ลำนำยอดหญิงจอมพิษ - บทที่234 ยาวิเศษ
กู้ชิวเหลิ่งรู้นานแล้วว่าวี่เฟยเหนียงเหนียงเป็นคนนิสัยอย่างไร เพียงแค่ยิ้มจางๆ
“เชิญนั่ง”
วี่เฟยเหนียงเหนียงนั่งอยู่บนตั่งนอน บริเวณโดยรอบก็จุดธูปไว้ ธูปนี้ถูกวี่เฟยเหนียงเหนียงนำมาตอนอยู่เหมียวเจียง แต่แตกต่างจากของเมื่อสี่ปีก่อนเล็กน้อย
กู้ชิวเหลิ่งกล่าวว่า”ตำหนักของวี่เฟยเหนียงเหนียงนี้กลิ่นหอมมากจริงๆเลย ซึ่งทำให้ข้ารู้สึกว่ามันเป็นสิ่งของที่หายาก เป็นสิ่งของของเหมียวเจียงหรือเปล่า?”
วี่เฟยเหนียงเหนียงเหลือมองดูชาในมืออย่างไม่ใส่ใจและกล่าวว่า”ข้าเป็นคนสั่งให้คนนำเข้ามาจากเหมียวเจียงเอง มีผลทำให้จิตใจสงบ หากพระชายาของเซ่อเจิ้งหวางชอบ ข้าจะสั่งให้คนส่งไปให้ กลิ่นหอมนี้ดมนานเข้า ก็ดีต่อร่างกายด้วย”
กู้ชิวเหลิ่งยิ้มพูดว่า: “เช่นนั้นก็ขอบคุณวี่เฟยเหนียงเหนียงแล้ว”
“คราวนี้พระชายาของเซ่อเจิ้งหวางมาที่นี่ คงไม่ได้เพื่อมาคุยเรื่องไม่สำคัญเช่นนี้กับข้าสินะ?”
กู้ชิวเหลิ่งกล่าวว่า“ข้ามาครั้งนี้ ก็แค่อยากจะถามว่า ในใต้หล้านี้มียาอะไรที่สามารถทำให้คนมีลูกได้”
ทันทีที่เสียงนั้นเงียบลง สีหน้าของวี่เฟยเหนียงเหนียงก็แข็งทื่อไปแล้วชั่วขณะ แต่ก็เป็นเพียงแค่ชั่วขณะเท่านั้น จากนั้นบนใบหน้าของวี่เฟยเหนียงเหนียงก็มีรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้น กล่าวว่า“จะมียาวิเศษเช่นนี้ได้อย่างไรกัน？หากมีอยู่จริง ฝ่าบาทจะมีเพียงเฟิงเอ๋อร์องค์หญิงท่านเดียวได้อย่างไร？หากมียาเช่นนี้ ในสำนักหมอหลวงมีหมอหลวงฝีมือยอดเยี่ยมขนาดนี้ ก็คงนำไปมอบให้กับฝ่าบาทตั้งนานแล้ว?”
กู้ชิวเหลิ่งเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า“ถูกกฎหมายทั่วไปนั้นก็คงใช้ไม่ได้สินะ ข้าเคยได้ยินคนภายนอกลือกันว่าสูตรพิลึก ลองร้อยครั้งได้ผลร้อยครั้ง ข้านึกได้ว่าวี่เฟยเหนียงเหนียงเป็นองค์หญิงของเหมียวเจียง และไม่กลัววี่เฟยเหนียงเหนียงท่านจะโมโห หลายสิ่งหลายอย่างหนอนกู่ของวี่เฟยเหนียงเหนียงอาจล้วนสามารถทำได้สินะ？”
วี่เฟยเหนียงเหนียงหรี่ตาลงเล็กน้อย และถามด้วยความระแวดระวังว่า: “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”
“ก็ไม่มีอะไร เพียงแต่ว่าในพระราชวังนี้มีเพียงวี่เฟยเหนียงเหนียงเท่านั้นที่สามารถให้กำเนิดองค์หญิงได้ ข้าอยากรู้จริงๆเลย จะบอกว่าหลิ่วกุ้ยเฟยที่ได้รับการโปรดปรานมาหลายปีแล้ว……ออไม่สิ หลิ่วกุ้ยเหริน ก็ไม่สามารถให้กำเนิดลูกชายหรือลูกสาวแม้แต่คนหนึ่งแด่ฮ่องเต้ฉีได้ วี่เฟยเหนียงเหนียงนี่ช่างโชคดีจริงๆเลย”
เมื่อเห็นว่ากู้ชิวเหลิ่งไม่ได้พูดชัดเจนขนาดนั้น วี่เฟยเหนียงเหนียงก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ทำได้เพียงพูดว่า: “อาจเป็นเพราะข้าโชคดี จึงสามารถให้กำเนิดองค์หญิงได้ ยังไงก็ไม่ใช่องค์ชาย จะใช้ประโยชน์ได้?”
กู้ชิวเหลิ่งเปลี่ยนไปพูดเรื่องของมู่หรงอี๋อย่างเงียบๆ พูดว่า“พูดถึงหลิ่วกุ้ยเหริน ก่อนหน้านี้ก็ตั้งท้องแล้วเหมือนกัน แต่ก็แท้งไปแล้ว นี่ก็เป็นเรื่องแปลกมากนัก”
วี่เฟยเหนียงเหนียงกล่าวว่า“นางฆ่าลูกของฝ่าบาทไปเยอะเช่นนี้ ฝ่าบาทก็เพียงแค่ลดระดับเขาให้เป็นกุ้ยเหรินเท่านั้น เป็นพระคุณที่ใหญ่ที่สุดสำหรับนางแล้ว”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ บนใบหน้าของวี่เฟยเหนียงเหนียงเผยรอยยิ้มที่ได้ใจ นางเดาออกแล้วว่าจวินฉีเซิ่งจะปกป้องช่วยนาง คงจะต้องใช้ชีวิตของมู่หรงอี๋ เพื่อมาแลกกับตำแหน่งและที่ดินของเหมียวเจียง นางรู้ว่าด้วยนิสัยของ จวินฉีเซิ่งแล้ว จะไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอันไหนสำคัญหรือไม่สำคัญได้อย่างไร？มู่หรงอี๋หนึ่งคนจะเปรียบเทียบกับชนเผ่าเหมียวเจียงได้อย่างไรกัน?
กู้ชิวเหลิ่งกล่าวว่า: “ใช่นะสิ ใครจะรู้ว่าหลิ่วกุ้ยเหรินจะยังไม่รู้จักสำนึกผิดถึงเยี่ยงนี้ แถมยังกล้าแอบหาคนมาแจ้งให้ข้า บอกว่าจะบอกความลับอะไรบางอย่างให้ฟัง เห็นได้ชัดว่าเร่งขอความช่วยเหลือหรือคิดหาวิธียิ่งนัก”
“รอยยิ้มบนใบหน้าของวี่เฟยเหนียงเหนียงนั้นหายไปในทันที พูดด้วยเสียงที่แหลมเล็กน้อยว่า: “พระชายาของเซ่อเจิ้งหวางรู้หรือไม่ว่าเป็นความลับอะไร？”
กู้ชิวเหลิ่งพูดอย่างใจเย็นว่า: “ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรกัน ข้าก็ไม่คิดที่จะไปอยู่แล้ว”
“แต่คืนนี้?”
“ใช่ วี่เฟยเหนียงเหนียงรู้ได้อย่างไร？”
แน่นอนว่ามันเป็นการคาดเดาของวี่เฟยเหนียงเหนียง จวินฉีเซิ่งจะไม่มีวันปล่อยให้มู่หรงอี๋มีชีวิตอยู่นานเกินไปอย่างแน่นอน ด้วยสมองของมู่หรงอี๋แล้วก็คงจะคิดจุดนี้ ดังนั้นมู่หรงอี๋จะต้องพยายามคิดหาวิธีติดต่ออวี้ฉือจ้านและกู้ชิวเหลิ่งให้ได้ จากนั้นใช้ความลับของจวินฉีเซิ่งดึงจวินฉีเซิ่งลง เพื่อช่วยชีวิตตัวเอง
วี่เฟยเหนียงเหนียงกำหมัดแน่น กู้ชิวเหลิ่งมองดูฉากนี้ ก็ค่อยๆยิ้มมุมปากขึ้น
กู้ชิวเหลิ่งวางถ้วยน้ำชาในมือลงแล้วพูดว่า”ถึงเวลานอนกลางวันแล้ว ข้าจะไปแล้ว ไม่รบกวนวี่เฟยเหนียงเหนียงพักผ่อนแล้ว”
วี่เฟยเหนียงเหนียงกล่าวว่า”ชิงจวี๋ ไปส่งพระชายาของเซ่อเจิ้งหวาง”
ชิงจวี๋คำนับอย่างเคารพ เดินตามกู้ชิวเหลิ่งไป และกล่าวว่า”บ่าวส่งพระชายาของเซ่อเจิ้งหวางเจ้าค่ะ”
กู้ชิวเหลิ่งก็ไม่ได้ปฏิเสธ เมื่อกลับไปถึงตำหนักด้านข้างของตัวเอง จึงค่อยผ่อนคลายลง
จีเฟิงพูดว่า: “ข้าน้อยไม่เข้าใจ พระชายาไปทำอะไร？กลางคืนไม่ไปที่เรือนฉูหรวนจริงรึ？นั่นคือความลับของจวินฉีเซิ่งนะขอรับ”
กู้ชิวเหลิ่งหัวเราะเบา ๆ : “ความลับเล็กๆน้อยๆของจวินฉีเซิ่งนั้น ข้ารู้นานแล้ว ไม่จำเป็นต้องไป ปล่อยให้วี่เฟยเหนียงเหนียงไปเถอะ ด้วยสมองของวี่เฟยเหนียงเหนียงแล้ว คงกลัวมู่หรงอี๋จะเล่นลูกไม้ ตราบใดที่มู่หรงอี๋รอดชีวิตได้ ก็จะไม่มีใครมาเป็นแพะรับบาปให้นางอีก”
กู้ชิวเหลิ่งกล่าวว่า“ใช่แล้ว นอกจากนี้ เจ้าต้องตรวจสอบเรื่องหนึ่งให้ข้า”
“พระชายาโปรดสั่งการ ข้าน้อยจะทำให้ได้แน่นอน”
“ไปตรวจพิษกู่ของเหมียวเจียงดูว่ามีวิธีอะไรที่สามารถทำให้สตรีตั้งครรภ์หรือไม่”
“ขอรับ”
เมื่อครู่กู้ชิวเหลิ่งสังเกตสีหน้าของวี่เฟยเหนียงเหนียง องค์หญิงเฟิงสามารถคลอดออกมาได้นั้น มันไม่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนางกล่าวถึงยาที่สามารถตั้งครรภ์ได้ บนใบหน้าของวี่เฟยเหนียงเหนียงมีรอยร้าวเล็กน้อย อาจเป็นเพราะวี่เฟยเหนียงเหนียงใช้วิชาต้องห้ามอะไรบางอย่าง หรือวางยาพิษกู่อะไรให้กับตัวเอง
แต่คืนนี้ มีละครดีๆให้ดูแล้ว
หากเดาไม่ผิด เดี๋ยวมู่หรงอี๋จะไปเยี่ยมมู่หรงอี๋ และฆ่ามู่หรงอี๋โดยตรงอย่างแน่นอน
นางจะไม่ปล่อยให้มู่หรงอี๋ตายไปง่ายๆเช่นนี้แน่นอน
“คราวที่แล้ว พิษกู่ที่ทำให้ฉินเฟยเสียโฉมโดนนั้น ยังเหลืออยู่หรือไม่?”
จีเฟิงกล่าวว่า“ตามคำสั่งของพระชายา เหลือขวดเลือดพิษขวดหนึ่งของฉินเฟยไว้โดยเฉพาะ และเสี่ยหลีจื่อที่เหลืออยู่หลังไปส่งหรูเสวี่ยจากไป”
“ดีมาก ไปหานักโทษหญิงที่มีรูปร่างคล้ายกับมู่หรงอี๋ ข้าจะใช้”
“ขอรับ”
มู่หรงอี๋ ข้าจะให้เจ้าได้รู้ว่า อะไรคือการตายทั้งเป็น
ค่ำแล้ว มู่หรงอี๋รออยู่ในห้องเป็นเวลานานแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของกู้ชิวเหลิ่งและอวี้ฉือจ้าน
นางกระวนกระวายใจจะแย่อยู่แล้ว กลัวว่าหลี่ต้าไห่จะไม่กระจายข่าวออกไป
ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออกอย่างช้าๆ มู่หรงอี๋ก็หันกลับอย่างรวดเร็ว เห็นเพียงแต่วี่เฟยเหนียงเหนียงเดินเข้ามา ด้วยรูปร่างที่สง่างาม กำลังมองดูนางอย่างเย็นชาในขณะ
มู่หรงอี๋มองดูวี่เฟยเหนียงเหนียงอย่างไม่น่าเชื่อและตะโกนว่า”เจ้ามาดูข้า？เจ้ามาได้อย่างไร!”
วี่เฟยเหนียงเหนียงหยิบเก้าอี้ตัวหนึ่งที่สะอาดแล้วนั่งลง พูดว่า”ข้ามาดูเจ้า ผิดปกติตรงไหนรึ? ได้ยินว่าเจ้าจะไปแจ้งพระชายาของเซ่อเจิ้งหวาง มาพบกันในคืนนี้ จะเล่าความลับของฝ่าบาทให้นางฟัง？”
มู่หรงอี๋ตื่นตัวทันที: “เจ้ารู้ได้อย่างไร？ใครเป็นคนบอกเจ้ากันแน่？”
“เป็นใครไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญคือ ตัวเจ้าเองก็รู้อยู่แล้วว่าตัวเองกำลังจะตายในเร็วๆนี้ จึงรีบร้อนสินะ?”
ใบหน้าของวี่เฟยเหนียงเหนียงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วก็พูดว่า: “ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเจ้า ลูกคนแรกของข้าก็คงไม่ตาย เจ้าทำสิ่งเลวร้ายไปมากมาย หรือว่าเจ้ายังกลัวตาย?”