ราชาซากศพ - บทที่ 181 ไล่ล่า
บทที่ 181
ไล่ล่า
ความสามารถของผึ้งโลหิตนั้นยอดเยี่ยมมาก ไม่นานสามกลุ่มก็ส่งต่อข่าวการตามหาอสูรวายุ เมื่อผึ้งโลหิตแจ้งข่าวกับหลินเว่ย หลินเว่ยก็รีบตามไปยังสถานที่ที่ใกล้ที่สุด และอีกสองแห่งเพื่อสอบถามผึ้งโลหิตโดยตรง
เพื่อสั่งให้สังหารอสูรวายุและนำผลึกวายุกลับมา
ภายใต้รายงานของผึ้งโลหิต หลินเว่ยรีบบินมานานกว่าสิบนาทีและพบตัวของอสูรวายุที่ฝูงผึ้งโลหิตติดตามมา
ข้างหน้าเขา ห่างกันหลายร้อยเมตรมีอสูรวายุตามที่อธิบายไว้ กำลังล่องลอยอยู่ในอากาศอย่างไร้จุดหมาย และเดินไปรอบ ๆ อสูรวายุตัวนี้สูงกว่าหลินเว่ยมากนัก โดยมีความใหญ่โตรูปร่างของมันคล้ายพายุหมุนธรรมดา ๆ
แต่มีผลึกวายุอยู่ตรงกลาง
นี่คือทหารภูตวายุที่มีระดับต่ำที่สุด ซึ่งเทียบเท่ากับความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรขั้น 5 เท่านั้น หลินเว่ยไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ด้วยตนเอง อย่างไรก็ตามหลินเว่ยมาที่นี่เพื่อดูว่าอสูรวายุมีลักษณะอย่างไร
และยืนยันว่ามีข้อมูลที่ได้รับตรงกันหรือไม่? หลังจากนั้นเขาก็หมดความสนใจลง และสั่งให้ผึ้งโลหิตสังหารมันแล้วนำผนึกวายุกลับมา
เมื่อผึ้งโลหิตมากกว่า 10,000 ตัวกระพือปีก และล้อมรอบพวกมัน ในระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว เมื่อระยะทางน้อยกว่า 100 เมตร อสูรวายุสังเกตเห็นทันทีว่าผึ้งโลหิตกำลังใกล้เข้ามา และร่างกายของมันก็หยุดเคลื่อนไหวทันที
ดวงตาเดียวของอสูรวายุเป็นเพียงของประดับตกแต่ง มันมองไม่เห็นว่ามีอะไรบ้างเบื้องหน้าของตนเอง อย่างไรก็ตาม มันสามารถรับรู้ผ่านการสั่นสะเทือนของอากาศตามระดับของมันเอง อย่างไรก็ตาม จากมุมมองของทหารภูตวายุอยู่ในระยะการรับรู้ของมัน
อยู่ในระยะ 100 เมตร
เมื่อหันหน้าไปทางฝูงผึ้งโลหิต อสูรวายุก็ไม่หวาดกลัวและหลบหนี แต่มันยังเป็นผู้นำในการโจมตี ชุดใบมีดลมสีฟ้าอ่อนขนาดเท่าฝ่ามือกระจัดกระจายจากร่างของมัน จากนั้นพุ่งอย่างรวดเร็วไปยังฝูงผึ้งโลหิต
จากร่างของอสูรวายุ ใบมีดลมบินออกไปโดยไม่หยุดหย่อน และพวกมันทั้งหมดบินไปยังทิศทางของผึ้งโลหิต
ก่อนที่จะเข้าใกล้ผึ้งโลหิต พวกมันย่อมไม่ต่อต้านอย่างโง่เขลา แต่มองหาช่องว่างที่จะหลบหนี และเข้าใกล้อสูรวายุอย่างรวดเร็ว
เพื่อตรวจสอบพลังของใบพัดลมเหล่านี้ หลินเว่ยได้ขอให้ผึ้งโลหิตหลายตัวในระดับต่าง ๆ ยิงเข็มหางโจมตีใบมีดลม
หลินเว่ยเคยเห็นเข็มหางของผึ้งโลหิตมาก่อน เขามีความรู้ไม่มากเกี่ยวกับพลังของเข็มหางของผึ้งโลหิตระดับต่าง ๆ เหมาะที่จะทดสอบใบมีดลมที่ปล่อยออกมาจากอสูรวายุ
สิ่งแรกที่ปะทะกับใบมีดลมก็คือเข็มหางที่ถูกยิงโดยผึ้งโลหิตขั้นที่เจ็ด หลังจากชนกับใบมีดลม มันสามารถทะลวงผ่านใบมีดลมและพุ่งตรงไปยังอสูรวายุทันที
ในทำนองเดียวกัน หางเข็มที่ยิงโดยผึ้งโลหิตขั้นที่หกก็สามารถโจมตีได้เช่นเดียวกัน มันทะลวงใบมีดลมทีละใบและพุ่งเข้าหาอสูรวายุ
หลินเว่ยมีคำตอบสำหรับเรื่องนี้แล้ว ท้ายที่สุดแล้วเข็มหางของผึ้งโลหิตมีคุณสมบัติการเจาะที่แข็งแกร่งมาก ดังนั้นพลังของมันจึงแข็งแกร่งกว่าการโจมตีในระดับเดียวกันมาก
ในตอนแรก เข็มหางของผึ้งโลหิตขั้นห้าก็สามารถยิงทะลุใบมีดลมจำนวนมากในเวลาเดียวกัน แต่ยิ่งใช้มากเท่าใด ความเร็วของเข็มหางก็เริ่มลดลง จนในที่สุดมันก็โดนใบลมที่ปล่อยออกมาโดยอสูรวายุหักล้างลงไป
ในที่สุด หลินเว่ยก็สรุปว่าใบมีดลมที่ปล่อยโดยอสูรวายุนี้เป็นใบมีดลมแบบเดี่ยว เมื่อเทียบกับสัตว์อสูรในระดับเดียวกัน ทักษะความสามารถหลักที่ปล่อยออกมาโดยอสูรวายุนี้ มีเพียงหนึ่งในสิบของพลังของมัน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพลังของใบมีดลมเหล่านี้จะค่อนข้างต่ำในระดับเดียวกัน แต่ก็สามารถชดเชยได้ในแง่ของความเร็วในการปล่อยและปริมาณของมันในการโจมตี
เช่นเดียวกับตอนนี้ เมื่อผึ้งโลหิตพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลบใบมีดลม แต่สุดท้ายพวกมันก็ต้องเผชิญหน้ากับใบมีดลมมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะใบมีดเหล่านี้มีความสามารถในการติดตามศัตรู
ใบมีดลมทั้งหมดจะติดตามผึ้งโลหิตอย่างใกล้ชิด ยกเว้นส่วนที่ถูกทำลายลงด้วยเข็มหาง
จนในที่สุดผึ้งโลหิตบางตัว ก็ไม่มีที่ให้หลบซ่อน พวกมันจึงยิงเข็มหางของพวกมันออกมาเพื่อต่อต้านใบมีดลมจำนวนมาก ในขณะที่ตัวอื่น ๆ จับช่องว่างและบินไปยังบริเวณใกล้เคียงของอสูรวายุ จากนั้นพวกมันทั้งหมดก็ยิงหางของพวกมันออกมา
เมื่อเผชิญกับเข็มหางมากกว่า 10,000 เล่มที่พุ่งมาหาตนเอง อสูรวายุยังคงไม่หลบหนี และยังคงทำงานอย่างหนักเพื่อปล่อยใบมีดลม อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับเข็มหางจำนวนมาก อสูรวายุได้ปล่อยใบมีดลมออกมาก็ไร้ผล
เพียงครู่เดียวเข็มหางของผึ้งโลหิตก็ยิงทะลุร่างของอสูรวายุ และผลึกวายุในร่างกายของมันก็ถูกเข็มหางจำนวนมากโจมตีจากระยะไกล เมื่อมันสิ้นใจมันถูกผึ้งโลหิตคว้าเอาผลึกวายุกลับไปมอบให้หลินเว่ย
หลินเว่ยถือผลึกวายุซึ่งนำกลับมาโดยผึ้งโลหิต หลินเว่ย มองดูมันอย่างระมัดระวัง คริสตัลมีขนาดเท่าไข่ไก่เท่านั้น มันควรเป็นสีฟ้าอ่อนแต่ตอนนี้คริสตัลในมือของหลินเว่ยนั้นซีดมาก และกลายเป็นโปร่งใสเล็กน้อย
แน่นอนว่าอสูรวายุตัวนี้เพิ่งปลดปล่อยใบมีดลมออกมาจำนวนมาก
เขาส่งฝูงผึ้งโลหิตที่เพิ่งเสร็จสิ้นการต่อสู้ และปล่อยให้พวกมันค้นหาอสูรวายุ และรวบรวมผลึกวายุกลับมา เขาพบสถานที่หลบซ่อน และใช้โครงกระดูกหลายตัวปกป้องเขาไว้ และพยายามดูดซับผลึกวายุ
หลินเว่ยนั่งหันหลังให้กับก้อนหินราบเรียบ ดวงตาของเขาปิดสนิท พลังปราณในร่างกายของเขาก็เริ่มทำงานมันถูกชักจูงโดยพลังไฟและน้ำแข็งนำมันผ่านไปยังจุดชีพจรต่าง ๆ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง หลินเว่ยก็เริ่มดูดซับพลังงานจากผลึกวายุและเข้าสู่ร่างกายของเขา
จากผลึกวายุที่ถูกดูดซับเข้าสู่ร่างกายของหลินเว่ย จะปรากฏเป็นสีฟ้าอ่อน หลังจากเข้าสู่เส้นลมปราณในร่างกายของหลินเว่ย แล้วมันก็เริ่มแทรกซึมเข้าสู่ภายใน ในตอนแรกมันมีร่องรอยของความเยือกเย็นมาสู่หลินเว่ย
อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นครู่หนึ่ง ความเจ็บปวดก็กัดเซาะจิตสำนึกของหลินเว่ย และทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับที่เนื้อของเขาถูกฉีกกระชากเป็นชิ้น ๆ
อย่างไรก็ตาม ความเจ็บปวดนั้นอยู่ได้ไม่นานเพราะพลังงานของผลึกวายุนี้หมดลงแล้ว และพลังงานของผลึกวายุนี้จะใช้ได้เฉพาะกับพื้นที่ที่มีขนาดใหญ่ถึงครึ่งแผ่นเล็บเท่านั้น
พื้นที่ที่ถูกกัดเซาะด้วยพลังงานสีฟ้าอ่อนได้รับความเสียหาย อย่างไรก็ตาม เมื่อแรงพลังปราณในร่างกายของ หลินเว่ยไหลผ่านพื้นที่นั้นอย่างช้า ๆ เพื่อซ่อมแซมพื้นที่ที่เสียหาย มันจะดึงเอาสิ่งสกปรกสีดำออกมา ในที่สุดสิ่งสกปรกสีดำเหล่านี้ก็ถูกขับออกมาจากร่างกายของหลินเว่ย ด้วยพลังปราณ
เมื่อเห็นหนึ่งในฝ่ามือของเขาซึ่งพลังปราณนำออกมา มันดูคล้ายกับเมล็ดงา แต่มีเมล็ดสีดำที่เล็กกว่าเมล็ดงาหลายเท่า หลินเว่ยหนีบมันด้วยสองนิ้วอังไว้ใต้จมูกของเขาและได้กลิ่นฉุนในทันที
เมื่อได้กลิ่นนั้น หัวคิ้วของหลินเว่ยก็ย่นลงทันที
ในเวลานี้หลินเว่ยไม่เข้าใจว่าโคลนสีดำนี้เป็นสิ่งเจือปนในร่างกายของเขา ซึ่งถูกขับออกจากร่างกายด้วยความช่วยเหลือของผลึกวายุ
เมื่อได้เห็นผลึกวายุมันมีผลอย่างมาก หลินเว่ยตัดสินใจที่จะสังหารอสูรวายุจำนวนมาก เขาจะทำความสะอาดสิ่งสกปรกทั้งหมดในร่างกายของเขา ยิ่งระดับสูงเท่าไรก็ยิ่งดี อย่างไรก็ตาม
ผลึกวายุของทหารภูตวายุ สามารถขับสิ่งสกปรกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และยังไม่ได้รับการทำความสะอาดอย่างสมบูรณ์
จากนั้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้ามีผึ้งโลหิตมากขึ้นเรื่อย ๆ และพวกมันก็มาเพื่อสังหารอสูรวายุ และรับผลึกวายุกลับไป แม้แต่ขุนพลภูตวายุและแม่ทัพภูตวายุก็ยังถูกสังหารโดยผึ้งโลหิต เมื่อการเก็บเกี่ยวของผึ้งแต่ละฝูงครบ 100 ตัว หลินเว่ยจะเริ่มดูดซับมัน
แน่นอนว่าการเก็บเกี่ยวนั้นค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ พร้อมกับความสูญเสียของเหล่าอสูรวายุ สามารถพบกับทหารภูตวายุและ ขุนพลภูตวายุได้ ประการแรกทหารภูตวายุส่วนใหญ่จะออกร่อนเร่เพียงลำพัง
เมื่อเผชิญหน้ากับผึ้งโลหิตมากกว่า 10,000 ตัวพวกมันจะถูกสังหารโดยไม่หลงเหลืออะไร
สำหรับขุนพลภูตวายุเหล่านี้ เมื่อเผชิญหน้ากับการไล่ล่าสังหารมันเริ่มรายงานข่าวกลับไปยังกองทัพ โดยรอบขุนพลภูตวายุแต่ละตนจะออกเดินทางติดตามทหารภูตวายุในการลาดตระเวน แต่มีจำนวนไม่มาก มากที่สุดคือกลุ่มอสูรวายุหลายสิบตน เมื่อเผชิญหน้ากับผึ้งโลหิตมากกว่า 10,000 ตัว ก็กลับกลายเป็นการล่าสัตว์ชนิดหนึ่ง
อย่างไรก็ตามในระดับแม่ทัพภูตวายุนั้นต่างออกมาไป แม่ทัพภูตวายุแต่ละตน มีลูกน้อยอย่างน้อยหลายร้อย หรือหลายพันตน แม้ว่าอสูรวายุในระดับนี้ จะยังคงมีจำนวนน้อยกว่าผึ้งโลหิตมากกว่าสิบเท่า แต่พวกมันก็สามารถกำจัดผึ้งโลหิตได้ในครั้งเดียว
ขึ้นอยู่กับจำนวนและการป้องกันของผึ้งโลหิต ตราบใดที่พวกมันสามารถโจมตีโดยใบมีดลมที่ปล่อยออกมา ผึ้งโลหิตจะสามารถทนได้ชั่วขณะหนึ่ง แต่มันจะทนไม่ได้ หากว่าถูกโจมตีหลายครั้งเกินไป โดยเฉพาะการโจมตีของเหล่าอสูรวายุขั้นขุนพลภูตวายุหรือแม่ทัพภูตวายุ
การเลื่อนระดับพลังของอสูรวายุไม่เพียงแต่เป็นความสามารถของแม่ทัพภูตวายุเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการโจมตีของพวกมันด้วย โชคดีที่กลุ่มที่นำโดยแม่ทัพภูตวายุมีขุนพลภูตวายุเพียงตนเดียวที่มาถึงขั้นที่ 6 และที่เหลือทั้งหมดเป็นทหารภูตวายุ
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้หลินเว่ยกำลังบินอย่างรวดเร็วในทิศทางเดียว และกลุ่มผึ้งโลหิตทั้งหมดที่กระจัดกระจายไปทั่วดินแดน กำลังมุ่งหน้าไปยังทิศทางของหลินเว่ย
นอกจากนี้ยังมีฝูงผึ้งโลหิตอยู่ในทิศทางที่หลินเว่ยกำลังมุ่งหน้าไปในขณะนี้ และมีผึ้งกลุ่มอื่น ๆ ที่เข้ามาร่วมสมทบ
นี่เป็นครั้งแรกที่หลินเว่ยพบที่ตั้งของราชันภูตวายุ หลังจากที่เขามาถึงดินแดนคลื่นลมที่ราบสูง ตอนนี้เป็นเวลาสามวันแล้วที่หลินเว่ยมาถึงดินแดนคลื่นลมที่ราบสูง ในสามวันนี้ผึ้งโลหิตเหล่านี้
นอกเหนือจากอาหารที่จำเป็น และเวลาพักผ่อนเวลาที่เหลือทั้งหมด มันกำลังมองหาอสูรวายุเพื่อสังหาร จากนั้นมองหาและโจมตีต่อไป
ในสามวันต่อมา ยี่สิบกลุ่มของผึ้งโลหิตต่างกระจายกันค้นหาพื้นที่ขนาดใหญ่ แต่กลับไม่พบราชันภูตวายุ มีเพียงพื้นที่ขนาดใหญ่ที่เป็นดินแดนคลื่นลมที่ราบสูง