ร้านขายอสูรดวงดาว Astral Pet Store - ตอนที่ 675-676

ตอนที่ 675 การทำลายล้าง
เกิดความเงียบสงัดในสถานีข่าวกรอง
เจ้าหน้าที่แนวหน้าที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี – ผู้ที่มีความอดทนทางจิตใจที่แข็งแกร่ง – กลับตื่นตระหนกอย่างมาก
ทวีปเหนือ… ถูกทำลาย!
ทั้งทวีปถูกทำลาย!
คนสองถึงสามพันล้านคนในเมืองฐานทั้งหมดกลายเป็นอาหารของอสูรป่า!
มีนักรบอสูรในตำนานเพียงไม่กี่คนและนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ที่ทรงพลังบางคนเท่านั้นถึงสามารถหลบหนีได้ คนอื่น ๆ ไม่รอด เมืองฐานได้กลายเป็นที่หลบซ่อนของอสูรป่า
คงไม่มีใครเชื่อข่าวนี่ หากไม่ใช่เพราะว่าแหล่งข้อมูลไม่สามารถปลอมแปลงได้
ความเงียบคงอยู่เป็นเวลานาน หัวหน้าสถานีข่าวกรองซึ่งอยู่ในระดับกิตติมศักดิ์ขั้นสูงสุดคือคนที่กลับมารู้สึกตัวเป็นคนแรกหลังจากอาการมึนงง “บอกหอคอยเดี๋ยวนี้ นอกจากนี้ส่งข้อมูลนี้ไปยังนักรบอสูรในตำนานของแนวป้องกันทั้งสาม ใช้ช่องทางลับในการแจ้งเหตุฉุกเฉิน บอกพวกเขาโดยตรง อย่าบอกคนอื่น!” เขตอนุทวีปทั้งหมดจะตกอยู่ในความโกลาหลหากมีข่าวที่น่าตกใจขนาดนี้เปิดเผยต่อสาธารณชน
ประชาชนทั่วไปจะสูญสิ้นความหวังทั้งหมด พวกเขาจะทำสิ่งที่คิดไม่ถึงเมื่อพวกเขาหมดหวัง
เจ้าหน้าที่แนวหน้าสะดุ้งตกใจ แม้จะหวาดกลัว แต่พวกเขาก็เริ่มปฏิบัติตามคำสั่งและส่งข้อมูล
สำนักงานใหญ่ของแนวป้องกันทั้งสามของเขตอนุทวีปได้รับข่าวในเวลาไม่นาน นักรบอสูรในตำนานเป็นใบ้ไปเลยหลังจากที่พวกเขาเห็นข้อมูล ทวีปหนึ่งถูกทำลาย! หายเงียบไปเลย พวกเขาไม่เคยได้ยินสิ่งใดที่เป็นการเตือนล่วงหน้าเกี่ยวกับเรื่องนี้!
พวกเขาไม่ได้รับสายขอความช่วยเหลือเลยด้วยซ้ำ!
ปรากฎว่าการทำลายล้างสามารถเกิดขึ้นได้เร็วกว่าที่พวกเขาคิด!
“งั้น… นี่จะเป็นจุดจบของมนุษยชาติหรือเปล่า?”
ที่แนวป้องกันเสวี่ยหยาง หญิงชราระดับตำนานยืนอยู่ในศาลา เธอมองไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน มันมืดจนหายใจไม่ออก
“อสูรป่าเหล่านั้นรวมตัวกันที่ทวีปเหนือ…” ชายชราผมหงอกกำลังนั่งศึกษาอยู่ในสำนักงานที่แนวป้องกันเซิงหลง
เขาคือหยวนเทียนเฉินผู้บัญชาการสูงสุดของแนวป้องกันเซิงหลง
เขาได้รู้จากเจ้าแห่งหอคอยว่าจำนวนอสูรร้ายสภาวะชะตากรรมมีแปดตัว เขารู้ว่าการโจมตีนั้นรุนแรงมาก ถึงกระนั้น การโจมตีก็ยังน่ากลัวกว่าที่เขาคาดไว้
เขาจำได้ว่าทวีปเหนือมีนักรบอสูรในตำนานสภาวะว่างเปล่าสามคนเป็นผู้บังคับบัญชา
อย่างไรก็ตามข่าวดังกล่าวระบุว่ามีเพียงคนเดียวที่หลบหนีไป อีกสองคนเสียชีวิต!
คนที่หนีมาได้กลับไปรับการรักษาที่หอคอย
อย่างไรก็ตาม… เมื่อทวีปอื่นๆ พังทลายลงทีละแห่ง ในที่สุดหอคอยก็ต้องเผชิญการโจมตี
ฉันคิดว่าฉันต้องคิดแผนสำรอง ฉันไม่สามารถนั่งรอความตายอยู่ที่นี่ได้ แต่ฉันยังดีใจที่เธอไปแล้ว และสถาบันมาทันเวลา…
หยวนเทียนเฉินรู้สึกเสียใจและมีความสุขในเวลาเดียวกัน เขามีความสุขที่หลานสาวของเขาได้ออกจากสถานที่เลวร้ายอย่างที่ดาวเคราะห์สีน้ำเงินอยู่ ในเวลาเดียวกันเขารู้สึกเสียใจเพราะผู้คนจากสถาบันมีอาสามารถช่วยพวกเขาได้อย่างง่ายดาย แต่พวกเขากลับเพิกเฉยต่อวิกฤตินี้ เขาไม่สามารถขอให้พวกเขาช่วยเพราะพวกเขาอาจหมดความอดทน เขาอาจจะถูกพวกเขาฆ่าก่อนที่อสูรร้ายจะมาถึงตัวด้วยซ้ำ
ที่ซ่อน… ฉันคิดว่าอาณาจักรลับเหมาะ หยวนเทียนเฉินคิด ดาวเคราะห์สีน้ำเงินมีขนาดไม่ใหญ่นัก แต่มีรอยแยกมิติจำนวนมากในดินแดนรกร้าง รอยแยกมิติบางส่วนจะนำไปสู่โลกที่สูญหายไปและอาณาจักรลับ
อาณาจักรลับเหล่านั้นกว้างขวาง เขาสามารถหาที่ซ่อนได้อย่างง่ายดาย
“ทวีปเหนือ… ไม่เหลือแล้ว”
ที่แนวป้องกันซิงจิงนักรบอสูรในตำนานวัยกลางคนล้มลงบนเก้าอี้ของเขา เขาเพิ่งได้รับข้อความ
ทั้งทวีปเหนือไม่เหลือแล้ว!
บนใบหน้าของเขามีสีหน้าหมองคล้ำ ความคิดมากมายแวบผ่านดวงตาของเขาในวินาทีเดียว แต่เขาตอบสนองได้เร็วพอ เขานึกถึงผู้ชายคนหนึ่ง
“ฉันต้องบอกเขา!”
เขารู้ว่าชายหนุ่มเป็นผู้พิทักษ์ที่แท้จริงของแนวป้องกันซิงจิง ชายหนุ่มคนนั้นสมควรที่จะรู้ข่าวสำคัญนี้
เมืองฐานหลงเจียง
ร้านขายอสูรดวงดาว
ซูผิงเทน้ำให้โจแอนนาและถามด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ “ดูสิเธอกับฉันอยู่คนเดียวในห้องกลางดึก…แต่เรากำลังพูดถึงค่ายกล เธอคิดว่าคนอื่นจะเชื่อไหม?”
โจแอนนาคว้าแก้วแล้วกลอกตา “ฉันไม่เข้าใจว่าตอนนี้นายยังเล่นมุกออกได้ยังไง นี่เป็นดาวเคราะห์บ้านเกิดของนาย และมันกำลังวิกฤต”
“ไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายแค่ไหน ฉันก็ไม่สามารถสูญเสียความสามารถในการเล่นมุกตลกได้ มันจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้วไง” ซูผิงตอบด้วยรอยยิ้ม
โจแอนนาดื่มน้ำ “ฉันคิดว่านายจะสามารถเชี่ยวชาญความรู้ได้ภายในสองวัน ขึ้นอยู่กับความก้าวหน้าของนาย … ฉันเป็นครูที่ดี”
“หึ ไม่ต้องพูดเลย.”
บี๊บ!
มีคนโทรหาซูผิง
รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าของเขา
”คุณซู” เสียงของเซี่ยจินชุ่ยสั่นเทา “ผม ผมเพิ่งได้ยินเรื่องนี้ มีบางอย่างเกิดขึ้น!” “เกิดอะไรขึ้น?” อย่างไรก็ตาม ซูผิงนึกถึงสิ่งที่เขาเห็นในส่วนลึกของถ้ำลึก
“ทวีปเหนือ… หายไปแล้ว!”
เซี่ยจินชุ่ยบอกข่าวกับเขาว่า “ทั่วทั้งทวีปหายไป! ผมได้ยินมาว่ามีนักรบอสูรในตำนานเพียงสองหรือสามคนเท่านั้นที่สามารถออกมาได้! เมืองฐานทั้งหมดหายไป ถูกอสูรป่าครอบครอง!” ซูผิงหน้าซีด แต่ไม่แปลกใจ
เขารู้ว่ามันจะเกิดขึ้น
เขารู้เพราะอสูรป่าที่เขาเคยเห็นในถ้ำลึก การจู่โจมของอสูรร้ายทั่วโลกนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแน่
“ผมเข้าใจแล้ว” ซูผิงพูดด้วยจิตใจที่หนักอึ้ง
เขานึกถึงคนเหล่านั้นจากสหพันธ์ที่ออกไปในตอนกลางวัน เขากำหมัดและความโกรธก็พุ่งกลับมา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ระบายความโกรธของเขาในครั้งนี้
ทวีปเหนือถูกครอบงำในทันทีที่ผู้คนเหล่านั้นจากไป นั่นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!
ซูผิงไม่เคยประเมินความฉลาดของอสูรป่าต่ำเกินไป ราชาอสูรร้ายบางตัวที่ฝึกฝนมาหลายร้อยปีอาจมีอุบายเหมือนมนุษย์
เขายังสงสัยว่าอสูรป่าสามารถรับข้อมูลจากมนุษย์ได้ด้วย
”คุณซูนักรบอสูรในตำนานที่ดูแลแนวป้องกันซิงจิงกำลังไปหาคุณ” ความกลัวของเซี่ยจินชุ่ยบรรเทาลงเล็กน้อย ซูผิงพูดเพียงไม่กี่คำ แต่เสียงของซูผิงก็ทำให้เขาสงบลง
“ผมจะบอกทหารให้จับตาดูดินแดนรกร้าง คุณซู คราวนี้…”
“เราจะผ่านมันไปได้!”
ก่อนที่เซี่ยจินชุ่ยจะพูดจบซูผิงตัดบทเขาด้วยท่าทางที่มั่นใจ
ความมั่นใจคือสิ่งที่เขาต้องการ!
พวกเขาจะสูญเสียความหวังทั้งหมดหากพวกเขาปล่อยให้ตัวเองเจอกับภาวะจิตอ่อนไหวก่อนการต่อสู้!
คำพูดของซูผิงกระจายความสับสนและความกลัวในใจของเซี่ยจินชุ่ย เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะต้องได้รับการปลอบโยนจากคุณในเวลานี้ คุณซู ผมตกใจ แต่รู้ว่าควรต้องทำอะไร ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะอยู่กับทุกคน และเราจะสู้จนวินาทีสุดท้าย!”
”ใช่”
ซูผิงพยักหน้า
เขาวางสาย และมองออกไปนอกร้าน
นักรบอสูรในตำนานกำลังบินเข้าหาเขาผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน
ไม่นานนักนักรบอสูรในตำนานก็มาถึงร้าน เขาคือคุณลู่ ผู้รับผิดชอบแนวป้องกันซิงจิง
”คุณซู”
ซูผิงพยักหน้า “นายกเทศมนตรีบอกผมแล้ว… นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ถ้ำลึกเงียบสงัดมาหลายปีและมีอสูรร้ายมากมายเกิดขึ้น มีราชาอสูรร้ายสภาวะชะตากรรมมากกว่าที่คุณจะจินตนาการได้ คุณต้องใส่ใจกับข้อมูลทั้งหมด คุณจะไม่มีเวลาขอความช่วยเหลือถ้าคุณไม่เตรียมตัวให้พร้อม”
คุณลู่ดูดุดัน สิ่งที่ชายหนุ่มสันนิษฐานเพิ่มความมุ่งมั่นให้กับเขา คุณลู่สัญญาว่า “ผมจะทำให้ดีที่สุด ผมจะไม่กังวลเพราะตอนนี้คุณรู้เรื่องแล้ว คุณซูคุณสามารถโทรหาผมโดยตรงถ้าคุณต้องการอะไร นี่เบอร์ผม” “โอเค”
ซูผิงบันทึกเบอร์ของคุณลู่ไว้ในโทรศัพท์
หลังจากไตร่ตรองแล้ว ซูผิงแนะนำว่า “ผมขอแนะนำให้จัดระเบียบเมืองฐานตามแนวป้องกันใหม่ ยิ่งพื้นที่มีขนาดเล็กเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งปกป้องผู้คนได้ง่ายขึ้นเท่านั้น”
คุณลู่ตอบว่า “ผมจะหาวิธี ผมรู้ว่าคนส่วนใหญ่ไม่อยากออกจากบ้าน แต่นี่เป็นช่วงเวลาที่น่าสิ้นหวัง พวกเขาต้องฟังแน่”
ซูผิงพยักหน้า
ประชาชนทั่วไปยังไม่รู้ถึงความรุนแรงของเรื่องนี้
พวกเขารู้ว่าการโจมตีนั้นรุนแรง และภัยพิบัติที่ตามมานั้นร้ายแรง แต่พวกเขาไม่รู้ว่าคนทั้งโลกกำลังเจอวิกฤต เมื่อผู้คนรู้แล้วความตื่นตระหนกของพวกเขาอาจนำไปสู่สิ่งที่แย่กว่านั้นได้
คุณลู่ออกไปและซูผิงก็กลับเข้ามาข้างใน
“เรามีนักรบอสูรในตำนานไม่พอ ฉันหวังว่าเราจะมีวิธีที่จะทำให้นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ไปถึงระดับตำนานได้ทันที” ซูผิงถอนหายใจ
โจแอนนาได้ยินและพูดว่า “มีหลายวิธี เพียงว่าราคาสูง”
”อะไร?”
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจ
“แน่นอนว่าระดับตำนานนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ นั่นเป็นเพียงขั้นตอนแรกในการทิ้งชีวิตมรรตัยสำหรับเทพอย่างฉัน สิ่งที่ยากคือการไปถึงระดับดวงดาว”
โจแอนนากล่าวต่อ “มีผลไม้หลายชนิดที่ฉันรู้ซึ่งสามารถช่วยให้สิ่งมีชีวิตวิวัฒนาการจากร่างมนุษย์ได้”
”อะไร…”
ซูผิงกระพริบตา
ความรู้คือพลัง!
โจแอนนามีความรู้เยอะ และเขาไม่สามารถเทียบเธอได้ ท้ายที่สุดเธอมาจากหลุมศพกึ่งเทพ และตัวตนดั้งเดิมของเธอคือเทพ
“เธอมีผลไม้แบบนั้นไหม?” ซูผิงถามทันที
โจแอนนากลอกตาใส่เขา “นายกำลังหลอกใช้ฉันอีกแล้ว”
“เธอเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวย และเป็นเทพธิดา” ซูผิงยิ้ม
“ฟังฉันนะ” โจแอนนาพ่นลมหายใจ “ผลไม้เหล่านั้น มีผลไม้ชนิดหนึ่งที่เรียกว่าผลทดสอบต้นกำเนิด ผลไม้อื่น ๆ มีผลข้างเคียง อย่างไรก็ตาม… ผลทดสอบต้นกำเนิด นั้นหายากมาก”
“ผลไม้อื่นๆ สามารถช่วยให้หลุดพ้นจากร่างมนุษย์ได้ แต่เนื่องจากบุคคลนั้นจะข้ามบททดสอบสวรรค์และจะต้องทนทุกข์กับผลข้างเคียง พรสวรรค์ของบุคคลนั้นจึงลดลงและจะอ่อนแอกว่าเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ในระดับเดียวกัน แน่นอนว่าสำหรับคนในตระกูลที่ร่ำรวยซึ่งไม่มีความสามารถแม้แต่น้อย การได้รับผลดังกล่าวก็ถือว่าดีพอ แต่นอกจากคนเหล่านั้นแล้ว ไม่ค่อยมีใครทำสิ่งนี้” ซูผิงตกใจ
“เธอมี ผลทดสอบต้นกำเนิด ไหม?”
“ไม่” โจแอนนาตอบอย่างรวดเร็ว เธอสบตาเขาผ่านหางตา “ถ้าฉันมีฉันจะให้นาย” ซูผิงรู้สึกถึงความอบอุ่นในหัวใจ
เธอดูโกรธแต่คำตอบของเธอนั้นอ่อนโยน
“แล้วผลไม้อื่นๆ ล่ะ?” ซูผิงกล่าว “ไม่เป็นไรแม้จะมีผลข้างเคียง ฉันสามารถเลือกคนที่ระดับกิตติมศักดิ์ คนที่ไม่สามารถไปถึงระดับตำนานได้ด้วยตัวเองเพราะขาดศักยภาพ ดังนั้นผลไม้เหล่านั้นจึงประเมินค่าไม่ได้สำหรับพวกเขา”
”แบบนั้นถูกแล้ว”
โจแอนนาพยักหน้า “แต่ฉันมีสองลูกเท่านั้น เพราะพวกมันไม่มีประโยชน์อะไรกับฉัน ดังนั้นฉันจึงไม่คิดที่จะสะสม”
“ดีพอแล้ว” ซูผิงพูดทันที
ดีพอแล้ว
เขาสามารถช่วยคนสองคนให้ไปถึงระดับตำนานได้ เขาไม่สนใจพลังต่อสู้ เขาสนใจแค่ว่านักรบอสูรในตำนานสามารถทำสัญญากับอสูรระดับสูงได้มากกว่า!
นักรบอสูรในตำนานสภาวะสมุทรสามารถมีอสูรที่สภาวะว่างเปล่าได้! สิบเอ็ดตัว!
เขาสามารถมีราชาอสูรสภาวะว่างเปล่าได้ยี่สิบสองตัวถ้าเขาได้รับผลไม้สองผล!
นักรบอสูรในตำนานทั้งสองจะเปรียบเสมือนพาหะของอสูร ซูผิงจะขอให้ทั้งสองทำสัญญากับอสูรตัวใหม่ เพื่อให้อสูรได้ออกไปสู้!
นั่นจะเป็นอสูรสภาวะว่างเปล่ายี่สิบสองตัว! เท่ากับ 22 นักรบอสูรในตำนานสภาวะว่างเปล่า!
โจแอนนาไม่ได้ต้องการผลไม้อยู่แล้ว นอกจากนี้เธอมองว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของซูผิง
โจแอนนาเตือนเขาว่า “ฉันแนะนำให้นายเอาผลไม้ไปให้คนอื่น พวกมันจะไม่ดีสำหรับนาย” เมื่อเห็นความตื่นเต้นในดวงตาของซูผิง เธอกังวลว่าเขาจะหลงผิด
ซูผิงตกใจ “ทำไมล่ะ?”
“ผลไม้นี้ใช้ทำลายอุปสรรค การใช้ผลไม้นี้เพื่อไปถึงระดับตำนานจะไม่ทำให้นายได้รับประโยชน์ ศักยภาพของนายจะถูกจำกัด ผลไม้ชนิดนี้มีประโยชน์เฉพาะกับคนอ่อนแอเท่านั้น” โจแอนนาอธิบาย
ซูผิงพยักหน้า “ฉันเข้าใจล่ะ”
เขาไม่ได้คิดที่จะกินผลไม้นั้น นั่นก็เหมือนกับการยืมมือคนอื่นเติบโต มันไม่คุ้มค่า
“เราควรไปเอาตอนนี้เลยไหม?”
“ใช่ ช่วยหน่อย” ซูผิงพยักหน้า เขาขอให้ระบบส่งพวกเขาไปที่หลุมศพกึ่งเทพ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา วังวนก็เปิด
ซูผิงและโจแอนนากลับมาที่ร้าน ครึ่งวันในหลุมศพกึ่งเทพ แต่ในชีวิตจริงเพียงครึ่งชั่วโมง
“นายคิดไว้ยังว่านายจะมอบผลไม้นี่ให้ใคร?” โจแอนนาถามซูผิง
ซูผิงตอบ “ยังไม่มี พวกเขาจะต้องเป็นคนที่ฉันไว้ใจ” เขาต้องให้ผลไม้แก่คนที่เขาไว้ใจได้…
แต่มีนักรบกิตติมศักดิ์ไม่มากนักที่เขาสามารถไว้วางใจได้ เขารู้จักฉินชูไห่ แต่เขาคิดว่าชายคนนั้นมีศักยภาพดี เขาจะสามารถไปถึงระดับตำนานได้ด้วยตัวเองเมื่อถึงเวลา การให้ผลไม้แก่เขาจะไม่เป็นประโยชน์กับตัวเขา
ตอนที่ 676 โจมตีเต็มรูปแบบ
ในระหว่างนี้
ท้องฟ้ายามค่ำคืน
ที่ไหนสักแห่งในทะเล คลื่นซัดสูงและส่องแสงระยิบระยับภายใต้แสงจันทร์ น้ำดำมืด อาจมีอสูรร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนซ่อนตัวอยู่ใต้ผืนน้ำ ปัง ปัง ปัง น้ำกระเซ็น สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่สามตัวขึ้นมาผิวน้ำ สิ่งมีชีวิตปรากฏ มันสูงสี่ถึงห้าเมตรและมีรูปร่างผอมเพรียว สิ่งมีชีวิตนี้ดูเหมือนมนุษย์ แต่มีเกล็ดและหนามแหลมอยู่บนตัว แขนของมันก็แหลมและยาวราวกับขอเกี่ยว
มันมองลงไปที่อสูรร้ายทั้งสามในมหาสมุทร
“ฉลามเลือด เราขุดอุโมงค์มุ่งหน้าไปยังดินแดนนั่นแล้ว คำสั่งจากเทพของเราคือย้ายออกไปคืนนี้!”
อสูรร้ายตัวหนึ่งในสามตัวที่มีหลังคดตอบด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ทำไมรีบนัก?”
“รีบ?”
สิ่งมีชีวิตผอมเพรียวหรี่ตาสีเงินของมันและกล่าวว่า “เรารอมานับพันปีแล้ว เราไม่สามารถปล่อยได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว! สงครามรออยู่ที่นั่น กองทัพของเราในภาคเหนือได้เริ่มดำเนินการแล้ว เราต้องจับและฆ่าสิ่งไร้ค่าที่น่ารังเกียจเหล่านั้นก่อนที่พวกมันจะทันได้ตอบโต้!”
อสูรร้ายทั้งสามมองหน้ากันแต่ไม่มีใครพูดอะไร
ในที่สุดฉลามเลือดก็ตอบว่า “ฉันเข้าใจ ฉันจะเรียกคนของฉันเดี๋ยวนี้”
สิ่งมีชีวิตผอมเพรียวมองพวกมันครั้งสุดท้าย และพยักหน้า “รีบเถอะ”
สิ่งมีชีวิตนั้นไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว มันจางหายไปในอากาศบาง
อสูรร้ายตัวหนึ่งในสามตัวถามด้วยเสียงต่ำหลังจากที่สิ่งมีชีวิตนั้นหายไป “พี่คิดว่าเราควรฟังผู้ชายคนนั้นไหม?”
ฉลามเลือดตอบว่า “ฉันได้ยินมาว่าแม้แต่จักรพรรดิแห่งมหาสมุทรก็ยังสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อเทพองค์นั้น ผู้ชายคนนั้น… นายสามารถบอกได้ว่าเขาอยู่ใกล้กับ ‘ระดับสวรรค์’ อย่างที่เราเรียกกัน ฉันไม่คิดว่าเราสามคนสามารถเอาชนะเขาได้ แม้จะร่วมมือกันก็ตาม พวกในถ้ำลึกนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าพวกเรา!”
การเอ่ยถึงจักรพรรดิมหาสมุทรทำให้อสูรอีกสองตัวเงียบ
จักรพรรดิมหาสมุทร!
มันเป็นผู้ปกครองของมหาสมุทร ได้รับการยอมรับจากอสูรร้ายทั้งหมดในมหาสมุทร!
ถึงกระนั้นจักรพรรดิแห่งมหาสมุทรก็ยังคงรักษาความต่ำต้อยอยู่เสมอ อาศัยอยู่ในส่วนลึกของมหาสมุทร ด้วยธรรมชาติของอสูรน้ำ—จักรพรรดิมหาสมุทร จึงเหมือนกับอสูรอื่น ๆ ในน้ำ พวกมันไม่เคยสนใจแผ่นดินเล็ก ๆ เหนือน้ำที่น่าสงสาร
บนโลกใบนี้มีน้ำมากกว่าแผ่นดิน
มหาสมุทรคือบ้านของพวกมัน ที่พวกมันอาศัยอยู่และชอบที่จะอยู่ พวกมันไม่สนใจสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายบนแผ่นดิน พวกมันไม่ชอบอยู่บนบก ดังนั้นพวกมันจึงไม่เคยสนใจที่จะบุกรุกแผ่นดิน
บูซ!!
เมื่อพวกมันได้ข้อตกลง เหงือกของฉลามเลือดก็สั่นในทันใด คลื่นเสียงแผ่กระจายไปทั่วมหาสมุทร
สิ่งมีชีวิตจำนวนมากเดินทางไปยังที่ที่ซูผิงอยู่ อสูรร้ายเหล่านั้นล้วนมีขนาดมหึมา ส่วนใหญ่มีครีบที่พัฒนาเป็นตะขอเกี่ยว
อสูรร้ายแต่ละตัวสามารถกัดเรือและกลืนมันได้อย่างง่ายดาย!
ในยุคที่มีอสูรดวงดาว มหาสมุทรของดาวเคราะห์สีน้ำเงินนั้นจำกัดมนุษย์ ไม่มีใครทำการค้าขายข้ามมหาสมุทร มีชาวประมงเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เสี่ยงและออกล่าอสูรใกล้ชายหาด ท้ายที่สุดแล้วอสูรทะเลระดับต่ำบางตัวก็ค่อนข้างอร่อย และคนรวยก็ชอบเนื้อของมัน การกินเนื้ออสูรดังกล่าวแสดงถึงสถานะที่สูงส่งของพวกเขา
ป๋อม!
ฉลามเลือดกลิ้งไปมาและทุบน้ำด้วยหางของมัน คลื่นที่สูงหลายร้อยเมตรก็โผล่ขึ้นมา โดยเป็นผู้นำ ฉลามเลือดว่ายไปยังจุดหมายปลายทาง
มีเงาสองเงาขนาดใหญ่ติดตามฉลามเลือดอย่างใกล้ชิด ข้างหลังเป็นอสูรร้ายขนาดต่างๆ อสูรป่าในมหาสมุทรว่ายน้ำกันอย่างสนุกสนาน
กองทัพอสูรทะเลกำลังพุ่งเข้าหาทวีป
หอคอย
แม้จะเป็นเวลากลางคืน แต่อาณาจักรลับก็ยังสว่างไสวราวกับกลางวัน มีแหล่งกำเนิดแสงอยู่บนท้องฟ้า ไม่ทราบแหล่งพลังงาน แต่แหล่งกำเนิดแสงสามารถป้องกันความมืดให้ห่างจากอาณาจักรลับได้
”ท่าน!”
”ท่าน!”
”ท่าน!!”
รายงานเหตุฉุกเฉินจำนวนมากถูกส่งมายังอาณาจักรลับ เหล่านักรบอสูรหลายคนวิ่งไปรอบๆ และบางครั้งพวกเขาก็ชนกันเอง
ภายในห้องโถงบนเนินเขาแห่งหนึ่ง กู่ซือผิงกำลังครุ่นคิดอยู่บนที่นั่งของเขาด้วยใบหน้าที่ขุ่นมัว นี่คือสำนักงานของเขา กระท่อมเป็นเพียงสถานที่สำหรับปิดประตูบ่มเพาะ
แผนที่กำลังฉายอยู่กลางอากาศ
มีนักรบอสูรในตำนานอีกหลายคนนั่งอยู่ข้างๆ เขา เช่นเดียวกับนักรบอสูรในตำนานที่รอพวกเขาอยู่ แสงสว่างจากแผนที่ส่องลงบนใบหน้าของพวกเขา ทำให้พวกเขาหงุดหงิด
หนึ่งในนักรบอสูรในตำนานรายงานด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ทวีปเหนือพังทลาย ทวีปมหาสมุทรตะวันตกกำลังจะล่มสลาย ผมเพิ่งได้ยินมาว่าราชาอสูรสภาวะชะตากรรมห้าตัวกำลังนำทัพไปยังทวีปมหาสมุทรตะวันตก มีอีกอย่าง… อสูรทะเลก็เข้ามาร่วมด้วย!”
หนึ่งในทวีปถูกทำเครื่องหมายเป็นสีแดงบนแผนที่ลอยน้ำ สำหรับอีกสี่ทวีป สองทวีปถูกทำเครื่องหมายเป็นสีแดง มีเพียงทวีปของพวกเขาและทวีปสายฟ้าคำรนเท่านั้นที่ยังคงปลอดภัยในขณะนี้!
“อสูรทะเลน่ารังเกียจ!”
“จักรพรรดิมหาสมุทรนั้นผิดสัญญา!”
“จักรพรรดิมหาสมุทรลงนามในสัญญากับเราโดยตกลงว่าจะไม่บุกรุกดินแดน มันจะมาช่วยเหลือสัตว์ประหลาดเหล่านั้นจากถ้ำลึกได้ยังไง?”
นักรบอสูรในตำนานคนอื่นๆ เต็มไปด้วยความโกรธ
มนุษย์และอสูรทะเลไม่ค่อยมีความขัดแย้งกัน ทั้งสองกลุ่มอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แยกจากกัน และไม่ได้มีความสนใจร่วมกันมากนัก แม้ว่ามนุษย์ต้องการมอบที่ดินผืนหนึ่งให้กับอสูรทะเล พวกมันก็ไม่เต็มใจที่จะรับ
มันก็เหมือนกันกับมนุษย์ ไม่มีมนุษย์คนใดสนใจที่จะลงไปในน้ำโดยไม่มีเหตุผลพิเศษ
นอกจากนี้ผู้ปกครองของอสูรร้ายในมหาสมุทร จักรพรรดิมหาสมุทร ได้ลงนามในข้อตกลงกับเจ้าแห่งหอคอยคนแรกข้อตกลงระบุว่าทั้งสองฝ่ายจะไม่บุกรุกสถานที่ของกันและกัน
ข้อตกลงนี้มีผลใช้บังคับมานับพันปีแล้ว ดูเหมือนว่าข้อตกลงจะถูกยกเลิกซะแล้ว
เมื่อมีโอกาสบรรลุอำนาจ ข้อจำกัดของข้อตกลงอาจถูกละทิ้ง!
“เมื่อกำแพงกำลังจะพัง ทุกคนต่างกระตือรือร้นที่จะผลักมัน อสูรร้ายก็คืออสูรร้ายในที่สุด… พวกมันไม่ทำตามสัญญา!” หนึ่งในนักรบอสูรในตำนานคำราม และกำหมัด
นักรบในตำนานอีกคนหนึ่งถามเจ้าแห่งหอคอย “ทวีปมหาสมุทรตะวันตกกำลังขอความช่วยเหลือ เราควรทำยังไงดีครับ?”
เจ้าแห่งหอคอยบอกพวกเขาว่าไม่ต้องกังวล ย้อนกลับไปเมื่อคนเหล่านั้นจากสหพันธ์ดวงดาวกลับไปเขายังกล่าวว่าอสูรร้ายกำลังขุดหลุมศพของพวกมันเอง อย่างไรก็ตามอสูรร้ายเหล่านั้นได้พิสูจน์ว่าเขาคิดผิดในเวลาไม่ถึงวัน
ก่อนอื่น ทวีปเหนือล่มสลาย เร็วกว่าที่ใครจะคาดคิด จากนั้นทวีปมหาสมุทรตะวันตกกำลังถูกโจมตี พวกเขาส่งข้อความจำนวนมากมาเพื่อขอความช่วยเหลือ
เขตอนุทวีปในและทวีปสายฟ้าคำรนคืนนั้นเงียบสงบ ในทางกลับกันทวีปอื่นๆ ตกอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์ ผู้คนพากันร้องไห้!
นักรบอสูรในตำนานมองดูเจ้าแห่งหอคอยของพวกเขา พวกเขาไม่ชอบสิ่งที่เขาไว้ก่อนหน้านี้
พวกเขาไม่รู้ว่าเขามีทางออกจริงๆ หรือว่าเขาแค่คุยโว กู่ซือผิงดูไม่มีความสุขเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าอสูรร้ายเหล่านั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้ เขามองไปที่นักรบอสูรในตำนาน เขารู้ว่าขวัญกำลังใจของผู้คนจะลดลงหากเขาไม่สามารถช่วยสถานการณ์ในทวีปมหาสมุทรตะวันตกได้!
ท้ายที่สุดพวกเขาสูญเสียทวีปไปแล้วหนึ่งทวีป!
ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เขาจะไม่มีทางโน้มน้าวใจใครได้อีกถ้าเขาปล่อยทิ้งทวีปอีกทวีป
“ฉันจะมุ่งหน้าไปยังทวีปมหาสมุทรตะวันตกด้วยตัวเอง นายจะพาคนออกไปที่ทวีปอื่น นำผู้คนจำนวนมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ไปยังเขตอนุทวีป”
กู่ซือผิงออกคำสั่งว่า “โลกนี้ใหญ่เกินไป และเรามีนักรบอสูรในตำนานไม่มากพอ มีราชาอสูรร้ายจากถ้ำลึกมากเกินไป ฉันสามารถฆ่าราชาอสูรร้ายสภาวะชะตากรรมได้ แต่ฉันไม่สามารถอยู่สองที่พร้อมกันได้ ฉันสามารถช่วยหนึ่งทวีปได้ แต่ไม่ใช่สองทวีป! เราต้องรวบรวมทุกคน! สำนักงานใหญ่ของเราอยู่ที่นี่ และเรามีกลุ่มคนที่ดีที่สุดที่โลก ไปและบอกคนที่อยู่ในทวีปสายฟ้าคำรนให้มาที่นี่เช่นกัน
“นี่จะเป็นสถานที่ที่เราและอสูรป่าจะทำการต่อสู้ครั้งสุดท้าย”
นักรบอสูรในตำนานมองหน้ากัน พวกเขายังคงไม่มีความสุข
พวกเขาอาศัยอยู่ในโลกกว้างที่มีนักรบอสูรในตำนานเพียงไม่กี่คน แต่มีราชาอสูรร้ายมากมาย นั่นคือปัญหา!
มันสายเกินไปสำหรับการเคลื่อนย้าย!
อย่างน้อยที่สุดแต่ละทวีปจะมีประชากรมากกว่าหนึ่งพันล้านคน ทวีปสายฟ้าคำรนมีประชากรน้อยที่สุด แต่ก็ยังมีประชากรกว่าหนึ่งพันล้านคน!
หนึ่งพันล้าน ไม่ใช่สิบ คนเหล่านั้นไม่สามารถย้ายไปได้ง่ายๆ มีมหาสมุทรอยู่ระหว่างทวีปสายฟ้าคำรนและที่ที่พวกเขาอยู่ การอพยพจะต้องอพยพผ่านอากาศ! อย่างไรก็ตาม มีอสูรป่าอยู่บนท้องฟ้า การเดินทางก็จะยาวนานเช่นกัน แม้แต่นักรบกิตติมศักดิ์ก็ยังไม่กล้าที่จะโบยบินข้ามมหาสมุทร นักรบกิตติมศักดิ์สามารถดูแลคนได้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น
ต้องใช้เวลามากกว่าครึ่งวันในการเดินทางไปยังทวีปสายฟ้าคำรนและกลับมา สมมติว่านักรบอสูรแต่ละคนเรียกอสูรบินได้ทั้งหมดเพื่อขนส่งผู้คน จะมีเพียงไม่กี่คนที่จะมาถึงในหนึ่งวัน
นั่นไม่ใช่แผนที่เป็นไปได้เมื่อประชากรมีถึงหนึ่งพันล้านคน
นักรบอสูรในตำนานจะไม่ได้ทำให้การย้ายถิ่นฐานง่ายขึ้น
จำนวนนักรบอสูรในตำนานมีน้อย พวกเขาไม่สามารถระดมคนหลายหมื่นคนเพื่ออพยพในคราวเดียวได้
กู่ซือผิงรู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขาเสริมว่า “ฉันจะให้อีแร้งของฉันไปช่วย มันจะสร้างอุโมงค์มิติข้ามมหาสมุทรเพื่อให้ผู้คนสามารถเข้าไปได้ ไปช่วยย้ายทวีปบึงมังกร โทรบอกพวกเขาให้เตรียมตัวให้พร้อม”
“อีแร้ง?”
นักรบอสูรในตำนานดูเหมือนจะพอใจมากขึ้น
อีแร้งเป็นอสูรของกู่ซือผิง
อีแร้งอยู่ในสภาวะชะตากรรม และความเข้าใจในกฎเชิงมิตินั้นดีกว่าพวกเขา!
“ไปทำหน้าที่ของพวกนาย ช่วยให้ได้มากที่สุด”กู่ซือผิงยืนขึ้น นักรบอสูรในตำนานรู้ว่านั่นเป็นวิธีเดียวในขณะนี้ พวกเขายืนขึ้นเช่นกัน “ท่านครับ มันจะไม่อันตรายเกินไปหรือที่ท่านจะไปที่ทวีปมหาสมุทรตะวันตกโดยไม่ใช้ อีแร้ง?”
”ใช่ครับท่าน ถ้า…”
กู่ซือผิงส่ายหัว “ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ ฉันสามารถจัดการกับราชาอสูรร้ายสภาวะชะตากรรมได้ห้าตัว”
เมื่อพูดจบเขาก็ก้าวไปข้างหน้า และหายตัวไปจากห้องโถง
นักรบอสูรในตำนานคนอื่นๆ มองหน้ากันอย่างกังวล
ปัญหาของทวีปมหาสมุทรตะวันตกมีทางแก้ไข แต่นั่นไม่ใช่จุดสิ้นสุดของการโจมตี แม้แต่อสูรร้ายจากมหาสมุทรก็เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง พวกเขารู้ว่าจำนวนราชาอสูรร้ายในมหาสมุทรมีเป็นร้อย อาจมีที่พวกเขาไม่รู้อะไรอีก
ดังนั้น…
ราชาสวรรค์ทั้งสี่จะมีส่วนร่วมในการโจมตีหรือไม่?
ราชาสวรรค์แต่ละตัวนั้นทรงพลังพอๆ กับเจ้าแห่งหอคอย
กู่ซือผิงเคยต่อสู้กับหนึ่งในสี่ของราชาสวรรค์ เขาแทบจะไม่ได้เปรียบใดๆเลย ย้อนกลับไปตอนนั้นเขาตัดหางของราชาอสูรร้ายได้ แต่สุดท้ายมันก็หายไป
ถ้าสี่ราชาสวรรค์โจมตีพร้อมกัน… มันคงน่ากลัวเกินกว่าจะคิด
ในขณะเดียวกัน – เมืองฐานหลงเจียง
ร้านขายอสูรพิกซี่
ซูผิงกำลังนับอสูรของเขา เขามีผลไม้สองผลและเขาก็มีความคิดแล้วว่าจะให้ผลไม้นั้นกับใคร แต่สิ่งที่ยากคือการเลือกอสูร
ฉินตู้หวงมีราชาอสูรหนึ่งตัวและเขาสามารถทำสัญญากับราชาอสูรได้อีก 10 ตัว แต่เขามีอสูรตัวอื่นอยู่แล้ว ฉันต้องถามจำนวนอสูรที่เขาสามารถเก็บไว้ได้ในตอนนี้ ซูผิงพูดกับตัวเอง
เขาเห็นว่าเขามีราชาอสูรร้ายหลายตัวและอีกสามตัวอยู่ในสภาวะว่างเปล่า
ผีโซ่เตรียมไว้สำหรับปรมาจารย์ดาบ
เพื่อนคนนั้น ซูผิงตระหนักว่าเขายังเป็นตัวเลือกที่น่าให้มากที่สุด
“ดังนั้น ถ้าฉันสามารถหาราชาอสูรสภาวะว่างเปล่าได้ 40 ตัว ฉันก็สามารถขายพวกมันได้ทั้งหมด…” ซูผิงกล่าว
สี่สิบ นั่นเป็นจำนวนที่เยอะมาก