ราชาซากศพ - บทที่ 279 หมีหิมะ
บทที่ 279
หมีหิมะ
“ ฮึก … !” มังกรดำเริ่มกระพือปีก และบินช้า ๆเพื่อแบกมนุษย์บนร่างของมัน มังกรดำยิ้มและพูดว่า “เจ้าหมีโง่เง่า และสุนัขตาบอดถึงตาพวกเจ้าแล้ว” เมื่อพูดจบร่างของมังกรดำระเบิดพลังปราณมังกร ที่แข็งแกร่งออกมาทันที
กดขี่พลังลมปราณของร่างชายศีรษะหมี
เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจของมังกรดำ ใบหน้าของชายศีรษะหมีก็เปลี่ยนไปทันที การแสดงออกของเขาจากที่ดูเรียบเฉย และดวงตาของเขากลับเบิกกว้าง
“ โฮก!” ด้วยเสียงคำราม ตามมาด้วยขนาดร่างกายของมนุษย์ศีรษะหมีนั้น เติบโตอย่างรวดเร็ว ในพริบตา มันก็กลายร่างของมัน กลับกลายเป็นสัตว์อสูรร่างแท้จริง กลับกลายเป็นสัตว์อสูรหมีหิมะ ทั่วทั้งร่างปกคลุมด้วยขนสีขาวราวหิมะ
“ เจ้าพาคนของเจ้าออกไปก่อน!” ชายศีรษะหมาป่ากล่าวกับราชาหมาป่าอย่างเรียบเฉย จากนั้นเขาก็เหาะไปหาสัตว์อสูรหมีหิมะอ้าปากเงยศีรษะและส่งเสียงคำรามของหมาป่า
จู่ ๆร่างของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดก็หายไปในชั่วพริบตา สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดร่างใหญ่โตกว่า ราชาสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด ปรากฏตัวข้าง ๆ สัตว์อสูรหมีหิมะ และมองดูมังกรดำด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“เผ่ามังกร…ข้าไม่แนะนำให้เจ้าก้าวลงไปในน้ำโคลนนี้ แม้ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งมาก แต่เจ้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหล่าพี่น้องเรา” สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดแสยะยิ้ม และคำพูดของเขาเต็มไปด้วยคำเตือน
อย่างไรก็ตาม สัตว์อสูรหมาป่าลมกรด กระซิบกระซาบกับสัตว์อสูรหมีหิมะว่า: “เจ้าหมีแก่! จะทำอย่างไรดี…เรื่องค่อนข้างตึงมือเรา! ด้วยความแข็งแกร่งของเรา คาดว่าเพียงทำได้แค่ถ่วงเวลา….ไม่รู้ว่าคนมาจะมาถึงเมื่อใด?”
“ เรียนผูกได้ก็ต้องเรียนแก้ได้ เมื่อพี่รองจัดการกับนกได้ เราก็น่าจะช่วยกันจัดการมังกรดำ ด้วยกำลังของพวกเราทั้งสามคน ถ้ายังจัดการไม่ได้ เพียงแค่ลากมันไปหาพี่สาวก็เพียงพอแล้ว.” ดวงตาของสัตว์อสูรหมีหิมะ เป็นประกายและด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ
กระซิบกระซาบกับสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด
“อืม! ตกลง! เช่นนั้นตกลงตามนี้เถอะ…..สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดกะพริบตาและพยักหน้าทำทีราวกับตัดสินใจ
“ดี! งั้นข้าจะเข้าไปโจมตีก่อน สิ้นเสียงของสัตว์อสูรหมีหิมะ หลังจากนั้นบังเกิดเสียงคำรามดังลั่น
สัตว์อสูรหมีหิมะก็รีบพุ่งเข้าไปที่มังกรดำ ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าร่างของมันถึงสองเท่า
“ โฮก!” เมื่อวิ่งเข้าไปเผชิญหน้ากับมังกรดำ อุณหภูมิรอบ ๆ ตัวลดลงอย่างน่าใจหาย อุณหภูมิโดยรอบบริเวณ ลดต่ำถึงขีดสุด บนท้องฟ้าปรากฏเกล็ดหิมะจางๆ ล่องลอยปลิวว่อนไปทั่วบริเวณ และตกลงมาเป็นเกล็ดหิมะอย่างช้า ๆ
“ ฮึก … !” จากนั้น เกิดลมกระโชกแรง ค่อยๆก่อตัวเป็นพายุใหญ่ พัดพามวลอากาศเย็นยะเยือกเกิดเป็นพายุคลั่งในไม่กี่นาที
แน่นอนว่า พายุนั้นมีเพียงสีดำทะมึนเท่านั้นที่เผยให้เห็น
“โฮก!” มังกรดำอ้าปากและเปล่งเสียงหวีดหวิด มันไม่ได้คิดที่จะหลบซ่อนตัว แต่กลับเผชิญหน้ากับพายุทะมึน ด้วยจิตใจไม่ไหวติง เมื่อหันหน้าไปทางพายุทะมึน มันอ้าปากปล่อยแสงสีดำอันเย็นยะเยือกออกมา
แสงสีดำปะทะกับพายุคลั่งแต่ไม่ได้ระเบิดพลังกระแทกในทันที พายุทะมึนยังคงเคลื่อนตัวเข้าไปหายังมังกรดำ แต่ถูกสกัดกั้นจากแสงสีดำ และทำให้ความเร็วของพายุคลั่งค่อยๆช้าลงมาก
ตราบใดที่มังกรดำพ่นแสงออกมา เมื่อมันสัมผัสกับพายุทะมึน มันจะถูกดูดเข้าไปในนั้น จากนั้นก็ถูกสลัดและฉีกกระชาก
“โฮก!” เสียงครวญจากปากของมังกรดังขึ้นอีกครั้ง แสงสีดำในปากของมังกรดำก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น หลังจากปะทะกับพายุคลั่ง มันจะค่อยๆหมุนช้าลงเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็หยุดนิ่ง
หลังจากหยุดนิ่งเพียงไม่ถึงชั่วอึดใจ พายุทะมึนถูกฉีกกระชากกระจัดกระจายตัวออกไปทันที และหายไปในชั่วพริบตา หลงเหลือเพียงผลึกน้ำแข็งหนาแน่น พุ่งไปหามังกรดำด้วยความเร็วที่แทบมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
“เปรี๊ยะ ตึง ๆ กึก … !” ผลึกน้ำแข็งกระทบเข้ากับเกล็ดของมังกรดำ ทำให้เกิดเสียงกระทบโลหะหนักๆที่ชัดเจน และไม่สามารถสร้างความเสียหายใด ๆ ให้กับมังกรดำ
เมื่อเห็นผลึกน้ำแข็งเหล่า กระทบเข้ากับร่างของมังกรดำ และถูกกระแทกออกไป ใบหน้าของสัตว์อสูรหมีหิมะราบเรียบราวกับเขารู้ผลลัพธ์นี้มาก่อนหน้า
ในเวลานี้ร่างกายของมังกรดำ ก็เริ่มแข็งตัวทันที ขีดจำกัดพลังถูกเพิ่มขึ้นสูงสุด ปกคลุมทั่วร่างกายทั้งหมดของมังกรดำ ในแววตาของมังกรดำ พบว่ามีน้ำแข็งก้อนใหญ่ กำลังตกลงมา ในขณะที่ร่างของมังกรดำถูกแช่แข็งโดยไร้ท่าทีขยับเขยื้อน
เมื่อมองไปที่น้ำแข็งที่ตกลงมา ใบหน้าของสัตว์อสูรหมีหิมะ ไร้ซึ่งความตื่นเต้นใด ๆ ภายในใจของมัน… รู้สึกสับสนมาก พลางขบคิดกับตัวเองว่า เหตุใดมันจึงง่ายดายเพียงนี้?
“กึก
“เปรี๊ยะ…!” เสียงแตกร้าวที่ชัดเจนดังขึ้น…. แน่นอนว่าในพริบตาน้ำแข็งที่แช่ร่างของมังกรดำ ก็พลันแตกร้าว ไร้ที่สิ้นสุด
“ตูม หลังจากที่รอยแตกร้าว ปรากฏขึ้นก็มีเสียงดังขึ้น ทันใดนั้นน้ำแข็งที่ปกคลุมร่างของมังกรดำก็ระเบิดออกมา และเศษน้ำแข็งจำนวนมากก็แตกสลายปลิวว่อน ร่างของมังกรดำทะยานสยายปีก และเริ่มโผบินอีกครั้ง
“ช่างน่าประหลาดใจเสียจริง! ข้าคิดว่า พลังน้ำแข็งของเจ้านั้นน่าจะถูกใช้ไปเพียง สามส่วน แต่เมื่อรวมพลังกับ เจ้าลูกหมาตัวแสบ พลังน้ำแข็งกลับพุ่งพรวดไปถึง สี่ส่วน ข้าเองไม่ได้เตรียมตัวป้องกัน เกือบจะพลั้งพลาดไปเสียได้”
มังกรดำบินกลับไปยังตำแหน่งเดิมของตนเอง และกล่าวพร้อมพยักหน้าให้สัตว์อสูรหมีหิมะ และกล่าวด้วยความชื่นชม
“นี่เจ้า…!”เมื่อเห็นว่ามังกรดำยังคงมีความสุขกายสบายใจ แม้กระทั่งลมปราณก็ไม่อ่อนแอลง สัตว์อสูรหมีหิมะและสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด มองหน้ากัน ในดวงตาของพวกเขามีความรู้สึกเคร่งเครียด และมีร่องรอยของความขมขื่นอยู่ภายในใจ
ความแตกต่างระหว่างระดับขั้นศักดิ์สิทธิ์ ช่วงปลาย และความเข้าใจในพลังการต่อสู้ที่ลึกซึ้งนั้น ต้องมีการฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง เพื่อขัดเกลาพลังงานในร่างกาย
ในระดับขั้นศักดิ์สิทธิ์ นอกเหนือจากการดูดซับพลัง และขัดเกลาพลังงานอย่างต่อเนื่อง เพื่อเลื่อนระดับความแข็งแกร่ง อีกทั้งยังต้องทำความเข้าใจในพลังที่ลึกซึ้งสำหรับทักษะการต่อสู้ และไม่ใช่เพียงเลื่อนระดับ แต่ยังต้องเข้าใจอย่างถ่องแท้
แม้ว่าคน ๆ ระดับพลังเดียวกัน แต่ขอบเขตความเข้าใจอย่างถ่องแท้ของพลังที่ลึกซึ้งนั้น ไม่เท่ากัน ยิ่งระดับการฝึกฝนสูงขึ้น ตามธรรมชาติก็จะยิ่งแข็งแกร่ง มังกรดำและสัตว์อสูรหมีหิมะ มีพลังการต่อสู้ในระดับเดียวกัน แต่พลังของมังกรดำสูงกว่าอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าพวกเขาจะร่วมพลังกันระหว่าง สัตว์อสูรหมีหิมะและสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด
และสามารถเพิ่มพลังถึงสี่ส่วนของการโจมตี รวมถึงความเข้าใจอย่างถ่องแท้ จะเห็นได้ว่า มังกรดำนั้นมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้ มากกว่าสัตว์อสูรทั้งสองที่ร่วมมือกัน จึงไม่สามารถทำให้มังกรดำพ่ายแพ้ได้
“ บ้าน่า! ” สัตว์อสูรหมาป่าลมกรด สร้างใบมีดลมนับร้อยใบและมุ่งโจมตีทันที
“ไปตายซะ! ก่อนที่คำพูดนั้นจะสิ้นเสียงลง ใบมีดลมนับร้อยพุ่งเข้าหามังกรดำ ด้วยความเร็วที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
“กึก หลังจากใบมีดลม พุ่งไปได้ครึ่งทาง จำนวนใบมีดลมทั้ง 100 ก็ถูกเปลี่ยนเป็นใบมีดน้ำแข็ง จำนวน 100 ใบ
จากการประสานพลังระหว่างสัตว์อสูรหมีหิมะและสัตว์อสูรหมาป่าหิมะ
“โฮก!” แสงเย็น ๆ สว่างวาบในดวงตาของมังกรดำ และปรากฏบอลแสงสีดำ ที่เปล่งออกมาจากปากของมัน บอลแสงนี้ เมื่อมันปะทะกับใบมีดน้ำแข็ง มันจะระเบิดทันที และเกาะติดกับใบมีดน้ำแข็ง ในพริบตาพลังของใบมีดน้ำแข็งเหล่านี้
ลดความแข็งแกร่งลงเกือบสามส่วน และแม้แต่ความเร็วก็ยังลดลงไปถึงสามส่วน ซึ่งสามารถทำให้มังกรดำ หลบหลีกอย่างง่ายดาย
“เกิดอะไรขึ้น?” สัตว์อสูรหมีหิมะและสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด ดวงตาของทั้งคู่แทบจะถลนออกมา พวกมันจ้องมองด้วยใบหน้าที่ดูสับสน
ในเวลานี้ปากมังกรดำ กำลังปล่อยบอลแสงสีดำออกมาอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่หนึ่งเท่านั้น แต่พ่นออกมาสองลูกติดต่อกัน เห็นได้ชัดว่านี่คือการส่งการโจมตีให้ทั้งคู่