ราชันเทพเก้าสุริยัน Nine Sun God King - ตอนที่ 755 ช่องว่างกาลอวกาศ

ตอนที่ 755 ช่องว่างกาลอวกาศ
หลังฉินหยุนได้รับกระบี่ศักด์ิสิทธ์ิวิญญาณปรโลก โดยทันที เขาได้
บอกกล่าวต่อเหยาเฟิง หลังจากที่ได้รับฟัง นางจึงออกมาจากวิญญาณ
เทวะเก้าตะวัน ยามที่ฉินหยุนได้เห็นนางออกมา เขาจึงส่งกระบี่
ศักด์ิสิทธ์ิวิญญาณปรโลกให้แก่เหยาเฟิง
เหยาเฟิงพิจารณามันและกล่าว “สมกับเป็นอาวุธศักด์ิสิทธ์ิอันทรง
อำนาจ ย้อนกลับไปตอนนั้น จอมจักรพรรดิอสูรเซียนได้ใช้ครึ่งชีวิต
เพื่อสร้างความเสียหายแก่กระบี่เล่มนี้! กระทั่งว่าเสียหายหนักหนา
มันก็ยังดียิ่งกว่าอาวุธทั้งหลาย!”
“ฉินหยุน เจ้ามีวิญญาณเทวะเก้าตะวัน ย่อมสามารถใช้ซ่อมแซมมัน
ได้อย่างรวดเร็ว!”
ฉินหยุนยิ้มกล่าว “กระบี่ศักด์ิสิทธ์ิวิญญาณปรโลกที่เสียหาย เทียบ
กับอุปกรณ์เต๋าและอุปกรณ์ราชันเป็นอย่างไร?”
เหยาเฟิงส่งคืนกระบี่แก่ฉินหยุนและกล่าว “ข้าไม่มั่นใจนัก หากมี
โอกาส เจ้าจงทดลองดู!”
นางหันมองรอบและกล่าว “เพราะกระบี่ศักด์ิสิทธ์ิวิญญาณปรโลก
ได้รับความเสียหาย จอมจักรพรรดิปรโลกจึงถูกบีบบังคับให้ต้องมา
ที่นี่! ตามความทรงจำของจอมจักรพรรดิอสูรเซียน จอมจักรพรรดิ
ปรโลกถูกสังหารที่นี่โดยการร่วมมือโจมตี!”
“จะบอกว่าจอมจักรพรรดิปรโลกยังมีโอกาสรอดชีวิตหรือ?” ฉินหยุน
ตระหนก เขาเร่งรีบกระชับกระบี่ศักด์ิสิทธ์ิวิญญาณปรโลกเอาไว้แน่น
“เจ้าทดลองดู ว่ากระบี่ศักด์ิสิทธ์ิวิญญาณปรโลกมีความสามารถสัมผัส
ถึงเจ้านายที่ยังคงอยู่ได้หรือไม่ หากมันมี เช่นนั้นจอมจักรพรรดิปรโลก
ก็ยังมีชีวิตรอด และเจ้าจะไม่อาจทำให้มันยอมรับเป็นเจ้าของได้!”
เหยาเฟิงกล่าว
ฉินหยุนหยดเลือดลงที่กระบี่ศักด์ิสิทธ์ิวิญญาณปรโลก กระนั้นกลับ
ไม่มีการตอบสนองใด
“จอมจักรพรรดิปรโลกยังมีชีวิต!” ดวงตาเหยาเฟิงเผยอาการตื่นตะลึง
“หากเขายังมีชีวิต เช่นนั้นแล้วไปอยู่ที่ใดกัน?”
“หากมันไม่ยอมรับข้าเป็นเจ้าของ หมายความถึงข้าไม่อาจใช้ความ
สามารถพิเศษของมันได้ใช่หรือไม่?”
ฉินหยุนทดลองดู พบว่าสามารถใส่พลังเข้าไปในตัวมันได้อย่างลื่น
ไหล ทว่า เขารู้สึกชัดเจนว่ายังขาดอะไรไป
“อย่างน้อยก็ใช้มันได้ชั่วคราว แม้มีรอยปริแตกบนพื้นผิวอาวุธ ทว่า
ครั้งหนึ่งมันก็เคยเป็นอาวุธศักด์ิสิทธ์ิระดับสุดยอด!”
เหยาเฟิงตบไหล่ฉินหยุน ก่อนจะกลับเข้าสู่วิญญาณเทวะเก้าตะวัน
ฉินหยุนไม่คิดอื่นใดมากความ อย่างไรแล้ว กระบี่ศักด์ิสิทธ์ิวิญญาณ
ปรโลกนี้ก็เป็นสิ่งที่เกินคาดคิดของตัวเขาไปมาก แม้ว่าไม่อาจครอบ
ครองโดยสมบูรณ์ เขาก็ยังสามารถใช้งานมันชั่วคราว เพียงเท่านี้ก็ไม่
แย่แล้ว แต่ขณะเหยาเฟิงกลับเข้าวิญญาณเทวะเก้าตะวันไป ฉินหยุ
นกลับสัมผัสได้ว่ากระบี่ศักด์ิสิทธ์ิวิญญาณปรโลกเริ่มสั่นไหว
“เกิดอะไรขึ้น?” ฉินหยุนกล่าวอย่างตื่นตะลึง
“วิญญาณอุปกรณ์! มันมีวิญญาณอุปกรณ์อยู่ภายในกระบี่ศักด์ิสิทธ์ิ
วิญญาณปรโลก!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว “เป็นวิญญาณอุปกรณ์ไม่อาจ
สื่อสารกับเจ้า ให้ข้าได้ทดลองดู”
หลิงหยุนเอ๋อคือวิญญาณเต๋า นางสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับวิญญาณ
นานาชนิดได้
ไม่นานนัก หลิงหยุนเอ๋อจึงบอกอย่างต่อฉินหยุนด้วยอาการตระหนก
“เสี่ยวหยุน จอมจักรพรรดิปรโลกยังไม่ตาย! อย่างน้อยจิตวิญญาณก็
ยังมีชีวิตรอด!”
ฉินหยุนขมวดคิ้ว “จริงหรือ? อย่างนั้นแล้วจอมจักรพรรดิปรโลกอยู่
ที่ใด?”
หลิงหยุนเอ๋อกล่าว “วิญญาณอุปกรณ์ไม่ทราบ เพราะจอมจักรพรรดิ
ปรโลกไม่ได้อยู่ที่หุบเหวจันทราเงียบงันแห่งนี้! หลังไปที่แดนวิญญาณ
อ้างว้าง ข้าจะลองสอบถามอีกครั้ง บางทีจอมจักรพรรดิปรโลกอาจ
อยู่ที่แดนวิญญาณอ้างว้าง!”
“ได้!” ฉินหยุนคิด ว่าจอมจักรพรรดิปรโลกอย่างน้อยก็เห็นเป็นคนที่
อยู่ฝ่ายเดียวกันได้ อย่างไรแล้ว เขาก็มีความแค้นต่อทั้งจอมจักรพรรดิ
อสูรเซียนและจอมจักรพรรดิเซียนอ้างว้าง
หากเขาสามารถหาตัวจอมจักรพรรดิปรโลก อย่างนั้นแล้ว มันก็
หมายถึงภายหน้าเขาจะมีคนหนุนหลังอันยิ่งใหญ่
หลิงหยุนเอ๋อพูดกล่าวอย่างยินดี “เสี่ยวหยุน วิญญาณอุปกรณ์ทราบ
ว่าจะออกจากเขตแดนอ้างว้างจันทราทมิฬอย่างไร มันจะนำเจ้าออก
ไปให้!”
ถัดจากนั้น หลิงหยุนเอ๋อและวิญญาณอุปกรณ์จึงพูดคุยกันชั่วระยะเวลา
หนึ่ง หลังได้ทราบว่าต้องไปที่ใด ภายใต้การชี้นำของวิญญาณอุปกรณ์
ฉินหยุนจึงออกจากหลุมลึกที่ก้นบึ้ง เร่งรีบมุ่งหน้าไปยังทิศทางหนึ่ง
ตามที่วิญญาณอุปกรณ์บอกกล่าว คิดออกไปไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะ
เส้นทางยาวไกล ทั้งยังมีอันตรายมากมายรอคอย ฉินหยุนย่อมไม่
หวาดเกรง เนื่องด้วยเขายังมีเหยาเฟิง
“เสี่ยวหยุน หากเจ้าต้องการออกจากเขตแดนอ้างว้างจันทราทมิฬ
เช่นนั้นเจ้าต้องผ่านช่องว่างกาลอวกาศออกไป! ในช่องว่างกาลอวกาศ
พี่สาวเหยาเฟิงจะไม่อาจออกมา ดังนั้นมันจึงอันตรายยิ่ง!” หลิงหยุน
เอ๋อกล่าว
“ไม่เป็นไร มีแต่ต้องไป! ไม่ว่าด้วยอะไร เราก็ต้องออกจากเขตแดน
อ้างว้างจันทราทมิฬให้ได้!” ฉินหยุนยังมีเรื่องสำคัญอีกมากมายต้อง
ทำที่แดนวิญญาณอ้างว้าง
ด้วยการไปยังแดนวิญญาณอ้างว้าง เขาจะสามารถได้รับทรัพยากร
มหาศาลเพื่อก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ำอย่างรวดเร็ว เซี่ยฉีโหรวมี
เรื่องสำคัญให้เขาต้องไปทำ กระนั้นมันต้องรอให้เขาก้าวถึงขอบเขต
วรยุทธ์ลึกล้ำเสียก่อน
ตามที่วิญญาณอุปกรณ์ชี้นำ ฉินหยุนบินอยู่กว่าสิบวัน จนในที่สุด
ค่อยถึงสถานที่แห่งหนึ่งภายในหุบเหว มันคือบึงขนาดใหญ่สีดำสนิท
“ทางออกอยู่ด้านล่างบึงแห่งนี้ เจ้าเพียงกระโดดลงไป!” หลิงหยุนเอ๋อ
บอกต่อ “ด้านล่างตรงนี้ไม่น่าจะมีอันตรายใด แต่เป็นช่องว่างกาล
อวกาศที่ยากจะผ่านพ้นไปได้!”
ฉินหยุนบอกเรื่องราวต่อเหยาเฟิง
เหยาเฟิงกล่าวตอบ “ช่องว่างกาลอวกาศเกิดขึ้นจากพลังงานรุนแรง
มหาศาล ดังนั้นภายในจึงมีพลังงานรุนแรงมหาศาล หากเจ้าไม่แข็ง
แกร่งพอ เมื่อเข้าไปจะถูกช่องว่างกาลอวกาศฉีกกระชากออกเป็น
เสี่ยง!”
“ฉินหยุน เจ้าฝึกฝนร่างเซียนอสูร ดังนั้นจึงไม่น่ามีปัญหาใด กระนั้น
ให้จดจำเอาไว้ เมื่อใดคิดผ่านทางไป อย่าได้ใช้อุปกรณ์ใดอย่าง
เด็ดขาด!”
“เพราะหากมีความโกลาหลเกิดขึ้นในช่องว่างกาลอวกาศ เจ้าจะต้อง
ติดอยู่ภายในนั้น!”
ฉินหยุนตระเตรียมมาเป็นอย่างดี ทั้งยังสร้างยันต์ไว้มาก กระนั้น
ตอนนี้ เขาไม่อาจใช้งานพวกมัน เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนกระโดด
ลงบึงสีดำ หลังจมดิ่งลงมา เขารับรู้ได้ถึงพลังแรงดึงดูดมหาศาล เพียง
ไม่นาน เขาพบว่าตนเองอยู่ในเส้นทางที่สว่างไสวด้วยแสงหลากสี
ทุกสิ่งรอบด้าน มันมีแต่ลำแสงเป็นประกายสารพัดอย่าง
“เสี่ยวหยุน เร่งรีบไป! ในช่องว่างกาลอวกาศ เวลาไม่เสถียรมั่นคง
บางครั้งเร็ว บางครั้งช้า! เป็นไปได้ว่าสำหรับเจ้าอาจผ่านไปเพียง
หนึ่งชั่วยาม ทว่าภายนอกอาจผ่านไปนับเดือน!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว
“จริงหรือนี่?” ฉินหยุนพอได้ทราบ เขาจึงเร่งรีบมุ่งหน้าไป
เขาเพียงก้าวได้ไม่กี่ก้าว กลับต้องรู้สึกถึงพลังต่อต้านรุนแรง พลัง
ต่อต้านนี้แปลกประหลาดและชวนสะพรึง เขาไม่ทราบว่าเพราะเหตุ
ใด แต่ยิ่งเขาก้าวเดินไปด้านหน้าเพียงใด ร่างกายเขาจะรับรู้ถึงความ
เจ็บปวดจากพลังงานโหดร้ายนานาชนิดที่เจาะเข้าสู่ในร่าง ตัวเขา
แทบไม่มีทางต่อต้านพลังนี้ไว้ได้!
“เสี่ยวหยุน พลังของช่องว่างกาลอวกาศไม่อาจสกัดต้านไว้ ระหว่าง
ที่ไปมาในช่องว่างนี้ มันจะปรากฏขึ้นในร่างกายเจ้า!” หลิงหยุนเอ๋อ
กล่าว “อดทนไว้ และเร่งรีบผ่านมันไป!”
ฉินหยุนกัดฟันแน่น ก้าวเดินออกไปทางด้านหน้า ทุกย่างก้าว เขาจะ
ต้องแบกรับความเจ็บปวดมากล้น นับเป็นโชคดีที่เขาฝึกฝนร่างเซียน
อสูร กระบวนการมันไม่เพียงแต่ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น
แต่ยังทำให้เขาได้ครอบครองเจตจิตอันแรงกล้า สำหรับเขาแล้ว
ความเจ็บปวดเหล่านี้แทบไม่นับเป็นอะไร ฉินหยุนกล้ำกลืนอดทน
ขณะเร่งรีบผ่านช่องว่างกาลอวกาศ
เขาไม่อาจทราบว่าวิ่งมาไกลเพียงใดแล้ว เพียงแต่ทราบ ว่าที่สุดปลาย
ของช่องว่างนี้จะทำให้เขากลับสู่แดนวิญญาณอ้างว้างได้
“เจ็บ!” ฉินหยุนที่วิ่งไป มันราวกับมีเข็มนับหมื่นทิ่มแทงร่างกาย ทุก
ย่างก้าว ร่างกายของเขาจะต้องประสบแต่ความเจ็บปวด
ครั้งที่ฝึกฝนร่างเซียนอสูร เขาได้มีประสบการณ์ความเจ็บปวดไม่รู้
จบมาแล้ว กระนั้น ตอนนี้เขาก็ได้แต่เพียงกรีดร้องออกมา
“มันจะยังไกลอีกเพียงใดกัน?” ระหว่างฉินหยุนพุ่งทะยานไป เขาไม่
คล้ายพบเห็นสุดปลาย ตัวเขาเริ่มเกิดความท้อถอย
“อีกไม่นาน!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว
ฉินหยุนออกวิ่งอยู่หลายวัน สุดท้ายแล้วเขาค่อยรับรู้ได้ว่าชนอะไร
บางอย่างเข้า จากนั้น ที่ตรงหน้าของเขา มันมีแสงสว่างปรากฏวูบเข้า
มา ไม่ช้า พลังวิญญาณเก้าตะวันอันคุ้นเคยของแดนวิญญาณอ้างว้าง
จึงปรากฏให้เห็น ความยินดีแทบล้นทะลักภายในใจเขา
“ในที่สุดก็ออกมาได้!” ฉินหยุนมองที่เก้าดวงตะวันด้านบนฟากฟ้า
พร้อมรู้สึกว่าพวกมันคล้ายใหญ่กว่าแต่ก่อน
“ตัวเจ้าอยู่บนฟ้าสูง!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว
ตอนนี้ พลังกาลอวกาศได้สลายหายจากฉินหยุนหมดสิ้น ฉินหยุนจึง
ร่วงหล่นสู่เบื้องล่างรวดเร็ว ด้วยเพราะบาดเจ็บ ทำให้ฉินหยุนไม่อาจ
เร่งรีบควบคุมการลอยตัวไว้ได้ทัน
ตู้ม!
“โอย!” ฉินหยุนโอดครวญออกมา
สถานที่ซึ่งเขาร่วงหล่น คือดินแดนรกร้าง กระนั้น ที่นี่ก็มีสัตว์อยู่
อาศัยให้เห็น มันเป็นจระเข้หรือสัตว์เลื้อยคลานประเภทหนึ่ง ร่างมัน
มีหนามปกคลุม ฉินหยุนที่ร่วงหล่นลงมา หนามจำนวนหนึ่งบนหลัง
สัตว์อสูรจึงหักออก ผลลัพธ์ที่ได้ สัตว์อสูรร่างใหญ่ยักษ์นี้จึงร่างแนบ
กับพื้นพร้อมร้องออกมา ฉินหยุนครอบครองร่างเซียนอสูร ดังนั้น
ยามร่วงหล่นจากฟ้า เขาจึงสร้างแรงปะทะอย่างมหาศาล
“เร่งรีบขึ้นมา!” ชายวัยกลางคนร้องตะโกน
ไม่นานนัก ฉินหยุนจึงได้ยินเสียงสารพัดการโจมตีพุ่งเข้าใส่
“อาจารย์ อย่าได้โจมตีบุคคลตรงนั้น! เขายังไม่ตาย!” ชายหนุ่มร้อง
ตะโกน
“ข้าหรือจะสน เร่งรีบสังหารสัตว์อสูรนั่นได้แล้ว เจ้านั่นมีมูลค่า
เทียบเท่าห้าแสนเหรียญม่วง!” ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งหัวเราะดัง
ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
ไม่นานจากนั้น ฉินหยุนรับรู้ได้ ว่าร่างกายโดนโจมตีโดยพลัง
สารพัดชนิด ส่วนใหญ่เป็นพลังเต๋าลึกล้ำของขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ำ
สุดท้ายแล้ว สัตว์อสูรจึงถูกสังหาร และฉินหยุนที่โดนโจมตีใส่
สภาพตอนนี้จึงย่ำแย่ กลุ่มที่ออกล่าสัตว์อสูรเหล่านี้ล้วนตื่นตะลึง
เพราะฉินหยุนไม่ตาย นอกจากนี้ ระหว่างที่ร่วงหล่น ฉินหยุนยังปะทะ
อย่างหนักหน่วงจนหนามยาวบนตัวจระเข้หักไปมาก กระนั้นแล้ว
ร่างกายกลับไม่ถูกหนามพวกนั้นแทงทะลุ
“ชายผู้นี้สวมใส่ชุดเกราะไว้หรือ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยสายตา
ละโมบ
“เสื้อผ้าสภาพย่ำแย่เพียงนั้น จะนับเป็นชุดเกราะสมบัติวิเศษใดได้?”
สตรีชุดแดงที่ได้เห็นฉินหยุนในสภาพเวทนา นางกล่าวออกด้วย
อาการปวดใจ
ฉินหยุนฟื้นฟูตนเองได้รวดเร็วมากล้ำ อาการบาดเจ็บทั้งภายในและ
ภายนอกสามารถรักษาหายอย่างรวดเร็ว สตรีชุดแดงผู้นี้ไม่งดงาม
เท่าใดนัก ใบหน้าของนางค่อนข้างกลม ดวงตาใหญ่ แม้นางไม่
งดงาม กระนั้นดวงตากลับอ่อนโยนและห่วงหา
“ข้าสบายดี!” ฉินหยุนค่อยลุกยืนขึ้น แต่แล้วเขากลับรู้สึกถึงความ
เจ็บปวดมากมายภายในร่าง
ตอนนี้ ฉินหยุนสภาพดูไม่จืด เส้นผมก็ยุ่งเหยิง แทบไม่ต่างอะไรกับ
ขอทานข้างถนน
“พี่ชาย เหตุใดจึงร่วงหล่นลงมาเช่นนี้เล่า?” สตรีชุดแดงเอ่ยถามเสียง
เบา
“ข้าเองก็ไม่ทราบ เพียงบินอยู่ก็ร่วงหล่นลงมา! ขอบคุณที่ห่วงหา
แล้ว!” ฉินหยุนหัวเราะตอบคำ “จริงด้วย ที่นี่คือที่ใด? และอยู่แคว้น
ใด?”
“แคว้นมหาดวงดาว!” สตรีชุดแดงตอบคำ
“วิเศษนัก!” ฉินหยุนเป็นกังวลว่าจะไปตกยังสถานที่ไกลห่าง
ไม่อย่างนั้น เขาต้องใช้เวลาอีกระยะหนึ่งกว่าจะกลับสู่แคว้นมหา
ดวงดาวได้
ผู้อื่นกำลังจัดการสัตว์อสูร มีแต่สตรีชุดแดงที่เข้ามาพูดคุยกับฉินหยุน
พวกเขาเหล่านั้นนึกรังเกียจอีกฝ่าย อย่างไรแล้ว ฉินหยุนก็สภาพดู
ไม่ได้ นอกจากนี้ยังดูยากจนข้นแค้น พละกำลังก็ไม่คล้ายมีอันใดดี
เท่าใดนัก เรื่องแปลกคือยามเมื่อร่วงหล่นลงมาปะทะสัตว์อสูร
หนามแหลมคมเหล่านั้นกลับไม่ทะลุทะลวงผ่านร่าง
ฉินหยุนและสตรีชุดแดงนั่งพักอยู่ด้านข้าง อย่างกะทันหัน ห่าฝนลูก
ธนูพลันโบยบินมาจากระยะไกล!
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!
ลูกธนูนับพันร่วงหล่นประหนึ่งสายฝนโปรยปราย ในพริบตา หลาย
คนถูกแทงทะลุผ่านร่าง
ยามเมื่อสตรีชุดแดงได้เห็นเรื่องราวที่เกิดขึ้น นางหวาดกลัวจนถึงขั้น
พูดกล่าวไม่ออก นางทั้งหวาดกลัวและโศกเศร้า เพราะผู้คนเหล่านั้น
คือศิษย์พี่และอาจารย์ของนาง