ลำนำยอดหญิงจอมพิษ - บทที่ 60 แผนซ้อนแผน 2
ลำนำยอดหญิงจอมพิษ บทที่ 60 แผนซ้อนแผน 2
กู้ชิวเหลิ่งอดที่จะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นมาไม่ได้ นางแทบจะรีรอไม่ไหวอยากจะเห็นสถานการณ์ที่น่าอับอายของกู้ชิวเหลิ่งแล้ว
กู้ชิวเซียงที่เดินมาถึงตรงหน้าประตู รอยยิ้มที่ยากจะเก็บซ่อนในสายตา ถึงแม้ว่านางจะสามารถเก็บซ่อนเอาไว้แล้ว แต่ว่าตอนที่เข้าประตูมาก็ยังถูกกู้ชิวเหลิ่งจับรายละเอียดนี้ได้
“ท่านพ่อ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับน้องรองใช่หรือไม่? ทำไมถึงมารวมตัวกันในห้องน้องรองกันล่ะ?”
คำพูดของกู้ชิวเซียงเพิ่งหยุดลง จู่ๆก็เห็นกู้ชิวเหลิ่งที่เดินออกมาจากด้านหลังของกู้หนานเฉิง เสื้อผ้าไม่บุบสลาย ใบหน้าสงบนิ่ง ท่าทางดูไม่เหมือนถูกข่มเหงมาเลยแม้แต่น้อย
“เจ้าดูเองสิว่าสาวใช้ที่อยู่ข้างกายเจ้าทำเรื่องสกปรกโสโครกอะไรออกมา!”
รอยยิ้มมุมปากของกู้ชิวเซียงแข็งทื่อไปในชั่วพริบตาหลังจากที่เห็นกู้ชิวเหลิ่งไม่ได้รับความเสียหายใดๆเลย แต่เชี่ยชุนสาวใช้ที่มีความสามารถที่สุดข้างกายของตนเองกลับเปลือยร่างคุกเข่าอยู่บนพื้น นางให้เชี่ยชุนมาส่งโจ๊กรังนกที่ใส่วสันตโอสถ ทำไมถึงกลายเป็นสภาพอย่างในตอนนี้ได้?
มิน่านางถึงรอเชี่ยชุนกลับมาไม่ได้สักที ที่แท้เหตุการณ์ก็ไม่ได้เป็นไปตามที่นางคาดเอาไว้เช่นนั้นนานแล้ว
กู้ชิวเซียงอย่างไรก็ไม่ใช่ฮูหยินใหญ่ เจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ก็หักเลี้ยวกลับมาได้ยากมาก ได้แต่ปากแข็งไม่ยอมรับเท่านั้น เอ่ยปากกล่าวอย่างตะกุกตะกัก: “นี่……เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? เชี่ยชุน ทำไมเจ้าถึงมาปรากฏตัวในห้องคุณหนูรองได้? แล้วก็พี่ฉิน……”
กู้ชิวเหลิ่งกล่าวถามด้วยน้ำเสียงที่มีความหมายลึกซึ้ง: “ดูจากท่าทางเช่นนี้ของพี่ใหญ่ ราวกับว่าไม่รู้ไม่เห็นเลยว่าสาวใช้ของตัวเองหายตัวไป?”
“น้องรอง! เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? ความหมายของเจ้าคือ ข้ายุยงสาวใช้ที่อยู่ข้างกายของตนเองให้มีความสัมพันธ์บัดสีกับลูกผู้พี่ของตัวเองงั้นหรือ?”
“ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพียงแต่ว่าสาวใช้ที่อยู่ข้างกายหนีหายไปนานขนาดนี้ พี่ใหญ่ก็ยังไม่ได้สังเกต ทำให้ข้ารู้สึกแปลกใจก็เท่านั้น”
กู้ชิวเซียงกล่าวว่า: “ท่านพ่อ ลูกไม่ใช่ว่าไม่สังเกตเห็นว่าเชี่ยชุนหายตัวไป เพียงแต่ว่า……”
ก่อนหน้านี้กู้ชิวเซียงสั่งให้เชี่ยชุนไปเตรียมโจ๊กรังนกแล้วส่งไปให้กับกู้ชิวเซียง แต่ว่าคำพูดนี้หากพูดออกมา จะต้องทำให้กู้หนานเฉิงเกิดความสงสัยขึ้นมาอย่างแน่นอน ดังนั้นคำพูดมาถึงปาก ก็เปลี่ยนคำพูดไปอีก: “เพียงแต่นึกว่าเชี่ยชุนแอบหลบไปอู้งานแล้ว ดังนั้นก็เลยไม่ได้ใส่ใจมากนัก”
กู้หนานเฉิงเป็นจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์มาตลอด แล้วจะไม่รู้ได้อย่างไรว่ากู้ชิวเซียงมีเรื่องปิดบัง? นี่เป็นเพราะว่าสุดท้ายแล้วกู้ชิวเซียงก็ยังเป็นลูกสาวที่เขารักมากที่สุด เขาไม่แข็งใจที่จะลงโทษมาตลอด ดังนั้นถึงได้ปิดปากไม่คุยเรื่องที่เชี่ยชุนหายตัวไป แต่หันกลับมาถามว่า: “ไหนเจ้าลองพูดมาสิ กลางคืนดึกดื่นเจ้าแอบเข้ามาในจวนโหวข้า หมายความว่าอย่างไร? หรือว่ามีคนให้เจ้ามา?”
ฉินจงถูกตั้งคำถาม จู่ๆก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา คำพูดแก้ต่างที่คิดได้เมื่อครู่นี้ลืมไปอย่างหมดจดในทันที อย่างไรเขาก็ไม่สามารถพูดต่อหน้ากู้หนานเฉิงว่ากู้ชิวเซียงเป็นคนเรียกเขามาหรอกใช่ไหม? ถ้าหากบอกว่ามาพบกู้ชิวเหลิ่ง นั่นก็ไม่สมเหตุสมผลเกินไป และกู้ชิวเหลิ่งก็ไม่มีความสามารถพอที่จะติดต่อเขาได้เลยด้วยซ้ำ
ดังนั้นจึงตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก บนหน้าผากของฉินจงมีเหงื่อเย็นไหลออกมาแล้ว กู้ชิวเซียงคนนี้ช่างเก่งในการสร้างเรื่องเดือดร้อนมาให้เขาจริงๆ เหตุการณ์เมื่อคืนก็ทำให้เขาเสียหน้ามากแล้ว แต่แล้ววันนี้ก็มาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้อีก
“พูดมา! ถ้าหากไม่พูดความจริง ถึงเวลาข้าไปเรียกท่านพี่ฉินออกหน้า! เจ้าก็อย่าโทษลุงคนนี้ไม่เห็นแก่มิตรภาพแล้วกัน!”
กู้หนานเฉิงโกรธขึ้นมาจริงๆแล้ว เชี่ยชุนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นคิดได้ในทันที รีบร้อนกล่าวว่า: “นายท่าน! เรื่องนี้ล้วนเป็นการกระทำของคุณหนูรองทั้งนั้น! ท่านลองดูถั่วเขียวต้มน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะสิเจ้าค่ะ!”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกจากปาก กู้หนานเฉิงก็รีบไปดูถั่วเขียวต้มน้ำตาลที่เย็นชืดไปแล้วบนโต๊ะทันที เข้าไปดูใกล้ๆ กล่าวถามว่า: “คำพูดนี้ของเจ้าหมายความว่าอย่างไร?”
“ถั่วเขียวต้มน้ำนี้……คือจูเอ๋อร์ที่อยู่ข้างกายของคุณหนูรอง คือนางเป็นคนให้บ่าวช่วยยกเข้ามา! แต่ว่าหลังจากที่บ่าวยกถั่วเขียวต้มน้ำตาลถ้วยนี้มาแล้ว ตอนที่เข้าประตูมาก็รู้สึกว่าไม่สบายตัว เวลานี้คุณชายฉินก็เข้ามาแล้ว เรื่องราวก็……จะต้องมีคนวางยาอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”
กู้ชิวเหลิ่งยิ้มเย้ยหยันในใจ ในที่สุดก็ตกหลุมพรางแล้ว
กู้ชิวถางก็สังเกตเห็นถั่วเขียวต้มน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะเช่นกัน เอ่ยปากกล่าวว่า: “เหลวไหลทั้งเพ!”
เชี่ยชุนชะงักงัน คิดไม่ถึงว่ากู้ชิวถางจะพูดออกมาว่าไม่อย่างเด็ดขาดแน่วแน่เช่นนี้ ดังนั้นจึงกล่าวโต้แย้งว่า: “เป็นความจริงเจ้าค่ะ! นายท่าน! นี่คือจูเอ๋อร์ที่อยู่ข้างกายของคุณหนูรองให้บ่าว……”
“ท่านพ่อ! ถั่วเขียวต้มน้ำตาลถ้วยนี้น้องรองเป็นคนสั่งให้จูเอ๋อร์ที่อยู่ข้างกายไปขอให้ห้องครัวเล็กทำให้จริงๆ เพียงแต่ว่ามันไม่ควรจะถูกส่งมาที่สวนยีชุ่ยแห่งนี้ แต่เป็นห้องหนังสือของลูกต่างหาก! เพราะถั่วเขียวต้มน้ำตาลถ้วยนี้น้องรองจะให้ลูกดื่ม ไม่ได้จะดื่มเองเลย”
“เหลวไหล! นางพูดอย่างชัดเจนว่าคุณหนูรองจะดื่มแท้ๆ ให้ข้าส่งมาที่สวนยีชุ่ย!”
จูเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างฟังแล้ว ก็รีบคุกเข่าลงไปอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า: “บ่าวถูกปรักปรำเจ้าค่ะ! เพราะคุณหนูให้บ่าวไปเตรียมถั่วเขียวต้มน้ำตาล ดังนั้นบ่าวก็เลยไปที่ห้องครัวเล็ก แต่เพราะต่อมาบ่าวแอบอู้ คิดว่ากว่าจะรอให้ห้องครัวเล็กทำเสร็จยังมีเวลาอีกสักพัก ดังนั้นก็เลยกลับไปแอบงีบตื่นสักช่วงหนึ่ง และตอนที่ตื่นขึ้นมาฟ้าก็มืดแล้ว! เพราะเหตุนี้จึงไม่สามารถเตรียมถั่วเขียวต้มน้ำตาลได้ ยังถูกคุณหนูตำหนิด้วย!”
เชี่ยชุนโกรธจนใบหน้าแดงก่ำ ตะโกนว่า: “เจ้าพูดจาเหลวไหล!”
กู้ชิวเหลิ่งถามอย่างราบเรียบ: “จูเอ๋อร์ เจ้าพูดมาสิ ตกลงเจ้าได้เจอกับเชี่ยชุนหรือไม่?”
“เจอก็ได้เจออยู่นะ แต่ว่าคุยกันไปแค่สองประโยคเท่านั้น พี่เชี่ยชุนถามงีบตื่นว่าคุณหนูต้องการถั่วเขียวต้มน้ำตาลใช่หรือไม่ ยังบอกอีกว่านางต้องเตรียมโจ๊กรังนกให้กับคุณหนูใหญ่ พูดกันไปแค่สองประโยคนี้เท่านั้น งีบตื่นก็จากไปแล้วเจ้าค่ะ!”
“เห็นอยู่ชัดๆว่า……”
กู้ชิวเหลิ่งยิ้มออกมาเล็กน้อย กล่าวว่า: “ช่างน่าแปลกจริงๆ เชี่ยชุนไปเตรียมโจ๊กรังนกให้พี่ใหญ่แท้ๆ แต่ว่าพี่ใหญ่กลับไม่รู้เรื่อง และเชี่ยชุนยังจะวิ่งมาส่งถั่วเขียวต้มน้ำตาลให้ข้าเปล่าๆอีก ข้าได้วาสนาเช่นนี้มาจากไหนกัน สาวใช้ที่อยู่ข้างกายของพี่ใหญ่ถึงกับจะมาทำงานให้ข้าด้วย”
ทันทีที่คำพูดของกู้ชิวเหลิ่งออกมา คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็เข้าใจในทันที เชี่ยชุนเป็นสาวใช้คนสนิทของกู้ชิวเซียงแท้ๆ กลับจะไปส่งถั่วเขียวต้มน้ำตาลให้กู้ชิวเหลิ่งที่ความสัมพันธ์ไม่ลงรอยกันมาตลอด และเจ้านายที่เดิมทีเป็นคนใช้ให้สาวใช้ของตัวเองไปเตรียมโจ๊กรังนก กลับไม่รู้ว่าสาวใช้ของตนเองไปเตรียมโจ๊กรังนกให้กับนาง ไม่เอ่ยถึงเรื่องโจ๊กรังนกเลยแม้แต่คำเดียว เพียงแค่บอกว่าสาวใช้ของตนเองเกียจคร้าน นี่มันเรื่องอะไรกัน
กู้หนานเฉิงกวาดตามองกู้ชิวเซียงอย่างเย็นชาครู่หนึ่ง ทั่วทั้งร่างกายของกู้ชิวเซียงกำลังสั่นเทา แผนนี้ไม่ได้แยบยลเลย เพียงแค่ทำสำเร็จได้ง่าย เมื่อทำสำเร็จแล้ว ใครก็จะไม่ไปสืบหาความจริงอะไรให้เสียหน้า และข่าวอื้อฉาวในเมืองหลวงย่อมจะเปลี่ยนจากนางไปเป็นกู้ชิวเหลิ่งอยู่แล้ว แต่ใครจะไปคิดว่าวันนี้กู้ชิวเหลิ่งจะไปฝึกเขียนอักษรในห้องของกู้ชิวถาง
กู้หนานถางมองดูสีหน้าของน้องสาวคนโตของตนเองคนนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก ก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น เขาจากจวนไปนานเกินไปแล้ว ถึงกับไม่รู้ว่าญาติสนิทในจวน ต่างก็กลายเป็นผนังท้องกั้นขวางจิตใจห่างเหินกันไปคนละทาง คิดคำนวณกันอยู่ทุกที่
กู้หนานเฉิงโกรธจนถึงขีดสุดแล้ว ไม่ว่าใครก็สามารถดูออกว่าเรื่องนี้เป็นแผนชั่วของกู้ชิวเซียง เพียงแต่เพราะความบังเอิญ เกิดความผิดพลาดขึ้นมาเท่านั้น
“ท่านพ่อ! ท่านต้องเชื่อลูกนะ! ถ้าหากว่าลูกจะวางแผนให้ร้ายน้องรองกับพี่ฉินจริงๆ เพราะอะไรสุดท้ายคนที่เกิดเรื่องกลับกลายเป็นสาวใช้ที่อยู่ข้างกายของตนเอง? นี่ไช่การเสียทั้งฮูหยินและรี้พลหรอกหรือ?”