ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล - ตอนที่ 2543 หลุมมรณะ

ตอนที่ 2543 หลุมมรณะ
วัวคลั่งเดินนำทางอยู่ด้านหน้า พวกของหลี่ชิเย่ก้าวเดินไปข้างหน้าตลอดทาง การเดินอยู่ท่ามกลางคุกหลวงดึกดำบรรพ์เหมือนว่าเวลาได้หยุดนิ่งลงอย่างนั้น เวลาพันปีเหมือนชั่วพริบตาเดียว หมื่นปีเหมือนนาที ดังนั้น การที่พวกของหลี่ชิเย่ก้าวเดินไปตลอดทางก็ไม่รู้ว่าเวลาได้ผ่านไปนานเท่าไรแล้ว

“คุณชาย อยู่ข้างหน้านี่แหละ” หลังจากเดินไปนานเท่าไรไม่รู้ วัวคลั่งได้หยุดเดินมองไปข้างหน้า และรีบกล่าวกับหลี่ชิเย่

หลี่ชิเย่แหงนหน้าขึ้นมอง เห็นเพียงข้างหน้าปรากฏกลิ่นอายชั่วร้ายรุนแรงเป็นลูกๆ เสมือนดั่งพายุฝนฟ้าคะนองอย่างนั้น

ข้างหน้าเป็นหลุมลึกขนาดยักษ์ ยามที่กลิ่นอายชั่วร้ายเป็นลูกๆ พุ่งขึ้นมาอย่างรุนแรงนั้น เสมือนดั่งต้องการฉีกทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงนี้ให้ขาด ซึ่งกลิ่นอายชั่วร้ายคล้ายดั่งพายุฝนฟ้าคะนองที่ต้องการฉีกพื้นพสุธาให้ขาดอย่างนั้น

ภายใต้กลิ่นอายชั่วร้ายที่น่ากลัวเช่นนี้ เหมือนว่าสิ่งมีชีวิตใดๆ ที่เหยียบย่างเข้าไปในหลุมขนาดยักษ์ก็ต้องถูกกลิ่นอายชั่วร้ายนี้ฉีกจนแหลกละเอียด เหมือนว่ากลิ่นอายชั่วร้ายนี้ไม่อาจต้านมันได้อย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดก็ตาม ท่ามกลางกลิ่นอายชั่วร้ายนี้แล้วก็ต้องถูกฉีกจนเป็นผุยผงในพริบตาเดียว

หลุมยักษ์นี้เสมือนหนึ่งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ เดิมทีท่ามกลางคุกหลวงดึกดำบรรพ์สามารถมองเห็นทรายได้ทุกหนทุกแห่ง แต่ทว่า ท่ามกลางหลุมยักษ์นี้กลับมองไม่เห็นเม็ดทราย ที่ตรงนี้คือหลุมใหญ่ที่เป็นหิน โดยหลุมยักษ์นี้ดูพร่างพราวเสมือนดั่งเป็นคริสตัลมีความงดงามอย่างยิ่ง โดยเฉพาะขณะที่ผลึกคริสตัลของหลุมยักษ์นี้ส่งประกายแวบวับนั้น คล้ายดั่งเป็นอัญมณีแต่ละเม็ดที่คอยประดับประดาโลกใบนี้อย่างนั้น

สิ่งที่ทำให้นึกไม่ถึงก็คือ หลุมขนาดยักษ์ที่มีกลิ่นอายชั่วร้ายรุนแรงแช่นนี้กลับแลดูงดงามอย่างยิ่ง หลุมยักษ์ทั้งหลุมล้วนแล้วแต่เป็นผลึกคริสตัลทั้งสิ้น ซึ่งจุดนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ผู้คนยากจะจินตนาการได้

หลี่ชิเย่ที่จ้องมองหลุมยักษ์หลุมนี้แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง ลิ้มลองรสชาติของอากาศอย่างละเอียด พยักหน้าทีหนึ่งและกล่าวว่า “ใช่ที่นี่แล้ว”

“หากจะกล่าวว่าในคุกหลวงดึกดำบรรพ์มีสถานที่อะไรที่แปลกประหลาดล่ะก็ แน่นอนว่าจะต้องเป็นที่นี่” เทพไฉไลหงส์พิษก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ขณะที่พวกเราถูกกักขังอยู่ในนี้ นอกจากที่ตรงนี้แล้ว โดยภาพรวมได้ขุดค้นทั่วทั้งคุกหลวงดึกดำบรรพ์ลึกลงไปใต้ดิน แต่ก็ไม่พบสิ่งใดเลย”

‘คุกหลวงดึกดำบรรพ์’ หลี่ชิเย่มองดูหลุมยักษ์ที่อยู่ตรงหน้า ยิ้มเรียบเฉยและกล่าวว่า “ที่ตรงนี้คือคุกหลวงโดยแท้ การเผาผลาญทุกอย่างล้วนแล้วแต่เริ่มต้นจากที่ตรงนี้”

หลุมยักษ์ที่พราวพร่างอยู่ตรงหน้า ตัวของหลุมยักษ์เสมือนดั่งเป็นหินผลึกคริสตัลชิ้นหนึ่ง ความจริงแล้ว สิ่งที่ทำให้ผู้คนไม่สามารถจินตนาการได้ก็คือ การเผาไหม้ที่น่ากลัวเริ่มต้นที่ตรงนี้ เนื่องเพราะมีการเผาไหม้ที่น่ากลัวนี้นี่เอง จึงมีทรายที่อยู่ในคุกหลวงดึกดำบรรพ์ อีกทั้งทรายทุกเม็ดล้วนแล้วแต่เป็นเม็ดผลึกคริสตัลทั้งสิ้น

เนื่องเพราะการเผาไหม้เริ่มต้นขึ้นที่ตรงนี้ ไฟโลกันตร์ที่น่ากลัวเผาไหม้เป็นเวลานานมากเกินไป จึงได้เผาที่ตรงนี้จนกลายเป็นหลุมลึกขึ้นมาหลุมหนึ่ง เผาดินจนกลายเป็นผลึกคริสตัล หากยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่แน่นักไฟโลกันตร์ที่น่ากลัวอาจสามารถเผาพื้นพสุธาจนทะลุก็เป็นได้

“ความหมายของคุณชายก็คือ คุกหลวงดึกดำบรรพ์เคยกักขังผู้ที่ดำรงอยู่ในฐานะปราศจากผู้ต่อกรคนหนึ่งจริงๆ รึ?” ปิ้งจวินจับคำพูดของหลี่ชิเย่ได้มานิดหนึ่ง อดที่จะผวาจนขนลุกซู่

ปิ้งจวินนั้นเมื่อเทียบกับพวกวัวคลั่ง มังกรทองแปดแขนแล้ว ไม่เพียงแต่มีความแข็งแกร่งกว่ากันมากเท่านั้น ทั้งยังมีความรู้มากกว่า ในเวลานี้เขาเองก็ตระหนักได้ว่าคุกหลวงดึกดำบรรพ์เคยถูกเผาผลาญมาก่อน และเนื่องเพราะการเผาผลาญที่สยองขวัญอย่างยิ่งนี้เอง จึงเป็นที่มาของคุกหลวงดึกดำบรรพ์ในสภาพเช่นนี้

“สำหรับคุกหลวงดึกดำบรรพ์แล้ว พวกเจ้าเป็นเพียงยุงที่ตกลงมาเท่านั้นเอง มันคือสถานที่ที่สำหรับพันธนาการเสือเลยนะ” หลี่ชิเย่ยิ้มเฉยเมย

พลันที่หลี่ชิเย่พูดคำๆ นี้ออกมา ทำให้พวกของอวี่เหยียนเซินต่างยิ้มเจื่อนๆ ถ้าหากเป็นคนอื่นที่พูดคำๆ นี้ออกมาพวกเขาต้องไม่ยอมรับแน่นอน จะอย่างไรเสียพวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของแดนลัทธิราชันแล้ว ทอดสายตามองออกไปในแดนลัทธิราชัน ผู้ที่เหนือกว่าพวกเขามีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

แต่ว่า เวลานี้พวกเขาไม่มีอารมณ์อย่างสิ้นเชิงแล้วเมื่อคำพูดนี้ออกจากปากของหลี่ชิเย่สามารถเอาชนะพวกเขาได้อย่างง่ายดาย ช่วงห่างตรงนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถก้าวข้ามได้อยู่แล้ว

“หลุมขนาดยักษ์นี้…” ในเวลานี้ เหมือนปิ้งจวินจะตระหนักอะไรได้บางอย่าง อดที่จะจ้องมองหลุมยักษ์ที่อยู่ตรงหน้า มองดูกลิ่นอายชั่วร้ายที่พุ่งขึ้นมาอย่างรุนแรง และพึมพำขึ้นมา

ภายในใจของปิ้งจวินอดที่จะหวาดหวั่นพรั่นพรึงไม่ได้ เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้เช่นนี้ สิ่งมีชีวิตที่ถูกพันธนาการอยู่ในนี้คือผู้ดำรงอยู่ในฐานะเช่นใดกันแน่ ถึงกับมีความน่ากลัวถึงเพียงนี้

ในเวลานี้เอง ปิ้งจวินก็ตระหนักถึงเหตุผลคำพูดนั้นของหลี่ชิเย่ได้อย่างแท้จริง เป็นความจริงที่คุกหลวงดึกดำบรรพ์ไม่ได้สร้างขึ้นเพื่อบุคคลระดับเช่นพวกเขา เหมือนดั่งที่หลี่ชิเย่ได้พูดเอาไว้อย่างนั้น พวกเขาเป็นเพียงยุงตัวหนึ่งที่ตกลงมาอยู่ในคุกหลวงดึกดำบรรพ์เท่านั้นเอง

“พวกเจ้าล้วนแล้วแต่รออยู่ตรงนี้ ข้าจะเข้าไปดูสักหน่อย” หลี่ชิเย่สั่งการพวกของปิ้งจวินคำหนึ่ง จากนั้นก้าวเท้าก้าวเดียวเข้าไปยังหลุมยักษ์นั่น

ตูม.. ไอรีนโนเวล.เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ขณะที่หลี่ชิเย่ก้าวเท้าเข้าไปในหลุมยักษ์นั้น พลันระเบิดกลิ่นอายที่น่ากลัวยอดเยี่ยมยากจะหาใดเทียม พริบตาเดียวนั่นเอง ต้นโลกดึกดำบรรพ์สั่นไหว หมื่นสัจธรรมได้ทิ้งตัวลงมา ฟ้าดินปกป้องคุ้มครอง นาทีนี้หลี่ชิเย่คือผู้บงการสูงสุด คือผู้ยิ่งใหญ่นับแต่อดีตเป็นต้นมา เหล่าชั้นฟ้าและเทพมารล้วนแล้วแต่ดุจดั่งมดปลวกที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา

ในพริบตาเดียวนั่นเอง หนึ่งนึกคิดของหลี่ชิเย่ให้กำเนิดหมื่นแดน หนึ่งการมองของเขารินไหลหมื่นชาติ แค่การเคลื่อนไหวของเขาก็สามารถสร้างสรรค์ทุกสิ่ง นาทีนี้เขาจึงเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่สูงสุด ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่ต้องหมอบคลานอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา

การที่หลี่ชิเย่ได้ระเบิดกลิ่นอายที่น่ากลัวปราศจากผู้เทียบเทียมขึ้นมากะทันหัน พลันทำเอาพวกของปิ้งจวินรู้สึกตระหนกอย่างยิ่ง พริบตาเดียวนี้แม้แต่พวกวัวคลั่งที่หยิ่งยโสยังรู้สึกตนเองหายใจไม่ออก ภายใต้กลิ่นอายของผู้บงการสูงสุดพวกเขาถึงกับขวัญหนีดีฝ่อ เสมือนดั่งวิญญาณแตกสลายอย่างนั้น

นาทีนี้ แม้แต่ขาทั้งสองข้างของมังกรทองแปดแขนที่แข็งแกร่งยังไม่เอาไหน ถึงกับสั่นเทาทีหนึ่ง ทำให้พวกเขาอดหวาดผวาจนขนลุกซู่ไม่ได้

ในพริบตาเดียวนั่นเอง พวกเขาจึงตระหนักได้ว่า การลงมือของหลี่ชิเย่ก่อนหน้านั้นไม่ได้ใช้กำลังเต็มที่ กระทั่งเป็นการตามอารมณ์เท่านั้น นี่แหละจึงเป็นกำลังที่น่ากลัวที่สุดของหลี่ชิเย่

“นี่ นี่คือระดับปฐมบรรพบุรุษของแดนลัทธิเซียนกระมัง?” ภายในใจของเทพไฉไลหงส์พิษรู้สึกสั่นเทาทีหนึ่งและรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

ตัวของเทพไฉไลหงส์พิษนั้นนับว่าเป็นคนที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาอยู่แล้ว นาทีนี้นางก็ตื่นตระหนกจนอกสั่นขวัญหาย ภายใต้พลังที่น่ากลัวปราศจากผู่เทียบเทียมเช่นนี้ นางเองก็หมดอารมณ์แล้วโดยสิ้นเชิง

“เกรงว่าต่อให้ไม่ใช่ก็คงไม่ห่างเท่าไรแล้ว” อวี่เหยียนเซินเกือบจะลืมโบกพัดในมือของตนเองแล้ว มองดูภาพนี้ด้วยความเหม่อลอย

“ไม่ นี่หาใช่ไม่ไกล อย่างน้อยที่สุดคือเริ่มต้นที่แดนลัทธิเซียน กระทั่งอาจจะสูงกว่า” ท่าทางของปิ้งจวินดูหนักแน่นจริงจังยิ่งนัก

“ระดับปฐมบรรพบุรุษแดนลัทธิเซียนคือสูงที่สุดแล้วมิใช่รึ? ตลอดกาลที่ผ่านมาแดนสามเซียนของพวกเรา ระดับปฐมบรรพบุรุษขั้นนี้ก็มีอยู่ไม่มากนัก” วัวคลั่งถึงกับตะลึงนิดหนึ่งเมื่อได้ยินคำพูดของปิ้งจวิน

“เคยได้ยินสามเซียนหรือไม่?” ปิ้งจวินเอ่ยขึ้นช้าๆ

“สามเซียนเป็นเพียงตำนานเท่านั้น” มังกรทองแปดแขนอดที่จะกล่าวว่า “ถือเอาจริงจังไม่ได้ บันทึกเกี่ยวกับสามเซียนล้วนแล้วแต่ อยู่ในรูปของเทพนิยาย ไม่สามารถทำการศึกษาได้”

“เรื่องราวบางอย่างในโลกพูดยาก” สายตาของปิ้งจวินดูลึกล้ำ กล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “พวกเราไม่รู้ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มี โลกนี้มีเรื่องราวมากมายมักจะมีเหตุแห่งการเกิดแฝงอยู่เสมอๆ ในเมื่อมีตำนานเช่นนี้ มีเทพนิยายเช่นนี้ ย่อมต้องมีต้นเหตุของมัน”

“หรือความหมายของปิ้งจวิน คุณชายคือระดับสามเซียนอย่างนั้นรึ?” เทพไฉไลหงส์พิษอดที่จะกล่าวขึ้น

“ไม่รู้” ปิ้งจวินส่ายหน้าเบาๆ และกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “สรุปก็คือ กำลังความสามารถของคุณชายลึกล้ำยากจะหยั่งถึง เกรงว่ารุ่นพวกเราไม่อาจเอื้อมถึงได้ตลอดกาล การศิโรราบและสยบอยู่ใต้เขาเป็นการกระทำที่ชาญฉลาด หากเปลี่ยนเป็นช่วงปรกติเกรงว่าจะไม่มีโอกาสเช่นนี้”

“บนโลกใบนี้เสือหมอบมังกรเร้นกาย ลึกล้ำยากจะหยั่งถึงนะเนี่ย” อวี่เหยียนเซินอดที่จะทอดถอนใจหัวเราะและกล่าวว่า “ก่อนหน้านั้นพวกเรามองว่าฮ่องเต้ไท่ชิงคือศัตรูผู้แข็งแกร่ง แต่ทว่า ในสายตาของผู้ดำรงอยู่ในฐานะหนึ่งบางคน ฮ่องเต้ไท่ชิงนับเป็นอะไรได้ สำหรับระดับปฐมบรรพบุรุษที่สูงเด่นอยู่ในแดนลัทธิเซียน ฮ่องเต้ไท่ชิงเป็นเพียงผู้บำเพ็ญตนธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้นเอง ท่ามกลางโลกที่เป็นหมื่นเป็นล้าน ทักษะน้อยนิด วาสนาน้อยนิดของพวกเราก็แค่มดปลวกเท่านั้นเอง”

เมื่ออวี่เหยียนเซินพูดคำพูดเช่นนี้ออกมา ทำให้พวกมังกรทองแปดแขนต่างนิ่งเงียบ แม้แต่วัวคลั่งที่มีอารมณ์มุทะลุในขณะนี้ก็หมดอารมณ์อย่างสิ้นเชิง

แรกเริ่มเดิมที ภายในใจของพวกเขาไม่ยอมรับเมื่อหลี่ชิเย่บอกว่าพวกเขาคือมดปลวก จะอย่างไรเสียทอดสายตามองไปในแดนลัทธิราชัน ผู้ที่แข็งแกร่งมากกว่าเขานั้นมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

แต่ว่า มาวันนี้เมื่อเปรียบกับหลี่ชิเย่แล้ว พวกเขาล้วนแล้วแต่รู้สึกว่าตนเองนั้นสลดและอับแสง เหมือนหนึ่งเป็นมดปลวกจริงๆ อดีตที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา อดีตที่ถือดี เรียกได้ว่าหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ในขณะนี้ หลี่ชิเย่ที่ก้าวเท้าเข้าไปในหลุมยักษ์ ภายใต้การคุ้มครองของพลังที่แข็งแกร่งปราศจากผู้เทียบเทียม เขาลุยฝ่าเข้าไปโดยตลอด กลิ่นอายชั่วร้ายคำรามอย่างบ้าคลั่ง แต่ว่า หลี่ชิเย่ที่อยู่ภายใต้การคุ้มครองของพลังที่แข็งแกร่งปราศจากผู้เทียบเทียม ไม่สามารถทำให้หลี่ชิเย่บาดเจ็บแม้แต่น้อยนิด

จะอย่างไรเสียหลี่ชิเย่เป็นผู้ที่เคยผ่านทะเลฟ้าผ่ามาแล้ว กลิ่นอายชั่วร้ายเพียงเท่านี้ไหนเลยจะทำอะไรตัวเขาได้?

ความจริงแล้ว สิ่งที่น่ากลัวมากที่สุดท่ามกลางหลุมยักษ์นี้หาใช่กลิ่นอายชั่วร้ายไม่ แต่เป็นภาพความเพ้อฝันที่มาจากจินตนาการ หรือจะกล่าวว่ามันคือความยั่วยวนอย่างหนึ่ง

หลังจากที่หลี่ชิเย่ก้าวเท้าเข้าไปยังหลุมยักษ์แล้ว ก็ได้ปรากฏเสียงร้องแอะโวยวายเสียงหนึ่งดังขึ้นที่ข้างหู เสียงลักษณะเช่นนี้ทำให้ภายในใจของผู้คนบังเกิดความร้อนรน ความโกรธ ความโกรธแค้นที่เกิดขึ้นในอดีต ความไม่ยินยอม ทั้งหมดจะปรากฏขึ้นภายในใจทีละอย่างๆ ทำให้ผู้คนเกิดอารมณ์คลุ้มคลั่งขึ้นมา

ภายใต้การปลุกปั่นเช่นนี้ เหมือนหนึ่งศัตรูในอดีตปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าอย่างนั้น ทำให้บังเกิดความโกรธขึ้นมาอย่างรุนแรง ทำให้ต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน การที่ศัตรูโคจรมาพบกันย่อมมีความโกรธมากเป็นพิเศษ อยากจะพุ่งเข้าไปจัดการฉีกเขาให้ละเอียดเป็นชิ้นๆ ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

จากการที่ก้าวลึกเข้าไปมากขึ้นๆ ความร้อนรนกระสับกระส่ายเช่นนี้ก็จะยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นๆ มันส่งผลกระทบต่อจิตแห่งการบำเพ็ญเพียร สั่นคลอนต่อปณิธานของเจ้า ด้วยความโกรธแค้น และความบ้าคลั่งสายนั้นจะแผ่กระจายอย่างบ้าคลั่งภายในส่วนลึกของจิตใจ และอาละวาดต่อจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของเจ้าอย่างบ้าคลั่ง กัดกร่อนปณิธานของเจ้า

ภายใต้ความร้อนรนกระสับกระส่ายเช่นนี้ ต่อให้เป็นผู้ที่มีความแข็งแกร่งมากกว่านี้ก็มักจะก้าวไปสู่ความบ้าคลั่งภายในจิตใจได้เสมอๆ

มิน่าเล่าพวกของวัวคลั่งจึงได้บอกว่า การก้าวเข้าไปยังหลุมยักษ์จะทำให้คนเสียสติ เนื่องเพราะความร้อนรนกระสับกระส่ายเช่นนี้จะคอยยุยงให้ผู้คนปลดปล่อยเพลิงแห่งความโกรธของตนออกมา ต้องการระเบิดความไม่เป็นธรรมต่างๆ ที่ได้รับมาในอดีตออกมาในทันที

ภายใต้อารมณ์เช่นนี้มักจะทำให้คนขาดสติ ทำให้บังเกิดความรู้สึกเชื่อมั่นในความรู้สึกของบุญคุณความแค้นที่เกิดขึ้น จากการที่ก้าวเดินลึกเข้าไปมากยิ่งขึ้นเท่าใด ความรู้สึกที่ยั่วยวนเช่นนี้ก็จะมากยิ่งขึ้น

ขณะที่เดินอยู่ท่ามกลางหลุมยักษ์นี้ แม้ว่าความความร้อนรนกระสับกระส่ายเช่นนี้จะพยายามยุยงเต็มที่ พยายามปลุกปั่นอย่างบ้าคลั่ง แต่ว่า กล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้วล้วนแล้วแต่ไม่ส่งผลกระทบแต่อย่างใด

จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของเขาแกร่งยิ่งกว่าเหล็ก ไม่สามารถสั่นคลอนได้ การปลุกปั่นลักษณะเช่นนี้ไหนเลยจะส่งผลกระทบต่อเขาได้เล่า?

………………………………………………