวดคิ้วแน่น เมื่อคิดถึงเรื่องวิกฤตที่เกิดขึ้นในครั้งก่อน!

ในช่วงระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา มันเพียงพอแล้วที่ฉู่เซียวเซียวจะรู้ใจลู่เฉิงฮ่าวในทุกๆเรื่อง

ฉู่เซียวเซียวรู้ดีว่าลู่เฉิงฮ่าวเกลียดผู้หญิงที่มาตกหลุมรักเขา แต่ฉู่เซียวเซียวก็เป็นคนที่ฉลาดเอามากๆ เพราะในตอนที่เธออยู่ต่อหน้าของลู่เฉิงฮ่าว เธอก็จะระมัดระวังความรู้สึกของตัวเองเป็นพิเศษ

คนที่มีใบหน้าหล่อเหล่า ร่ำรวย แถมยังใจกว้างกับผู้หญิงแบบลู่เฉิงฮ่าว แม้ว่าจะดูเจ้าชู้ไปนิดหน่อย แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะทำให้ผู้หญิงคนไหนสามารถปฏิเสธเขาได้