ราชาซากศพ - บทที่ 212 ไม่จำเป็น

บทที่ 212
ไม่จำเป็น

ทันทีที่หลินเว่ยเข้ามาในที่นั่งของแขกกิตติมศักดิ์ และพบกับผู้คุ้มกัน ในฐานะตัวตนของหลินเว่ยจึงไม่มีใครหยุดเขา

ผู้คนจากกองกำลังอื่น ๆ ต่างทราบถึงความสัมพันธ์ระหว่างซางกวนตังและซางกวนฮ่าวหยาง ดังนั้นจึงไม่มีใครแปลกใจ

ที่หลินเว่ยมาพบซางกวนตัง
ในทางตรงกันข้าม ซางกวนฮ่าวหยางเองก็สงสัยว่า เมื่อใดกันที่บุตรชายของเขา คุ้นเคยกับหลินเว่ย แต่เขาก็ไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับศิษย์ของเขา ที่จะได้ใกล้ชิดกับลูกชายของเขา

“หลินเว่ย….เจ้าเก่งมาก! เมื่อคนเหล่านั้นเห็นเจ้า ขาของพวกเขาก็สั่นสะท้าน และพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะแข่งขันกับเจ้าบนเวที” หลังจากหลินเว่ยนั่งลง ซางกวนตังยกนิ้วให้เขาและชื่นชมเขาอย่างจริงใจ .

หลังจากพูดคุยไปสองสามประโยค หลินเว่ยก็พูดตรงประเด็นทันที: “ท่านลุง … ”

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่หลินเว่ยจะพูดจบ ซางกวนตังก็หยิบกระเป๋ามิติออกมาทันที และโยนให้หลินเว่ย เขากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ข้ารู้จุดประสงค์ของการมาที่นี่ ข้าวางแผนที่จะมอบให้เจ้าเมื่อสองวันก่อน แต่ข้ายังไม่อยากรบกวนการฝึกฝนของเจ้า”

ขอบคุณท่านมาก หลินเว่ยรับเอากระเป๋ามิติมา หลังจากตรวจสอบแล้ว เขารู้สึกมีความสุขและขอบคุณด้วยความรีบร้อน

“สิ่งเล็กน้อยเพียงนี้…ขอเพียงเจ้าพอใจ” ซางกวนตังโบกมือของเขา และดูไม่ใส่ใจ แต่หัวใจของเขากำลังหยดเลือด เพราะคราวนี้เขามอบแก่นคริสทัลทั้งหมดที่เก็บไว้ในหอการค้าสีไห่

ให้กับหลินเว่ยซึ่งมากกว่าที่หลินเว่ยซื้อมาหลายเท่า จากหอการค้าว่านเป๋ามาก่อน ในแง่ของปริมาณและคุณภาพ
“ รบกวนท่านลุง ช่วยซื้อแก่นคริสทัลให้หลานด้วย” หลินเว่ยวางกระเป๋ามิติ และพูดด้วยการประสานกำปั้น

“ เจ้าต้องการแก่นคริสทัลมากกว่านี้งั้นหรือ?” เมื่อได้ยินว่า หลินเว่ยยังขอให้เขารวบรวมแก่นคริสทัล มือของซางกวนตังที่ถือถ้วยชาก็สั่นทันที และมองไปที่หลินเว่ยด้วยความประหลาดใจ

“ ใช่! ยิ่งมากยิ่งดี!” หลินเว่ยพยักหน้าและกล่าว
“ตกลง….ข้าจะพยายามอย่างดีที่สุด!” ซางกวนตังลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้าและตอบรับคำขอ

“ ถ้ามันยากเกินไป….ก็ไม่เป็นอันใด!” หลินเว่ยขมวดคิ้ว
“ซางกวนตังตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก? เขารีบเอ่ยว่า เจ้าอย่าดูถูกข้า มันเป็นแค่แก่นคริสทัลบางส่วนเท่านั้น! เจ้าสามารถมั่นใจได้ว่า หลังจากนั้นหนึ่งเดือน เจ้าก็ไปที่หอการค้าว่านเป๋าของข้า เพื่อรับมัน! ไม่มากไม่น้อยเกินเวลานี้” การได้ยินของ หลินเว่ยพูด ซางกวนตังดูเหมือนจะถูกกระตุ้น และกล่าวอย่างหยิ่งผยอง

“วิเศษมาก….ข้าสงสัยว่าหินหยวนเพียงพอหรือไม่?” หลินเว่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ เพียงพอแล้ว เจ้าไม่รู้หรือว่า…. สิ่งของที่มอบให้ข้า เปลี่ยนเป็นหินหยวนคุณภาพสูงได้มากกว่า 180 ล้านก้อน แก่นคริสทัลที่ข้าให้เจ้า คำนวณโดยใช้ส่วนลด 30 ส่วน น่าจะมากกว่า 70 ล้าน และยังมีเหลือมากกว่าครึ่งหนึ่ง” ซางกวนตังควรผงกศีรษะ และพูดถึงส่วนลด สีหน้าของเขาดูแข็งกระด้างเล็กน้อย

“ อย่างไรก็ตาม…..ท่านลุงโปรดช่วยรวบรวมต่อไป…. เอ่อ… ท่านลุง ท่านช่วยดูหน่อยว่า มันคือยาอะไร?” หลังจากนั้นหลินเว่ยก็หยิบขวดกระเบื้องเคลือบ และวางไว้ตรงหน้า ซางกวนตัง

“ อ๋อ?” ซางกวนตังเลิกคิ้วและมองอย่างสงสัย เขาเอื้อมไปหยิบขวดกระเบื้องเคลือบ สิ่งที่หลินเว่ยสามารถนำออกมาได้นั้นไม่ธรรมดา

เมื่อดึงจุกออกจะมีกลิ่นยาโชยมาอย่างแรง ซึ่งทำให้คนรู้สึกสดชื่น

เมื่อคว่ำปากขวดลง เม็ดยาสีขาวขุ่นกลิ้งลงมาในมือของซางกวนตังและร้องอุทานทันที:“ ยาเฉิงหวง!” เพียงแวบเดียว เขาก็จำที่มาของเม็ดยาได้ แล้วรีบใส่ขวดกระเบื้องกลับเข้าไปทันที

“ อะไรนะนี่คือยาเม็ดเฉิงหวง เมื่อหลินเว่ยได้ยินสามคำของ ยาเฉิงหวง เขาก็ร้องอุทาน

“ใช่! นี่คือยาระดับแปด เช่นเดียวกับยาที่จะได้รับเมื่อคว้าชัยชนะ ซางกวนตังพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง

อย่างไรก็ตาม โดยไม่ต้องรอให้หลินเว่ยพูด ซางกวนตังก็แสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยว เขามองไปที่หลินเว่ยและอ้าปาก แต่เขาไม่พูด เขาวางขวดกระเบื้องเคลือบไว้ในมือต่อหน้า หลินเว่ย

หลินเว่ยไม่ได้โง่ เมื่ออีกฝ่ายแสดงสีหน้าเช่นนั้นอย่างกะทันหัน โดยธรรมชาติเขารู้ว่าอีกฝ่ายสนใจยาเม็ดเฉิงหวง แต่เขาอายที่จะอ้าปากพูด
เมื่อมองไปที่ขวดกระเบื้องเคลือบที่อยู่ตรงหน้าเขา หลินเว่ยก็ขบคิด และซางกวนตังก็ไม่รบกวนหลินเว่ย

เวลาทำขบคิดของหลินเว่ยสั้นมาก เพียงไม่กี่ลมหายใจ หลังจากคิดถึงเรื่องนี้อย่างชัดเจน หลินเว่ยก็ยิ้มบนใบหน้าของเขา และวางขวดกระเบื้องเคลือบตรงหน้าเขาอีกครั้ง

“หลานชายคนดีเจ้า … ” ซางกวนตังถามอย่างลังเล
“ดูสิ ท่านลุง ข้าไม่ต้องใช้ยา เฉิงหวง นี้” หลินเว่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร นี่คือยาเฉิงหวง เจ้าสามารถใช้มันเพื่อเลื่อนระดับได้ ซางกวนตังกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ข้า…..อีกไม่กี่วันจะได้มา!” หลินเว่ยกล่าวอย่างมั่นใจ
“ในกรณีนี้ ข้าจะไม่เกรงใจเจ้า! ข้าสามารถหาซื้อมันได้ใหม่อีกครั้ง เพื่อเตรียมไว้ให้บุตรสาวทั้งสองคนของข้า

ซางกวนตังไม่ได้แสดงความเกรงใจใด ๆ ต่อ หลินเว่ย เขาคว้ากระเบื้องเคลือบไปทันที และพูดด้วยความโล่งใจ: “ยาเม็ด เฉิงหวง นี้มีค่ามาก

ข้าซื้อมาจากสมาคมแพทย์โอสถได้ ในราคาที่คุ้มค่า ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องขาดทุน ข้าจะมอบแก่นคริสตัลมูลค่า 20 ล้านหินหยวนเจ้าคิดอย่างไร?”

“ ข้าพอใจมาก!” หลินเว่ยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เขาพอใจมาก

เดิมที หลินเว่ยตั้งใจจะเก็บเม็ดยานี้ไว้ให้จูต้าชาง อย่างไรก็ตามเนื่องจากจำเป็นต้องใช้ เขาจึงต้องทำให้ซางกวนตังพึงพอใจก่อน

ท้ายที่สุดเขาได้ใช้ประโยชน์จากซางกวนตัง ส่วนจูต้าชาง เขาสามารถคิดวิธีได้ในภายหลัง

หลังจากออกจากที่นั่งแขกกิตติมศักดิ์หลินเว่ยไม่ได้กลับไปยังที่นั่งเดิมของตนเอง แต่เขาออกจากสนามประลองต้าอู่และกลับไปที่บ้านพักของเขา

การแข่งขันรอบแบ่งกลุ่ม รอบแรกนี้มักจะใช้เวลาสองวันจึงจะเสร็จสิ้น หลังจากสิ้นสุดจะมีระยะเวลาพักฟื้น สำหรับผู้เข้าร่วมเพื่อฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ

หลินเว่ยกลับไปที่พำนักของเขา เพื่อดูดแก่นคริสทัลจากซางกวนตัง เขามอบแก่นคริสทัลระดับสูงให้กับหลินเว่ย มี แก่นคริสทัลขั้นเก้า มากกว่า 200 ชิ้น และแก่นคริสทัลขั้นแปด มากกว่า 3,000 ชิ้น

ส่วนที่เหลืออย่างน้อยก็มากกว่าขั้นที่หก จำนวนทั้งหมดคือ 200,000 ชิ้น

แก่นคริสทัลจำนวนมาก หากซื้อจากที่อื่นจะมีราคาอย่างน้อย 300 ล้านหินหยวน ท้ายที่สุดแก่นคริสทัลขั้นที่เก้า มีมูลค่าหลายล้านหินหยวน

อย่างไรก็ตาม ซางกวนตัง ได้มอบแก่นคริสทัลขั้นเก้าให้กับเขา ระดับสูงสุดคือ ระดับห้า ส่วนที่เหลือส่วนใหญ่เป็นระดับหนึ่งหรือระดับสอง ซึ่งโดยทั่วไปมีมูลค่าประมาณหนึ่งล้านหินหยวน

แก่นคริสทัลที่ได้รับจาก ซางกวนตัง ทั้งสองครั้ง มีมูลค่าเกือบ 400 ล้านซางผินหินหยวน หลินเว่ยเก็บความเมตตานี้ไว้ในใจ

“เจ้าดูดซับพลังงานได้เร็วมาก…….เจ้าทำได้ดี” หลังจากดูดแก่นคริสทัลจำนวนมากแล้ว ชายชราหมิง ก็ตื่นขึ้นมาทันที เพราะอีกฝ่ายไม่ได้หลับสนิท เขาจึงรู้สึกมีเรี่ยวแรงมาก จากนั้นเขาก็ส่งเสียงออกมา

“อาจารย์! พลังงานนี้เพียงพอสำหรับการคืนชีพโครงกระดูกและพื้นที่มิติเพื่อไปถึงขั้น 9 หรือไม่” หลินเว่ยถามอย่างคาดหวัง

” ในขณะเดียวกันก็ยังมีสิ่งที่ต้องแก้ไขอีกมาก หากต้องการการเลื่อนระดับได้เพียงอย่างเดียว เจ้าตั้งใจจะเลือกสิ่งใดก่อน?”เสียงของชายชราดังขึ้นช้า ๆ

“ เลื่อนได้อย่างเดียวหรือ?” เมื่อได้ยินคำพูดของชายชราหมิง หลินเว่ยก็ขมวดคิ้วแล้วคลายออก หลินเว่ยขบคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว

พลังงานที่ดูดซับจากแก่นคริสทัลไม่ได้ถูกควบคุมโดยหลินเว่ย มันไหลเวียนอยู่ในพื้นที่มิติสามารถมองเห็นได้ แต่ไม่สามารถแตะต้องได้ แต่จะรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า เมื่อพลังงานเพียงพอที่จะเลื่อนระดับ จะมีความรู้สึกเต็มอิ่ม

ซึ่งในปัจจุบันเขาไม่มี
“ เช่นนั้นช่วยข้าเลื่อนระดับทักษะศิลปะการคืนชีพของโครงกระดูก” หลินเว่ยเลือกสิ่งนี้ โดยไม่ต้องคิดมาก

เขาเพิ่งผ่านทะลวงด่านราชาแห่งการต่อสู้ และเลื่อนระดับพื้นเป็นขั้นที่ 8 สำหรับเขาคือ เพียงพอแล้ว สำหรับทักษะการคืนชีพโครงกระดูก แม้ว่าจะไม่สามารถใช้งานได้ในขณะนี้ แต่หากสามารถใช้งานซากสัตว์อสูรขั้น 9 ได้

ความแข็งแกร่งจะดีขึ้นอีกครั้ง
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่เรื่องยากที่ หลินเว่ยจะได้รับซากศพสัตว์อสูรขั้น 9 อย่างไรก็ตาม ในระดับความแข็งแกร่งทางจิตในปัจจุบันของเขา เขาไม่สามารถปลุกสัตว์โครงกระดูกขั้น 9 ได้มากเกินไป ส่วนใหญ่มีสัตว์โครงกระดูกขั้น 9 อยู่ประมาณ 10 หรือ 20 ตัว

นอกจากนี้ยังเป็นเพราะพลังจิตของเขา ที่ดีขึ้นในสองวันที่ผ่านมา มิฉะนั้น ด้วยพลังจิตของเขา ในขั้นสวรรค์ ขั้นต้น เขาสามารถเรียกใช้งานได้เพียงสองหรือสามร่างเท่านั้น

ถ้าเขายอมทิ้งโครงกระดูกก่อนหน้านี้ทั้งหมดไป เขาอาจจะสร้างใหม่ได้อีกหนึ่งหรือสองตัวเท่านั้น

เมื่อได้ยินว่า หลินเว่ยได้ตัดสินใจแล้ว ชายชราหมิงไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม เสียงของเขาแผ่วเบา“ อืม! รอสักครู่
หลังจากผ่านไปนานกว่าสองชั่วโมง พลังงานในพื้นที่มิติลดลงเจ็ดส่วน ในที่สุดหลินเว่ยก็พบว่าพลังงานทั้งหมด ได้ไหลเข้าสู่ทะเลแห่งจิตสำนึกของเขา และในที่สุดก็หลอมรวมเข้ากับ คริสทัลสีดำ

หลินเว่ยยังพบว่า มีเส้นไหมสีขาวหลายร้อยเส้นบนพื้นผิวของคริสทัล หลินเว่ยตรวจนับพวกมันอย่างระมัดระวัง แต่เขาพบว่าจำนวนเส้นไหมเหล่านี้ ตรงกับจำนวนโครงกระดูกที่เขาปลุกมันขึ้นมา

เมื่อเขาพบสิ่งนี้ หลินเว่ยก็ขมวดคิ้ว และเขาเดาไม่ได้ว่า: “ดูเหมือนว่าโครงกระดูกจะไม่ได้ถูกควบคุมโดยข้าจริง ๆ ดูเหมือนว่ามันควรจะเป็นหินคริสทัลที่ควบคุมโครงกระดูกจริง ๆด้วยวิธีนี้คือ การส่งเสริมระดับการฟื้นคืนชีพของโครงกระดูก

เป็นการส่งเสริมคริสทัลนี้หรือไม่?”
“ไม่…. ถ้าเป็นเช่นนั้น ถ้าวันหนึ่งคริสทัลสีดำนี้หายไป ความพยายามที่ผ่านมาของข้า ก็จะไร้ผลงั้นหรือ? ด้วยวิธีนี้ มันไม่ใช่พื้นที่มิติเพียงอย่างเดียว?” ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ยิ่งเขาหวาดกลัว และยิ่งพบว่าตนเองทำอะไรไม่ถูก
“เอาล่ะ! เจ้าไม่ต้องกังวลอันใด มันเป็นของเจ้าในตอนนี้ และจะเป็นของเจ้าในอนาคต เมื่อข้าหายดีแล้ว ข้าละทิ้งเจ้าไป

หาร่างที่เหมาะสม” ราวกับว่า เขาพอจะเดาได้ว่าหลินเว่ยกังวลใจ ชายชราหมิงปลอบโยน หลินเว่ย

หลินเว่ยไม่เชื่อถือคำพูดของชายชรา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา อย่างน้อยเขาต้องการขบคิดวิธีแก้ปัญหา