ราชาซากศพ - บทที่ 259 ออกเดินทาง
บทที่ 259
ออกเดินทาง
แม้ว่าหลินไห่จะแพ้ในรอบนี้…. แต่เขาก็ยังมีโอกาสในรอบตัวสำรอง
ภายในสนามประลอง หลินไห่เริ่มโจมตีอีกครั้ง และ ติงหยูเหนียนยังคงถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง จนเขากระอักโลหิตออกมาหลายคำ อย่างไรก็ตาม เขายังตวัดดาบพลังปราณของเขา ไปที่ขาของหลินไห่อย่างไม่หยุดหย่อน
“ฮ่าฮ่า! เป็นอะไรไป! ถ้าเจ้ายังโจมตีแบบนี้ข้าแบบนี้ เป็นเจ้าเองที่จะแย่ ด้วยกำลังของเจ้าข้าเกรงว่าอาจจะยืนได้อีกไม่นาน? “หลินไห่เดินไปที่ ติงหยูเหนียนช้า ๆ เขาถือดาบไว้บนบ่า และจ้องมองไปที่ติงหยูเหนียน ด้วยความดูหมิ่น ใบหน้าของเขาฉายแววหยิ่งยโส
“เหตุใดการต่อสู้นี้……จึงไม่เหมือนกับศิษย์พี่เลย เกราะของหลินไห่นั้นแข็งแกร่งจริง ๆ เมื่อมองไปที่เวทีการประลอง หยางไป๋ก็ดูงงงวยและขมวดคิ้วจ้องมองไปที่การต่อสู้เบื้องหน้า
“ไม่น่าจะเป็นไปได้……ด้วยความแข็งแกร่งของศิษย์พี่….แม้ว่าอีกฝ่ายจะสวมชุดเกราะซวนฉี และแบกรับการโจมตีของเขาหลายครั้งอย่างต่อเนื่อง แต่ชุดเครื่องมือซวนฉีของศิษย์พี่จะช่วยอะไรไม่ได้เชียวหรือ? “ติงเซียนส่ายหัวและเต็มไปด้วยความกังวล
น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความหนักใจ
จากนั้นภายในสนามประลอง จู่ ๆทันใดนั้นฝีเท้าของ หลินไห่ก็เร่งขึ้น และร่างของเขาก็ระเบิดพลัง ออกที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน.…กลับกลายเป็นว่า หลินไห่ยังไม่ได้ต่อสู้เต็มกำลัง
“ย้าก! ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะอดทนได้ หลินไห่คำรามร้อง และระเบิดพลังลมปราณของเขา พุ่งไปที่ติงหยูเหนียน เขายกดาบสูง และกำลังจะฟันไปที่ติงหยูเหนียน
อย่างไรก็ตาม เพียงสองก้าวสั้น ๆ แต่หลินไห่กลับไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้
“ปัง!” ติงหยูเหนียนมองไปที่หลินไห่อย่างสงบ แม้ว่าดาบในมือของหลินไห่กำลังจะตกใส่ร่างของเขา แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้น
จากนั้นหลินไห่ดูตื่นตระหนกและสับสน เขาถือดาบขึ้น และล้มลงไป จากนั้นเขาก็ไถลไปที่ปลายเท้าของติงหยูเหนียน
หลินไห่ยกร่างกายส่วนบนของเขาขึ้น ด้วยมือทั้งสองข้าง เงยหน้าขึ้นมองไปที่ติงหยูเหนียนและคำราม: “เจ้าทำอะไรกับข้า…..เหตุใดร่างกายส่วนล่างของข้าจึงไร้ความรู้สึก?”
“ ไม่เข้าใจหรือ” ติงหยูเหนียนก้มศีรษะลง และมองไปที่หลินไห่ ที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เขาอ้าปากพูดกับอีกฝ่าย ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ
“ ？”
เมื่อได้ยินคำพูดของติงหยูเหนียน การแสดงออกบนใบหน้าของหลินไห่ก็ตกตะลึง หลังจากไตร่ตรองแล้ว เขาก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างทันทีและพูดด้วยความไม่เชื่อ: “ดาบพวกนั้นคือพลังปราณหรือ?เป็นไปไม่ได้ดาบของเจ้าจะเป็นพลังปราณ
มันไร้ซึ่งพลัง หลังจากนั้นเป็นเวลานาน มันจะย้อนกลับทำร้ายข้าได้อย่างไร?”
“ข้าคงไม่สามารถบอกเจ้าได้…. เนื่องจากก่อนหน้านี้…เจ้านั้นหยิ่งยโสเกินไป! ถึงเวลาแล้วที่ข้าจะสอนบทเรียนให้แก่เจ้า ติงหยูเหนียนกล่าว พร้อมกับใบหน้าของเขาแสดงรอยยิ้มที่น่ากลัว เขาเก็บดาบในมือของเขาลงไป
“ กึก … ”! เจ้าคิดจะทำอะไร? ข้ามีความแข็งแกร่งระดับจักรพรรดิ … “เมื่อได้ยินคำพูดของติงหยูเหนียน และเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของติงหยูเหนียน หลินไห่รู้สึกตื่นตระหนก และอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงท้อง และพูดอย่างรีบร้อน
“ ผลั่ก!”เสียงหนักๆ ดังขึ้น ก่อนที่หลินไห่จะพูดจบ
“ เจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แล้วหรือ!” ดวงตาของหลินไห่กลายเป็นสีแดงก่ำ ใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวมองไปที่ติงหยูเหนียน และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“หืม?” ติงหยูเหนียนหัวเราะเยาะ
“เจ้าต้องการอะไร?” เมื่อเห็นการแสดงออกของ ติงหยูเหนียน การแสดงออกบนใบหน้าของหลินไห่ก็หยุดนิ่ง ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความตื่นตระหนกและอุทานขึ้น
“ขออภัยข้า……ติงหยูเหนียนพูดด้วยท่าทางสนุกสนาน
“ฮึ่ม! ฝันไปเถอะ ข้าคิดว่า … ” หลินไห่ตะคอกอย่างเย็นชา เขารู้ว่าอีกฝ่ายไม่กล้าสังหารเขา ดังนั้นเขามีความมั่นใจเพียงพอ อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่า ตัวเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายอีกต่อไป ดังนั้น หลินไห่ จึงพร้อมที่จะยอมรับความพ่ายแพ้
“ ผลั่ก!” เสียงที่คมชัดอีกครั้ง ติงหยูเหนียนฟาดฝ่ามือลงไปทุบตีหลินไห่ ขัดจังหวะคำพูดของอีกฝ่ายโดยตรง
“เจ้า…!”หลินไห่จ้องตาของติงหยูเหนียน และมองไปที่ติงหยูเหนียน ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด
“ ตุ้บ!”
“ข้า…!”
“ ตั้บ!”
“ ต้อง … !”
“ ผลั่ก!”
“ ตุ้บตั้บ!” หลินไห่มองไปที่ติงหยูเหนียน ด้วยสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่า ข้ายังไม่ทันได้พูดอะไร เหตุใดจึงมาทุบตีเขาได้อย่างไร?
“ขออภัย…ข้าขออภัย! หลินไห่ร้องลั่น” ติงหยูเหนียนทุบตีคนที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ โดยไร้ซึ่งความรู้สึกผิด
“เอาล่ะ! ข้ายอมแพ้แทนเขา! เขาได้เรียนรู้บทเรียนของเขาแล้ว”
ประโยคนี้มาจากปากของหลินคังซ่ง เนื่องจากหลินไห่เป็นสมาชิกในราชวงศ์ของเขา เขาอับอายมากพอแล้ว ตอนนี้เขาถูกทุบตีต่อหน้าสาธารณชน หลินคังซ่งไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป เขาจึงพูดอย่างเร่งรีบเพื่อหยุดเขา
“อืม! เหลยเป่าพยักหน้า และเห็นด้วยกับคำขอของหลินคังซ่ง
“ขอรับ” ติงหยูเหนียนพยักหน้า และตอบสนองสำหรับคำขอของหลินคังซ่ง ติงหยูเหนียนย่อมจะไม่ทุบตีอีกฝ่าย แต่ภายในใจถึงไม่เห็นด้วย เขาก็ไม่กล้าฝืนคำสั่งของเหลยเป่า
“ ติงหยูเหนียนชนะ!”
ตอนนี้การแข่งขันสิบอันดับแรก ผลประกาศออกมาแล้ว ต่อไปจะมีการต่อสู้รอบคัดเลือกอีกเก้าลำดับ ที่จะมีสิทธิ์เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้อู่เจ๋อ ในขณะที่อันดับที่สิบจะได้รับการคัดเลือก ในฐานะตัวสำรอง
ส่วนลำดับอื่น ๆจะถูกพิจารณาจากการแข่งขันที่พ่ายแพ้น้อยที่สุด
ในที่สุดหลังจากการต่อสู้อย่างดุเดือด มีการกำหนดผู้เข้าแข่งขันตัวจริงสิบอันดับ และอันดับตัวสำรองอีกสิบอันดับ
สิบอันดับทางการที่สามารถเข้าร่วมการแข่งขัน ได้แก่ หลินเว่ย, เล่ยหมาง, เย่จื่อเวิน, เสวี่ยมู่, เมิ่งหูลู่, ผางหลง, กวนเยว่, เจียงเผิง, หมิงเหยียน, ติงหยูเหนียน เก้าในสิบคนได้ ขึ้นสู่ระดับพลังจักรพรรดิแล้วและ ติงหยูเหนียนก็คาดว่าจะได้รับตำแหน่งจักรพรรดิ
ตัวสำรองจำนวนสิบคน ได้แก่ หลินเหยา,หลินไห่, ซางกวนหรูเสวี่ย, ซางกวนหรูผิง, หยางไป๋, ติงเซียน, เฉินหลี่, เว่ยเจียง, ฉิวมู่ และ หลงฮั่ว ในบรรดาตัวสำรองสิบคน มีพลังระดับจักรพรรดิสองคน และที่เหลือเป็นระดับราชาแห่งการต่อสู้ช่วงปลายและระดับสูงสุด
เมื่อเห็นผู้เข้าแข่งขันทั้งสิบคนแล้ว กองกำลังหลักทั้งหมดนั้นพึงพอใจมาก ในอดีต เมื่อมีผู้เข้าแข่งขันตัวจริงอย่างเป็นทางการ เนื่องสถานศึกษาของพวกเขาสามารถมีส่วนร่วมในการแข่งขัน จำนวนห้าคนที่อยู่ในขั้นจักรพรรดิ และส่วนที่เหลือเป็นระดับราชาแห่งการต่อสู้
ครั้งนี้สามารถรวบรวมผู้เข้าแข่งขันหลายคนที่มีความสามารถมากมาย ซึ่งทำให้ทีมแข็งแกร่งมาก ตราบใดที่ ติงหยูเหนียนสามารถเลื่อนระดับเป็นขั้นจักรพรรดิได้ภายในเดือนหน้า กลุ่มของสถานศึกษาเทียนหยู จะประกอบด้วยนักรบขั้นจักรพรรดิทั้งหมด
แน่นอนว่าเนื่องจาก หลินเว่ย ไม่ได้ปรากฏตัว ผู้คนจึงไม่รู้ว่าหลินเว่ยนั้นมีความแข็งแกร่งในระดับใด แต่พวกเขาแน่ใจว่าระดับต่ำสุด คือระดับขั้นจักรพรรดิ เมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลง ทุกคนก็จากไปด้วยความสุข
ในสถานศึกษาเทียนหยู ภายในวันรุ่งขึ้นหลังจากการแข่งขันจบลง ราชวงศ์เฟิงหยู ประกาศว่าสามวันต่อมา จะมีการจัดการต่อสู้ ตราบเท่าที่อายุต่ำกว่า 30 ปีและความแข็งแกร่งอยู่เหนือระดับจักรพรรดิ สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้
ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ความสามารถของทั้งอาณาจักรเฟิงหยูทั้งหมด ได้รวบรวมจากทั่วสารทิศ