ราชาซากศพ - บทที่ 274 สงคราม
บทที่ 274
สงคราม
“กรร … !” เสียงคำรามของหมาป่าดังขึ้น และ เสี่ยวชิงบอกกับหลินเว่ยว่า นี่คือราชาหมาป่าลมกรด ที่กำลังประกาศการมาถึงของเขา จุดประสงค์คือเพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจของหมาป่าลมกรดที่ดุร้ายเหล่านั้น
หมาป่าลมกรดจำนวนดั้งเดิมเทียบกับจำนวนหนูไม่ได้ ตอนนี้โครงกระดูก และสัตว์เลี้ยงสงครามของหลินเว่ย สังหารพวกมันไปมากมาย และจำนวนก็น้อยลงตามธรรมชาติ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับหมาป่าลมกรดเหล่านี้ ราชาหมาป่าลมกรดไม่ได้สนใจ เพราะความสามารถในการต่อสู้ของหนูเหล่านี้ แย่กว่าหมาป่าของเขา ยิ่งไปกว่านั้นในสายตาของราชาหมาป่า หนูเหล่านี้เป็นอาหารของพวกมันมาโดยตลอด
“นายท่าน! ความแข็งแกร่งของราชาหมาป่าลมกรดผู้นี้ แข็งแกร่งกว่าข้ามาก นอกจากนี้ยังมีหมาป่าลมกรด ขั้นศักดิ์สิทธิ์ 21 ตน อยู่ข้างๆเขา เสี่ยวชิงมองไปที่หลินเว่ย โดยไม่แสดงออกและพูดด้วยเสียงต่ำ แต่มีอารมณ์ความรู้สึกที่ชัดเจนในน้ำเสียง
เขาคิดว่าตัวเอง เคยเป็นราชาหมาป่ามาก่อน และสายเลือดของเขานั้นสูงส่งกว่าหมาป่าลมกรดมาก แต่ก่อนหน้าเขา เขาเป็นเพียงจุดสูงสุดระดับเก้าเท่านั้น เมื่อมองไปที่ผู้อื่น ที่มีผู้คุ้มกันมากกว่า 20 คน และระดับของพวกเขา ก็ถึงระดับศักดิ์สิทธิ์
“ มียี่สิบเอ็ดตัว ของขั้นศักดิ์สิทธิ์ สำหรับเผ่าพันธุ์หมาป่าลมกรด เพียงอย่างเดียว และยังมีราชาหมาป่าลมกรดที่แข็งแกร่งกว่า ขั้นศักดิ์สิทธิ์ หากเราสามารถเพิ่มสัตว์อสูรโครงกระดูกขั้นศักดิ์สิทธิ์ แทนที่สัตว์อสูรอื่น ๆ … ”
หลังจากหยุดชั่วครู่ ใบหน้าของหลินเว่ยก็ถอนหายใจ เขากล่าวต่อ: “มันคู่ควรกับการสัตว์อสูรขั้นศักดิ์สิทธิ์ ในสิบอันดับแรก ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไม่มีใครมาที่นี่”
“อืม! ยิ่งไม่มีผู้ใดมาที่นี่ ไม่มีการบาดเจ็บล้มตาย เลื่อนระดับการฝึกฝนและความแข็งแกร่งของพวกมันจะดีขึ้นตามกาลเวลา “เสี่ยวชิง พยักหน้าและกล่าวเห็นด้วย
“อืม! วงจรมรณะนี้ได้ก่อตัวขึ้น หากไม่มีข้า….มันจะดำเนินต่อไปเช่นนี้ แต่ตอนนี้ข้าได้ค้นพบมันแล้ว ข้าจะทำให้มันกลายเป็นโชคลาภของข้า หลินเว่ยพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
“เอ๋…นายท่าน! มีบางอย่างอยู่ใต้ดิน! มีลมปราณที่ทรงพลังมากมาย” ใบหน้าของเสี่ยวชิงเปลี่ยนไป และเขาพูดกับหลินเว่ยอย่างรีบร้อน
“อืม! มีลมปราณที่แข็งแกร่ง จำนวนเจ็ดสิบสามร่าง มีจำนวนมากมาย คิดว่ามันควรจะเป็นราชาของเหล่าหนู เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวชิง หลินเว่ยก็พยักหน้าและกล่าวด้วยความยินดี
พลังวิญญาณของหลินเว่ย ในระดับศักดิ์สิทธิ์นั้น ชัดเจนกว่าของ เสี่ยวชิง โดยธรรมชาติ ดังนั้นเขาได้ชี้แจงสถานการณ์ ก่อนที่เสี่ยวชิงจะอ้าปากของเขา
แน่นอนว่า เหล่าหนูหลายตน รีบวิ่งขึ้นจากพื้น และเผชิญหน้ากับราชาหมาป่าจากระยะไกล ๆ
เมื่อเห็นเช่นนี้ใบหน้าของ หลินเว่ยก็ไม่เปลี่ยนไป แต่หน้าผากของเขายังคงมีเหงื่อซึม สัตว์อสูรระดับศักดิ์สิทธิ์จำนวนร้อยกว่าตัว เขาย่อมไม่สามารถเพิกเฉยกับมันได้ หลินเว่ยลอยตัวอยู่ด้านบนด้วยปีกสายฟ้า และจ้องมอง
ความเป็นไปเบื้องล่าง
โชคดีที่ หลินเว่ยอยู่ห่างจากพวกมันเล็กน้อย ถึงอย่างนั้น เขาก็เอื้อมมือไปแตะหูซ้ายเล็กน้อย
ถูกต้อง! เหตุผลที่หลินเว่ยไม่เกรงกลัวในขณะนี้ก็คือ เขาและเสี่ยวชิง สามารถซ่อนเงาและลมปราณของพวกเขาได้
ด้วยพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นนักรบในระดับอรหันต์ หรือสัตว์อสูรก็ตาม
ตราบใดที่ความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณของสัตว์ตนอื่นๆ ยังไม่เหนือกว่าหลินเว่ยมากนัก ก็จะไม่สามารถค้นพบการดำรงอยู่ของหลินเว่ย
แต่เดิมหลินเว่ยต้องการโจมตีเผ่าหมาป่าลมกรดเท่านั้น ด้วยความแข็งแกร่งของเขา ย่อมไม่มีปัญหา อย่างไรก็ตามด้วยการเพิ่มกลุ่มหนูเข้าไป หลินเว่ยก็ไม่ได้เตรียมตัว เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ถูกต้อง
เขาจึงต้องออกจากสนามรบชั่วคราว และซ่อนตัวคิดว่า ตนเองจะกลายเป็นชาวประมงได้หรือไม่?
ราชาหมาป่าและราชาหนู มองหน้ากันอีกครั้งและไม่มีการดำเนินการอื่นใด การต่อสู้ของพวกเขายังคงดำเนินต่อไป เมื่อเวลาผ่านไปการบาดเจ็บล้มตายของทั้งสองเผ่าพันธุ์ยังคงเพิ่มขึ้น
หลินเว่ยไม่รีบร้อน เขากำลังรอให้สงครามที่แท้จริงปะทุ เพราะตอนนี้หนู และหมาป่าลมกรดต่อสู้กันนั้น อยู่ต่ำกว่าขั้นเก้าและมีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่เข้าร่วมในนั้น
อย่างไรก็ตาม ผู้ที่มีความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้ร่วมเข้าการต่อสู้ ที่ด้านข้างของหมาป่าลมกรดระดับสูงกว่า 30000 ตัวในขณะที่กลุ่มหมาป่าลมกรด ซึ่งอยู่ด้านหลังราชาหนู มีกระรอกดินเกือบ 70000 ตัว ที่อยู่เหนือขั้นเก้า
มี สัตว์อสูรขั้น 9 มากมาย หลินเว่ยนั้นละโมบ แม้ว่าพลังการต่อสู้ของหนูเหล่านี้จะอ่อนแอกว่า สัตว์อสูรทั่วไป ในระดับเดียวกัน แต่แก่นคริสตัลของพวกมันไม่เลวร้ายไปกว่า สัตว์อสูรตัวอื่น ๆ ถ้า หลินเว่ยสามารถรับแก่นคริสตัลเหล่านี้
และทำให้ทักษะคืนชีพโครงกระดูก เลื่อนไปที่ขั้น 10 พื้นที่มิติก็คงไม่มีปัญหา
การต่อสู้ดำเนินไปสามวัน ในสามวันที่ผ่านมา ราชาหมาป่าและราชาหนู ไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่เฝ้าดูการต่อสู้ด้านล่างอย่างเงียบ ๆ
“ พวกมันเป็นอย่างไรกันบ้าง? หากยังสังหารเช่นนี้ หมาป่าลมกรด และหนูเหล่านี้จะตายหมด หลังจากรอมาสามวัน หลินเว่ยมองดูศพที่กองอยู่บนพื้น หลินเว่ยงงงวยมากและหันไปหาเสี่ยวชิง.
เมื่อได้ยินคำถามของหลินเว่ย เสี่ยวชิงก็เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดโดยไม่แสดงออก: “ข้าคิดว่าพวกเขาทำสิ่งนี้ โดยมีจุดประสงค์เพื่อลดความหนาแน่นของเผ่าพันธุ์”
“ลดความหนาแน่นของเผ่าพันธุ์ แต่ข้าเห็นว่า จำนวนลดลงไปมากแล้ว เหตุใดพวกเขาจึงไม่หยุด” หลินเว่ยขมวดคิ้วและถามอย่างงงงวย
“มีหมาป่าลมกรด ขั้นเก้าจำนวนมากที่ยังมีชีวิตอยู่ กับหมาป่าลมกรด! ตราบใดที่พวกมันยังมีชีวิตอยู่ รากฐานของพวกมันจะไม่สั่นคลอน พวกมันจะฟื้นตัวในอีกไม่กี่ร้อยปีข้างหน้า “เมื่อได้ยินคำถามของหลินเว่ย เสี่ยวชิงหันไปมอง หลินเว่ยและพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ
“ข้าเข้าใจแล้ว!” หลินเว่ยพยักหน้า จากนั้นดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่าง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ด้วยวิธีนี้หมาป่าลมกรด และหนูที่อยู่เหนือขั้นเก้า จะไม่เข้าร่วมการต่อสู้?”
“สิ่งนี้มีความเป็นไปได้มาก!” เสี่ยวชิงลังเลที่จะพูด
ข้าเสียเวลาไปสามหรือสี่วัน เพื่อเฝ้าดูพวกเขา “หลินเว่ยอดไม่ได้ที่จะพูดอะไรบางอย่างอย่างรีบร้อน
“อา…..เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย เสี่ยวชิงก็อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วกางมือออก มองหลินเว่ยอย่างทำอะไรไม่ถูก แล้วพูดด้วยเสียงเบาๆ” นายท่านจะทำอะไร? มีสัตว์อสูรขั้นศักดิ่สิทธิ์มากกว่า 90 ตน ที่ด้านล่างและมี สัตว์อสูรมากกว่า 109
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีขั้นเก้า ระดับสูงสุด แม้แต่ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ด้วยกำลังของท่าน … ”
เสี่ยวชิงไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่หลินเว่ยรู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร ด้วยพละกำลังของเขา การลงไปข้างล่าง คือการหาเรื่องตาย
“โอ้ช่างน่าเสียดายที่ได้ยินคำพูดของเสี่ยวชิง หลินเว่ยก็ไม่โกรธเพราะเขารู้ว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเป็นความจริง เขาส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และถอนหายใจ
อย่างไรก็ตาม หลินเว่ยไม่ได้ตั้งใจที่จะจากไป ยังคงมีความหวังอันริบหรี่อยู่ในใจของเขา เขาไม่อยากยอมแพ้จนถึงวินาทีสุดท้าย
“อืม … !” เมื่อมองไปที่ ไม่กี่ร่างที่เหลืออยู่ด้านล่าง ราชาหมาป่าก็เป็นผู้นำในการส่งสัญญาณการล่าถอย
“ สวบสาบ!” หลังจากนั้น ราชาหมาป่า และ ราชาหนูก็ส่งเสียงร้องล่าถอย
ในขณะที่ราชาทั้งสองฝ่ายออกคำสั่งอพยพการต่อสู้ บรรยากาศก็สงบลงในไม่ช้า และทั้งสองฝ่ายก็ถอยกลับไปด้านหนึ่ง เผชิญหน้ากันจากระยะไกล
ที่ด้านข้างของหมาป่าลมกรด หลงเหลือประมาณ 300000 ตน สำหรับหมาป่าลมกรดที่ระดับต่ำกว่าขั้นเก้า โดยพื้นฐานแล้ว พวกเขาทั้งหมดเป็นหมาป่าลมกรด ขั้นเจ็ดและขั้นแปด
ในทางกลับกันมีเหล่าหนูมีมากกว่าสองล้านตัว
อย่างไรก็ตาม จำนวนของตระกูลหมาป่าลมกรดนั้น มีมากกว่าหมาป่าลมกรดมาก นอกจากนี้หลินเว่ยฆ่าหมาป่าลมกรดไปหลายตัว ก่อนหน้านี้ มิฉะนั้นจะแทบจะไม่มีเผ่าหมาป่าลมกรดเหลืออยู่อีกแล้ว
“เจ้าหมาป่า! เจ้าสามารถพาลูกน้องออกไปได้” ราชาหนูกล่าวด้วยเสียงที่คมชัด
“โฮก! ข้าจะไปรับศพของสหายของข้า” ราชาหมาป่า ก้าวไปข้างหน้าคำรามและกล่าวดัง ๆ
“ไม่มีทาง! นั่นคือรางวัลของข้า!” ราชาหนูกล่าวพร้อมกับส่ายหัว
“ฮึ่ม! เจ้ากล้าหรือ! คิดอะไรอยู่ ข้าแค่เอาศพของคนของข้าไปทิ้ง อย่างไรก็ตามเจ้าชนะแล้ว” เมื่อได้ยินคำพูดของราชาหนู ราชาหมาป่าก็ตะคอกอย่างเย็นชา และมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความห่างเหิน และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม
“ข้าบอกว่าไม่มีทาง นี่คือของโจร และอาหารของครอบครัวข้า” ราชาแห่งหนูส่ายหัวอย่างไม่ยอมแพ้
“อาหารหรือ….เจ้ากล้าปฏิบัติต่อร่างของเหล่าพี่น้องข้า ให้กลายเป็นอาหารของเจ้าได้อย่างไร? ตลอดเวลาดูเหมือนว่า พวกเจ้าจะเป็นอาหารของเหล่าหมาป่าของเรามิใช่หรือ ไม่ใช่เพียงแค่หมาป่าของเรา
ทั้งยังเป็นอาหารของ สัตว์อสูรตัวอื่น ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของราชาหนู ราชาหมาป่าโกรธมาก และหัวเราะ พูดด้วยความโกรธบนใบหน้าของเขา
“แล้วอย่างไร ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเผ่าพันธุ์หนูของเรา แข็งแกร่งกว่าเผ่าหมาป่าของเจ้า ข้าสามารถประกาศได้แล้วว่า พวกเราไม่ได้เป็นอาหารของตระกูลหมาป่าของเจ้าอีกต่อไป จากนี้ไปเผ่าหมาป่าของเจ้า จะเป็นอาหารของเรา” ราชาหนูเงยหน้าขึ้นและยืดอกขึ้น มองราชาหมาป่าด้วยความภาคภูมิใจและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เจ้าต้องการที่หาเรื่องตายงั้นหรือ?” ราชาหมาป่าคำราม ด้วยความโกรธบนใบหน้าของเขา ในน้ำเสียงของเขามีการคุกคามที่ชัดเจน
“โอ้….มาสิ….ใครจะหวาดกลัวผู้ใดกันแน่” ราชาหนูพูดด้วยความเยาะเย้ย
“ดี! เจ้าทำให้ข้าโกรธได้สำเร็จ”
“อืม … !” หลังจากนั้นราชาหมาป่าก็เงยหน้าขึ้น อ้าปากและส่งเสียงคำรามของหมาป่า
บนพื้นดินหมาป่าลมกรด ที่เหลืออีกกว่า 300000 ตัวหลังจากได้ยินเสียงร้องของราชาหมาป่า ก็พุ่งเข้าใส่เหล่า
หนูตรงหน้า
ไม่เพียง แต่หมาป่าลมกรดที่อยู่บนพื้น แต่แม้แต่ผู้ที่อยู่เบื้องหลังราชาหมาป่า และผู้ที่อยู่เหนือระดับขั้นเก้า ก้าวเท้าก็เข้าร่วมในการต่อสู้ด้วย