ลิขิตฟ้าชะตารัก - ตอนที่ 399-400

ลิขิตฟ้าชะตารัก – ตอนที่ 399 ยุยงส่งเสริม / ตอนที่ 400 เฆี่ยนตีจนเนื้อตัวแตกยับ
ตอนที่ 399 ยุยงส่งเสริม

เมื่อได้ยินหลิงอ๋องพูดขึ้นมา ใจของอนุรองและอวี้จื่อเยียนก็หนักอึ้งขึ้นมา แล้วมองหน้ากันและกัน

หากเรื่องของเหลียงเอ๋อร์ถูกตรวจสอบขึ้นมา แน่นอนว่าจะต้องได้รับบทลงโทษ แต่สิ่งที่โชคดีที่สุด ก็คือตอนนี้นางตั้งครรภ์ขึ้นมาพอดี มีลูกคนนี้อยู่ ไม่ว่าหลิงอ๋องจะโกรธเพียงไหน ก็ไม่อาจลงโทษนางได้หนักหนาเท่าใด จึงได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก

อวี้อาเหราจ้องมองอนุรองและอวี้จื่อเยียนไม่พูดไม่จา สายตาส่องประกายกระยิบระยับ ไม่รู้ว่าตอนนี้ในใจของนางกำลังคิดอะไรอยู่ มือเท้าของนางเย็นแข็งไปหมด เมี่ยวอวี้เห็นนาง ก็ลอบใส่ไฟไปอีก “คุณหนูโปรดวางใจเถิด มีท่านอ๋องอยู่ ท่านอ๋องจะต้องจัดการให้คุณหนูแน่ๆ”

“อืม” อวี้อาเหรายิ้มน้อยๆ แต่ไม่รู้สึกว่านางกำลังยิ้มอยู่จริงๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่ดูขมขื่น

ไม่นาน คนที่หลิงอ๋องส่งไปตรวจสอบเรื่องของเหลียงเอ๋อร์ก็ตรวจสอบเรื่องทุกอย่างจนเรียบร้อย ก็จับตัวนายหน้าที่ขายสาวใช้มา ยามที่เหลียงเอ๋อร์เห็นหน้านายหน้า นางก็ตกใจเสียจนร้องออกมา แล้วหันหลับไปหลบอยู่หลังอวี้จื่อเยียนทันที

เมี่ยวอวี้รับคำสั่งมาจากอวี้อาเหรา ก็เอ่ยถามนายหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นๆ “เจ้ารู้จักสาวใช้ที่หลบอยู่ข้างหลังคุณหนูใหญ่หรือไม่”

“เรื่องนี้…” นายหน้าลังเล เมื่อเห็นสีหน้าของอนุรอง ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ท่าทีของนางแน่ชัดว่าเป็นการสั่งให้เขาปิดปากเงียบ ชั่วเวลานั้นจึงไม่กล้าที่จะพูดเรื่องจริงออกมา

เมื่อเห็นดังนี้ เมี่ยวอวี้ก็ตะคอกขึ้นมาว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าคนตรงหน้าของเจ้าคือองค์หลิงอ๋อง หากกล้าที่จะโกหกเจ้าจะต้องไม่ตายดีแน่”

เมื่อนางพูดเช่นนี้ นายหน้าก็ตกใจรีบก้มหน้าลง เอ่ยขึ้นด้วยความตะกุกตะกัก “เรียน…เรียนท่านอ๋อง ข้าน้อยรู้จักสาวใช้คนนั้น นางเป็นสาวใช้ที่อนุรองและคุณหนูใหญ่ซื้อตัวไปจากข้าน้อย ยังตั้งชื่อให้ว่าเหลียงเอ๋อร์ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ข้าน้อยมิกล้าโกหกแม้แต่น้อย”

“เจ้าแน่ใจนะ” สีหน้าของหลิงอ๋องดูไม่ออกว่าอยู่ในอารมณ์โกรธหรือไม่

“ข้าน้อยแน่ใจ” นายหน้าพยักหน้างกๆ ไม่หยุด

อนุรองชี้หน้าเขาด้วยความโกรธเคือง “เป็นใครที่เสี้ยมสอนเจ้าให้พูดจาเรื่อยเปื่อยเช่นนี้ ข้าและเยียนเอ๋อร์ไปซื้อสาวใช้มาจากเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ยังจะพูดเรื่องเหลียงเอ๋อร์อะไรอีก ไม่มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย ท่านอ๋อง อย่าได้เชื่อคำพูดใส่ร้ายของเขาเลยเจ้าค่ะ คงจะมีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่เขาจึงพูดเช่นนี้…”

“อนุรอง เจ้าจะบอกว่าข้าเป็นคนคอยยุยงอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้หรือ!” อวี้อาเหรากุมมือแน่น นางไม่เคยพบหญิงใดที่หน้าไม่อายเท่าอนุรองมาก่อน ที่สามารถพูดเรื่องจริงให้กลายเป็นเรื่องเท็จเช่นนี้ได้

“ข้าน้อยไม่กล้าสงสัยคุณหนูรองหรอกเจ้าค่ะ” อนุรองเชิดหน้ายืดอกขึ้น แล้วยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่สะทกสะท้าน

อวี้อาเหราเลิกคิ้วขึ้นแล้วยิ้มแย้ม “ในเมื่อไม่ใช่เช่นนั้น เจ้าก็คงจะบอกว่าเสด็จพ่อคอยยุยงอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ซีนะ”

“เจ้าพูดส่งเดช ไหนเลยข้าจะกล้าว่าท่านอ๋อง…” อนุรองรีบแก้ตัว สุดท้ายก็รู้ว่าตัวเองพูดผิดไปเสียแล้ว จึงไม่ได้พูดต่อไปให้จบ

นายหน้าผู้นี้ถูกคนของหลิงอ๋องพาตัวมา คนอื่นต้องคิดแน่ว่าระหว่างทางอาจเกิดเรื่องอะไรไม่ชอบมาพากล ในเมื่อนางพูดเช่นนี้ ก็เท่ากับบอกว่าหลิงอ๋องเป็นผู้เล่นตุกติกใช่หรือไม่ โทษทัณฑ์ในครั้งนี้ช่างหนักหนานัก

หลิงอ๋องหันกลับมามองนางด้วยสีหน้าไม่ค่อยยินดีนัก “อนุรอง ที่เจ้าพูดเช่นนี้ จะบอกว่าข้าร่วมมือกับอาเหรารังแกเจ้างั้นหรือ”

“ท่านอ๋องอย่ามีโทสะ ข้ามิได้หมายความเช่นนั้นเลยเจ้าค่ะ” เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความโกรธเช่นนี้ อนุรองก็โกรธจนทรุดลงไปยังพื้น

ในยามนี้นางโดนโต้กลับ เกรงว่าจะเข้าทางแผนของอวี้อาเหราเสียแล้ว

ตอนที่ 400 เฆี่ยนตีจนเนื้อตัวแตกยับ

อวี้อาเหราตั้งใจจะให้เมี่ยวอวี้เอ่ยถามนายหน้า จากนั้นจึงค่อยๆ เปลี่ยนหัวข้อไปพูดเรื่องอื่นโดยไม่ให้รู้ตัว ให้อนุรองพูดออกมาเอง แล้วยังเป็นการยืนยันพยานหลักฐานของนาง อีกด้านหนึ่งก็เพื่อให้หลิงอ๋องโกรธเคืองด้วย

ในช่วงเวลาที่ไม่รู้ตัวเช่นนี้ ก็ตกหลุมพรางอีกแล้ว

อนุรองโกรธเสียจนกัดฟันกรอด มือกำแน่นจนเลือดสดๆ ไหลออกมา และไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่โกรธเคืองของหลิงอ๋อง

ในที่สุดหลิงอ๋องก็มองมาที่ร่างของนางซึ่งกำลังตั้งครรภ์ แม้ในใจจะรู้สึกไม่พอใจแต่ก็สั่งให้นางลุกขึ้น

แล้วย้ายสายตาจากร่างของอนุรอง ไปยังร่างของอวี้จื่อเยียน เอ่ยปากด้วยความเย็นชา

“เยียนเอ๋อร์ เหลียงเอ๋อร์คนนี้เป็นสาวใช้ของเจ้าใช่หรือไม่”

“ลูก…” หัวสมองของอวี้จื่อเยียนสับสนไปหมด เมื่อได้ยินหลิงอ๋องถามขึ้นมาเช่นนี้ก็ไม่กล้าตอบไปตามใจชอบ จ้องมองเหลียงเอ๋อร์อย่างยุ่งยากใจ ให้ตายอย่างไรนางก็ไม่ยอมรับ “ไม่ นางไม่ใช่สาวใช้ของเยียนเอ๋อร์ ลูกไม่เคยซื้อเหลียงเอ๋อร์อะไรนี่มาเลยนะเจ้าคะ”

“คุณหนู ท่านจะไม่รู้จักบ่าวได้อย่างไร” เหลียงเอ๋อร์โกรธขึ้นมา

“ใครเป็นคุณหนูของเจ้า อย่ามาทำตัวตีสนิทส่งเดชเช่นนี้นะ” อวี้จื่อเยียนสะบัดแขนเสื้อของตัวเอง แล้วพลักเหลียงเอ๋อร์ลงไปกับพื้น ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกโกรธ จึงรีบหันไปคุกเข่าตรงหน้าหลิงอ๋อง “ท่านอ๋อง เชื่อคำของเหลียงเอ๋อร์เถิดเจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่ซื้อบ่าวมาจริงๆ นะเจ้าคะ”

หลิงอ๋องมองไปยังอวี้อาเหราด้วยสายตานิ่งๆ “ที่นี่มีพยานหลักฐานแทบจะพร้อมแล้ว เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีก”

“เยียนเอ๋อร์ไม่ได้ทำเรื่องนี้ อย่างไรก็ไม่ยอมรับผิด” อวี้จื่อเยียนยังคงดื้อดึง นางถือว่าหากนางไม่ยอมรับก็ไม่ต้องยอมรับผิด อวี้อาเหราก็ทำอะไรนางไม่ได้ แต่นางประมาทไปหน่อย ในเมื่อมีหลักฐานแน่นหนามัดตัวเช่นนี้ ไม่ว่านางจะไม่ยอมรับอย่างไร ก็ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงความผิดครั้งนี้ได้

นี่คืออานุภาพของ “หลักฐาน”

และเรื่องนี้เป็นอวี้จื่อเยียนที่ทำขึ้นมาจริงๆ นางไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร แต่อย่างไรก็ไม่มีทางปล่อยนางไปได้แน่

เมื่อเมี่ยวอวี้เห็นว่าให้ตายอย่างไรอวี้จื่อเยียนก็ไม่ยอมรับ ก็รีบคุกเข่าลงร้องห่มร้องไห้ ดึงแขนเสื้อมาเช็ดน้ำตา “ท่านอ๋อง ต้องทรงจัดการให้คุณหนูของบ่าวนะเจ้าคะ ตอนนี้นางป่วยถึงขั้นนี้ คงจะต้องเกี่ยวข้องกันเรื่องนี้เป็นแน่ คุณหนูมีนิสัยหยิ่งทะนง ไหนเลยจะยอมให้ชื่อเสียงของตัวเองแปดเปื้อน ตอนนี้พระชายาก็ไม่อยู่แล้ว อย่างไรเสียคุณหนูก็อย่าได้เป็นอะไรขึ้นมาอีกคนเลยนะเจ้าคะ”

อวี้อาเหรารู้สึกทึ่งในการจัดการของเมี่ยวอวี้ยิ่งนัก ไม่เคยเห็นนางพูดเช่นนี้มาก่อน เพียงประโยคเดียวก็ทำให้อนุรองและอวี้จื่อเยียนนิ่งงันไปหมด จนนางแทบไม่ต้องลงมืออะไรเลย

หากเปลี่ยนเป็นเจาเอ๋อร์ ก็คงถูกอนุรองเล่นงานเป็นไก่ในกำมือไปแล้ว

สีหน้าของอนุรองชะงักไป ไม่คิดว่าสาวใช้คนใหม่ของอวี้อาเหราจะเก่งกาจถึงเพียงนี้ เพียงคำพูดไม่กี่คำก็ทำให้นางแทบจะไร้ที่อยู่แล้ว แต่ก็ไม่แปลกใจ สาวใช้ผู้นี้เป็นคนที่หลิงอ๋องฝึกฝนขึ้นมากับมือ แน่นอนว่าจะต้องมีฝีมือสูงส่งกว่าสาวใช้ธรรมดาๆ แม้แต่นางที่ไม่อยากจะยอมรับแต่ก็คงต้องยอม

หลิงอ๋องจึงโกรธเคืองขึ้นมาดังที่คาด หันกลับไปดุอวี้จื่อเยียน “ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้งให้ยอมรับผิด แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะไม่ยอมรับผิด อาเหราเป็นน้องสาวของเจ้า ทั้งยังเป็นธิดาเอกแห่งจวนหลิงอ๋อง จะยอมให้เจ้ารังแกได้หรือ วันนี้ข้าจะต้องเฆี่ยนตีเจ้าให้เนื้อแตก”

เฆี่ยนตีจนเนื้อแตกหรือ อวี้อาเหราลอบหัวเราะอย่างพอใจ นางอยากจะเห็นวิธีการเฆี่ยนตีจนตัวแตกเสียจริงๆ

“ไม่ได้นะท่านอ๋อง” อนุรองตกใจเสียจนสีหน้าเผือดซีด “เยียนเอ๋อร์จะรับได้อย่างไร…”