ราชันย์หน่วยรบมังกร - ตอนที่ 42.2

หลังจากนั้นไม่นาน เสี่ยวเฉิงก็พลันเหวี่ยงหมัดไปที่เป้าหมายตรงหน้า

ตัวเลขที่ปรากฎขึ้นมาบนจอแสดงผลคือ 165 กิโลกรัม…

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…” ทั้งนายน้อยโจวและเพื่อนชายอีกสองคนพลันส่งเสียงหัวเราะอย่างดังออกมาทันทีที่เห็นเช่นนั้น

ทั้งนี้ ค่าการออกแรงระหว่าง 130 ถึง 180 นั้นถือเป็นระดับความแข็งแกร่งของคนทั่วไป อีกทั้ง หมัดของเสี่ยวเฉิงก็มีแรงแค่ 165 เท่านั้น อันที่จริง แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้อีกฝ่ายหัวเราะเยาะเย้ยใส่

ทันทีที่ครูฝึกสาวเห็นว่าชายทั้งสามหันไปสนใจเสี่ยวเฉิงแทน เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ถึงกระนั้น มันก็ถือว่ายังเป็นเรื่องดีที่นายทหารทั้งสองถูกทำให้ขายหน้าในวันนี้ บางที เหตุการณ์นี้อาจจะเป็นตัวผลักดันให้ทั้งสองตั้งใจฝึกฝนตัวเองให้หนักขึ้นในอนาคต ถ้าวันนั้นมาถึง นายทหารทั้งสองก็อาจจะไม่ทำให้ครูฝึกสอนระดับเหรียญทองคนนี้ต้องอับอายแล้วก็ได้

“ไปกันเถอะ” ครูฝึกสาวกล่าวคำพูดกับทหารทั้งสองและเดินไปที่ประตูทางออก

ทว่า ทันที่ที่เธอก้าวเท้าออกไปได้เพียงแค่สามก้าว… เสี่ยวเฉิงก็พลันเหวี่ยงหมัดตรงไปที่เป้าหมายอีกครั้ง

ทันใดนั้น ตัวเลขบนจอแสดงผลก็พุ่งขึ้นเป็น 198 ทันที!

ในตอนนั้นเอง ครูฝึกสาวพลันหรี่ตาลงเล็กน้อย แม้แต่นายน้อยโจวกับเพื่อนชายอีกสองคนข้างกายก็แทบจะสำลักน้ำลายตัวเองออกมาทันทีที่เห็นคะแนนใหม่ นอกจากนั้น ทหารทั้งสองนายที่อยู่หลังครูฝึกสาวก็พลันประหลาดใจด้วยเช่นกัน

หลังจากนั้นไม่นาน เสี่ยวเฉิงก็พลันถอยหลังและซัดหมัดไปที่เป้าหมายอีกครั้ง

ปัง!

228!

ในคราวนี้ ทุกคนต่างก็ตกใจและเริ่มสงสัยแล้วว่าเครื่องไดนาโมมิเตอร์นั้นเสียหรือไม่? เกิดอะไรขึ้นกับคะแนนของเสี่ยวเฉิงกัน?

หลังจากนั้น เสี่ยวเฉิงก็พลันสะบัดมือและส่งหมัดเข้าไปที่เป้าหมายอีกครั้ง!

288!

ทันใดนั้น รูม่านตาของครูฝึกสาวก็พลันขยายใหญ่ขึ้น เธอพลันจ้องมองไปที่เสี่ยวเฉิงด้วยความตกใจยิ่งกว่าเดิม

ทหารใหม่ทั้งสองก็พลันกลืนน้ำลายลงคอด้วยความตกใจเช่นกัน พวกเขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้น… ทั้งสโมสรนั้นเงียบมาก เงียบเสียจนแทบจะได้ยินเสียงเข็มหล่นเลยด้วยซ้ำ

หลังจากนั้นไม่นาน เสี่ยวเฉิงก็เดินถอยหลังและเหวี่ยงหมัดไปที่เป้าหมายอีกครั้ง!

368!

เขาก้าวถอย และซัดหมัดไปอีกครั้ง!

455!

และอีกครั้ง!

750!

ในตอนนั้นเอง ทุกคนที่มองดูเสี่ยวเฉิงก็พลันตัวแข็งทื่อ โดยเฉพาะนายน้อยโจวและเพื่อนชายในกลุ่มอีกสองคน ทั้งสามพลันรู้สึกหนาวสั่นและหวาดกลัวไปถึงกระดูกสันหลัง

ทันใดนั้น ทั้งสามก็พลันตระหนักถึงบางสิ่ง… หมัดของเสี่ยวเฉิงนั้นสามารถเปลี่ยนพวกเขาทั้งสามให้กลายเศษผักเศษปลาได้เลยหรือไม่?

อันที่จริง แค่แรงหมัด 450 กิโลกรัมของนักมวยระดับโลกอย่างไทสันเองก็สามารถคว่ำใครสักคนได้แล้ว แต่สำหรับแรงหมัด 750 กิโลกรัมของเสี่ยวเฉิง…

ทว่า เสี่ยวเฉิงเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย

แต่คราวนี้ เสี่ยวเฉิงพลันง้างกำปั้นไปข้างหลังราวกับกำลังดึงหนังสติ๊ก ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะเป็นการเหวี่ยงหมัดครั้งสุดท้ายของเสี่ยวเฉิงแล้ว ทันใดนั้น ครูฝึกสาวที่กำลังจะเดินจากไปตั้งแต่ตอนแรกก็พลันจ้องมองไปยังเสี่ยวเฉิงอย่างไม่ละสายตา

อันที่จริง ไม่มีใครกล้าที่จะกระพริบตาเลยด้วยซ้ำ

หลังจากนั้นไม่นาน เสี่ยวเฉิงก็พลันออกแรงเหวี่ยงหมัดลูกสุดท้ายไปยังเป้าหมาย แรงหมัดของเสี่ยวเฉิงนั้นทำให้เครื่องวัดพละกำลังขนาดยักษ์ถึงกับสั่นอย่างรุนแรง

ไม่นานนัก ตัวเลขที่ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอก็ทำให้ทุกคนตกใจไม่น้อย

1257!

ทั้งสโมสรนั้นเงียบเสียจนเสี่ยวเฉิงได้ยินเสียงของทุกคนกลืนน้ำลาย

เสี่ยวเฉิงมองไปยังกำปั้นของตัวเอง เขาพลันรู้สึกว่าเหมือนจะขาดอะไรไปสักอย่าง… ใช่แล้ว กระโดดไง!

ทันใดนั้น เสี่ยวเฉิงก็ก้าวถอย เขาเดินถอยหลังจนไปชนกับนายน้อยโจวโดยไม่ได้ตั้งใจ “ช่วยหลบออกไปหน่อย”

ก่อนที่เสี่ยวเฉิงจะพูดจบ นายน้อยโจวก็พลันถอยหนีอย่างรวดเร็วราวกับเจอร์รี่ที่กำลังจะหนีทอม… ราวกับเสี่ยวเฉิงนั้นเป็นเครื่องบดเนื้ออันทรงพลัง

หลังจากนั้นไม่นาน เสี่ยวเฉิงที่อยู่ห่างจากเครื่องไดนาโมมิเตอร์ประมาณหนึ่งเมตรก็พุ่งตัวไปด้านหน้าพร้อมกระโดดสูง กำปั้นของเสี่ยวเฉิงที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศพลันกระแทกลงไปที่เป้าหมาย

ตู้ม! ควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจากตัวเครื่องพร้อมกับเสียงไฟฟ้าที่รัดวงจร ทว่า เครื่องไดนาโมมิเตอร์ก็กลับกลายเป็นเศษเหล็กและถูกไฟคลอกไปแล้ว

ทางด้านหลังของเสี่ยวเฉิง ทุกคนรวมถึงครูฝึกสาวผู้เย็นชาพลันอ้าปากค้างด้วยความตกใจทันทีที่มองไปยังเครื่องไดนาโมมิเตอร์ที่กลายเป็นเศษเหล็ก

เครื่องไดนาโมมิเตอร์ถูกทำลายด้วยหมัดเดียว? ให้ตายเถอะ! หมัดสุดท้ายของเสี่ยวเฉิงเมื่อครู่นั้นทรงพลังขนาดไหนกัน?

ทันทีที่เห็นว่าเครื่องไดนาโมมิเตอร์พังไปแล้ว เสี่ยวเฉิงเองก็พลันเบิกตากว้างออกมาเช่นกัน

“ไม่เอาน่า! แล้วแบบนี้จะรู้ผลของหมัดสุดท้ายได้ยังไงกัน?”

ทว่า ทันทีที่เสี่ยวเฉิงตระหนักได้ว่าตนเองได้ทำลายเครื่องไดนาโมมิเตอร์จนกลายเป็นเศษเหล็ก เขาก็รีบเดินจากไปราวกับไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น… เสี่ยวเฉิงพลันเดินออกไปทางประตูพร้อมกับทิ้งให้คนจำนวนมากต้องจมอยู่กับความรู้สึกทึ่งและตกตะลึง

***

ปล. ผู้แปลเปลี่ยนจากตัวอักษรเป็นตัวเลขให้แล้วนะครับ เวลาอ่านจะได้เห็นภาพและสนุกมากขึ้น