ราชาซากศพ - บทที่ 278 หมูเพลิงภูเขา
บทที่ 278
หมูเพลิงภูเขา
“มีอะไรแปลกเกี่ยวกับเรื่องนั้นหรือ…..ถึงเวลาที่มนุษย์ต้องลงมาที่นี่อีกครั้ง ย่อมมีมนุษย์มาที่นี่ ตามปกติ” ราชาอินทรีพยัคฆ์พูดอย่างใจเย็น
“ไร้สาระ! ข้าหมายความว่า…เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่กับมนุษย์ เจ้าเป็นสุนัขรับใช้พวกมนุษย์งั้นหรือ…..เอ๊ะ? ทันทีที่สิ้นเสียงลง ราชาหมาป่าลมกรดก็จำอะไรบางอย่างได้ เขามีสีหน้าเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา ในน้ำเสียงของเขา เขายังคงพูดต่อไป : “ปัดโธ่!
ข้าจำได้ว่า เมื่อหลายร้อยปีก่อนมี ราชาอินทรีพยัคฆ์ที่ออกจากโลกนี้ไป เขาจึงกลายเป็นสุนัขรับใช้ของพวกมนุษย์ ”
“ทำไม! ราชาอินทรีพยัคฆ์ไม่ได้มาจากเผ่าพันธุ์ของที่นี่หรือ?” หลินเว่ยเลิกคิ้วและใบหน้าของเขาแสดงสีหน้าแปลก ๆ เขาคิดกับตัวเอง
“ไม่ไม่ไม่!” ราชาอินทรีพยัคฆ์ส่ายหัวครั้งแล้วครั้งเล่า และกล่าวว่า “ข้าแค่ร่วมมือกับพวกเขา พวกเขาช่วยให้ข้ากลายเป็นราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ ข้าแค่ต้องจ่ายมอบซากศพให้เป็นรางวัล …เหตุใดจะไม่ทำเช่นนั้นล่ะ”
“ราชาอินทรีพยัคฆ์! เจ้าเชื่อในสิ่งที่พวกเขาพูดจริงๆหรือ? ร่วมมือกับมนุษย์?” ดวงตาของราชาหนูจ้องมองไปรอบ ๆ เขายืนอยู่ข้างๆราชาหมาป่าลมกรด กล่าวด้วยน้ำเสียงอันแหลมคม
“ฮ่าฮ่า! ราชาหนู…..อย่ามาสร้างความขัดแย้งที่นี่ เจ้าอยู่มานานแล้ว เจ้าควรรู้ว่า เรามาที่นี่เพื่อฝึกฝนเท่านั้น สิ่งที่เราต้องการคือแก่นคริสตัลของสัตว์อสูร และทันทีที่มาถึง เราจึงร่วมมือกับราชาอินทรีพยัคฆ์ และรับสิ่งที่พวกเราต้องการ
“ทันทีที่เสียงของราชาหนูลดลง ก็ได้ยินเสียงจากด้านหลังของมังกรดำ
หลินเว่ยรู้ข้อมูลบางอย่างของอีกฝ่ายมาจากซางกวนฮ่าวหยาง เขาเป็นจ้าวแห่งมังกรดำ เขาเป็นบุตรชายของ เทพเจ้าแห่งความมืดชื่อว่า กัวหลี่ เขามีสถานะสูงส่งและพรสวรรค์ที่แข็งแกร่ง และความแข็งแกร่งด้วยวัยเพียง 25 ปี
และได้กลายเป็นจักรพรรดิ
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ราชาหนูและราชาหมาป่าลมกรด ต่างก็ตกอยู่ในความเงียบ อีกด้านหนึ่งคือเป็นเรื่องจริง มนุษย์จะไม่อยู่ในดินแดนนี้นานเกินไป
และพวกเขาช่วยกันต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์ของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อแก่นคริสตัลของสัตว์อสูรเท่านั้น อย่างไรก็ตาม หากราชาอินทรีพยัคฆ์ต้องการเป็นราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ เขาต้องทำสงครามกับกลุ่มสัตว์อสูรอื่น ๆ ตอนนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือซากศพมหาศาล
“ แล้วอย่างไร ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง ตราบใดที่เจ้ายื่นมือมาเข้าร่วมกับข้า เจ้าจะไม่ทำลายเผ่าพันธุ์ของเจ้า ซ้ำยังทำให้มันเจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้นด้วย ยิ่งไปกว่านั้นด้วยความช่วยเหลือของมนุษย์เหล่านี้ ไม่ใช่เจ้าเท่านั้น ตราบใดที่เป็นเป้าหมายของข้า
ก็ไม่สามารถรอดพ้น จากการต่อสู้ของเหล่ามนุษย์ได้ ดังนั้นเจ้ามีทางเลือกเพียงสองทางคือ ยอมจำนนหรือถูกกำจัด เจ้าควรจะคิดให้ชัดเจนเกี่ยวกับเดิมพันในครั้งนี้
“เมื่อเห็นเช่นนั้น อีกฝ่ายไม่มีอะไรจะพูด ราชาอินทรีพยัคฆ์ยังคงพูดต่อไปพยายามที่จะเอาชนะใจอีกฝ่าย
“หมายความว่า! ข้าไร้ความสามารถและต้องไปบากหน้าขอความช่วยเหลือจากมนุษย์…..ราชาหนูหน้านิ่งพูดด้วยความขุ่นเคือง
“ฮ่าฮ่า….แล้วอย่างไรล่ะ เจ้าจะทำอย่างไรได้ ราชาอินทรีพยัคฆ์ ยักไหล่และพูดอย่างขำขัน” แน่นอนหากเจ้ายินยอมของความช่วยเหลือจากมนุษย์อื่น….ก็ย่อมเป็นไปได้ หากพวกเขายินดีที่จะช่วยเจ้า ”
“เจ้า…!” เมื่อได้ยินคำพูดของราชาอินทรีพยัคฆ์ ราชาหมาป่าลมกรดและราชาหนูต่างก็พูดไม่ออก พวกเขาจะไปขอความช่วยเหลือได้ที่ไหน? และแม้ว่าจะมีมนุษย์ที่ผ่านไปมา ณ ที่แห่งนี้ หากเจอสถานการณ์ปัจจุบันนี้ พวกเขาก็คงหลบหนีไปแล้ว
แล้วผู้ใดจะมาช่วยเหลือพวกเขา
ครู่ต่อมาก็มี “นายท่าน! มีลมปราณที่พลุ่งพล่าน กำลังเข้ามาใกล้เราด้วยความรวดเร็ว
“เกิดอะไรขึ้น?” เมื่อได้ยินคำพูดของมังกรดำ….ไม่ว่าจะเป็นผู้คนจากในอาณาจักรกังหลันโบราณ
หรือราชาอินทรีพยัคฆ์ต่างก็ตกตะลึง โดยธรรมชาติแล้ว พวกเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของมังกรดำและไม่มีทางรับรู้ผิดพลาด
ผู้คนต่างไม่ได้ตั้งคำถาม เพราะในทันที พวกเขาก็รู้สึกได้เช่นกัน มีลมปราณที่รุนแรงมาจากสามร่าง โดยไร้ซึ่งการปกปิด ใด ๆ ในพริบตาก็มาถึง ณ สถานที่ที่พวกเขาอยู่แล้ว
ร่างทั้งสาม ปรากฏต่อหน้าฝูงชน ล้วนเป็นมนุษย์ แต่ไม่มีผู้ใดเป็นมนุษย์ อย่างแท้จริง เพราะศีรษะของพวกเขาคือ ศีรษะของสัตว์อสูร เห็นได้ชัดว่าสัตว์อสูรทั้งสามถูกเปลี่ยนไป แต่ยังคงรูปลักษณ์ในส่วนศีรษะสัตว์อสูรสามตัวนี้ ตัวหนึ่งมีศีรษะเป็นหมี ตัวหนึ่งมีศีรษะของหมาป่า และอีกร่างคือมีศีรษะของหมู เห็นได้ชัดว่าสัตว์อสูรทั้งสามร่างคือ หมี หมาป่า และหมู
“บ้าน่า! นี่มันโลกอะไรกัน! แม้แต่หมูยังสามารถฝึกฝนจนถึงขั้นศักดิ์สิทธิ์ได้ … ” หลินเว่ยพูดด้วยอารมณ์ความรู้สึกบางอย่าง
“ใช่!” เสี่ยวชิงพยักหน้าและครุ่นคิดอย่างเงียบงัน
“เจ้าเป็นผู้ใด….มาทำอะไรที่นี่?” ราชาอินทรีพยัคฆ์เหล่เล็กน้อย และมองไปที่สัตว์อสูรทั้งสาม ด้วยความระแวดระวังบนใบหน้าของเขา เขาถามด้วยเสียงเบาๆ เขารู้สึกได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นร่างใด ต่างก็มีลมปราณที่อยู่ในระดับเดียวกับเขา
“เรามาที่นี่…เพราะเจ้า” ชายในร่างสัตว์อสูรหมู พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ข้า?” ราชาอินทรีพยัคฆ์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และใบหน้าของเขาก็มึนงง เขานึกถึงมันอย่างรอบคอบ และขบคิดได้ว่า ตนเองไม่เคยพบหน้าอีกฝ่าย
“แน่นอน...ข้าได้ยินมาว่า…เจ้านั้นหยิ่งผยองมาก อยากเป็นราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ เหล่าพี่ ๆของข้า ต้องการมาดู เป็นแมวและสุนัขตนใดกัน?” ชายหนุ่มในร่างสัตว์อสูรหมาป่า ที่อยู่ข้างๆโค้งปากของเขา ยิ้มมองไปที่ราชาอินทรีพยัคฆ์
พร้อมกับการดูถูกและพูดด้วยความเยาะเย้ย
“ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ! ให้ข้าตบมันจนตายเถอะ” ใบหน้าของชายศีรษะหมี ดุร้ายและคำราม
“เจ้าอ้างตัวเป็น คนของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ เหตุใดข้าไม่เคยพบหน้าเจ้า พูดมา ว่าเจ้ามาจากที่ใด?” ราชาอินทรีพยัคฆ์ตะโกน แต่หัวใจของเขาสั่นสะท้าน เพราะชายศีรษะหมี เพิ่งระเบิดพลังลมปราณที่แท้จริงออกมา ให้มันรู้สึกถึงความกดดัน
ในเวลานี้ใบหน้าของราชาหมาป่าลมกรด ก็แสดงสีหน้าสงสัย และพูดกับชายศีรษะหมาป่าอย่างระมัดระวัง: “ท่านบรรพบุรุษ!
“อืม! เจ้ารู้จักข้าหรือ?” ชายศีรษะหมาป่าพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม
“เป็นบิดาของข้าที่รู้จักท่าน! ข้า! ข้าคือหลางซี! บิดาของข้า คือ หลางฮวน” ราชาหมาป่าลมกรดพูดด้วยความประหลาดใจ
“เจ้าคือเสี่ยวซี บุตรชายของหลางฮวน ตอนนี้หลางฮวนเป็นอย่างไรบ้าง?” รอยยิ้มบนใบหน้าของชายศีรษะหมาป่า เพิ่มร่องรอยของความสนิทสนมในคำพูดของเขา
ราชาหมาป่าลมกรดส่ายหัว และพูดอย่างหมดหนทางบนใบหน้าของเขา: “บรรพบุรุษ…. บิดาของข้าจากที่นี่ไป พร้อมกับผู้คนมากมายพันปีก่อน…. เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เขาไม่กลับมา และไร้ซึ่งข่าวคราวใด ๆ ข้าเองไม่รู้ว่าตอนนี้บิดาเป็นอย่างไรบ้าง? ”
“ข้าเข้าใจแล้ว ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าไม่สามารถเอาชนะหนูตัวน้อยเหล่านี้ได้ และถูกอินทรีพยัคฆ์รังแก” ชายศีรษะหมาป่าพยักหน้า ใบหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงตระหนักอย่างกะทันหัน การเยาะเย้ยตัวเองบางอย่าง เขาสั่นศีรษะของเขา
หากไม่มาในวันนี้ พวกเขาตระกูลหมาป่าลมกรดจะถูกลบออกจากทุ่งหญ้าขจี
เมื่อเทียบกับความประหลาดใจของราชาหมาป่าลมกรด ชายศีรษะหมาป่า สำหรับราชาหนู เขานั้นหวาดกลัวจนมือและเท้าเย็นๆ สั่นรัว เขาระแวดระวังกลืนน้ำลายไม่หยุด
“อึก! อะไรกัน ตอนนี้ความแข็งแกร่งของทั้งสามคนนั้นแข็งแกร่งมาก ข้าสามารถจัดการกับพวกเขาได้เพียงคนเดียวเท่านั้น ราชาอินทรีพยัคฆ์ได้ยินเบาะแสบางอย่างจากการสนทนาระหว่างราชาหมาป่าลมกรด กับชายศีรษะหมาป่า
และเขารีบพูดกับกัวหลี่ อย่างรีบร้อน .
“เป็นอย่างไรบ้าง?! สัตว์อสูรทั้งสามนี้ แข็งแกร่งเพียงใด เมื่อกัวหลี่ ได้ยินคำพูดของราชาอินทรีพยัคฆ์ เขาไม่ได้ตอบกลับในทันที แต่กลับถามมังกรดำที่อยู่ใต้ร่างเขา
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงอันหนักแน่นของมังกรดำ ก็ดังขึ้นอย่างช้าๆ“ พวกมันทั้งสามตัว พลังของหมีนั้นแข็งแกร่งที่สุด และอยู่ในระดับเดียวกับข้า พวกเขาทั้งหมดเป็นระดับสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ ระดับแปด หมาป่าและหมูที่เหลือทั้งหมด คือความแข็งแกร่ง ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับเจ็ด”
“หนึ่ง ระดับแปด อีกสองตน ระดับเจ็ด” หลังจากรู้ระดับของอีกฝ่ายแล้ว กัวหลี่ก็ขมวดคิ้วและเข้าสู่ความครุ่นคิด
แม้ว่าราชาอินทรีพยัคฆ์จะลังเลที่จะพูดอีกครั้ง กัวหลี่ก็เป็นผู้นำและพูดว่า ” มังกรดำ…เจ้าสามารถหยุดหมีและหมาป่า ในเวลาเดียวกันได้หรือไม่?”
“ฮ่าฮ่า! แน่นอน ถ้าเจ้าให้เวลาข้า ข้าสามารถสังหารพวกเขาได้” เมื่อได้ยินคำพูดของกัวหลี่ มังกรดำก็ไม่ลังเลเลย จากนั้นก็หัวเราะเบา ๆ สองครั้งและพูดอย่างมั่นใจบนใบหน้าของเขา
“ดี!” กัวหลี่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นจึงพูดกับราชาอินทรีพยัคฆ์ “หมีและหมาป่า มังกรดำจะเป็นคนจัดการ และหมู เจ้าเป็นคนจัดการ ส่วนหมาป่าลมกรดและหนูเหล่านั้น จะส่งมอบให้ลูกน้องของเจ้า มีปัญหาอันใดหรือไม่?”
“ไม่มีปัญหา!” ราชาอินทรีพยัคฆ์พยักหน้าอย่างรวดเร็ว
เมื่อนั้นราชาอินทรีพยัคฆ์ก็ก้าวไปข้างหน้า และพูดกับหมูว่า “สวัสดี! เจ้าหมูโง่! ข้าจะสู้กับเจ้า…นานมากแล้วที่ข้าไม่ได้กินเนื้อหมู”
เมื่อได้ยินคำพูดของราชาอินทรีพยัคฆ์ การแสดงออกบนใบหน้าของหมู ก็แข็งกระด้าง ท่าทางสงบของเขาก็สลายไปในทันที โลหิตปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา และเขาก็คำรามอย่างมีโทสะว่า: “ไอ้บ้า! วอนหาเรื่องตาย! ข้าจะย่างเจ้ากินซะ เจ้าสัตว์หน้าขน”
หลังจากนั้น เขาก็รีบวิ่งออกไปทันทีและร่างกายของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป ในพริบตามันก็กลายเป็นร่างกายของสัตว์อสูรที่แท้จริง หมูป่าตัวใหญ่ราวกับเนินเขาย่อมๆ เขี้ยวโค้งสองข้างใหญ่โตมาก จากด้านบนของศีรษะ ไปด้านหลังมีขนสีแดงปลิวไสวไปตามสายลมราวกับเปลวไฟที่ลุกโชน
“ มันคือ หมูเพลิงภูเขา” หลินเว่ยกล่าวด้วยความประหลาดใจ
เหตุผลที่หลินเว่ยจำเรื่องนี้ได้เร็ว ก็คือเขานั่นเคยกินเนื้อหมูเพลิงภูเขา เป็นจำนวนมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ในพื้นที่มิติของเขายังมีซากศพของหมูเพลิงภูเขาอยู่มากมาย
แน่นอนว่าระดับไม่สูง ระดับสูงสุด คือขั้นที่เจ็ด ยังคงเป็นราชาของเผ่าพันธ์ุหมูเพลิงภูเขา โดยทั่วไปแล้วมันเป็นเพียง สัตว์อสูร ระดับกลางและมีเพียงไม่กี่ตัวที่กลายเป็นสัตว์อสูรระดับสูง โดยไม่คาดคิด
หมูเพลิงภูเขา จะสามารถกลายเป็น ขั้นศักดิ์สิทธิ์ได้ในวันนี้ และมันไม่ใช่ ขั้นศักดิ์สิทธิ์ทั่วไป แต่เป็นขั้นศักดิ์สิทธิ์ช่วงปลาย
“โฮก!” ราชาอินทรีพยัคฆ์คำรามและวิ่งเข้าใส่ ตามธรรมชาติแล้วมันไม่ได้วิ่งหนี แต่ต้องการอยู่ห่างจากหมี เพื่อที่เวลาที่การต่อสู้ชุลมุนจะได้ไม่ถูกลูกหลง
อย่าวิ่งหนี….หมูเพลิงภูเขา คำรามตามด้วยการไล่ล่า
เมื่อราชาอินทรีพยัคฆ์จากไปพร้อมกับหมูเพลิงภูเขา กัวหลี่โบกมือให้อินทรีพยัคฆ์ที่เหลือถอยออกไป กัวหลี่ และคนอื่น ๆ จากไป มังกรดำเข้าใจอย่างธรรมชาติว่า ถึงเวลาที่ต้องต่อสู้แล้ว